De Zes Van Klas 6a - 4

Bart rijdt met vijf scouts en hun leider naar de Landes, op kamp

Mens, zo vroeg moeten opstaan !
Naar de badkamer. De slapers uit mijn ogen wrijven. Ik rook al verse koffie. Ma was ook al op.
Naar de slaapkamer. Slipje aantrekken, sokken, een kort sportbroekje, merk Adidas met kleine splitjes op de zijkanten, los hemdje.
Naar de keuken. Pa en ma waren er, pa in pyjama, ma in slaapkleed.
- Goeie morgen ma, goeie morgen pa.
Zoentjes uitwisselen. Ontbijten.

Om twintig voor vijf vertrekken naar het scoutslokaal. Ze stonden reeds te wachten. Tony, de vijf Jins en hun ouders. En, mijn ogen zagen het meteen, de vijf kerels, elk met een kort sportbroekje aan dat hun stoere jongensdijen bijna helemaal bloot liet. Gelukkig geen een met een van die moderne korte broeken aan, tot aan de knieën. Bah ! aartslelijk.
Rugzakken inladen. Afscheidszoenen. Instappen.
Stipt om vijf uur vertrekken. Zwaaien.
Tony zat naast mij. Hij droeg een kort kakikleurig broekje. Het deed me denken aan onze kolonialen van na de tweede wereldoorlog : een zeer kort broekje met vrij brede broekspijpjes. Zoals hij daar neer zat, schoven de korte broekspijpjes tot helemaal bovenaan zijn dijen, zodat ik die mooi kon bekijken. Achter ons zaten Dries en Michiel en Thijs. Achteraan de twee homootjes, Jonas en Matthias, gezellig bij elkaar. Terwijl ik de weg volgde op het GPS-toestel, had Tony de Michelin-wegenatlas van Frankrijk bij zich en volgde daar de weg op en wees af en toe op iets in de omgeving.

Oke. Vertrekken. richting Kortrijk, de autostrade op naar Frankrijk. Vrij kalm op deze tijd van de dag. Roubaix, Lille, richting Parijs. Enkele Nederlanders met hun mobilhome of caravan op weg naar het zuiden. Moderne slakken met hun huisjes mee. Wanneer waren die vertrokken ?
Arras, péage. Rechtdoor naar Parijs. Tegen half acht bereikten we de péréférique. Gewoon de raadgevingen van het GPS-toestel volgen. Een vrouwelijke zaagstem. We lachten.

Porte d’Italy, de ring rond Parijs verlaten en de autostrade op richting Orléans, Bordeaux. Eerstvolgende rustplaats stoppen. Uitstappen, benen strekken. En naar de toiletten om een plasje te maken.
Dries kwam naast mij staan. Hij droeg ook een soort Adidas-broekje, zeer korte pijpjes. Leuk. Het stomme aan die Adidas-sportbroekjes is dat er geen opening in zit vooraan. Als je wil plassen moet je dus je broekje vooraan gewoon naar beneden trekken tot je piemel er uit komt. Oke dus, ik mijn broekje vooraan naar beneden, piemel er uit en plassen. Mijn ogen sloegen naar links en zagen Dries eveneens met broekje naar beneden, en blote piemel. Geen afscheidingen tussen de verscheidene pisbakken heeft zo ook zijn voordelen. En wat zagen mijn ogen ? Een leuke piemel die aan het plassen was. Dries keek ook mijn richting uit. Hij glimlachte.
- Leuke lul, hé, zegde hij.
Tedju, hij zag dat ik hem bekeek.
- Ja… Nu ja, jij bent ook niet van de kleinste hé.
We lachten.
Plassen beëindigd, broekje vooraan omhoog.
Buiten op de banken onze picknick aanspreken.

