Center Parcs - 3

Gerd-Jan en ik zaten elk in een zetel van de zithoek naar de TV te kijken. We hadden de gordijnen dichtgetrokken en het licht gedempt. Het was misschien toeval, maar die avond stond nou net “Maurice” van James Ivory geprogrammeerd. Intussen was de film al over het midden en Maurice zat met zijn sociaal mindere vriend Scudder in bed. Toen kwamen Gerd-Jan z’n vrienden terug van het subtropische zwemparadijs.

De reactie van de anderen toen ze die scène met twee jongens in bed zagen, lokte het allemaal uit. Jeroen, Henk, Nico en Bas kwamen luid pratend de bungalow binnen. Het was duidelijk dat ze nà het zwemmen nog wat pilsjes hadden gedronken, want ze waren wel erg vrolijk en uitgelaten.

“Wel, wel, kijk naar onze gekwetste... Hoe is het met onze patiënt en zijn dokter?”

“Ze hebben het stemmig gemaakt! Gordijntjes dicht, lichtjes zacht... ‘t lijkt wel een verliefde stelletje”

“Nee, nee, DIE zijn pas verliefd”, lachte Jeroen, met een blik op het televisiescherm. “Kijk daar eens.”

“Is dat jouw nieuwe filmgenre, Gerd-Jan?”

Gerd-Jan werd bloedrood en ik wist zelf eigenlijk ook niet hoe ik moest reageren.

“Euh, nee, dit was gewoon de film op het videonet,” antwoordde Gerd-Jan verlegen

“Ooooooh, “ lachte Jeroen “en wind jou dat op, jongetje?”

En meteen kwam hij dicht naast Gerd-Jan zitten, aan zijn andere kant, en plagend, treiterend, gleed zijn hand strelend over de blote, bruine benen van Gerd-Jan, door het zachte blonde haar, over het scheenbeen en de knie naar de gespierde dij, waar zijn hand bleef liggen.

“Ja, Jeroen, ga door, dat doe je goed, je hebt de stijl te pakken, kom stop niet, zie je niet dat die jongen SMACHT naar jou??” schaterden de anderen het uit, en hierdoor aangemoedigd gleed Jeroens hand heel langzaam de boxershort van Gerd-Jan binnen. Eventjes maar, al snel trok hij zich terug en stak hij zijn hand onder het wijde T-shirt dat Gerd-Jan droeg. En treiterend hijgend streelde hij de borst en buik van zijn vriend:

”Oh Gerd-Jan, je bent zo zacht, zo lief. Oh, ik val op jou. Omhels mij, kom, laat mij je strelen, ik wil bij jou zijn vannacht.”

De anderen gierden van het lachen. Alleen Gerd-Jan zweeg, bloedrood, en hij schoof steeds dichter tegen me aan.

Toen kwam in de film op TV Scudder uit bed, en zijn korte slappe, penisje wipte heen en weer. Dat lokte nieuwe hilariteit uit.

“Vreemd zeg, die twee daar in de film, dat moet een passionele relatie voorstellen, maar ze zijn blijkbaar niet erg opgewonden.”

“Nee, “ zei Jeroen, “maar bij Gerd-Jan gaat dat veel sneller, hé jongens?” en ze lachten, omdat ze zich onze eerste ontmoeting in de kleedkamer herinnerden.

“Ja, jongens, en hij heeft alweer een tent in z’n broek,” grinnikte Henk.

Inderdaad, de wijde, loszittende boxershort van Gerd-Jan liet er geen twijfel over bestaan dat de arme jongen alweer met een kanjer van een erectie geplaagd zat.

“Moet u niet even...,” suggereerde Henk lachend, en hij bedoelde op mij, “u weet al hoe u hem moet bedienen...”

“Niet terwijl jullie zo gekleed toekijken,”spotte ik terug, “of het zou moeten zijn dat jullie allemaal mee uit de kleren gaan!”

“Denkt u dat we dat niet durven, misschien?” daagde Henk mij uit. “We hebben wel meer lef dan dat... Spelen we een spelletje strippoker?”

“Gut nee, jong, geen strippoker,” reageerde Jeroen.

“O, kijk eens aan, ons dappere baasje is preuts en beschaamd!” lachte Nico.

“Nee,” antwoordde Jeroen, “niet preuts of beschaamd, maar ik heb een hekel aan kaartspelletjes.

Maar euh...hebben jullie het lef om met z’n allen samen truth or dare te spelen?”

“Natuurlijk!” klonk het bijna in koor.

