Ronald had ervoor gezorgd dat
Linda tijdens het diner naast hem zou zitten. Ze zaten aan een grote ronde tafel, met hun rug naar de muur. Er waren ook nog andere vrouwen aanwezig die niets met de conferentie of het bedrijf te maken hadden en die dus gewoon op vakantie waren, en ze hadden allemaal erg dure en sjieke kleren aan. Linda had - zoals verwacht - een mooi maar toch ook weer gewoon katoenen jurkje aan, met een ritssluiting op de rug. Het onderste deel van de jurk was lang met plooien, en bovenaan was de jurk dicht tot aan haar hals. Linda droeg dit soort jurken het liefst, omdat ze bescheiden maar toch stijlvol waren, en omdat het jurkje vrijwel haar hele lichaam bedekte, maar toch kon het de omvang van haar grote boezem niet verbergen. Met Ronald links van haar, en Peter rechts van haar, at Linda van het lekkere eten dat werd opgediend, en luisterde ze naar de gesprekken. Ze was nog steeds overstuur van Ronald's handtastelijkheden in het bubbelbad. Ze hoopte echter dat het maar iets eenmaligs was, en dat het nooit meer zou voorvallen, maar toen Ronald op gegeven ogenblik met haar begon te praten voelde ze plots zijn hand weer op haar been. Hoe durfde hij?! Opnieuw wist ze niet wat ze moest doen of hoe ze zich moest gedragen. Weer zou ze hem liefst een harde klap geven, maar door de vervelende situatie waarin Peter zich bevond, en omdat hij ook meteen naast haar zat, besloot ze om er nu even niet op te reageren. Ze probeerde de hand te negeren, en liet ze toe dat de hand over haar katoenen jurk en over haar nylon kousen begon te wrijven.
Na het diner werden enkele toespraken gegeven, en vervolgens begon een orkestje te spelen en werd er gedanst. Zoals altijd maakte Peter van die gelegenheid gebruik om door de zaal te wandelen, en om te netwerken met klanten en met collega's van andere afdelingen. Linda bleef hierdoor alleen achter met Ronald.
"Je weet wat voor problemen Peter heeft op het werk?" vroeg Ronald haar.
Linda knikte en zei "ja, hij heeft me alles verteld".
"Als iemand het te weten komt, dan betekent dat bijna zeker het einde van zijn carriere. Hij zou zelfs vervolgd kunnen worden. En misschien zelfs een gevangenisstraf krijgen."
Terwijl hij dit zei voelde Linda hoe hij zachtjes in haar dij kneep. Vervolgens streelde zijn hand met circelvormige bewegingen over haar benen, waarbij hij langzaam maar zeker steeds dichter bij haar kruis kwam. Linda keek verlegen naar beneden. Ze wist echt niet meer wat ze moest doen. Het was zo oneerlijk, want ze wist dat Peter nooit geld zou stelen, maar blijkbaar kon je desondanks nog als hoofdverdachte worden beschouwd. Ze had het al verschrikkelijk gevonden toen Peter haar het hele verhaal had verteld, maar volgens Ronald was het zelfs nog erger. Vervolging! Gevangenis! Hij zou zijn baan verliezen! Hoe zouden ze het huis dat ze net gekocht hadden nog kunnen betalen? En wat zou er met hun kinderen gebeuren als ze op straat zouden komen te staan? Jeetje, wat een ellende. Linda voelde zich wanhopig en wilde huilen.
Toen Ronald's hand nog verder over haar been gleed en haar kruis aanraakte schrok Linda, en probeerde ze op te staan. "Het spijt me," zei ze, "maar ik moet even naar het toilet."
"Dans met me," commandeerde Ronald haar.
"Nee, dank je. Misschien later."
"Een dansje maar," drong Ronald aan, met bevelende stem, terwijl hij haar indringend aankeek. Linda aarzelde. Peter had gezegd dat alleen Ronald hem nog kon redden. Ze beet op haar onderlip, en dacht 'hij wil alleen maar een dansje, zo erg kan dat toch niet zijn?' Met tegenzin gaf Linda uiteindelijk toe. Ze was bang van deze man die zoveel macht had over de toekomst van haar man en haarzelf.
Ronald leidde haar naar de verste hoek van de dansvloer, waar het redelijk donker was. Terwijl ze aan een langzame dans begonnen, drukte Ronald Linda ongemakkelijk dicht tegen zich aan. Hij voelde haar dikke borsten tegen zijn borstkas drukken, en hij streelde haar rug, terwijl hij zijn kruis tegen haar onderbuik drukte.
"Heeft Peter je verteld wie hem kan helpen om zijn probleem op te lossen?" vroeg hij stilletjes.
"Ja. Hij heeft me verteld dat jij dat kan," antwoordde Linda.
"Inderdaad. Ik ben de enige die hem kan helpen. Ik wil niet dat zijn leven kapotgemaakt wordt. En ook niet dat van jou. Maar als ik het voor hem opneem dan houdt dat ook een risico voor mijn eigen carriere in."
"Ik... uhm... ik zou alle hulp die je hem kan geven heel erg op prijs stellen," zei Linda.
