Stille Jongen - 7

,,Jij was laat thuis.’’ Ik zat dromerig aan tafel rond het middaguur en was eigenlijk door iedereen met rust gelaten tot nu toe. Nicole was werken. Ook op zaterdag. En nu was het Anjelica die even kwam buurten. Ze was toch wel nieuwsgierig, al deed ze nog zo plagerig haar best om te laten merken dat het haar verder niets kon schelen. Ik knikte alleen en liet haar verder. Ik had nog altijd geen zin in haar. Niet op deze manier, althans. Toch bleef ze even staan. Misschien had ze wel door dat er wat veranderd was.

-

,,Haal in ieder geval die stomme grijns van je smoel af.’’ chagrijnde ze nadat ze er achter kwam dat er weinig te halen viel, en wat nijdig liep ze dan de tuin in. Het was lekker weer. Ik had gisteren een lekkere avond gehad met een fantastisch lekkere meid. Ik had alle reden om te grijnzen.

-

Vanavond moest ik nog werken. Iets waar ik de laatste tijd tegen op had gekeken. Veel leuke meiden daar. Echt heel veel. En daar kon ik niet in een spijkerbroek verschijnen. Maar nu keek ik er wel naar uit. Enige rust had me op meerdere gebieden gevonden, en ook na een nachtje slapen, had ik nog dat zelfverzekerde gevoel, al was het licht. Tot die tijd hield ik me koest, en zorgde ik vooral dat m’n telefoon ver weg was. Ik ging Ana niet meteen weer lastig vallen met al die onzekerheden die zich nog wel in mij schuil hielden.

-

,,Hoe was het?’’ Ik lag lekker op bed tv te kijken en enigszins verrast, zag ik mijn andere stiefzusje in de deur staan. Ze leunde mooi tegen de post aan, en keek me niet aan. Haar stem was broos.

,,Hey…’’ zei ik haar eerst voorzichtig. Ik wist niet of ik er verstandig aan deed. Ik hield het liever voor haar verborgen. ,,Ja, leuk.’’ was wat ik zei. Ze knikte.

,,Fijn.’’ zei ze dan zacht. Enig venijn liet ze me niet bespaard. En ze wilde daarna alweer weglopen.

,,Wacht even.’’ zei ik toen snel en ging op de rand van m’n bed zitten. ,,Over laatst… het spijt me. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik… wist het gewoon niet.’’ vertelde ik haar zwaarmoedig. Ook ik durfde haar nu niet meer aan te kijken. Het was al moeilijk zat. Dat moment leek ondertussen lang geleden, maar te zien aan onze reacties en houdingen, was het nog lang niet vergeten.

,,Het geeft niet.’’ zei ze toen, en ze klonk iets meer opgewekt. Ik had dan ook eindelijk m’n excuses aangeboden, die wel op z’n plaats was.

-

,,Maar hoe was het?’’ vroeg ze toen nog een keer, nu meer geïnteresseerd. Ik gniffelde er om. Het was nog steeds leuk geweest, maar dat ging ik haar geen tweede keer zeggen.

,,Wil je dat echt weten?’’ vroeg ik haar nu ze wat serieuzer interesse had getoond. Even keek ze me aan.

,,Ja, natuurlijk. Je bent m’n broer.’’ reageerde ze. Nu was ik weer haar broer. ,,Of vind je het vervelend?’’ Dat vond ik niet. Ik was zelfs trots dat ik een date gehad heb. Dat wilde ik haar best vertellen. Maar alleen dat. Een beetje opscheppen.

,,Nee, hoor. Het was leuk. Gewoon gezellig.’’ zei ik haar dan ook.

-

,,Wilde je door haar niet met mij?’’ vroeg ze daarop meteen. ,,Dat begrijp ik wel hoor.’’ Maar ik schudde met m’n hoofd en lachte er voorzichtig om.

,,Het is niet dat ik niets met je wilde.’’ gaf ik dan nog toe. Maar was dat slim? Ze keek me voorzichtig aan, maar ik zag dat ze het niet erg vond om dat te horen. Want ik wilde haar nog steeds. Dat bleek wel aan hoe snel ik toegaf. Toch ging ze er verder niet op in.