“En u meneer, doet u mee?” vroeg Bas. "Dan blijft u hier gewoon maar slapen straks? er is uiteindelijk toch nog één bed over hoor!"

“Je weet al dat je geen meneer moet zeggen, maar Tom, hé, en ja, waarom zou ik niét meedoen?”

“Ok dan, laten we de zetels in een cirkel plaatsen, en beginnen.”

De zithoek werd ‘verbouwd’ en met z’n zessen zaten we rond het kleine tafeltje. Ik had nog steeds de van Gert-Jan geleende zwemshort aan, en zijn T-shirt, maar verder droeg ik niks. Gert-Jan zat in wat hij zelf "zijn pyama" noemde: een wijde boxershort en een T-shirt. De vier andere jongens droegen allen een jeans en T-shirt, en sneakers.

“Omdat u de oudste bent, mag u beginnen, Tom, en u mag er iemand uitkiezen; daarna gaan we in wijzerzin de cirkel langs. En laten we afspreken, dat als iemand een truth of dare weigert, dat je dan een kledingstuk moet uittrekken, ok?”

Gert-Jan protesteerde: “ik heb slechts twee stuks aan. Jullie dragen jeans en zo, dat is een ongelijke start.

“Ok, jongens, ik stel voor dat we alle vier kousen en schoenen uittrekken, en onze jeans. Dan hebben we allemaal even veel kleren aan,” en meteen gaf Nico zelf het goede voorbeeld. Zonder protesteren trokken ook Henk, Bas en Jeroen hun sneakers, kousen en jeans uit. Zo zaten we blootsvoets in short en T-shirt in de warme zithoek: rechts naast mij zat Nico, links van mij Gert-Jan, en van Gert-Jan naar Nico achtereenvolgens Henk, Bas en Jeroen.

“En wat doen we als iemand een truth or dare weigert én hij heeft géén kledij maar aan?” vroeg Gert-Jan. “Dan is het simpel. Iedereen neemt nu een stukje papier en schrijft daar een wens op, iets wat je graag zou beleven vanavond. Je vouwt dat driedubbel zodat het geheim blijft. Als diegene die van jou een truth of dare krijgt géén kledij meer aan heeft én hij weigert de truth of dare, dan is hij verplicht om jouw geheime wens uit te voeren.” stelde Jeroen voor.

“Wow, heftig, maar ok, als de regels voor iedereen dezelfde zijn, wil ik daar wel mee akkoord gaan,” zei Gert-Jan. “Jullie ook?”

Iedereen knikte. Jeroen sprong op, liep naar zijn slaapkamer, kwam terug met enkele blaadjes papier en enkele balpennen. In stilte schreven we er elk ons wensopdracht op. Daarna werden ze dichtgevouwen. “Schrijf er aan de buitenkant je eigen naam op, zo weten we welk opdracht aan wie toe behoort.”

We legden de samengevouwen blaadjes daarna op het kleine tafeltje. “En wie begint er nu?” vroeg ik.

“Begint u maar, Tom, u bent de oudste, wie kiest u?” zei Bas.

“Wel, ik wil graag beginnen met Henk.” Dat was van mijn kant simpelweg een tactische keuze: op die manier zat ik aan het einde van de eerste ronde, en kon ik de kat uit de boom kijken in welke richting het spel zou evolueren.

“Henk, truth or dare?”

“Truth!”

“Ok. Wie was de eerste met wie je “het” hebt gedaan, Henk?”

De jongen bloosde en zei stil: “Euh, niemand. Echt gedaan heb ik het nog nooit.”

“Wow, ben je een maagd, Henk?” lachtte Bas.

“Euh ja, eigenlijk wel,” zei Henk verlegen. “Nu is het mijn beurt. Bas, truth or dare?”

Ook Bas begon veilig met “truth”.

“Wie is de persoon, Bas, waar je je, in je hele leven tot nu, het meest seksueel toe aangetrokken voelde?”

“Shit, dat durf ik niet te zeggen. Nee, dat hou ik voorlopig liever voor mezelf.”

“Hmm,” grinnikte Gert-Jan, “dat klinkt bijzonder.”

“Ach, je zou eens moeten weten... Maar nee, dat kan ik jullie niet vertellen, en ik wil het spel eerlijk spelen en zeker niet liegen of iets verzinnen.”

“Tja, dan ken je de consequentie he? Bas?”

