De Zes Van Klas 6a - 15

Rik is met drie nudistenfamilies op de hoeve van zijn oom

Zondagochtend. Wakker worden.. Oom Antoon was reeds vroeg te been. Hij had een waterlans aangesloten, een groot zinken bekken op het erf geplaatst, en daar konden iedereen zich wassen. De ouderen waren ook al in de weer.
Wassen ? De jongeren waren een en al stof van het stro. Dus.. Wat was er leuker dan elkaar met de waterlans af te spuiten ? En mikken naar de piemels ! En naar de meisjeskutjes !
- Godffert !
Lachen.

De moeders hielpen nonkel Antoon in de keuken van het huis. De mannen en de jeugd namen plaats aan de tafeltjes.
Dan kwamen ze. De drie moeders met stapels boterhammen, krentenbrood, koekenbrood, bruin boeren brood. Sneden brood van twee handen lang. Oom Antoon had de boter bij. Echte boerenboter. De moeders haalden dan ook vier kannen vers geurende koffie.
Of er gesmuld werd ! En de lovende commentaar !
- Dat is het beste ontbijt dat ik ooit gehad heb, zegde de pa van Tonia.
- Ja, gewoon enig, uniek, voegde de pa van Dirk er aan toe.
De stapel brood smolt als sneeuw voor de zon ( amaai, welke dooddoener ! ).
Het was een eind over tien uur wanneer we op stonden.
De jongeren trokken achter de schuur waar een strook gras was. Kubb-spel, bracht jolijt en leute. Blijkbaar had niemand zin in nog meer leuke spelletjes met veel zaad en gekreun.
- Aperitief !
Een van de moeders riep ons. Dus, terug naar het erf, terug naar de tafeltjes. Het barbecuestel rookte.
Cava, porto, frisdrank en hapjes. Ondertussen werden kippenbouten gebraden. Om een uur middagmaal. Lekkere kippenbouten, met salade en tomaatjes en gebakken patatjes. Vingers aflikken.

Na het eten – het was voorbij twee uur – nog wat uitrusten. De ouderen plaatsten de zeteltjes in een kring en genoten van het zalige nietsdoen. De jongeren trokken naar de vijver. We vleiden ons in het gras. Zalig genieten in de schaduw van de grote treurwilg. Wat praten, wat vertellen en elkaar naakt zien en bekijken.
Enkelen liepen het water in. Lekkere verfrissing. Wat stoeien. Lachen.

Ik lag samen met Tonia – weeral zij – en Frits in het gras. Tonia schoof wat dichter tegen mij aan.
- Je bent een toffe gast, zegde ze.
- Ja, voegde Frits er aan toe. Wat een geluk hier zo te mogen rond te lopen bij je oom.
- Ja, maar we lopen meestal niet naakt hoor. Enkel nu omdat jullie hier zijn.
Even stilte.
- Mag ik je eens pijpen , vroeg Tonia.
Ik keek haar aan. Haar ogen glinsterden.
- Ja ? drong ze aan.
- En ik wil je wel eens neuken, zegde Frits.
- Met die lul van jou ?
- Natuurlijk !
- Nu ?
Ze keken elkaar aan.
- Ja, nu….
Ik zag die enorme lul van Frits. Hij stond stijf. Ik dacht aan Dirk. Die had het gedaan de dag voordien. Mijn penis werd stijver. Mijn hart sloeg sneller.
- Hoe gaan we dat doen ? vroeg ik.
Ik ga op mijn rug liggen. Jij over mij, je lul in mijn mond, zegde Tonia.
- Ja, en dan pers ik mijn lul in je kont…
- Veel speeksel gebruiken, hé..
- Ja, ja, zeker !

Tonia ging neerliggen op haar rug. Ik knielde naast haar hoofd, boog voorover, zodat mijn piemel boven haar mond hing…en stijf werd. Ik voelde hoe Frits met zijn handen mijn billen uit elkaar trok, hoe jij speeksel rond mijn kontgaatje wreef, hoe hij zijn stijve tamp tegen mijn anusgaatje duwde, duwde, duwde….
- Uh…
Er ontsnapte een kleine kreet toen die lul van Frits doorheen mijn anusspier drong. Dieper en dieper. Het gaf een leuk gevoel. Frits ging over mijn rug heen liggen, duwde me naar beneden. Tonia opende haar mond. Nam bezit van mijn penis. Nog nooit gebeurd. Iemand die me pijpte en tezelfdertijd iemand die me neukte.
Frits wipte op en neer. Iedere keer werd ik tegen Tonia gedrukt. Zij likte en zoog.
- A.. Aaahhhh….
Ik spoot. In gulpen spoot mijn zaad in Tonia’s mond. Ik wilde mijn lul uit haar mond wegtrekken. Kon niet. Met zijn volle gewicht drukte Frits me neer.
- Oôôô…. Aaaahhhhh….
Ik voelde sperma in mijn anus stromen.
- Nee… Aaaahhhh…..
Alles draaide in me. Ik zweefde. Mijn benen stampten in het ijle. Ik kon niet weg. Die tong aan mijn eikel ! Die druk in mijn kont.

