Ik voel de nattigheid van mijn kutje nu snel toenemen. Ik voel een mengeling van opluchting en teleurstelling. De trillingen tegen mijn poesje voelen lekker aan, maar tegelijkertijd voel ik me niet op mijn gemak bij het idee dat er minimaal 1 persoon toekijkt. Daar kan ik echter niet meer mee zitten als ik opnieuw wordt geraakt door een laserstraal, waardoor opnieuw de heerlijke trillingen door mijn kutje schieten. Ik zie de plaaggeest direct staan en weet hem af te schieten.
Het getril houd nog enkele seconden aan, en ik besef me dat ik dit veel te prettig begin te vinden. Als het zo doorgaat ga ik nog klaarkomen schiet het door mijn hoofd. Het idee is niet onprettig, maar met toekijkers durf ik dat echt niet aan.
Ik besluit dat opschieten een betere optie is dan hier blijven staan en ren in de richting van het volgende checkpoint. Onderweg word ik keer na keer beschoten, en meerdere keren voel ik de heerlijke geile trillingen door mijn stringetje heen komen. Ondanks dat het spel mij afleidt voel ik mijzelf langzaam steeds geiler worden. Ik ren de open plek op waar opnieuw een kluisje staat. Ondertussen ken ik het systeem, dus ik wil naar de kluis toe lopen om de NFC tag op mijn broekje er tegenaan te drukken.
Ik heb echter nog geen twee stappen de open plek op gedaan of mijn broekje begint weer heftig te trillen wat rennen onmogelijk maakt. Het lijkt zelfs of de trillingen nog heftiger zijn dan voorheen. Ik kijk om mij heen of ik de jager kan vinden. Pas nadat hij het broekje opnieuw heeft weten te activeren spot ik hem en weet ik hem te raken. Hij komt met zijn pistool omhoog de open plek op gelopen. Tegelijkertijd begint het broekje weer te trillen.
Shit, er zit er nog 1! Opnieuw speur ik de open plek af, maar zie niets. De trillingen worden ondragelijk prettig en ik voel dat ik richting mijn orgasme ga. Voor de 4e keer wordt het broekje geactiveerd. Ik besluit dat smeken de enige oplossing is en richt mij tot de dichtstbijzijnde camera.
“Please, stop hier mee, anders…”. Ze wil niet hardop zeggen dat ze klaar gaat komen.
“Jij spreekt ons niet aan, wij spreken jou aan, begrepen?”, klinkt het dreigend uit het bladerdek.
Ik knik. Opnieuw begint het broekje met trillen.
“Maar meneer…”, probeer ik nog 1 keer.
“Ik geloof dat jij een slecht geheugen hebt, WIJ SPREKEN JOU AAN!”, klinkt het hard uit de bomen.
Ik voel hoe het broekje opnieuw geactiveerd wordt, nu veel harder dan daarvoor. Ik voel mijn benen onder mij bezwijken terwijl het orgasme diep uit mijn binnenste opkomt. Schokkend lig ik op de grond terwijl mijn orgasme golf na golf door mijn lichaam heen jaagt. Het broekje trilt nog zeker een halve minuut door en stopt daarna.
Bezweet lig ik op de grond van de jungle. Mijn shirt is omhoog gekropen en mijn tieten zijn half zichtbaar. Ik kom langzaam weer bij mijn positieven en trek mijn shirt naar beneden. Moeizaam sta ik op, en ik loop naar de kluis. Ik duw het broekje tegen de NFC lezer en de metalig stem zegt: ‘modus 3 geactiveerd’. Ik voel van achteren een staafje naar voren prikken die zich tussen mijn billen nestelt. Het staafje glijdt langzaam naar voren. Ik grijp naar mijn kontje maar kan niet voorkomen dat het staafje verder glijdt tot het door mijn stringetje mijn sterretje aan drukt. Tot mijn opluchting stopt het staafje met bewegen, en dan voel ik dat er een koude substantie tussen mijn billen wordt gespoten. Het lijkt wel op
glijmiddel. De kluis klikt open en ik zie de volgende sleutel die ik snel uit de kluis gris.
Ik loop de jungle in, enigszins gehinderd door het staafje tussen mijn billen. Bij elke stap die ik zet voel ik het staafje tegen mijn sterretje schuren, en dat loopt vervelend. Het glijmiddel maakt het lopen wel wat prettiger en het staafje wat mijn sterretje masseert voelt niet volledig onprettig aan.