Nu kon ik voor het eerst echt de jongens zien en bekijken ! Michiel droeg een leuk donkerblauw broekje, waarvan de pijpen opgerold waren. Gaf een stoer uitzicht. Zijn donkere dijen verraadden dat hij veel bloot was. De kleine Thijs had ook een donkerkleurig sportbroekje aan. Doorheen zijn open gapend broekspijpje merkte ik zijn felrode slipje. De kleine Thijs intrigeerde me. Hij was achttien, net zoals de anderen. Doch met een look van een vijftien-zestienjarige. Leuk. Jonas en Matthias hadden elk een afgescheurd jeansbroekje aan, met quasi geen broekspijpjes meer ! Het stond hen zalig. En als ze recht stonden, dan zag je zelfs een deel van de rondingen van hun billen en vooraan kromde het afgescheurde broekspijpje een beetje omhoog en je kon bijna hun liesstreek zien. Toffe broekjes en toffe gasten. Als ze neerzaten, dan zag ik echt hun liesstreek. Echt ! Mijn hart klopte wat sneller.
Hoe zou ik de hele week met die gasten op een veilige manier overleven ? Nu voelde ik de drang om jonge gasten naakt te zien, helemaal, om ervan te genieten. Vanavond waren we in de Landes. Zou ik hen dan al naakt zien ?

Na zo’n drie kwartuur rusten, en avant voor nog een volgende rit. We hadden er al een dikke tweehonderd zeventig kilometer op zitten en waren in totaal reeds vier uur op de baan. En nu autoroute, l’Aquitaine, recht naar het zuiden.
Tony reed nu met de auto en ik was de begeleider. In de Mlichelinwegenatlas zocht ik naar een volgende geschikte stopplaats. Ik vond er een op een twintigtal kilometer vooraleer we Chatellerault zouden bereiken. .
Waren de jongens deze ochtend vrij rustig, nu ontpopten ze zich volledig in hun jeugdverlangens : een week lang in de natuur leven, weg van thuis, leve de vrijheid ! Ze hadden hun shirts uit getrokken en zaten in bloot bovenlijf.
Tony was een schitterend chauffeur. Zelfs de drukke plaatsen zoals Orléans en Tours nam hij zeer vlot. Amaai, Tours, grote werken bezig. Dus, een eind file. En dat verveelder snel !

Eindelijk de stopplaats bereikt. De jongens in naakt bovenlijf. Heerlijke gasten. Dries en Michiel gebruind. Leuk om te zien.
Ik haastte me om naast Dries in de toiletten te staan. En ja hoor, geluk. Ik zag opnieuw zijn enorme lul ! En…Dries keek ook mijn kant uit.
- Héhé, mooie plasser.
- Dank. Ja hé.
Die Dries ! Die durfde. Nu ja, volgens Tony was hij een vrijzegger, en zegde ronduit wat hij dacht. En hij vond mijn penis mooi. Leuk. Patrick vond hem ook mooi.
We schoven aan in het restaurantje. Ik koos voor een koude schotel. De jongens namen natuurlijk frieten ! Het zouden geen Vlamingen zijn anders. Samen aan een grote tafel. Mij ogen tastten hun blote body’s af. Je zag zo wie er aan sport deed. Dries en Michiel.
- En heb je al werk ? vroeg Dries.
- Ja.
- Wat ?
- Leraar wiskunde.
- Ha. Waar ?
Ik vertelde hen dat ik op één september aan de slag kon in het college waar ik zelf intern was geweest.
- Amaai, zegde Michiel, de school waar ik zat. Jammer, ik ben er nu buiten, afgestudeerd.
- Gelukkig voor mij, zegde ik.

Inderdaad, gelukkig voor mij. Geen een van de vijf Jins zou vanaf één september nog middelbaar onderwijs volgen. Allen afgestudeerd in het middelbare onderwijs. Onderstel dat ik hier in de week die volgde die knapen naakt zou zien en zij mij en ik dan op één september les moest geven aan hen… Ik mocht er niet aan denken. Nu ja, gelukkig. En… ik was hoop en al twee jaar ouder dan zij. In feite net als die vijf kerels, in mijn volle jeugd.

Het was even over een uur toen we vertrokken. Ik nam opnieuw het stuur. Prachtige autostrade en niet al te veel verkeer. Naar Bordeaux een kleine driehonderd kilometer. Dus, stoppen voor we Bordeaux bereikten.
- Zo’n vijftien kilometer voor Bordeaux, zegde Tony.
- Oke, dan nog zo’n kleine honderd kilometer…
- Prachtig.

- Hé, godfert, hij zit aan mijn pietje !
- Hé, wat is dat daar ?
- Wel ja, antwoordde Michiel, Dries zit aan mijn pietje !
- Je zat er zelf aan te voelen …
- Ja, het zat een beetje geklemd.
- Ja, en helemaal stijf ! En je had het graag dat ik er aan voelde. Ik was al een minuut bezig vooraleer je iets zegde.
- Ja, je kneep er in.
Algemeen gelach. Dat begon goed.
- Ja, en die twee hier van achter zitten al een half uur met elkaar te spelen.
- Niets van. Ja, eens strelen, meer niet.
- Als je nu al begint, merkte Tony op, wat wordt het dan vanavond ?
- Zeg, een hele dag niets doen, dat verveelt hoor.

