@Meneer Stout,

Inmiddels de uitnodiging geaccepteerd.

Meneer Stout, wat schrijft u toch ongewoon, direct en tegelijk ook prikkelend. Zinnen die meteen beeldend worden, maken van een verhaal een geschreven film. Ging daarom ook dieper in verhalenreeks kijken en zag een typisch eigen stijl van erotisch schrijven.

Als auteur van bovenstaande ontboezeming, die ik afstond aan Meester Boris zodat hij ermee kon doen wat hij wilde, valt het mij op dat wat je in staat van opwinding schrijft na de ontnuchtering opeens heel anders op je overkomt. Opwinding werkt als een waarheidsserum en verlegt je grenzen. De woorden en zinnen die ik in opwinding schreef komen opeens heel confronterend over. Te meer daar het zonder dat ik er enige invloed op kon uitoefenen openbaar gemaakt is door Meester Boris.

@Twenty4-7
Helaas niet de film maar wel het verhaal van Maria Gaitskill (waar de film van afgeleid is) gelezen. Maria Gaitskill behoort tot de meest bekende vrouwelijke auteurs van sadomasochistische literatuur. Waarbij nog eens extra benadrukt mag worden dat vooral vrouwen actief waren en nog steeds zijn in dit genre.

@Mr. Boris
Bedankt voor uw instemming.

PD,
Bijna een mand later obsedeert je verhaal mij nog steeds. Ik herlas het vandaag en bleef in deze zin hangen:
“Waar wil je je eerste lading achterlaten? Mijn mond? Mijn kut? Mijn kont? Nu je jezelf hebt bewezen, ben ik helemaal van jou. Voor vandaag en voor altijd.”

Bedankt PD. Toch nog dit. Er zit in je verhaal volgens mij een zeer cruciale zin waar ik lang over nagedacht heb: “Nu je jezelf hebt bewezen, ben ik helemaal van jou. Voor vandaag en voor altijd.”
Ik denk dat deze zin en de gedachte erachter leidend is. Want was dat niet het onderliggende doel van Melody? Een diep verlangen naar mannelijk overwicht in een toekomstig lot dat zal bestaan uit het fysiek en mentaal behagen van haar oudere vriend, minnaar en meester.

“Nu je jezelf hebt bewezen, ben ik helemaal van jou. Voor vandaag en voor altijd.” Is het slotakkoord van een opzwepende symfonie.

Je bent een jonge vrouw en anderen bepalen dan wat goed voor je is. Voel je je tot oudere mannen aangetrokken dan wordt dat als onnatuurlijk of zelfs als een afwijking betiteld. En dan ook nog het verschijnsel dat mannen steeds meer op hun qui-vive moeten zijn omdat altijd het morele Zwaard van Damocles boven hun hoofd hangt want MeToo waakt immers over hun gedrag. In dit verhaal zoekt een jonge vrouw de oplossing voor dit probleem door niet de man maar zichzelf als schuldig en naar seks verlangend neer te zetten. Hier worden door Melody de morele bakens verzet. De wens is de vader van de gedachte, zullen sommige mannelijke lezers denken. Maar misschien is dit wel de toekomst: jonge vrouwen die met hun onbegrensde verlangens geen andere weg weten dan deze.
Dit alles maakt dit verhaal wel heel bijzonder. Weliswaar door een man geschreven, maar waarschijnlijk ook door vrouwen gewaardeerd. En dan zo smeuïg verwoord dat het mij ook niet onberoerd liet.

Hoewel het verhaal meer vanuit een wensdroom dan vanuit realiteit geschreven is, kun je je er heel goed in verplaatsen. Het zou zo gebeurd kunnen zijn en als dat zo is, wens je jezelf dan zoiets toe? De mannelijke lezers zouden misschien Marcus willen spelen, sommige vrouwelijke lezers willen als Vera figureren. Zou ze hem bellen? Ik denk dat het voor Vera een onontkoombare stap is. Ergens denk je dan: jammer dat Marcus’ mobiele nummer niet in mijn Smartphone “gebeiteld” staat.

Nog een aanvulling op mijn eerste reactie. Een photoshoot in een relatief kleine ruimte is niet alleen kijken. Alle zintuigen werken dan extra hard. De geuren kunnen dan soms veel aantrekkingskracht veroorzaken. Zijn after shave, de flarden transpiratiegeur die door zijn verborgen opwinding snel toeneemt en die van je eigen vleugje parfum wint. Is de fotograaf ouder, wat vrijwel altijd zo is, dan kan die geur je verlangen flink aanwakkeren. Het zijn de kleine delicate gegevens die een photoshoot op scherp zetten.

Hoewel het best wel wat subtieler en met wat meer aandacht geschreven had kunnen worden, eindelijk een verhaal dat een beetje in de buurt van mijn haremfantasieën komt. Die zijn geïnspireerd door de schilders van het Oriëntalisme die in de negentiende eeuw harems idealiseerden. De periode dat de Barbarbarijse zeerovers uit Noord-Afrika slavinnen kwamen halen. Mijn eerste ontvoeringfantasie was nadat het ronde haremschilderij van Ingres had gezien. Het liet me niet meer los. Dus zeer benieuwd naar “Opgeëist Door Yusuf”. Ik zou de schrijver best wel wat inspiratie willen geven.