"Ik hoopte al dat je dat zou zeggen. En ik zal hem helpen. Maar alleen als je een paar dingen voor me doet."
Linda durfde eigenlijk niet te vragen, maar zei uiteindelijk "wat wil je dat ik doe?"
Ronald liet zijn handen over haar rug naar beneden glijden, totdat zijn beide handen op haar kont rustten. Linda keek hem geschrokken aan, maar zei niets.
"Alles wat ik zeg dat je moet doen. Het hele weekend. Ik wil dat je dit weekend van mij bent. Peter hoeft niets te weten. En als ik maandag terug naar mijn kantoor ga verander ik de boekhouding een beetje, zodat jullie probleem wordt opgelost."
Linda keek om zich heen, bang dat iemand had gezien hoe Ronald haar kont vastgenomen had. Gelukkig stond ze met haar rug naar het orkest, waardoor alleen de muzikanten iets konden zien. Toen Ronald merkte dat ze zich niet verzette begon hij haar stevige billen zachtjes te kneden.
Linda wist opnieuw niet wat ze moest doen. Ze kon niet geloven dat Ronald de situatie op deze manier wilde uitbuiten. Ze had altijd gedacht dat het een vriendelijke, rechtvaardige, betrouwbare man was. Maar nu wilde hij dat een of ander spelletje met haar spelen. Ze wist niet wat hij allemaal van plan was, en ze wist ook niet of ze het wel wilde weten. Nee, ze kon en mocht niet op zijn voorstel ingaan. Dat zou namelijk zo verkeerd zijn! Maar wat als hij daardoor Peter niet meer zou willen helpen? Wat zou er dan met Peter gebeuren? En met Linda en de kinderen? En... nou... ze begreep wel dat als Ronald zou doen wat hij zei dat hij wilde doen, dat niet zonder risico voor Ronald zou zijn. En hij had het alleen maar over dit weekend. Als ze twee dagen lang zijn zin zou doen, zouden alle problemen opgelost zijn.
Even later voelde Linda hoe Ronald's rechterhand over haar zij en onder haar arm naar boven gleed. Zijn duim gleed over de zijkant van haar beha. Vervolgens gleed zijn hand nog wat meer naar binnen, en legde hij zijn hand vol op haar borst. Linda keek verschrikt om zich heen, bang dat iemand iets zou zien, maar Ronald had echt het donkerste hoekje van de dansvloer uitgekozen. Hij grijnsde toen zijn duim haar stijve tepel vond en ermee begon te spelen. Linda kon niet geloven wat gebeurde, en liet geschokt toe dat Ronald haar kont kneedde, haar borst betastte, en zijn stijve pik tegen haar drukte. Haar hart ging bonzend tekeer, en haar hele gezicht gloeide.
Het leek een eeuwigheid te duren voordat het liedje gedaan was en Ronald haar terug naar de tafel leidde. Peter was nergens te bekennen, en dus ging Linda maar weer op haar plaats naast Ronald zitten. Meteen schoof hij zijn hand over haar been onder haar jurk. Hij hield van het gevoel van het nylon van de kousen die ze aanhad.
"Hebben we deal?" vroeg hij haar.
Linda wist niet wat ze moest zeggen, en begon te stotteren. "Ik... ik... ik... ehhh..." Ze keek opnieuw in paniek om zich heen om te kijken of iemand naar hen keek.
Ronald's hand gleed verder naar het kruis van haar panty. "Spreid je benen" beveelde hij haar.
Zonder iets te zeggen deed ze wat hij wilde. Ze spreidde haar benen onder de tafel, en gaf Ronald vrije toegang tot haar met nylon en stof bedekte kruis. Ze bleef doodstil en lichtjes voorovergebogen zitten terwijl hij over haar kutje begon te wrijven.
Linda was in shock, en had over haar hele lijf kippevel, terwijl haar gezicht heet gloeide. Een tijd lang (voor haar leken het wel uren) liet ze toe dat de baas van haar man publiekelijk haar kutje streelde. Ze was boos, maar voelde zich vooral vernederd en beschaamd en machteloos, maar ze merkte dat de manier waarop hij haar kutje streelde haar ook opwond. Ze probeerde het te negeren, maar hoe harder ze dat probeerde, hoe opgewondener ze werd. Haar ademhaling was diep en gejaagd, en ze vond het erg moeilijk om stil te blijven zitten. Ze besefte dat ze zou klaarkomen als hij zo verder zou blijven gaan. Ze was doodsbang dat iemand iets zou merken, en probeerde het orgasme weg te drukken. Maar het was te laat. Ze kneep haar ogen dicht, ademde diep in en liet een luide zucht horen. Ze kronkelde met haar heupen, klemde haar dijen samen rond Ronald's hand, en rilde over haar hele lijf.
"Jeetje, wat een geile teef ben je," fluisterde Ronald grijnzend.
Vernederd en beschaamd sprong Linda meteen recht en ging snel maar een beetje wankelend naar de toiletten. Ze vond het damestoilet net buiten de zaal, op het einde van een gang, om de hoek. Ze sloot zichzelf op in een van de stalletjes, en begon stilletjes te huilen terwijl ze verwoed haar slipje en panty droog begon te wrijven.