Laatste stopplaats van de dag. De reis vlotte goed. Een broodje eten. Wat drinken kopen en buiten op het grasveldje gaan zitten. . Die jonge gasten in hun bloot lijf, met die ultra korte broekjes aan. Mijn ogen konden er niet van af blijven. Nu ja, zelf was ik amper wat ouder dan zij. En toch, mijn hart klopte sneller als ik ze bekeek. Was ik dan echt een homofiel ? Of toch niet ? Vooral Matthias trok me aan. Hij zat daar voor mij met opgetrokken knieën. De veel te korte broekspijpjes gaapten open. Ik zag … Echt ? Een stukje van zijn ballenzakje. Echt ! Mijn ogen stonden er bijna op gefixeerd.
Zou ik hen echt naakt zien, vanavond ? Waarschijnlijk wel. Mens, ik verlangde er naar.

Vijf uur in de namiddag. Tony nam de laatste tocht voor zijn rekening. Ik volgde op de wegenatlas, hij op de GPS. De weg leidde ons in een grote bocht omheen Bordeaux. Enorm veel verkeer. Nog een dikke honderd kilometer. Nu kon het niet snel genoeg meer gaan. Ook de gasten werden wat zenuwachtig. Je hoorde het aan hun verhalen en hun lach. Het werd tijd dat we ons doel bereikten.

Eindelijk Labouheyre. Even adresgegevens raadplegen. Twintig kilometer naar het stadje Sabres. Daar richting Lesgoudies. Een onooglijk dorpje.

Even de weg vragen. Hoe heette dat straatje ook weer ? Le Prada of zo iets.
Eindelijk, tussen de velden een grijs gebouw. Er stond een auto.
Stoppen. Er kwam een vriendelijke vrouw uit het gebouw. Madame Vandamme, zo las ik op de email die we ontvangen hadden.
Uitstappen. Vriendelijk onthaal.
- Bonjour, bienvenue, moi je suis Véronique Vandam. Welkom.
- Merci…
- U spreekt Nederlands ? vroeg ik;
- Oui.. een… een bitje….mon père était flamand.…
- Ha, magnéfique…
- Oui, hij.. hij was van Zeefkot… près d’Ostende.
- Zevekote, zegde Tony.
- Qui, qui, Sefekot…
- En hoe is hij hier gekomen ? vroeg ik, traag sprekend.
- Il a rencontré ma maman à Lourdes.
- Haha en gehuwd ?
- Oui, oui…

Madamme leidde ons rond. Ruime living met twee houten tafels en banken. Klein keukentje met twee frigo’s en een grote diepvries en kookformuis en microgolfoven, alles was er. Achteraan een ruime wasplaats met een lange zinken bak, die als lavabo moest dienen en een half afgesloten ruimte, de douches met vier bruiskoppen in het plafond. Achter de wasplaats de toiletten. Gelukkig geen oude franse toiletten, maar mooie moderne toiletpotten met stromend water.
Boven een grote slaapplaats met vier lage bedden, dunne matrassen, alles netjes opgemaakt.
Madamme Vandamme nam afscheid. Vriendelijke dame.
We waren alleen, midden de groene vlakte en sparrenbossen.

- Hop, mannen, uitladen en uitpakken.
Met veel enthousiasme haalden de jongens hun rugzakken uit de auto en liepen er de trap mee op naar de slaapruimte. Tony en ik deden hetzelfde. Een en ander uitpakken. In de open kastjes deponeren.
Ik koos een plekje aan het uiteinde van de zolder. Thijs kwam naast mij zijn slaapzak uitrollen.

