Mooi hoe je in het hoofd kruipt van een personage, wat zijn gedachten zijn, verlangens, obsessies… Hoe dat dan weer bij mij onder de huid kruipt… ik blijf geboeid lezen tot, tsja…
Gedachten zijn vrij. Vrij van moraal en onmogelijkheden. Alles kan dan. Denken mag, hopen ook.
Jefferson, wat een superverhaal. Ik kan je alleen maar aanmoedigen nog in deze stijl te schrijven. Het prikkelt de verbeelding (en mijn pik).
Jammer dat ze geen vervolg komt, maar ik begrijp het.