Stille Jongen - 8

Gisteren op m’n werk was het anders dan normaal. Ik kreeg blikken. Of ik zag ze nu. Niet dat ik er wat mee deed. Ik durfde wel wat meer om me heen te kijken. Maar er gebeurde verder niets. De middag ervoor en de avond ervoor hadden al zoveel indruk gemaakt dat ik er echt niet nog meer indrukken bij kon hebben. En gek genoeg leek de middag de avond ervoor te overtreffen. Dat kon niet kloppen, toch? Ik dacht meer aan hoe Samentha zich op mijn kamer had gedragen dan aan het feit dat ik de avond ervoor mijn maagdelijkheid was verloren. Dat had ook te maken met dat ik nog geen woord gehoor had van Ana. Ik dacht eerst dat dit goed was, maar na ook de zondagochtend niets gehoord te hebben, begon ik me toch wat meer zorgen te maken. En dan dacht ik liever aan Samentha. Ook andere omstandigheden zorgden voor afleiding.

-

Voor menig jongen of man zou mijn huiselijke omgeving gelijk staan aan het paradijs. Dat lag voor mij toch net iets anders. Welvaart waar je keek. Ik was daar dankbaar om en nam zeker niets voor lief. Ik werkte niet voor niets. Ik vond het vaak vervelend om mijn stiefmoeder zich de vernieling in te zien werken waardoor ze dit kon realiseren. Maar toch waande ik me deze zondagochtend ook even in het paradijs. Ik voelde me goed. Ik was tevreden met wie ik was en hoe het de laatste dagen was verlopen. Dat is wel eens anders geweest. Daarnaast was het heerlijk weer. Ik werkte tot laat, dus sliep ik ook tot laat uit. M’n kamer was net een broeikas op het gebied van de warmte die de zon binnenbracht door de hele ochtend stevig op de gevel te schijnen aan de achterkant van ons huis. Dan werd ik wakker, had ik het al warm, en hoorde ik in de tuin de drie dames die aan het laat ontbijt zaten. Ze wisten dat ze mij daarvoor niet wakker hoefden te maken. Voordat ik keek, stelde ik me ze al voor. M’n raam op een kiertje, dus ik kon ze horen en zo werd de verbeelding alleen nog maar levendiger. Anjelica klaagde weer wat, Samentha hoorde je eigenlijk niet, en Nicole kwam zowaar gerust over. Op zondag hoefde zij niet te werken, niet altijd. En met hun in gedachten kreeg ik het alleen maar warmer.

-

Toch keek ik dan even uit het raam. Door de pergola kon ik ze niet zien. Maar ik zag wel twee paar blote benen die daar net onder vandaan kwamen. Ze hadden al stelling genomen in de ligstoelen en genoten van de zon. Een paar wat zeer iel was, en een paar wat er wat gezonder uitzag; getraind. Die waren van Anjelica en Nicole. Dat kon niet missen. Ik kende hun lichamen ondertussen uit het hoofd. Elke contour en elke manier van vormgeving. Man, wat had ik vaak over ze gefantaseerd. Maar de laatste dagen toch iets minder. Dat kwam door die ander, die even dwalend de tuin in liep, in gesprek met de andere twee. Dan draaide ze zich om, keek ze verrast omhoog waar ze mij zag, maar liet ze dat niet aan de andere merken. Ik hield van zomers weer. Blote benen zijn lekker. Samentha deed deze ochtend echter niet aan die trend mee, maar wat ze ook droeg, sexy was ze toch wel.

-

Ik bleef uit het raam kijken. Naar haar. En ik zag haar nerveus worden. Dat vond ik erg fijn. Gisteren heeft ze echt een onbekende kant in me los gemaakt. Zelf probeerde ze zo min mogelijk naar mij te blijven kijken. Maar dat lukte niet helemaal, en haar ogen bewogen nerveus op en neer, om iedereen die ze zag te blijven zien. Ik grijnsde er zowaar om. Wat uitgesproken…

,,Ik ga maar beginnen aan m’n huiswerk…’’ hoorde ik haar zachtjes uitspreken, waarna ze nog een keer nerveus omhoog keek. Ik wou dat ik haar huiswerk kon geven. Ze wilde zo graag leren. Gerust en met een glimlach op m’n gezicht, liet ik me nog even terugzakken in bed, en frommelde ik m’n handen in m’n boxershorts. Lekker. Ik hoorde haar niet veel later naar boven lopen, en bedacht me dat ze dat misschien wel bedoelde. Zou ze dat doen? Zo vrij had ze zich gisteren ook al gevoeld. Mijn deur bleef echter nog gesloten.