“Ja, ok, ik weet wat me te doen staat, geen probleem.” En zonder verdere commentaar, trok hij zijn T-shirt uit. In gekleurde boxer lag hij languit in de zetel waarin hij daarnet zat. Hij had een wit maar lichtgespierd lijf en een onbehaarde borst. Uitdagend, maar met licht schaamrood op de wangen lag hij ons aan te kijken, maar zonder ons veel kans tot bewonderen te geven, vroeg hij meteen aan Jeroen:

“Mijn beurt, Jeroen, wat kies je?”

“Jullie zijn watjes, allemaal, ik ga voor dare!”

“Jeroen, euh, heb je het lef om in je boxershort, waarover je eerst drie glazen water hebt leeggegoten, door het ven achter onze bungalow hier te lopen en over het bruggetje terug?”

“Hm, ik zei toch dat ik geen watje ben? Dus ik doe het, wees gerust, ik ben niet zo’n bange wezel als jullie.” Hij stond op, trok zijn T-shirt uit, en droeg toen enkel nog zijn zwarte, nauwaansluitende boxer. Hij nam een groot glas uit de keuken, stapte naar de badkamer waarvan hij de deur open liet, plaatste zich rechtstaand in het bad, en maakte aanstalten om het glas met water te vullen. Toen bedacht hij zich en vroeg: “Bas, is de dare even goed vervuld als ik de sproeikop gebruik?” Bas lachte en zei: “Natuurlijk, op voorwaarde dat je hem vooraan precies één minuut opengedraaid laat!” Zonder aarzelen nam Jeroen de sproeikop, hield hem voor het midden van zijn boxershort en draaide toen de kraan wijd open. “Wow”, sprong hij meteen opzij. “Ijskoud. Wacht effe,” en hij liet het water eerst wat warmer worden. Toen de temperatuur naar hij dacht ok was, hield hij de sproeikop naar het midden van zijn boxershort gericht. Hevig stroomde het water langs en door de katoenen voorkant, en al na de eerste stralen kon je zelfs van op afstand heel mooi de contouren van zijn nog slappe geslacht zien. De minuut was ruim overschreden toen hij de kraan dicht draaide, onderbenen en voeten afdroogde en zo uit de badkamer kwam. Zelfverzekerd liep hij naar het schuifraam van de zithoek aan de achterkant van de bungalow. Hij opende het raam, stapte naar buiten en liep regelrecht naar het ven dat op een tiental meter van de achterkant van onze bungalow was verwijderd. Gezwind stapte hij in het water en liep naar het midden van het piepkleine meertje. In het midden kwam het water tot net aan zijn navel, en dus droop zijn boxershort nu echt wel helemaal van het water toen hij langs de andere kant van het ven naar boven klom. Met kletsnatte boxer liep hij daarna naar links, waar zich het brugje bevond. Kalm wandelde hij over het brugje dat aan deze kant van het ven uitkwam aan de achterkant van één van de aangrenzende bungalows. Zo liep hij met kletsnatte boxer langs vijf of zes bungalows terug naar die van ons.

“Niks aan, zie je wel?” lachte hij triomfantelijk toen hij weer bij het geopende raam was. “Wacht effe, Jeroen, ik neem een handdoek, want zo kan je niet binnen.” Nico liep naar de badkamer en bracht hem een handdoek. Snel droogde hij zijn voeten en onderbenen af en stapte toen naar de badkamer. Hij deed de deur op een kier, we hoorden hoe hij zich afspoelde en toen hij terugkeerde had hij een handdoek om zijn middel. “Vinden jullie het ok als ik de boxer achterwege laat en enkel deze handdoek draag?” Natuurlijk vonden we dat ok.

“Dan is het mijn beurt. Nico, truth or dare?”

“Truth, Jeroen, truth, ik ben niet zo’n lefgozer als jij!”

“Ah, ok dan. Vertel me dan maar een wilde seksfantasie die je nog nooit met iemand hebt gedeeld!”

“Pff, da’s een lastige. Ik weet ook niet of ik wel dùrf te vertellen wat mijn seksfantasie is.”

“Tja, als je dat niét doet, dan weet je het alternatief. Dan raak je al meteen een T-shirt kwijt.”

“Ja, dat is op zich niet zo erg, maar dan heb ik enkel mijn boxershort nog. Dan kan ik niet al te veel meer weigeren. Och ja, maar beloven jullie dat je dit niet gaat rondbazuinen?”

Iedereen lachte.

“Is ’t zo erg misschien?” plaagde Bas.

“Erg, weet ik niet, is gewoon een gevolg van af en toe naar porno te kijken. Ik droom ervan...” en hier zweeg hij even. Toen herpakte hij zich en zei: “Ik droom ervan dat ik als sletje in een groepsseksparty gebruikt word en het zaad van een hele reeks andere jongens op mijn gezicht krijg.”