- Zeg, Tony, mogen we een douche nemen ? We zijn helemaal vol zweet van de reis, vroeg Dries.
- Goed idee, mannen, en trek daarna wat droog aan.
- Joepie !
- Zeg mannen, we zijn geen moederskindjes meer hé, riep Dries.
- Hoe … ?
- Wel ja, hoe neem je thuis een douche ?
- In mijn blootje natuurlijk.
- Wel….
- We mogen toch, hé, Tony.
En dan, in geen tellen, schoenen en sokken uit, broek uit, slipjes uit. Allemaal ! Zonder arazelen of bezwaar. Een handdoek en washandje en zeep. En hup, lopend de trap af naar de wasplaats.
Tony bekeek mij.
- Wat denk je ?
- Ik neem natuurlijk ook een douche.
- En ?
- Zeg, ik ben geen moederskindje meer hé !
We lachten. Kleren uit. Handdoek en zeep mee. Oeps, poedelnaakt naar de wasruimte.

Terwijl Tony en ik naar beneden liepen, hoorden we een oorverdovend lawaai.
- Alle duivels uit de hel zijn los gebroken, lachte ik.
- Blijkbaar wel, reageerde Tony.
Mens… Niet te doen. Lachen, roepen, de vijf waren echt los gebroken. De spanning van de hele dag ontplofte hier in enkele minuten. Temeer dat ze alle vijf naakt waren. Poedelnaakt.
Ze stonden daar, bijna dansend, zichzelf te wassen, elkaar te verdringend om onder een broeskop te kunnen staan. Helemaal in zeep. En wat mijn ogen zochten, zagen ze hier. Wippende, slingerende piemels ! God, wat een zicht.
Het lawaai verstomde even wanneer Tony en ik in de deuropening verschenen. Dat ze Tony verwachtten, dat zal wel. Doch dat ik daar ook in mijn mooiste adamskostuum zou verschijnen, wellicht niet. Ik, de toekomstige leraar wiskunde aan de laatstejaars van het college.
Ze applaudisseerden. Echt.

Tony en ik gingen ook onder het stromende water staan. Niet echt koud, maar lekker verfrissend. Ik gaf mijn ogen de kost. Die Michiel was over zijn hele lichaam even gebronsd. Geen wit plekje waar je normaal een zwembroekje draagt. En wat een piemel en ballenzak ! Matthieu en Jonas wasten elkaars rug en billen. Ik vond het enig.
Afspoelen. Afdrogen.
Samen bij elkaar staan. Naakt. Mijn stoutste droom was al werkelijkheid geworden. De jongens naakt zien. En.. mezelf aan hen vertonen, naakt zoals ik ben. En mijn ogen zochten vooral het lichaam van Thijs. Inderdaad, met zijn achttien, achttien en enkele maanden reeds, vertoonde hij nog steeds het lichaam van een beginnende puber. Nog quasi geen schaamhaar. Wel een leuke piemel, slap. En toen ik het even stijf zag staan, hoop en al tien, elf centimeter ? Met een aantrekkelijk zakje er onder waarin twee knolletjes duidelijk zichtbaar hingen.

Naar de slaapzaal.
- Trek iets luchtigs aan, stelde Tony voor.
- Ons sportbroekje ?
- Ja…
- Zonder slipje ?
- Ja, dat mag.
De jongens zochten hun korte sportbroekje. Leuke broekjes, met vrij wijde pijpen. Tony en ik trokken ook zo’n broekje aan. Lichte sloffen aan, en half naakt naar beneden.
In de frigo stonden twee grote schotels met groenten en vlees. Borden en bestek op de tafels plaatsen en aanschuiven. Mens, dat smaakte. De jongens aten met veel smaak. Amaai, alle eten verdween bijna als sneeuw voor de zon.. En babbelen, honderduit.
Leuk zo, in ons halve blootje. Hoe warm was het buiten ? Dertig of meer graden ? Dus, na het eten nog even buiten gaan zitten, gewoon in het gras. Gezellig bij elkaar. En… mijn ogen de kost geven. Zoals ze daar zaten, met enkel een sportbroekje aan, opgetrokken knieën. Mijn ogen zagen hun hele dijen tot aan de rondingen van hun billen. En bij Matthias kwam het topje van zijn penis even uit zijn broekje piepen. Machtig !

Tegen half tien naar bed. Het was een lange dag geweest.
- Tedju, ik heb mijn pyjama vergeten, vloekte Thijs.
- Wie slaapt er nu met zo’n weer in pyjama ! antwoordde Dries.
- In sportbroekje ?
- Ba neen, gij ! naakt !
- Naakt ?
- Natuurlijk, naakt ! Gezond en niets dat je kwelt of knelt.
Tony kwam tussen. Hij was hun leider, ik niet, ik was enkel de chauffeur-in-nood.
- Wat denk je, mannen ? Slapen we naakt ?.
- Ja…
- Ja…
- Iedereen akkoord ?
- Ja !
- Oké dan, zo een, zo allen !