,,Wat hebben jullie gedaan?’’ vroeg ze, in plaats daarvan, door over de date zelf. Ze stapte nu ook m’n kamer binnen, omdat we Anjelica beneden hadden gehoord. De deur deed ze ook achter haar dicht. Tot op een kiertje. Even bleef ze dan te midden van de deur en mijn bed staan, al best dichtbij. Maar ik had een grote kamer, en ongemakkelijk was het zeker nog niet. Niet extra, ten minste. Dat ging nog wel komen, ons kennende.

-

Ik werd wat nerveus. Het was me duidelijk dat ze andere bedoelingen had en dat ze niet zomaar interesse had in mijn date. Maar wat die andere bedoelingen waren, was me dan weer niet duidelijk. Ze kwam nog iets dichterbij. Verlegen en wegkijkend. Maar met een heel voorzichtige glimlach op haar lieve gezichtje.

,,Een filmpje gepakt.’’ kuchte ik gehaast.

,,Leuk.’’ zei ze dan zacht. ,,Alleen dat?’’ vroeg ze daarna nog. Ik knikte. ,,Fijn.’’ reageerde ze dan weer, maar nu wel lief.

,,Ja, was leuk.’’ zei ik nog een keer. Samentha maakte heel veel indruk op me. Ze had iets intiems, zoals ze daar stond, verlegen vroeg ze naar iets wat ze niet wilde weten, en terwijl ze er natuurlijk weer goed uitzag. Ze droeg niets bijzonders. Dat had ze ook niet nodig om er mooi uit te zien. Geen push-up bh deze keer.

-

,,Heb je haar gezoend?’’ vroeg ze me met dat ze nog een stapje dichterbij deed. Ik kreeg het warm van haar. Wat was ze aan het doen?

,,Samentha…’’ wilde ik haar corrigeren, maar uit m’n hijgende stem bleek alleen maar dat ik juist zo onder de indruk was van de manier waarop ze zichzelf hier presenteerde. Ze deed dan nog een stapje dichterbij. En toen nog een. En toen moest ik omhoog kijken en keek zij nog steeds naar beneden. Daar waar ik nu zat. Ze stond tussen m’n benen. M’n adem stokte even.

,,Was het fijn?’’ vroeg ze me dan fluisterend. Ik staarde haar even gedachteloos aan en zag enkel haar schoonheid. En zeker niet haar brutaliteit.

,,Ja…’’ hijgde ik fluisterend. Haar knieën drukten tegen m’n kruis.

,,Fijn…’’ gniffelde ze daarop fluisterend. Ze was me aan het teasen.

-

,,Ik zat te denken…’’ begon ze toen stil. Haar blik keek mij niet meer direct aan. Ik volgde haar ogen en zag hoe ze me bekeek. Vooral m’n gezicht. Maar niet direct m’n ogen. Die ontweek ze moeiteloos, en waarschijnlijk niet eens expres. ,,We kunnen nooit wat worden. Jij en ik.’’ fluisterde ze stil door. Toch wilde ik dat nu meer dan ooit. Maar ik was stil. Immer weer zo stil. ,,Maar misschien kan je me nog steeds helpen. Ik wil het nog steeds weten. Van jou.’’ ging ze door, doelende op wat ze eerder al had willen afspreken. Dat ik het haar zou leren. Haar knieën wiebelden even heen en weer. Contouren van een bepaald lid werden zo zichtbaar door de ruimte die het kreeg.

,,Je bent gek…’’ hijgde ik. Dit was ook heel gek. Zo niet haar. Maar ze gniffelde er alleen om.

,,Wil je liever dat ik een ander zoek?’’ vroeg ze me speels, maar toch ook met een serieuze toon. En ze wachtte dan ook op een antwoord. Ik slikte even, want haar linker knie bleef bij m’n rechter broekspijp hangen, licht leunend op de zwelling.

,,Dat wil je niet.’’ antwoordde ik dan. Ze glimlachte wat gemeen. ,,Maar dit ook niet.’’ zei ik daarna snel en ik duwde haar voorzichtig van me af. Daarvoor moest ik haar aanraken. En zelfs op deze manier was dat fijn.

,,Je weet helemaal niet wat ik wil.’’ zei ze wat harder, nog altijd zacht, maar niet fluisterend meer. Ze deed weer een stapje dichterbij. Maar ik zag haar onzekerheid. Ze had niet verwacht dat ik weerstand zou bieden. Samentha was slimmer dan je zou denken. Geniepiger. Dat bleek maar weer.

