Sandra En Haar Moeder - 17

Een verhaal waarin fictie en realiteit zich vermengen.


Hans en Annabel zijn op vakantie in Kopenhagen. Wil, de man van Sandra, heeft het druk met zijn bedrijf. En Sandra? Geen idee eigenlijk wat ze uitspookt. Voor mij, als schrijver van de serie ‘Sandra en haar Moeder’, is het echt komkommertijd.

Op maandagmorgen ging ik, Johnnie, naar de supermarkt. Ik besloot op ingeving naar de supermarkt te gaan waar Hans Sandra voor het eerst zag. De winkel was mij niet onbekend, ik kwam er wel meer. Toen ik met mijn winkelwagentje bij de kassa stond om af te rekenen en ik opzij naar de korte rij wachtende mensen keek, kon ik mijn ogen bijna niet geloven. De laatste die zich had aangesloten was een vrouw die ik maar al te goed kende. Sandra! Hoe is het mogelijk, zou je zeggen. Ik besloot buiten op haar te wachten. Toen ze naar buiten kwam, sprak ik haar aan: “Dag Sandra.”
Ze keek me gereserveerd aan en zei: “Ken ik u, meneer?”
Zo vriendelijk mogelijk antwoordde ik: “Misschien niet, maar ik ken jou wel en je man Wil, ik ken je moeder Annabel en haar vriend Hans en sinds kort ken ik ook je beste vriendin Helen.”
“O ja? Hoe dat zo? Wie bent u?”
“Ik ben Johnnie en zeg maar ‘jij’.”
“Johnnie? Ik ken geen Johnnie.”
“Misschien ken je me wel als ik je zeg dat ik verhalen schrijf. Sexverhalen!”
Ik zag haar denken. Ineens ging er een lampje branden. “Wacht even, wacht even, wacht even!” Ze zei het drie keer. “Ben jij die Johnnie die verhalen publiceert op Opwindend?”
Ik lachte haar vriendelijk toe. “Ja, die Johnnie ben ik.”
Ze liet haar gereserveerde houding varen en was ineens geïnteresseerd: “Dus jij bent die man die over mij en mijn moeder en Hans schrijft!”
“Ja, en ik hoop oprecht dat je het niet erg vindt.”
Onderzoekend keek ze me nu aan. “Soms lees ik verhalen op Opwindend. Er staan best goede verhalen op. Ik zag een keer een verhaal over een zekere Sandra en haar moeder. Ik begon het te lezen en herkende al heel snel mezelf er in. Dus jij bent die schrijver! Maar ik ken jou niet, hoe weet je dit allemaal?”
Ik keek haar aan en zei: “Heb je tijd voor een kopje koffie? Ik kan me voorstellen dat je veel vragen hebt.”
Tijd had ze, hoewel niet echt veel. We staken het parkeerterrein over, want aan de andere kant was een café/restaurant. Eenmaal binnen en met een kopje koffie voor ons, begon ik te vertellen. Ik zei: “Hans was een goede college van mij. Je weet dat hij door sluiting van het bedrijf werkeloos geworden was. Wel, ik ook helaas. Ik verloor hem daardoor een beetje uit het oog. Op een dag, terwijl ik daar – en ik wees naar de supermarkt – boodschappen deed, zag ik hem. Ik wilde eigenlijk naar hem toegaan, maar zag dat hij, laat ik maar zeggen, heel charmant met jou bezig was. Ik zag jullie naar buiten gaan en naar de auto lopen. Jouw kinderen waren er ook bij. Leuke kinderen, tussen twee haakjes.” Sandra glimlachte om het compliment.
“Niet lang daarna zat ik in een café. Ik zat achterin. En ineens kwam Hans binnen. Toeval? Ik weet het niet. Ik wilde al opstaan om naar hem toe te gaan toen het me opviel dat hij voordurend naar buiten keek. Het kon niet anders of hij wachtte op iemand. Ik wachtte nieuwsgierig af. En ja, toen kwam jij aangelopen met je moeder. Ik zag de spontane begroeting en even later liepen jullie weg. Toen deed ik iets wat eigenlijk niet netjes was. Ik volgde jullie. Ik was erbij toen jullie in Bouvigne gingen eten en ik volgde jullie naar het huis van je moeder. En zo Sandra begon de bal te rollen. Ik besloot van alles wat ik zag een verhaal te maken. En dat werden steeds meer verhalen. Ik hoop dat je niet boos op me bent.”
