Center Parcs - 5

“durf jij... ...blad-steen-schaar met mij te spelen en de verliezer geeft de winnaar hier in aanwezigheid van de anderen precies vijf minuten lang een ...” en Henk zweeg even, maar herpakte zich toen en zei “pijpbeurt”.

“Wow, jongen, wil jij mij zo graag eens pijpen?” lachte Bas, “want voor zover ik weet ben jij in dat soort spelletjes zeer slecht en verlies je meestal.”

“Let maar op Bas dat jij straks niet aan zijn pietje hangt te zuigen. Of durf je de dare eigenlijk niet aan?” plaagde Jeroen.

“Ik durf wél. En straks ben ik diegene die genieten zal, let maar op. Kom Gert-Jan, kom maar op met je blad-steen-schaar. Hoeveel rondjes doen we? Vijf? En wie drie keer wint, is de eindwinnaar?”

“Ok.”

Lang duurde het niet, en wat Bas voorspeld had, gebeurde ook: hij won.

“Je kan nog terug, Henk, maar dan moet je wel een kledingstuk uittrekken.”

‘Nee, is ok, ik heb het zelf voorgesteld, dus ik hou me aan mijn eigen regels.”

“Mooi, heb ik wel zin, Henk,” lachte Bas veelbetekenend, “waar wil je mij?”

“Ik vind dat je op de salontafel moet gaan liggen, zodat we allemaal kunnen volgen wat er gebeurt.” kwam Nico tussen.

Zonder verdere commentaar trok Bas zijn blauwrode short uit en ging languit liggen op de salontafel in het midden van de groep.

Toen richtte hij zich plots weer op en vroeg aan Henk: “Maar euh, Henk, vijf minuten zei je? En euh... wat als ik nu... kom...ik bedoel...voor de tijd om is...”

“Bas, ik heb zélf voorgesteld precies vijf minuten. Dus ga ik mij daar aan houden, no matter what. En jij ook. Zorg gewoon maar dat je het vijf minuten volhoudt.”

Bas ging weer liggen met een simpel “ok dan”. Poedelnaakt lag hij languit op de salontafel die net groot genoeg was voor zijn hoofd, torso en billen. Zijn voeten kon hij links en rechts van het tafeltje op de grond plaatsen, waardoor zijn onderbuik nét aan de rand van de tafel kwam. Henk knielde aan het eind daar van neer, en bekeek het gladde, gespierde lijf van zijn vriend bewonderend. Hij boog zich voorover en betastte voorzichtig, waarschijnlijk voor de allereerste keer in zijn leven, àndere mannelijke geslachtsdelen dan die van zichzelf. Hij voelde aan de teelbalzak, en aan de intussen volledig stijf geworden penis. Langzaam schoof hij de erg lange voorhuid naar beneden zodat de uiterst dikke eikel zich met een verrassende omvang uit zijn bescherming bevrijdde, als het ware uit de huid plopte, en in volle, glanzende glorie bordeauxrood blozend op Henks mond lag te wachten.

“Het lijkt wel een volrijpe paddestoel,” keurde Henk nuchter de eikel van zijn vriend, terwijl hij er van heel dichtbij naar keek, en de stijve stamper van Bas eens van alle kanten inspecteerde. “Wil er iemand timen? Klop vijf minuten?”

“Ja hoor,” zei Jeroen, en hij nam zijn digitale polshorloge en telde af “vijf, vier, drie, twee, een, go!”

Zonder aarzelen nam Henk diep adem, boog zich voorover en zette zijn lippen rond de genotsknots van Bas. Langzaam gleed hij naar beneden tot de keiharde knuppel helemaal in zijn mond zat. Daarna begon hij ritmisch op en neer te gaan, en het was meer dan duidelijk dat hij intens genoot van zijn allereerste pijpbeurt. Hij varieerde zijn zuigen door soms eens snel, dan weer traag, soms eens met stevige lippen, dan weer met veel speeksel en zijn tong, het lange lid van zijn vriend te bespelen. Bas van zijn kant, die wist niet wat hem overkwam. Zijn wangen kregen een rode blos van opwinding, en telkens Henk zijn roede naar binnen liet glijden, zuchtte en kreunde hij van genot. Af en toe sloot hij zijn ogen, en hij had zijn beide handen achter zijn hoofd gelegd, waarmee hij zich af en toe opspande om bijna ongelovig en verbijsterd naar zijn eigen onderbuik te kijken, verbaasd over hoe zalig het genot was dat nota bene een van zijn dierbaarste vrienden hem nu bezorgde. Telkens hij zich zo optrok, lieten zijn buikspieren zich verrassend nadrukkelijk zien, en na enkele minuten blonk zijn lekkere lijf van het dunne laagje zweet van de roes die hem overviel. Het was te verwachten dat hij dit nooit vijf minuten zou uithouden, en dan vroeg ik me intussen stiekem af hoe Henk zou reageren als plots Bas’ bittere maar heerlijke zaad zich uit zijn ballen zou bevrijden en in zijn mond zou spuiten.

