Geachte lezer(es):
Voor al wie op zoek is naar ‘snelle actie’ is dit vervolgverhaal absoluut niet geschikt. Echter, voor hij of zij die het lezen van een geduldige opbouw naar het ‘moment suprême’ niet als een tijdrovend karwei ervaart, hoop ik dat het verhaal een beetje in de smaak mag vallen.
Onderweg van mijn werk naar huis was ik meer gehaast dan anders. Ik werkte parttime in een buurtwinkel en met goedkeuring van mijn leidinggevende had ik mijn dienst een half uurtje eerder dan gewoonlijk beëindigd. Het was immers mijn verjaardag. Vrijwel zeker wist ik dat Leander al thuis zou zijn en dat er een verrassing op me wachtte. Een romantisch diner? Een avondje stadsschouwburg? Een onverwacht cadeau? Dat wist ik uiteraard niet, maar Leander zou mij, net zoals ieder jaar, wel weer weten te verrassen.
Zelf werd ik 32 en Leander was inmiddels al 34. Onlangs waren we beginnen praten over het krijgen van kinderen. De meeste van onze vrienden zaten al druk in de kids en mijn man en ik wisten dat ons moment ook naderde. We konden dat gegeven nu eenmaal niet voor ons uit blijven schuiven. Natuurlijk wilde ik heel graag kinderen met Leander, maar na een vrij lange periode van werkloosheid had mijn man nog maar pas een nieuwe baan gevonden. Het leek ons dan ook beter om eerst een beetje financiële stabiliteit op te bouwen voordat we serieus zouden proberen om een baby te krijgen.
Inmiddels waren we nu bijna vier jaar getrouwd, maar in werkelijkheid waren we al samen sinds Leander 20 werd. Nog steeds was ik heel erg verliefd op mijn man. Ik wist inmiddels donders goed dat ik me geen betere partner had kunnen wensen. Nog steeds behandelde hij me teder en liefdevol, precies alsof het onze eerste verlovingsdag was.
Ook de seksuele invulling van onze liefde was lang niet slecht. Uiteraard was het niet meer zoals in de eerste jaren van onze relatie. Pure passie zorgde er toen voor dat we elkaar als het ware urenlang konden verslinden. Die storm van vurige passie was met de jaren wel een beetje gaan liggen. Tederheid had de plaats ingenomen van wilde seks. Hoewel we de intieme momenten met een zekere regelmaat aan elkaar bleven rijgen, was de stoutste
fantasie van vroeger vrijwel verdwenen. Als we seks hadden, dan was dat voornamelijk in de missionarishouding. Onze geslachtsgemeenschap was mettertijd redelijk standaard geworden, met minder drang naar stomende seks en meer aandacht voor tederheid en liefde.
Leanders liefdespenseel was zeker van een bovengemiddeld formaat en toch was het uitlengen van onze ‘momenten van gemeenschap’ nooit zijn sterkste eigenschap. De laatste tijd kwam ik lang niet altijd meer tot een orgasme, maar eigenlijk vond ik dat niet bepaald erg. Voor wat mijzelf betrof was onze seks nog altijd prima. Ik genoot sowieso van onze intimiteit en Leander plezieren was iets waar ik spontaan happy van werd. Het was altijd weer leuk om mijn ventje gelukkig te zien.
Toen ik Leander ontmoette, was hij een knappe jonge kerel, met lang, blond haar en donkerbruine ogen. Toen al beoefende hij verschillende sporten tegelijk en door de jaren heen heeft hij zichzelf altijd opmerkelijk fit weten te houden. Zelf hoefde ik wat dat betreft ook niet te klagen. Als ik naakt voor de spiegel stond, werd ik hoogst zelden teleurgesteld door wat ik zag. In zekere zin was ik er in geslaagd om hetzelfde figuur te behouden als toen ik tien jaar jonger was. Al zeg ik het zelf, mijn borsten waren nog steeds stevig. Niet groot, maar bijna perfect rond en met kleine rozerode tepels. Mijn kont was rimpelloos strak, vooral dankzij het zwembad waar ik twee keer per week mijn vast aantal baantjes zwom. Op mijn huid, nog steeds glad en elastisch als zijde, was ik best trots maar persoonlijk vond ik mijn gezicht het beste deel van mijn lijf. De stralend blauwe ogen, de gezonde blos op de wangen en dat guitige wipneusje waren stuk voor stuk elementen die mij jonger deden lijken dan ik in werkelijkheid was.
Zoals verwacht zat Leander al op mij te wachten. Waarschijnlijk had hij een paar verlofuren opgenomen om eerder thuis te zijn en tijd te hebben om van alles voor te bereiden. Wat was hij lief en charmant. De tafel was gedekt, compleet met bloemblaadjes en kaarsen. Iets wat de kamer een romantisch tintje gaf. Een juist achtergrondmuziekje en de juiste fles rosé wijn maakte het plaatje helemaal compleet.
“Ik hou van je, Constance Vermeulen,” fluisterde Leander, terwijl hij me langs achter omhelsde en zachte kusjes in mijn nek drukte.
“Ik hou ook van jou, Lean De Donder,” fluisterde ik terug en drukte snel een kusje op zijn wang.
“Een heel fijne tweeëndertigste verjaardag, lieverd.”
“Bedankt, lieve schat.”
Leander gunde me de tijd om mezelf wat op te frissen en om te kleden, terwijl hij in de keuken de laatste hand legde aan het diner. De kookkunsten van mijn man, dat is in alle eerlijkheid iets waar ik niet aan kan tippen. Vooral zijn pastinaaksoep en daarna de gebraden zalm in bieslooksaus waren super lekker. We lachten met en om elkaar, terwijl we ondertussen de fles wijn soldaat maakten.
Eindelijk was de tijd voor het geschenk aangebroken. Leander overhandigde mij een enveloppe en met een ietwat bange blik in zijn ogen, wachtte hij nieuwsgierig af wat mijn reactie zou zijn. In de enveloppe vond ik een mauve-witte coupon. Aandachtig las ik de tekst op de kaart, waarna ik vervuld van intense vreugde opsprong van mijn stoel.
“Lean, je hebt me ingeschreven voor een snelcursus ‘aquarellen voor beginners’… Niet te geloven dat jij je dat nog herinnerd, zeg!”
Leander keek me aan met een blik vol liefde. Zijn cadeau was een absolute voltreffer en dat maakte hem trots. Met recht en reden trouwens. Minstens tien jaar was het geleden dat ik hem vertelde hoe graag ik ooit eens zou willen deelnemen aan een cursus aquarelleren. Een wens van toen ik nog een klein meisje was zou nu eindelijk in vervulling gaan. Mijn vrij saaie baan gaf me tijd en ruimte zat om er een leuke, creatieve hobby op na te houden. Dank zij mijn lieve, attente man zou die hobby weldra concreet worden.
“O schat!” Ik dook in Leanders armen en perste mijn lippen op de zijne. De vurige tongzoen die volgde was met voorsprong onze meest opzwepende kus van de laatste jaren.
“Zullen we maar direct naar boven gaan?” hijgde mijn man enkele minuten later.
“Graag,” pufte ik bij zijn oor. “Om mijn dankbaarheid uit te drukken wil ik je nog eens even onwijs lekker verwennen, net zoals tijdens onze huwelijksnacht.”
“Daar zeg ik beslist geen nee tegen!” grinnikte Leander verlekkerd.
Gelijk wist ik wat mijn mannetje als ultieme dank van mij verwachtte. So what!?… Ik was er immers helemaal klaar voor.