Sandra keek me aan. Nee, ik zag dat ze niet boos werd. Ze was veel meer verbaasd, maar toch ook nieuwsgierig. Ze zei: “Maar Johnnie, ik mag je toch wel Johnnie noemen hè, maar Johnnie, hoe weet jij wat er zich allemaal binnenshuis afspeelde? Ik bedoel toen we in het zwembad in mijn huis waren bijvoorbeeld. Ik vond dat een mooi verhaal en het klopte behoorlijk goed. Hoe weet jij dat? Het lijkt wel alsof je erbij was!”
“Wel Sandra, soms kon ik het zien. In het geval van het zwembad bijvoorbeeld. Binnen was het licht, buiten was het donker. En het raam boven het zwembad had geen gordijn. Dus..”
“Dus jij bent een gluurder, Johnnie?”
“Nee, geen gluurder. Dat is een negatief woord. Ik ben een observant. Ik observeer niet om mezelf te verlekkeren, want dan ben je een gluurder, ik observeer om informatie te krijgen voor het verhaal dat ik schrijf.”
“Maar het is onmogelijk dat je alles hebt kunnen zien!”
“Dat is zo. Soms gebruikte ik mijn fantasie. Daarom zal ook niet alles kloppen. Je hebt gelijk.”
“En dan nog iets, Johnnie, wat mij zeer verbaast, hoe weet jij wat wij denken en voelen? Want daar schrijf je ook over.”
“Door mijzelf in jullie te verplaatsen. Hoe zou ik me voelen als ik werd verwend door een prachtige vrouw als jij? Die gevoelens heb ik opgeschreven en ik hoop maar dat ze een beetje kloppen.”
Sandra werd stil. Misschien ook wel omdat ik haar een prachtige vrouw noemde. Zij observeerde mij. Ik zag haar denken. Ik zag geen spoor van opstandigheid of boosheid. Misschien vond ze het eigenlijk best wel leuk dat er zo over haar geschreven werd. Eindelijk zei ze: “De verhalen kloppen best redelijk. En zoals jij onze gevoelens beschrijft, dat is ook niet slecht. Jeemie, dus jij bent Johnnie van Opwindend.”
“Vind je het erg dat is zo over jou en de anderen schrijf?”
“Nee, eigenlijk vind ik het best wel leuk.
Ik glimlachte en zei: “Dat is leuk om te horen. Dus je vindt het niet erg?”
“Nee hoor, maar, zeg eens, is Johnnie eigenlijk wel je echte naam?”
“Nee, mijn echte naam of beter mijn echte voornaam vind je op mijn profielpagina. Ben je daar nooit geweest?”
Ze schudde haar hoofd.
“Op mijn profielpagina staat mijn email adres en mijn voornaam staat daar in. Je kunt het dus zo vinden. Maar goed, mijn echte naam is Kees, maar noem me maar gewoon Johnnie.”
Toen keek ze op haar horloge. “Ik moet nu echt weg. Ik heb een afspraak bij de kapper, maar ik wil je wel wat beter leren kennen. Per slot van rekening ben jij degene die over ons schrijft.”
“Zullen we vandaag dan ergens samen eten? Dan kunnen we wat verder praten.”
“Vandaag lukt niet, maar morgen wel. Lunch?”
“Goed,” antwoordde ik, “bij mij thuis?”
“Bij jou thuis?”
“Ja, waarom niet? Met Hans ging je toch ook mee naar zijn flat?”
“Dat is waar. Goed, ik kom morgen bij jou lunchen.”
Ik gaf haar mijn adres. Ze zei dat ze rond half 12 zou komen. Toen namen we afscheid. Ze stond bij haar stoel. “Nou, dag Johnnie, sexschrijver.” En ze lachte. Ik wilde haar niet zo laten gaan en liep naar haar toe. Ik omarmde haar, maar gaf geen zoen. Mmm, ze rook lekker. We liepen samen naar buiten en naar haar auto. Daar gekomen, zei ik: “Zo liep Hans ook met je mee.” Ze lachte weer. Ik vond dat ze een leuke lach had. Ze zei : “Ja, zo liep Hans ook met mij mee en voor ik instapte omhelden we elkaar. Dat moeten wij dan ook maar doen.” En ze omhelde me. Weer rook ik haar. Nee, geen zoen. Maar ik wist dat het ijs nu definitief tussen ons gebroken was.