Traag maar vastberaden likte en zoog Henk aan het stijf gespannen lid van zijn vriend. Het was stil in de bungalow. Je hoorde alleen het soppende geluid van het speeksel. Zoals olie een op-en neergaande stang smeert in een machine, zo oliede Henks speeksel de warme, vlezige staaf in zijn mond. Soms met zijn ogen dicht, genietend van de wonderlijke warmte van die potige piet; soms met zijn ogen wijdopen, om die prachtlul en de bengelende ballen van dichtbij te kunnen bewonderen.

Intussen waren we meer dan vier minuten ver en we zaten allemaal stil, onder de indruk, te kijken naar dit schitterende schouwspel van grenzeloze geilheid. Bas lag met gesloten ogen en trillende billen op het tafeltje, zijn bekken ging nu ritmisch stotend omhoog in de gretig-zuigende mond van Henk, en duw verwachtenw e elk moment een orgiastische kreet uit de mond van Bas.

Maar toen begon Jeroen de laatste tien seconden af te tellen en Bas lag als één gespannen lijf van spieren dat zijn geilheid hunkerend kwijt wilde in de warme mond van zijn vriend.

“Stop! Tijd is om!”

Meteen stopte Henk, en hij lachte een beetje plagerig, omdat hij best door had dat hij was gestopt pal voor Bas’ hoogtepunt. Hij trok zijn mond terug en liet de piemel los. De eikel zag bloedrood en keidik gezwollen. Uitgeput en ontgoocheld lag Bas na te hijgen op het tafeltje. Zijn van Henks speeksel blinkende paal stond rechtop, en trilde op het ritme van zijn hartslag. En plots, onaangekondigd, bevrijdde er zich een dikke druppel voorvocht, of was het al echt zaad, van tussen de lipjes van zijn eikelmondje. Een dikke druppel wit sap blonk op zijn bordeauxrode penistop. Plagend kneep Henk nog even met zijn hand rondom de schacht, en de dikke witte, vochtdruppel liep langzaam langs de eikel en de schacht naar beneden.

Nieuwsgierig streek Henk met zijn tong langs de uitgestrekte piemel van bas, van onderen naar boven, om het druppeltje op te likken. Hij proefde even nadrukkelijk maar besloot toen:

“Te weinig om er echt iets te kunnen over zeggen, hoe het smaakt. Maar euh...

is de dare, die eigenlijk voor jou was, goed uitgevoerd?” vroeg hij glimlachend.

“Ja hoor, meer dan goed,” zei Bas schor, “man, jij pijpt als een pro! Ik wou dat het geen vijf minuten maar vijftig waren geweest! Het was zalig...”

“Zolang zou je het toch niet hebben uitgehouden, hoor!”

“Nee, dat klopt, nog twintig seconden langer en je kon voluit genieten van mijn lekkere mannelijke melk. Dan zou je wél geweten hebben hoe het smaakt!”

Hij richtte zich op van tafel, draaide zich om en zei: “Jeroen, wat kies jij? Truth or dare?”

Jeroen aarzelde.

“Hmm, dit wordt wel heel heftig. Ik weet niet of ik zoveel lef heb als jullie. Ik twijfel. Normaal zou ik spontaan dare zeggen, maar nu... Die eerste opdracht die ik kreeg, in boxer door het ven lopen, dat vond ik helemaal niet erg. Maar jullie gaan intussen wel een stapje verder dan dat. Hmm, ik twijfel dus.”

Ik kwam zelf nu even tussenbeide, als de “nestor” van het gezelschap:

“Jeroen, je moet je nergens toe gedwongen voelen. Het enige wat telt, is dat iedereen een gezellige avond heeft, meer niet! Dus als je geen zin hebt om zo uitgedaagd te worden, kies dan gerust een Truth. Dat maakt niks uit. Niemand moet zich hier gepushed weten tot iets wat hij niet wil.”

Jeroen glimlachte dankbaar.

“Dan kies ik voor Truth”, zei hij gerustgesteld.

“Ok, Jeroen” zei Bas, “Wat ik van jou wil weten is, waar je over fantaseert als je masturbeert, en wel in het bijzonder, als je ooit fantaseert over seks met een andere jongen of man, welke je meest voorkomende fantasie is. Als je nooit over jongens of mannen droomt, dan zeg je dat ook maar.”

Opnieuw twijfelde Jeroen. Je zàg hem echt nadenken en aarzelen. Toen antwoordde hij met een hese stem: “ik denk dat ik ga passen.” Spontaan trok hij zijn T-shirt uit en aangezien hij daarnet zijn boxer had geruild voor een handdoek, zat hij nu met niets anders dan een handdoek rond de middel in de zetel.

“Mijn beurt dus,” ging hij ongestoord verder, en hij richtte zich tot de volgende, en dat was dus weer Nico. “Wat kies jij Nico?”

“Je wéét al dat ik geen held ben in zulke spelletjes, ik koos daarnet ook truth. Dus dat doe ik nu ook weer, was mijn eerste idee. Maar anderzijds, als iedereen iedere keer truth kiest, dan wordt het een saai spel. Dus ik ga voor het risico. Dare dus.”

“Prima, die zag ik niet aankomen” reageerde Jeroen verrast, “vertel me dan maar eens of jij het lef hebt om te doen wat ik daarnet heb gedaan, namelijk, euh, heb je het lef om door het ven achter de bungalow te lopen en over het bruggetje terug, maar dan, ... poedelnaakt?”