Hendriks Zoon - 6

LET OP: deze verhalen zijn gefantaseerde gebeurtenissen in een ‘ideale’ wereld waarin geen aids, HIV of SOA’S bestaan en waarin nooit mensen worden geschaad. Neem in de échte wereld altijd de nodige voorzorgsmaatregelen en bescherm jezelf tegen SOA’S. Zie https://www.soaaids.nl/nl/voorkom-soas/wat-is-veilige-seks-wat-niet . Vertrouw ook nooit zo maar iemand die je eigenlijk niet kent met afspraken en het toesturen van privézaken zoals foto’s en video’s. Laat als je naar iemand toe gaat altijd iemand weten waar je heen gaat en wanneer je weer thuis denkt te zijn. Als het thema van het verhaal niet strookt met jouw fantasieën, lees het dan niet! Het verhaal is niet bedoeld om bepaalde vormen van seks of gedrag te promoten. De schrijver is tegen élke vorm van ongewenste seks of intimiteit, zéker tegen aanranding en verkrachting!

Erik was door zijn tijdelijke Meester, die ‘Fred de Folteraar’ werd genoemd, bij de arm genomen aan het eind van de SM-party. De jonge slaaf was aan die folteraar ‘uitgeleend’. Erik was tijdens de party voortdurend spiernaakt geweest, en ook toen Fred hem naar buiten had meegetrokken had hij géén kleding gedragen. Gelukkig was het donker en zo laat, dat er niemand meer buiten liep. Fred had de kofferbak van zijn auto geopend en hij had Erik gesommeerd daarin te klimmen. Achter de jonge naakte knaap werd de kofferbak dichtgegooid. Na een rit van bijna een uur ging de klep weer open en werd Erik uit de auto getrokken. Even later stond hij, stevig beetgehouden door Fred, in een schemerdonker huis, dat de sfeer ademde van een plaats waar zich heel wat ongeoorloofde seksuele praktijken afspeelden.

Erik werd meegevoerd naar een ruimte, die een SM-dungeon leek: overal stonden werktuigen en instrumenten die konden dienen om slaven of slavinnen vast te binden, te onderwerpen en te laten lijden. Eén daarvan betrof een enorm houten kruis, waaraan op de uiteinden van de horizontale en verticale balk haken, ogen, ringen en banden waren bevestigd. Het kruis lag plat op de stenen vloer, maar aan de bovenkant van de staande balk was een dunne maar sterke staalkabel bevestigd, die naar een katrol aan het plafond liep.

Fred de Folteraar deed sterke leren banden om Eriks polsen en enkels, en een brede leren halsband om zijn nek. Toen droeg hij Erik op om ruggelings op het houten kruis te gaan liggen. Hij maakte de beide polsen van de jongen vast aan de dwarsbalk; toen de twee riemen vast zaten, voelde Erik dat zijn armen ver uit elkaar werden getrokken, wat oncomfortabel was. Vervolgens bevestigde Fred de twee enkelbanden aan twee ogen die dertig centimeter boven het onderste uiteinde van de staande balk in het hout geschroefd zaten. Als laatste klikte Fred met een musketonhaak de halsband die Erik om had vast aan een oog onder het punt waar de balk en de dwarsbalk van het kruis op elkaar waren geschroefd.

Erik voelde nu, dat de verre spreiding van zijn armen nú al pijn begon te doen: hij had een beetje moeite met ademhalen, omdat zijn borstkas door zijn ver uit elkaar getrokken bovenarmen werd gehinderd. Er begon dan ook wat zweet te parelen op de blote huid van de jongen.

Fred drukte op een schakelaar, en plotseling begon de staaldraad aan te spannen. Even later voelde Erik, hoe het kruis langzaam maar zeker steeds verticaler kwam, tot het na een paar lange minuten rechtop stond. En toen pas voelde de onderworpen en weerloze jongen, dat het héél zwaar zou worden om de kruisiging, met het gewicht van zijn eigen lichaam vol aan zijn armen hangend, te doorstaan. Erik zuchtte en zweette.

Toen het kruis in een positie stond, die Fred beviel, legde die de drukknop van de kabbellier weg, om met een ‘tot zo’ de martelruimte te verlaten. Erik bleef zwetend, naar adem happend en met kramp in zijn armen en benen vastgebonden aan het kruis achter.