-

,,Serieus? Al weer?’’ Haar stellige en arrogante stem liet me rood aanlopen. Betrapt! Alweer. Maar niet helemaal als toen. Ik draaide me om en zag haar dan alweer boos naar me kijken. ,,Ik ga het tegen mam zeggen.’’ en boos vouwde ze haar armen over elkaar heen. Ik draaide vervolgens alleen even met m’n ogen.

,,Kinderachtig…’’ mompelde ik dan, wat tot grote verontwaardiging leidde. ,,Ik hielp haar alleen met haar huiswerk.’’ biechtte ik dan op. En ik stapte opzij, zodat ook Anjelica naar binnen kon kijken, en zag daar dan haar zusje zitten wat ongelukkig lachte om, op het tweede oog, de blunder van haar oudere zus.

-

,,Als ik je niet gestopt had, had je het dan gedaan?’’ had ik Samentha vijf minuten hiervoor gevraagd. Niks huiswerk. Ik had me snel aangekleed en zocht zelf maar het avontuur op. Zo gek kon het lopen. Iets wat geschrokken had ze me verlegen verwelkomt en ging ze nog op m’n vraag in ook. Eerst haalde ze nog onwetend haar schouders op.

,,Ik denk het wel.’’ gaf ze toen toe. M’n mond werd meteen droog. Ze durfde me niet aan te kijken. Wat deed ik hier? Zo was ik niet. Dat had ze zelf gezegd. Maar zij had me zo gemaakt. ,,Heb je spijt?’’ vroeg ze me toen ze me zwijgend naar haar zag staren. Heel voorzichtig knikte ik.

,,Ik heb dat niet gehad. Ik bedoel… ik blufte maar toen ik dat zei. Maar ik wilde het wel.’’ ademloos gaf ik haar dit prijs. Ze slikte. Ze werd nerveus. Maar ze nam me het zeker niet kwalijk.

,,Ik heb het nooit gedaan.’’ schoot ze zenuwachtig in de lach. ,,Maar ik ben ook hier nieuwsgierig naar.’’ fluisterde ze in het vervolg. Ze maakte me geil. Natuurlijk. Maar ook nu was ze vooral aandoenlijk.

-

,,Nee, okay. Dan… is het goed.’’ en Anjelica droop weer af. Heel even bleef ik staan, keek ik Anjelica en haar toch wel lekkere kontje nog even na, en draaide me toen weer om na de jongste van de twee.

,,Misschien moeten we gewoon een keer wat gaan doen. Maar dan nu echt. Je geeft me het idee dat je er nu anders mee om zou gaan.’’ bracht ze me heel voorzichtig, maar ik merkte de hoop in haar stem op. Enig verlangen naar dat aankomende moment bleef mij ook niet bespaard.

,,Okay.’’ ademde ik zwaar. Maar ik dacht wel aan die andere meid. ,,Ik moet wel eerst het een en ander afsluiten. Begrijp je?’’ zei ik haar dan ook. Ze was, net als ik, die ander alweer vergeten. ZE knikte wel.

,,Of…’’ kwam ze daarna mee aan. ,,Of niet. Toch?’’ bracht ze voorzichtig uit. ,,Als jij van haar kan leren, kan jij het mij weer leren, toch?’’ ging ze nog voorzichtiger door. ,,Nee, zo ben je niet.’’ antwoordde ze zelf dan al, maar het klonk licht spottend. Zo bedoelde ze het vast niet. ,,Moet je niet doen.’’ zei ze me dan in het vervolg. Maar ik onthield niet alleen het laatste wat ze gezegd had. Het idee dat ik hetgeen van Ana zou leren om het daarna over te doen met Samentha was natuurlijk een droom die uit zou komen. Totdat het uitkomt… In beide gevallen zou dat een hoop verpesten.

-

,,Nee, laten we dat niet doen. Ik vind het ook niet erg om met jou op onderzoek te gaan naar wat kan en lekker is.’’ bracht ik vrij open ter spraken; de manier waarop ik erover dacht. Ze glimlachte er om en leek het ook een fijn idee te vinden, de manier waarop ik erover dacht.

,,Ik hoor het dan wel.’’ fluisterde ze alleen zachtjes. En dat was dat. Ik dacht dat het voorbij was tussen mij en Samentha, en zie hier, zo had ik opeens twee meisjes. Maar nog altijd geen vriendin.