“Hmm, klinkt spannend en geil. En zie je jezelf die andere jongens dan pijpen of zo?”

“Pijpen? Dat weet ik niet. Alleszins wel klaar rukken. Maar misschien ook wel pijpen, per slot van rekening zei ik ‘sletje’ en dat betekent in een onderdanige positie. Al heb ik nog nooit een andere jongen gepijpt, misschien vind ik dat wel uitermate vies en smakeloos. Ze zullen er mij dus waarschijnlijk moeten toe dwingen.” Hij zweeg en bloosde verlegen.

“Wow, heftige fantasie. Wel geil idee eigenlijk.”

“Goed,” zei Nico, “dan ben ik aan de beurt.” En hij richtte zich naar mij: “Wat kies jij Tom? Truth or dare?”

Ik lachte: “Doe maar dare voor mij, ik wil niet onderdoen voor Jeroen.”

“Goed, even denken.” Hij zweeg even, dacht na en zei toen aarzelend: “Durf je -met uitzondering van je hoofd en gezicht- al je lichaamshaar laten wegscheren door één van ons?”

“Wow, da’s meteen heftig. Maar ik ben geen doetje, dus het antwoord is ja! Wie moet dat doen?”

“Simpel, we laten het lot bepalen wie de gelukkige is.”

Om beurten speelden de jongens blad, steen, schaar en de verliezer moest het telkens opnemen tegen de volgende. Wie uiteindelijk de laatste verliezer was, mocht de taak op zich nemen. Het lot wees Bas aan.

“Ok,” zei Bas, “komt u maar mee naar de badkamer, zo maken we het minst rotzooi.”

“Staat u maar in het bad, en trekt u maar uw T-shirt uit. En eigenlijk ook uw zwemshort.”

Ik deed wat mij was opgedragen, en trok alles uit. Poedelnaakt, met mijn rug naar Bas, stond ik in het bad. Bas spoot een flinke klodder scheerschuim op mijn beide benen en wreef alles open. Ik moet bekennen dat zijn jonge handen die over mijn billen en dijen streelden mij niet onberoerd lieten. Inwendig probeerde ik mijn gedachten op iets anders te richten om toch maar geen erectie te krijgen. Ongegeneerd trok hij mijn billen uit elkaar en smeerde ook mijn bilspleet in met scheerschuim. Toen nam hij een scheermesje en met vakkundige halen, af en toe het mesje reinigend onder de waterstraal, scheerde hij mijn benen spiegelglad. Ook mijn bilspleet werd vakkundig onthaard.

“Armen omhoog, leg je handen op je hoofd.”

Braaf deed ik wat hij vroeg en ook mijn oksels werden geschoren.

“Draai je nu maar op, Tom.”

Aarzelend draaide ik me om. Meteen spoot Bas een lijn scheergel op mijn onderbuik en met beide handen wreef hij de gel tot schuim: op mijn onderbuik, mijn teelbalzak, mijn penis. Hij nam mijn penis met zijn linkerhand vast, hield hem omhoog en zonder twijfelen schoor hij mijn scrotum en penis glad. Zijn manipulaties van mijn geslachtsdelen (het strak trekken van de balzakhuid, het strak gespannen houden van het penisvel) deden mijn penis ontwaken, en langzaam vulden beide Corpus cavernosum zich met bloed, en groeide mijn slappe lid uit tot erectieformaat. Het leek wel alsof Bas daardoor nog strakker aan het vel trok.

“Spoel je nu maar af met de doucheslang, Tom.”

Ik deed wat hij vroeg, en toen ik klaar was, en ik uit het bad wilde stappen, hield hij me tegen en zei:

“Moment, even checken of ik nergens iets ben vergeten.”

Zorgvuldig inspecteerde en betastte hij strelend mijn lijf van kop tot teen. Af en toe gleed hij met het scheermesje nog even over wat vergeten haartjes. Ook mijn balzak en mijn intussen keiharde lid controleerde hij minutieus wat niet zo eenvoudig was gezien de erectie, maar hij trok de piemel met harde hand naar voor, zodat ik nog opgewondener werd.

“Ok, klaar is Kees. Prima, droog je maar af en kleed je maar aan.” En alsof wat gebeurd was de normaalste zaak van de wereld was, verdween hij uit de badkamer en liet me alleen achter.

Snel droogde ik me af, trok Gert-Jans zwemshort en T-shirt weer aan en voegde me bij de anderen.