Vermoeid staan we met z'n zevenen voor het hotel. We hebben zonet acht uren reizen achter de rug, dus we zijn echt toe aan een warme douche en lekker eten. Door het warme weer zweten we gauw, dus ik zie iedereen constant het zweet van z'n gezicht afvegen. Bryan, die de oudste van de groep is, neemt het voortouw en gebaart dat we het hotel in moeten gaan.
De schuifdeuren gaan open en rechts van ons zien we de receptie. Bryan begint een gesprek met de receptionist en al snel krijgen we de sleutels. “Er zijn 2 tweepersoonskamers en er is 1 driepersoonskamer,” begint Bryan. “Hoe gaan we dit doen?” Hij zucht diep als niemand reageert. “Er is een site die automatisch teams indeelt. Zullen we dat maar doen?” vraagt hij. Hij haalt snel zijn hand door zijn blonde haren en pakt zijn mobiel als iedereen een instemmend geluid laat horen.
“Niels en Oscar gaan samen op een kamer.” Dat wordt wat. Niels is de grappenmaker van onze groep. Hij houdt van ongemakkelijke situaties creëren en is zo'n iemand die altijd om zijn eigen grappen lacht. Hij heeft een keer Bryans ringtone veranderd. In plaats van een simpel deuntje hoorde je hard gekreun. Niels belde toen Bryan op toen hij een presentatie hield. De hele klas lach in een deuk. Niels kun je hem het beste omschrijven als slungelig: lang en dun. Oscar is daarentegen wat serieuzer. Dat komt ook door de opvoeding. Zijn ouders hebben hoge verwachtingen van hem en hij wil dat nastreven. Behalve als hij drank op heeft, dan laat hij al zijn manieren vallen. Dan hij is nog erger dan Niels – en dat zegt heel wat. Oscar is de kleinste van de groep.
“Max en Zil gaan samen op een kamer”. Ik kijk Max aan we beginnen beide te glimlachen. Oké, de aankomende anderhalve week zit ik dus met hem op een kamer. Max is een echte sportman. Hij gaat regelmatig naar de sportschool en doet aan voetbal. ‘Sport voor school’ is zijn motto. Ik moet toegeven dat ik hem erg aantrekkelijk vind. Ik weet al sinds mijn veertiende dat ik op jongens val. Ik heb het aan niemand verteld. En dat is niet omdat ik me ervoor schaam, maar omdat ik de behoefte er niet aan heb. Ik sport ook regelmatig. Dat betekent dat mijn lichaam mooi slank en gespierd is. Ik heb er hard voor gewerkt. Het idee dat ik met Max op een kamer zit, maakt me opgewonden.
“En dat betekent dat ik, Quin en Joost op de driepersoonskamer zitten,” sluit Bryan af als hij de pasjes geeft. Bryan is de oudste van de groep. Bryans vader is de eigenaar van een sportschool. De sportschool waar Max, Quin en ik ook altijd naar toegaan. Bryan heeft duidelijk de genen van zijn vader geërfd. Hij is lang en breed en is daardoor wat intimiderend. Max vind ik knapper, omdat hij een wat zachter gezicht heeft. Quin komt oorspronkelijk uit Spanje. Hij heeft een wat donkerder huidskleur dan ons: dat zit in zijn Spaanse genen. Er is maar één ding waar Quin het altijd over heeft: seks. Quin doet ‘het’ nogal vaak en vertelt vaak in geuren en kleuren hij zijn nachten waren geweest. Af en toe gaat hij naar de sportschool, maar meisjes vindt hij toch interessanter. De laatste van de groep is Joost. Vorig jaar kwam hij bij ons in de stad wonen en is meer bevriend met Niels, Oscar en Bryan dan met Max, Quin en mij. Joost is een nuchtere jongen die ik graag wat beter zou leren kennen.
Ik neem het pasje van Bryan aan. “Zullen we half 7 beneden verzamelen?” stelt hij voor. Iedereen is het daar mee eens en we lopen gezamenlijk naar de liften toe. Bryan, Quin en Joost slapen op de vierde verdieping, dus zij stappen eerder uit. Max en ik zoeken onze kamer op, die op de vijfde verdieping is, en ik open de deur. Ik leg mijn koffer neer op de bank en inspecteer de kamer. Het is gezellig ingericht met een bank, één tweepersoonsbed, een houten bureau met een kruk en nachtkastjes aan de zijdes van het bed. Dankzij de grote ramen hebben we een mooi uitzicht op de zee en het plein. De kleerkast staat naast het bureau. De badkamer is niet heel groot. Er zit een toilet, een wastafel en een bad (waar je ook onder douchen kunt) in. Eén wand is een volledige spiegelwand; de rest zijn van witte tegeltjes.
Nadat we de kamer gezien hebben, pakken we onze koffers uit. Een paar minutenlang zeggen we niets tegen elkaar. Mijn ogen hebben de neiging om dicht te vallen. Ik zet mijn wekker om kwart voor 6. “Ik ga slapen. De wekker gaat om kwart voor 6. Is dat goed?"
“Ja, prima. Ik ga nu ook.” Ik schop mijn schoenen uit en in mijn ooghoeken hou ik Max in de gaten. Max en Bryan hebben het mooiste lichaam van ons zevenen. Dan kom ik, dan Quin en Joost, dan Oscar en dan Niels. Joost sport ook af en toe, maar ik weet van Bryan dat zijn familie er financieel niet heel goed aan toe is.
Max' handen gaan naar de onderkant van zijn shirt. In één handbeweging trekt hij die uit. Een brede borstkas, een V-lijn en een wasbordje komen tevoorschijn. Die heeft harder getraind dan ik dacht. Hij let door de vermoeidheid gelukkig niet op mij. Dan trekt hij zijn grijze jogginsbroek naar beneden en een Calvin Klein boxer komt tevoorschijn. Dan gaat hij op het bed liggen en slapen. Het is ook te warm voor een dekbed. Ik volg zijn voorbeeld en doe mijn ogen dicht. Binnen een paar seconden kun je een speld horen vallen in onze kamer.