De volgende dag had ik het maar druk. Ik besloot tot een broodjeslunch en haalde daarom allerlei lekkere broodjes in huis. Ook haalde ik allerlei salades en kaas. Net als Hans hou ik ook van wijn, dus ook maar een fles wijn aangeschaft. Omdat het slechts een lunch was, bedacht ik me dat ze misschien geen wijn wilde drinken. Misschien nog te vroeg. En dus kocht ik ook wat sapjes: Appelsap, sinaasappelsap en een pak met sap van gemixte tropische vruchten. Tevreden, besloot ik een douche te nemen. Daarna was het wachten. Ik twijfelde niet of ze zou komen. Ik was er zeker van. En inderdaad, rond half 12 klonk de bel. Sandra was er.

Ik opende deur. Ze leunde tegen de deurpost. “Hallo Johnnie.”
“Hallo Sandra. Kom binnen.”
Een korte omhelzing. Ze liep, na haar jas uitgedaan te hebben, regelrecht de kamer in. Ik volgde haar en zag dat ze eenvoudig gekleed was: een blauwe rok en een witte bloes. Eenvoudig, maar smaakvol. Het stond haar goed.
“Leuke flat heb je. Hij is groter dan die van Hans.”
Ik bood haar wat te drinken aan. Ze koos voor een glas met tropische vruchten. Voor wijn vond ze het inderdaad nog wat te vroeg. Misschien straks een glaasje bij de lunch. Er ontspon zich een heel gezellig gesprek. Ja, echt gezellig. Ze vroeg uiteraard meer over mijn verhalen, maar ze vertelde ook over zichzelf. Ook stelde ze vragen over mijn privé leven. Het was gewoon leuk. Tijdens het eten (“Goh, wat lekker, heb je dit allemaal voor mij in huis gehaald?”) zei ze ineens: “Dus jij vindt het leuk sexverhalen te schrijven, maar…eh… er gaat toch niets boven echte sex?” Daarbij keek ze me onbevangen aan.
Oei, dacht ik, oppassen nu! Nonchalant antwoordde ik: “Nee, natuurlijk niet. Het is lekker om over sex te schrijven, maar sex hebben, dat is veel lekkerder, toch?”
Op het woordje ‘toch’ reageerde ze niet. Ik was benieuwd hoe ze hierop doorging, maar nee, ze liet het onderwerp rusten. Na het eten ruimden we samen op. Sandra stond er op de vaat te doen: “Ik was, jij droogt.” Zelfs samen de vaat doen was gezellig. Toen Sandra klaar was en het water had laten weglopen, draaide ze zich om.