Sportbroekjes uit en hup, het bed in, onder het laken.

Was me dat een dag geweest. En wat een avond ! Ik had ze allen naakt gezien. Ik had het niet zo leuk kunnen verzinnen. En naakt zou hier tijdens die week wel geen taboe zijn. En wie weet ! Achttienjarigen, die een week samen leven, in volle ontwikkeling van hun seksualiteit.
Mijn handen voelden aan mijn penis, aan mijn ballen.
Ik sliep. Werd wakker. Sliep in.

Hoe laat was het toen ik helemaal wakker lag ? Kwart over zeven. Was er al iemand opgestaan ? De hele slaapzaal ademde rust uit. Was ik de enige ?

Ik moest dringend plassen. Dus naar beneden. Zou ik een broekje aantrekken ? Of uitdagend naakt ? Ik betrapte mezelf er op dat ik mijn lichaam wilde tonen. Mijn lichaam ? Of mijn piemel ? Uitdagen ? Exhibitionistisch ? Dus, handdoek, washandje, scheergerief. Naakt zoals ik was, voorzichtig langs de nog slapende jongens, dan de trap af naar de wasplaats. Eerst naar het toilet. Oef, dat kan echt leuk aanvoelen om zich van zijn blaasinhoud te ontdoen.
Naar de wasplaats. Douche nemen. Het nachtzweet wegspoelen. Ik hoorde de deur open draaien. Ik zag Thijs binnen komen. Naakt. Mijn ogen zochten zijn leuke piemel. Een klein bosje zwart schaamhaar.
- Goeie morgen, Bart.
- Goeie morgen, Thijs.
Ik keerde me speciaal helemaal naar hem toe, zodat hij me wel moest zien in mijn volle naaktheid. Hij kwam naast mij staan en draaide de tweede broeskraan open. Hij bekeek me.
- Jij hebt een leuke piemel, hé Bart.
Ik verschoot even van die opmerking.
- Jij ook, hé.
- Ja, hé, klein maar fijn, hé.
We lachten. Die van mij groeide wat. Nee, geen volle erectie. Half en half. Ik had hier Thijsje helemaal voor mij alleen. Mijn hart klopte sneller en harder. Mijn drift fluisterde me in het oor : vastnemen. Mijn hersenen geboden : af blijven ! Wat een knaap ! Wat een leuk kontje.

Ik stapte uit de douche, droogde me af en ging bij de lavabo, bij de spiegels staan om mij te scheren. Tony kwam binnen, samen met Dries. En dan kwamen ook de anderen binnen. Allen in hun blootste blootje. Ongegeneerd, zonder schaamte. Onmiddellijk een gekakel als in een kippenhok. Ja, allen goed geslapen. Ja, en gedroomd.
Naar de slaapkamer. Broekje aantrekken en T-shirt. Naar buiten, kijken op de thermometer. Reeds zesentwintig graden. Het wordt bakken en braden vandaag.
Samen met Tony alles klaarzetten voor het ontbijt.

Om acht uur met zijn allen aan de grote boerentafel. De jongens zaten in bloot bovenlijf. Vakantietenue ! Babbelen, lachen, gekscheren.
Na het ontbijt, dat uitliep tot na negen uur, even raadplegen wat er allemaal in de omgeving te vinden was. Ik haalde mijn laptop boven. Ja, ik had die van mij mee. Inloggen, de kaart raadplegen. Groen, velden, pijnboombossen en overal kleine beekjes. De Landes zijn vlak, dus veel kleine riviertjes.
- Whaw, dat wordt genieten, zegde Dries.
- Hoe ?
- Zwemmen hé ! En kijk, een blauw vlekje, zeker een vijver of iets.
- Hoe ver hier vandaan ?
- Een paar honderd meter, niet verder.
- Een paar honderd meter ? Kijk eens goed…Het ligt hier potverdorie aan de achterdeur… Daar, tussen de bomen !
- Nee zeg ! Een eigen zwemvijver !
- Als er water in staat hé, merkte ik op. Met die warmte, zo’n plassen durven wel eens uit drogen.
- Weet je wat, stelde Tony voor, we verkennen de omgeving. Kijk, langs hier achter door tot aan de grote weg, en dan… daar…
Zijn vinger wees over het scherm.
- …via die landweg, terug naar hier.