-

,,Ik vraag alleen maar of je me niet wilt vergeten. Dat wat jij oefent met je vriendin, dat je dat mee naar huis neemt.’’ ging ze toen een stap verder. Heel direct nu. Ik keek haar in ongeloof aan. ,,Als ze jou leert zoenen, dan leer je het mij toch. En als je andere dingen leert…’’ sprak ze alsof ze het allemaal zo zeker wist. Dus stond ik op. Ik zou nu niet weglopen. Ze genas me acuut van m’n verliefdheid voor haar. Ik vond de onschuld in haar leuk. Die leek ze niet meer te hebben. En nu wilde ik haar op haar plek zitten. Ik liep op haar af, torende boven haar uit en keer op haar neer. We stonden tegen elkaar. Meteen was ze dat arrogante kwijt.

-

,,Okay.’’ zei ik haar toen alleen stil. ,,Ze heeft me gepijpt. Laat maar zien hoe jij het zou doen.’’ M’n hart ging tekeer. Ik blufte voor het leven, en de schrik in haar ogen was prachtig. Het kon met niets schelen. Zo kende ik Samentha niet, en hoe spannend ze het ook maakte, zo wilde ik haar niet leren kennen ook. Zij was dat lieve meisje. En ik kreeg eerder het idee dat ze zo deed uit wanhoop. Bang dat ze me alleen zo nog kon binnenhalen. Dus wilde ik haar afschrikken. Ze deed dan ook snel een stapje achteruit en binnen een seconde veranderde ze in niets. Ze was helemaal niets. Een klein meisje. Dat arrogante stond haar niet voor niets slecht. En dus kon ik er stilletjes om lachen.

-

En zo had het klaar kunnen zijn, was het niet voor twee dingen die gebeurden. Ten eerste ervaarde ik iets. Een nieuwe sensatie. Iets wat totaal nieuw voor me was. In mijn bluf, mijn les die ik haar wilde leren, was ik flink uit m’n comfortzone gestapt. En hoe eng dat ook was, zo fijn was het ook. Dit voelde goed. De manier waarop. Ik vond het fijn haar te imponeren op deze manier, haar op haar plek te zetten. Noem het macht, ik had het niet. Maar het leek er op. En als dit alleen gebeurd was, dan was dat ook nog prima. Maar wat volgde, versterkte het idee dat ik dit fijn vond. Want ik liet haar niet alleen schrikken met mijn eigen, plotselinge brutaliteit, maar gaf haar eigenlijk wat ze al een tijdje wilde. Alleen had ze het vast niet op deze manier voorgesteld met haar stille stiefbroer.

-

,,Nu?’’ vroeg ze me namelijk ademloos. En toen schrok ik weer, al liet ik dat niet merken. Ja, zij was ook wel geschrokken, maar niet hard genoeg. ,,Anjelica is beneden.’’ zei ze dan nog. Ze dacht dat ik het meende. Ik wist niet dat ik zo kon overkomen. En toen ze langzaam haar ogen naar beneden liet zakken en de bobbel in m’n broek zag, slikte ze even en knikte ze ook.

-

Ze maakte aanstalten af te zakken naar de grond. Ze nam echter haar tijd voordat het ook echt zover kwam, en ik was haar natuurlijk voor.

,,Nee!’’ zei ik dan fel, maar niet hard genoeg zodat haar zus het beneden ook zou horen. ,,Wat doe je nou?’’ vroeg ik haar daarna ook boos. Snel stond ze weer stijf overeind, en ze was niet de enige, en keek ze me angstig aan.

,,Ik… Weet ik veel!’’ reageerde ze fel. Ze keek me daarna ook boos aan en de verwarring was compleet. Maar nu meer bij haar dan bij mij. Volgens mij schrok ze van haar eigen gewilligheid. En ze draaide zich daarna snel om. Naar om haar zo te zien reageren. Eigenlijk was ze verstrikt in haar eigen wereld van nieuwsgierigheid. Best wel zielig. En ik wilde er dan best voor haar zijn. Maar dit was naar. Ik was dan ook gelijk genezen van m’n nieuwe ervaring als dominant typje. Voor nu dan…

-

Weer wat geleerd.