- Hé, dat is hier leuk !
Marjolein en Carl stonden naast ons.
Frits stond op. Ik stond op. Slap lulleke. Tonia glimlachte.
- Hmmm…. lekker zaad hoor !
Ik voelde sperma uit mijn lichaam druipen. Liep het water in. Met mijn vingers trok ik mijn aars open om Frits zijn zaad er uit te laten lopen.

Terug uit het water. De anderen ook.
De pa van Carl kwam bij ons.
- We gaan ophoepelen ! Er wordt onweer verwacht en we willen voor de files van de kustuittocht naar huis gaan.
- O, nee zeg !

Naar het erf. Stoelen en zeteltjes waren reeds opgeborgen. De ouders hadden reeds kleren aan.
Afscheid nemen. Gsm-nummers uitwisselen. Een hand voor de jongens. Een ferme zoen voor de meisjes.
- Tot… Tot volgend jaar ?
- Graag hoor !
De drie campers verlieten de hofplaats. Oom Antoon en ik zagen ze de landweg af rijden, de macadamweg op.
Daar stonden we. Mijn oom en ik, beiden poedelnaakt. We bekeken elkaar en schoten in een lach uit.
- Moet je dat nu eens zie !
Nonkelto kletste op mijn schouders.
- Kom Bart.
We slenterden naar de bank aan de voorgevel. We gingen neerzitten, nonkel Antoon en ik, lekker in de schaduw. In ons blootste blootje. Had ik mijn oom vroeger al naakt gezien ? Ja, toen ik hier als bengel op vakantie kwam, ’s ochtends in de badkamer. En toen ik ’s morgens bij hem in bed duikelde en paard reed op zijn blote buik. En toen we zwommen in het stuk omwalling, dat nu onze vijver was. Ik zag mijn ouders ook naakt, in de badkamer. De meest normale zaak van de wereld. Daar had ik nooit enige zin voor seks aan gekoppeld. En nog niet. Nu ook niet, terwijl ik nonkel Antoon in zijn blootje zag. Ik was fier op hem;

- Hoe is dat weekend geweest, Bart ? Begon hij ons gesprek.
- Prachtig !
- Ja hé ! en vooral met die meisjes.
Hij lachte.
- Zeg, Bart, die Tonia, die zag er mij nogal eentje uit. Uitdagend hé ! Heb je gezien hoe ze daar zat, met heel haar vogelkooi bloot ?
Nonkel barste in een lach uit.
- Ze dacht zeker dat er een ekster zou invliegen.
Lachen, mijn oom en ik.
- Zeg, Bart, werd er gisteravond geneukt daar in de schuur ?
Ik keek hem aan.
- Niet geneukt, nee, wel gemast.
- Ge.. wat ?
- De jongens hebben zich afgetrokken om ter eerst…
- En jij hebt gewonnen ?
- Nee… Verloren.
Hij lachte.
- De jeugd is nog geen haar veranderd bij vroeger.
- Hoe bedoel je, nonkel ?
- Wel ja, wij deden dat ook hoor…

Nog nooit had mijn oom over zo’n zaken gepraat.
- Zeg, nonkel, heb jij nog een lief gehad ?
Hij keek me aan. Knikte.
- En uit elkaar gegaan ?
Hij schudde zijn hoofd.
- Je bent er toch niet mee getrouwd ?
Hij schudde zijn hoofd. Hij staarde voor zich.
- Wat is er dan gebeurd ?
Hij zweeg een hele tijd. Ik durfde niets meer vragen.
- Plots
- Ze is verongelukt. Toen ze hielp op het veld. Ze reed met de tractor, ze was tweeëntwintig en met de machine raakte ze een obus uit de eerste wereldoorlog, en die ontplofte…..
Hij zweeg.
Ik durfde het aan iets te vragen.
- Was ze dood, Nonkel, was ze dood ?
Hij schudde zijn hoofd.
- Na drie dagen. Er was niets aan te doen. Lelijk gekwetst.
Oom Antoon zweeg. Ik zweeg ook. Hoe lang ?

Weet je, Bart, herbegon hij, ik kan ze niet uit mijn gedachten zetten. Nee. Zij en geen andere. Haar foto zit nog steeds in mijn portefeuille. Ik kijk er elke dag naar.