De jongens trokken hun wandelschoenen aan en vertrokken. Ik bleef achter en zou zorgen voor het middagmaal. Nu ja, middagmaal koken. Nee, hoor, alles te vinden in de koelkast en de vriezer. Het zouden gebakken patatjes met gebakken ham worden.
Ik wandelde even tot aan het vijvertje, hier vlakbij, amper honderd meter, verscholen tussen de struiken. Ik schatte zo ongeveer een doormeter van dertig meter. Hoe diep ? Hup, mijn schoenen en broekje uit en poedelnaakt liep ik het water in. Heerlijk fris ! God, zullen de jongens hiervan genieten ! Ik zwom tot in het midden. Twee meter diep ? Zeker niet dieper. Ik dacht aan nonkel Antoon, die me had leren zwemmen achter de hoeve in wat er van de omwalling nog restte.
Uit het water. Schoenen opnemen, broekje, en naakt zoals ik was naar het huisje. Broekje weer aan, schoenen aan.
De jongens arriveerden tegen twaalf uur. Ze hadden diverse beekjes gevonden, er blootsvoets doorheen gestapt. En ook een vijver, hier zo’n vijfhonderd meter vandaag. Ze liepen nog even tot aan onze privé-vijver. En vonden die leuk, maar een beetje klein.

Middagmaal. Daarna even samen zitten niksen. Om twee uur op stap naar het dorpje Sabres, zo’n zes kilometer van onze verblijfplaats. Ik trok mee. Via allerlei binnenpaadjes tussen groen en bos. Allen in kort sportbroekje en T-shirt. Leve de stoere jongensdijen en de blote kuiten.
Sabres, een klein dorpje, misschien duizend inwoners, met vier, vijf hotels. Een leuk marktpleintje, de Place Gambetta. Die naam Gambetta vind je in alle Franse steden en dorpen Op zo’n honderd meter van het marktplein een Bar-Restaurant. .Onder de bomen gaan zitten. Cola en Limo bestellen.
- Hé bien, monsieur, Gambetta, qui étais ça ?
- A, monsieur Gambetta, c’était un président de France avant la Grande Guerre.
- Ha, bon, merci;
Dus, Gambetta was een Franse president geweest van voor negentien veertien.

Terug langs de grote weg. Ja, grote weg, als je dat zo kon noemen. Een asfaltweg van hoop en al drie meter breed, met langs weerszijden een groene strook. Scouts houden van fantasietjes. Dus, marcheren op één rechte lijn en zingen.
Zo gaat het goed,
zo gaat het beter….

Tegen vijf terug in ons kampement.
- Hé, Tony, gaan we zwemmen ?
- Ja, waarom niet ?
- Zeg, Tony met of zonder zwembroek ?
- Ja, Tony, we zijn geen kinderen meer hé !
- Ja, en het is hier vlakbij en niemand kan ons zien…
- Ja, ja, ’t is al goed. Hup, maak dat je weg bent !
Gejoel. De vijf stormden naar boven. De vijf stormden naar beneden. Vijf blote adammen tussen de struiken door naar het vijvertje.
- Gaan we ook ? vroeg Tony.
- Waarom niet ? antwoordde ik.
Naar boven, kleren uit, naakt naar de vijver.
Heerlijk zwemmen en vooral stoeien in het frisse water. En natuurlijk, elkaar kopje onder duwen en lachen. Dries kletste Matthias op zijn blote billen. Gevecht ! Met vier vielen ze Dries aan. En Dries mocht groot en sterk zijn, doch tegen zijn vier kameraden kon hij het niet halen. En terwijl de andere drie Dries in hun greep hadden, kletste Matthias duchtig op de blote billen van Dries.

Zonder afdrogen, naakt naar het huis. Ons lichaam droogde zo vanzelf. Kleren aan. Avondmaal. Salade en augurken en koude vis en koude aardappeltjes.
- Zeg, Bart, die Gam… Gam…
- Gambetta …
- Ja. Wie was dat nu eigenlijk. Was dat een president ?
Laptop erbij gehaald. Googelen.
Gambetta : Advokaat, riep in 1870 de Republiek uit, en werd minister van en later premier, eerste minister.
Maar nooit president !
- Haha, die Fransen weten er niets van, lachte Thijs.