Net als ik me begin af te vragen wat de functie van de laserpistolen nu zal zijn begint het staafje tussen mijn billen te trillen, wat een vreemde sensatie door mijn lijf jaagt. Tegelijkertijd heb ik het idee dat het staafje nog iets harder tegen mijn kontgaatje aan drukt.
Ik begin in paniek te raken. Ik ben nog maagd van achteren, en als het zo doorgaat word ik daar straks mechanisch ontmaagd voor het zicht van meerdere camera’s. Nu begrijp ik het glijmiddel ook Door de emoties vergeet ik dat er nog een jager in de buurt is, en opnieuw begint het staafje te trillen en de druk op mijn kontje neemt toe. Paniekerig kijk ik om mij heen en zie de ondertussen zo bekende persoon met bivakmuts. Hoewel mijn coördinatie duidelijk minder is geworden door de paniek en het drukkende gevoel tussen mijn billen weet ik de jager toch met enkele schoten te raken, nog voordat hij het broekje nogmaals weet te activeren.
Ik besluit dat ik het spel nog beter zal moeten spelen om niet anaal verkracht te worden. Ik kijk waar de volgende checkpoint ligt en hoe ik daar het snelst kom. De snelste weg is niet de paden aanhouden maar dwars door de jungle. Hierdoor word ik misschien ook minder geraakt, dus dat is mooi meegenomen. Ik zit het op een lopen en mijn strategie lijkt te werken. Ik ben al halverwege naar het checkpoint als de volgende jager tegenkom. We schieten tegelijkertijd en ik voel de gevreesde trillingen tegen mijn sterretje. Nu werkt het glijmiddel tegen me, want hoe ik ook met mijn billen knijp, ik voel mijn roosje zich langzaam een klein beetje openen. Opnieuw zet ik het op een lopen, nu nog oncomfortabeler dan daarvoor.
Ik ben bijna bij het checkpoint als ik opnieuw het getril voel. Mijn sluitspiertje opent zich nog een klein beetje verder. Ondanks het lekkere getril en het oncomfortabele drukkende gevoel tegen mijn sterretje weet ik ook deze jager bijna direct uit te schakelen. “Ik word hier nog goed in!”, denk ik even trots bij mijzelf.
30 seconden later bereik ik de open plek. Deze keer ziet de plek er wat anders uit dan de vorige. Opnieuw zie ik de bekende kluis staan, maar deze keer staat er ook een vreemd gevormde stoel bij.
“3 tags is beter dan 2”, zegt de instructiekaart cryptisch.
Ik kijk eens goed naar de stoel en zie het NFC logo op de voorkant staan. Ik duw de stoel tegen de kluis aan. “Tag 1 van 2 gedetecteerd”, zie ik op het display verschijnen. Tag 2 is natuurlijk de tag in mijn broekje, dus ik zal op de stoel moeten gaan zitten. Het is wat geklungel, maar het moet te doen zijn toch? Ik ga op de stoel zitten en besef mij onmiddellijk wat hier het probleem is: het staafje duwt nu nog harder tegen mijn kontje aan, en ik voel het glibberige puntje een paar millimeter dieper mijn sterretje in glijden. Geschrokken veer ik weer omhoog.
Nog steeds geeft het display “Tag 1 van 2 gedetecteerd” aan. Voorzichtig laat ik mij weer wat zakken zodat de NFC tag van het broekje dichter bij de lezer komt, zonder dat het broekje nog dieper mijn kontje in drukt.
Helaas, “Tag 1 van 2 gedetecteerd”. Ik besef mij nu het verknipte idee van dit spelletje: ik moet mijzelf in mijn kontje gaan nemen door mijzelf bovenop het staafje te duwen om de kluis open te krijgen. Ik verzamel moed en laat mij dan millimeter voor millimeter zakken. Ik voel hoe mijn sluitspiertje begint op te rekken en met veel moeite de indringer verder binnen laat.
“Klik”, hoor ik de kluis openen.
Opgelucht veer ik omhoog, net iets te snel en een pijnscheutje schiet door mijn nauwe gaatje.
“Modus 4 geactiveerd”. Het staafje trekt zich een beetje terug, maar blijft met de punt tegen mijn sterretje aan duwen.