Hoe lang zaten we daar op die bank ? Niets zeggend. Zwijgend.
Ik hoorde gerommel in de verte.
- Bart, jong, rij maar naar huis. ’t Gaat onweren !
Samen naar binnen. Kleren aan. Om vijf voor negen vertrok ik. Nonkelto stond in het deurgat, zwaaiend, wuivend.

Wat een weekend !


Maandag drie augustus. Hard werken aan de lesvoorbereidingen. En om vier uur in de namiddag bijeenkomst met de leiding voor het scoutskamp. Leider Pol, de kampleider wist te vertellen dat we een periode van uitzonderlijke warmte tegemoet gingen. Dat beloofde voor de sfeer op het kamp. Om zeven uur hielpen we met Arne en Zahari de camion laden met tenten en kookgerief en alles wat er nog nodig was voor de voorwacht. Arne en Zahari vertrokken ’s anderendaags vrij vroeg. Zij stonden in voor de voorbereiding van het kamp, de voorwacht dus.

Dinsdag, werken aan de lesvoorbereidingen. En klaarmaken van mijn rugzak voor op kamp. Enkele telefoontjes met leider Pol.

Woensdagochtend. Half zeven. De jongens kwamen samen aan het scoutslokaal. rugzakken en materiaal in de auto’s. Afscheid van pa en ma, vooral van ma, een laatste groet en weg. Drie auto’s. We waren afgesproken niet achter elkaar te rijden, doch elk onze eigen gang te gaan. Plaats van samenkomst langs de autostrade, vlak voor we Namen bereikten.
De jongens in mijn auto waren in elk geval opgetogen en een en al enthousiasme.
Dus, op weg naar Botassart, deelgemeente van Bouillon. We hadden een kampplaats vlak langs de Semois. Volgens de foto’s die we gezien hadden, een prachtplaats ! En inderdaad, volgens de weersvoorspellingen, een week lang zon en zon en zon !
Maarten, zeventien jaar, zat naast mij. Achter ons zaten nog drie jongens. De jongens hadden allen een kort sportbroekje aangetrokken om de reis te maken. Als ik mijn ogen even naar rechts sloeg, dan zag ik die blote dijen van die knaap ! Zijn broekje zat tot helemaal bovenaan zijn dijen opgeschoven. Ik genoot er van. Maar…. de jongens die nu mee waren op kamp waren amper zestien, zeventien jaar. Dus : afblijven ! Afblijven ! afblijven ! Jaja, die kereltjes zullen ’s avonds in de tent wel eens kijken naar elkaars piemel. Dat gebeurde op alle kampen. Puur puberale nieuwsgierigheid. Hoeveel jongens hebben niet leren masturberen op kamp, in het duister van de tent ? Wij stonden ons vroeger ook naakt te wassen op kamp. Geen problemen. Wanneer had ik zelf de eerste keer gemasturbeerd ? Ik had een filmpje gezien op internet en ik probeerde het en het lukte.
Nee, nee, van die jongens die nu mee waren, afblijven ! En met de andere leiders, ja, dat was iets anders, als zij ermee begonnen ! En ja, ik zou de jongens wel naakt zien. Dat mocht hé ! Geen scrupules, zeker geen valse schaamte. Die jongens zagen elkaar zeker ook wel eens in hun blootje, bij het omkleden voor de zwemles.