Ze leunde tegen het aanrecht. Ik zag direct dat ze een paar knoopjes van haar bloes had geopend. Er zaten natte plekjes op. Ze zei niets maar keek me uitdagend aan. Meer uitnodiging heeft een man toch niet nodig? Ik gooide de theedoek op het aanrecht en ging naar haar toe. Vlak voor haar bleef ik staan. Ik raakte haar net niet aan. Een krant kon nog tussen ons, nou vooruit de zaterdagkrant met alle bijlagen dan maar. Ik boog me voorover en streek met m’n lippen over haar lippen. Ik ademde haar in, zoals zij mij inademde. Een heel klein kusje op haar ene mondhoek, een heel klein kusje op de andere. Ik zag dat ze haar ogen gesloten had. Toen kuste ik haar zachtje op haar volle lippen en trok daarna mijn hoofd iets terug. Daarop opende zij haar ogen. Ze legde haar handen op mijn heupen. De krant werd verwijderd en ze trok me tegen zich aan. Ik kuste haar weer. Nu opende ze haar lippen. Bij de tweede kus voelde ik haar tong. Met dekussen die volgden verkenden onze tongen elkaar. We proefden elkaars mond. Ik opende haar bloes en schoof de pandjes opzij. Ze droeg een witte bh. Voorzichtig streek ik met mijn duimen over haar tepels. Toen knoopte Sandra mijn overhemd open. Ze streelde mijn borst. Daarop kusten we elkaar weer. De kussen werden nu intiemer. Ik trok haar bloes uit en tijdens een kus maakte ik haar bh los en verwijderde die. Ik keek naar haar half naakte lichaam: “Je bent echt mooi.”
“Laten we naar je slaapkamer gaan.” Ze liep voor me uit en trok me mee. Ik wees haar op de juiste slaapkamerdeur. In de slaapkamer bleef ze staan en keek rond. Ik stond achter haar en omarmde haar. Toen draaide ze zich om en bood mij opnieuw haar mond aan. Ze kuste me, hongerig nu. Ik leidde haar achterwaarts tot ze op haar rug op bed lag. Even draaide ze zich op haar zij zodat ik haar rok kon openen. Ik schoof haar rok naar beneden. Ook haar slipje was wit. Ik richtte me op. Trok mijn overhemd en broek uit. Sandra tilde haar hoofd op toen ik mijn slip uittrok. Ze zag mijn stijve lul en likte haar lippen. Ik boog me weer over haar heen en trok nu Sandra slipje uit en keek naar haar geschoren kutje. “Wat lekker,” zei ik. Toen begon ik haar te beffen. Mijn mond verwende haar kutje en met mijn handen streelde ik haar borsten. Ik rook haar vrouwelijkheid. Ik rook haar geil en het wond me vreselijk op. Ik likte en kuste haar kutje intensief. Ik genoot van haar gekreun toen ik haar klitje in mijn mond zoog. Harder, sneller. Haar ademhaling versnelde. Ik zag haar buik op en neer gaan. Haar handen klauwden in het laken. Ze kreunde en slaakte kreetjes. Ineens duwde ze mijn hoofd hard tegen zich aan en met een luide kreet kwam ze klaar. Ze hield me een moment vast. Ik had moeite met ademhalen maar ik genoot van haar kutsap en haar geilheid streelde mijn neus. Daarna duwde ze me weg. Ik wist dat ze me nu wilde pijpen. Ik ging rechtop staan. Sandra zat op de rand van het bed. Ze pakte met een hand mijn lul en met de andere mijn zak. Ze stak me in haar mond en ik voelde de hitte van haar adem. Haar tong streelde mijn eikel. Een heerlijk gevoel. Ze bleef me zuigen en wanneer ik even uit haar mond was, bewoog haar hand op en neer langs mijn stam alsof ze me wilde aftrekken. Nee, ik kwam niet, ik onderging het sensationele gevoel, maar komen deed ik niet. In mijn jongere jaren heb ik me getraind in het kunnen uitstellen van klaarkomen. Ik kan het lang volhouden alvorens ik me moet laten gaan. Ze keek me aan en zei: “Neuk me, Johnnie, neuk me.” Ze ging achterover liggen. Ik drong diep in haar. Ik neukte haar hard en snel, want ik wist van Hans dat ze dat graag had. We wisselden van standje. Uiteindelijk lag ze op me. Mijn favoriete standje, Met mijn handen om haar rug klemde ik haar tegen me aan. Sneller, steeds sneller. “Ik ga komen,” kreunde ik. “Kom in m’n kutje,” reageerde ze, “geef me je zaad.” Toen kwam ik en spoot de ene na de andere straal in haar. Ook Sandra kwam. Weer kwam Sandra. Haar orgasmes waren als de golven van de zee. Ze bleven komen. Uiteindelijk viel ze op me. We waren beiden bezweet en hijgden als paarden, maar bovenal voelden we ons totaal bevredigd.

Na een tijdje stond ze op en ging naar de badkamer. Naakt kwam ze terug en kroop even op het bed. Ze gaf me een kus en zei: “Dat was echt lekker, John.” “Ja Sandra, het was heerlijk met jou te vrijen. Vind je het erg dat ik nu een beetje jaloers ben op Wil en Hans.” Ze lachte, maar antwoordde natuurlijk niet. We kleedden ons aan en liepen naar de kamer. Sandra vertelde dat ze niet langer kon blijven. Ze ging haar kinderen van school halen. Ze dronk nog snel wat Tropisch fruit en trok haar jas aan. Bij de deur omhelde ze mij. We kusten weer. Heel intiem waren onze kussen. Toen maakte ze zich los en zei: “Ik wil je graag weer een keer zien.” Ik antwoordde: “Ik jou ook. Je weet hoe je me kunt bereiken.” Nee, telefoonnummers wisselden we niet uit. Mijn email adres was voldoende. Ik opende de deur. Besluitenloos bleef Sandra staan. Ineens duwde ze de deur weer dicht en drukte me tegen de muur. Ze kuste me zo hongerig, dat ik het gevoel had dat mijn mond vol was met haar tong en misschien was dat ook wel zo. “Ik wil zo graag weer met je vrijen, maar ik moet weg.” “Ik weet het Sandra, maar we zien elkaar weer. Schrijf me maar waar en wanneer.”
En toen was ze echt weg. Ik liep terug naar de slaapkamer. Er hing een geur van sex. Lekkere sex. Het waren heerlijke uren geweest zo samen, maar het is nu voorbij. Ik dacht aan Annabel en Hans. Morgen komen ze thuis. Ik haalde diep adem. Er is weer werk aan de winkel.

(wordt vervolgd