Er gaat een beeldscherm aan bij de kluis. En ik hoor de nu al gehate stem.
“Goed bezig Emma, ik hoop dat je er zelf net zo van geniet als wij?”
Ik kijk hem vernietigend aan, en hoop maar dat hij dit ziet.
De stem gaat onverstoorbaar verder. “Modus 4 heeft een beetje uitleg nodig. Je krijgt 5 minuten de tijd om bij het volgende checkpoint te komen. De jagers mogen je proberen tegen te houden, maar ze mogen je lichaam niet fysiek vastgrijpen. Red je het niet in 5 minuten dan zal het broekje 3 minuten lang zo hard mogelijk trillen, zowel van voren als van achteren.
Ik hoor een fluitje, en op het beeldscherm zie ik een timer die begint met aftellen.
Ik kijk op de GPS en zet het op een rennen in de richting van het volgende checkpoint. Na minder dan een minuut kom ik de eerste jager tegen die probeert mij de weg te blokkeren. Met een snelle beweging ontwijk ik hem, maar kan niet voorkomen dat hij mijn shirt te pakken krijgt. Ik hoor een scheurend geluid maar kan er niet al te veel om geven. Als ik verder ren voel ik dat het shirt aan de zijkant een grote scheur heeft waardoor een deel van mijn buik zichtbaar is. Kennelijk werkten deze jagers samen, want nog geen 50 meter verderop zie ik nummer twee al grijnzend klaar staan. Hij grijpt naar mijn tieten en weet wat stof te pakken te krijgen, maar ik weet weg te komen voordat hij schade weet te maken. Opeens besef ik me het plan: ze willen mijn shirt van mijn lichaam scheuren! Dat kan ik natuurlijk niet laten gebeuren. Bijna ben ik bij het laatste checkpoint als ik nummer 3 tegenkom. Ik probeer met een boog om hem heen te lopen, maar hij is te snel. Met beide handen heeft hij mijn shirt vast en probeert hier aan te trekken. Uit angst dat het shirtje helemaal kapot scheurt geef ik mee zodat hij geen kracht kan zetten. Ik besef mij dat dit mijn enige hoop is: ze mogen mijn lichaam niet aanraken werd er gezegd. Ik blokkeer dus met mijn armen zijn armen zodat hij geen ruimte heeft om mijn shirt van mij af te scheuren.
Opeens hoor ik een bekend fluitsignaal. Via de speakers hoor ik: “20, 19, 18, 17”. De jager kijkt mij grijnzend aan en pakt mijn shirt nog steviger beet. Ik besluit dat ik liever half naakt op het checkpoint aankom dan dat ik gedwongen nog een keer moet klaarkomen.
Ik begin bij hem weg te trekken, maar het shirtje is sterker dan verwacht. Met enkele rukkende bewegingen weet ik het shirtje kapot te scheuren waardoor mijn tieten nu zichtbaar worden. Verlekkerd zie ik de jager naar mijn jonge C-cup borsten kijken. De situatie die me toch niet koud heeft gelaten laat mijn tepeltjes hard vooruit priemen.
Ik besef mij dat ik nu geen tijd te verliezen heb en ren de open plek op. “5, 4, 3, 2, 1, 0”.
Zowel tegen mijn sterretje als mijn kutje voel ik de sterke trillingen en ik voel mij geiler worden dan ooit tevoren. Ik besluit echter dat ik de rotzakken achter de camera’s wel genoeg plezier heb gegeven en half kruipend half lopend strompel ik naar de kluis toe terwijl de pulserende trillingen door mijn kutje en sterretje het lopen mij bijna onmogelijk maken.
Bij de kluis duw ik met moeite mijn heupen omhoog tegen de NFC lezer aan.
“Deactivatie”, zegt de metalige stem en het broekje klikt los en valt naar beneden.
Trillend klem ik mij vast aan de kluis.
Pas dan zie ik dat er 100 meter verderop een ander meisje staat.
Wie is het meisje? Mogelijk ben jij het! Zodra ik het volgende deel ga schrijven besluit ik wie er mee gaat doen. Ik heb al enkele reacties gehad, maar laat dat je niet weerhouden als je graag mee wilt spelen. Als je nu niet meespeelt introduceer ik je misschien later in de serie nog.