Waarover praat een mens zo tijdens de reis ? Over de streek waar we voorbij reden. In Kortrijk de autostrade op richting Doornik, dan richting Bergen – Mons in het Frans - vandaar de route de Wallonie tot in Namen. Even halt houden vlak voor we Namen bereikten. Met de andere twee auto’s zo’n drie kwartuur rusten. Iets drinken. En dan “en route”. Voorbij Namen de autostrade richting Luxemburg. In Libramont de autostrade verlaten en richting Bouillon kiezen. En dan verder via kleinere wegen naar Botassart. Gelukkig, Arne had reeds kleine wegwijzertjes geplaatst tot aan de kampplaats.
Ik vertelde over de streek die we voorbij kwamen. In het begin zegden de jongens niet veel. Geleidelijk aan echter stelden ze vragen. Gelukkig had ik ene vrije goede kennis aardrijkskunde en kon ik op vele vragen antwoorden. Ook over ern stukje geschiedenis en zo.
- Vertelt jullie pa niets als je zo op reis gaat ? vroeg ik.
- Nee. We hebben mini-TVeetjes mee die we aan de rugleuning van de voorzetels hangen en we kijken naar filmpjes.
- Echt ?
- Ja…
Dat begreep ik nu niet ! Werd er dan echt niet gebabbeld in de auto ? De moderne tijd ! Jaja, ik was ook een kind van die moderne tijd. Mijn ouders vertelden echter wel over de streek wanneer we ergens naartoe reden. En pa bereidde zich daar dagenlang op voor. Blijkbaar stelden veel ouders zich tevreden met de aankoop van een mini-TVeetje !
Vlak na de middag kwamen we er aan. Prachtige weide, vlak langs de Semois. Aan de ene kant het water, aan de andere kant de bomen die voor heerlijke schaduw zorgden. De kerels van de voorwacht hadden reeds enkele tenten opgetrokken.
Uitpakken. De jongens hadden hun picknick mee voor de eerste middag. Samen op de harde banken van de keukentent, een open sheltertent. De jongens hadden al lang hun t-shirts uit getrokken en zaten in kort broekje, bloot bovenlichaam. Ik dacht terug aan die dagen in de Landes, met die oudere scoutsjongens. Nee, hier zouden ze wel niet in hun blootje rondlopen.
Na het eten wees Arne waar de hudo te vinden was. Samen gaan kijken, zo’n tien meter ver in het bos. Arne en Zahari hadden er hun werk van gemaakt. Een diepe put. Daarnaast en erover houten balken. En… twee echte ouderwetse houten WC-brillen zoals je ze zo van uit een boerenhuis weggeplukt kon hebben.
- Gevonden op een rommelmarkt, lachte Arne.
De twee toiletruimtes van elkaar afgescheiden door bruine jute-lappen.
- Gelukkig zo geen hudo zoals verleden jaar, merkte Jean-Paul op. Dan waren het een soort Franse toiletten en als je niet oplette, dan zat je met je kont in de kak.
- En om te plassen, daar heb je de hele natuur voor, legde Arne verder uit.

- En nu, legde leider Pol uit, nu slaan jullie de tenten op. Eén tent per vendel van vijf jongens.
Die tenten, groen zeildoek, waren voorzien voor acht jongens. Dus ruimschoots groot genoeg voor vijf.
De jongens gingen aan de slag. De leiders hielpen hier en daar. Iedereen liep er bij in bloot bovenlijf. Leuk. vooral, die jongens met hun korte sportbroekjes. Ik betrapte er mezelf op dat ik misschien wel te veel oog had voor die jonge knapenlichamen. Nu ja, Zahari mocht ook gezien worden. Vrij donker van huid. Zijn pa was een Griek, zijn ma Vlaamse.

Tegen vier uur stond alles opgesteld en lag alle bagage in de tenten. De leiders hadden een vlaggenmast gepland. Nu ja, die stond er eigenlijk al van een vorig kamp. We moesten enkel onze vlaggen er aan vast maken.

- Aantreden !
De jongens gingen in een halve cirkel voor de vlaggenmast post vatten. Het kamp werd officiële geopend. Niet la te veel plichtplegingen. Een woordje van leider Pol, het eisen van de vlaggen terwijl iedereen de scoutsgroet bracht. Dat was het !
De zon blakerde op de naakte ruggen.

- Leider, mogen we in het water ?
Leider Pol legde nog uit dat ze extra voorzichtig moesten zijn, dat de stenen in het water vrij glad kunnen zijn, en nog veel meer.
De jongens verdwenen in de tenten, de leiders in hun tent. Sandalen uit, broek uit, slipje uit, zwembroekje aantrekken. Mijn ogen loerden naar Zahari.
Rond nieuwjaarsdag hadden we met onze scoutsgroep deel genomen aan een verzamelwedstrijd : per groep zoveel mogelijk etiketten van god-ik-weet-niet-wat verzamelen. We hadden een prijs, jammer genoeg niet de eerste. Elk lid van onze scoutsgroep kreeg een pakket met daarin een sportbroekje en een zwemslip, met daarop het logo van de betreffende firma. En nu verschenen de jongens in dit leuke zwembroekje, zwemslipje, geen zwemshort. Mij ogen merkten meteen dat sommige van die slipjes vooraan een bobbel vertoonden.

Lopend naar de rivier. Zeer veel water was er niet – het had ook al dagen niet geregend. Het water in. Zwemmen was uitgesloten. Wel in het water liggen draaien en keren, en elkaar met handen vol water bekogelen.
- Leider, mogen we een dam bouwen ?
Dammen bouwen is blijkbaar een van de favoriete bezigheden van jonge gasten. Ik herinnerde mij dat ik mij ook als welp kon uitleven bij het bouwen van een dam in een beekje.
De jongens sleurden stenen aan. Legden of smeten die op elkaar. Verschoven ze. Vulden de leemte aan met kleinere stenen. Leuke bezigheid.

Het water uit. Avondeten. De jongens bleven in zwembroekje, de leiders ook.
Daarna rustige spelletjes en die avond vrij vroeg naar bed. We waren die ochtend ook al vroeg opgestaan, dus, ook vroeg naar bed.