Toen zijn tijdelijke Meester een klein uur later terugkwam, was Erik bijna ten prooi aan paniek en angst: zijn benauwde houding maakte, dat hij zich afvroeg of het hangen aan een kruis – zoals ten slotte de Romeinen al deden met hun terdoodveroordeelden – niet per definitie dodelijk zou zijn als het te lang duurde. En dus ging er een zucht van opluchting door het naakte lichaam van de weerloos op het kruis gebonden slaaf.

Maar Fred was dit keer niet alleen: achter hem stapte een jongen de ruimte in, die zo te zien niet veel ouder was dan Erik. De jongen had een ontbloot bovenlijf en hij droeg een gescheurde en kort afgeknipte jeans en een paar Nikes. Erik zag, dat de knul met brutale openheid naar de naakte slaaf aan het kruis stond te staren.

“Godver, Fred, da’s een geil exemplaar!” zei de jongen, kennelijk op Erik doelend.

“Ja, hè?” antwoordde Fred. “Die heb ik vanavond gewonnen bij een verloting. Hij is tot morgenmiddag van mij.”

“Ik zie dat je hem nog geen dildo in zijn reet hebt geduwd?” zei de jongen, alsof het ‘in de reet duwen van een dildo’ de gebruikelijkste zaak ter wereld was.

“Nee, het joch is vanavond zó totaal uitgewoond en door-gepaald, dat ik dacht dat een dildo niet veel nut meer zou hebben,” zei Fred. Het tweetal stond nu dicht bij Erik, die vanaf zijn pijnlijke positie op hen neer keek.

“Mag ik een katheter bij hem aansluiten? Dan kunnen we hem zijn eigen pis toedienen,” zei de jongere knaap.

“Doe maar,” was de reactie. Even later voelde en zag Erik, hoe de jongen Eriks pik tussen duim en wijsvinger nam, om een slangetje van zacht rubber langzaam in zijn slaven-pisgaatje te duwen. Het voelde niet zozeer pijnlijk, als wel héél onaangenaam. En hoe dieper het slangetje in zijn pisbuis verdween, des te onaangenamer het werd. Maar de jongen duwde, met een sadistische grijns op zijn gezicht, het slangetje onverbiddelijk steeds verder naar binnen. Van bovenaf toekijkend vond Erik het ongeloofwaardig hoe diep de slang al in zijn pik zat.

“Lekker, hè, gore kutslaaf!” schimpte de knul gemeen. Erik wist niet beter te doen dan “Ja, Meester” te stamelen. De knul werkte centimeter voor centimeter de rubber slang verder in Eriks nu niet meer zo stijve lul.

Aan het begin van dergelijke katheterslangetjes zat, zo wist Erik nog, een soort klein ballonnetje, dat diende te worden opgeblazen als het uiteinde de blaas van de ‘patiënt’ had bereikt. Dus toen Erik voelde, dat met een pijnlijk laatste duwtje het rubber in zijn blaas werd geduwd, verbaasde het hem niet dat de jonge gast met behulp van een luchtbalgje het ballonnetje opblies. Toen dat eenmaal was gebeurd, zat de katheter stevig verankerd in Eriks pisblaas. Een klein plastic kraantje aan het uiteinde dat uit zijn eikel stak verhinderde, dat de pis al gelijk uit zijn blaas begon te stromen. De sadistische knul had ervoor gezorgd dat het tijdig dicht was gezet.

Onder het nieuwsgierige oog van Fred de Folteraar zette diens jongere assistent nu een keukentrapje neer vlak voor het kruis waar Erik aan hing. De jongen dwong Eriks mond open, en er werd een gag-beugel in gestopt, die met een riempje achter Eriks hoofd werd vastgezet. Daarna werd de beugel, door middel van de twee getande klemmen aan weerszijden, slag voor slag verder open gezet, waardoor Eriks mond werd open gewrikt op een wijze, waartegen geen verzet mogelijk was. Even later stond zijn slavenmond wagenwijd open, waardoor er af en toe wat onvermijdelijk speeksel uit Eriks mondhoek naar buiten droop en op de naakte huid van zijn borst druppelde. Erik voelde, dat hij steeds weerlozer en steeds machtelozer werd, maar ook steeds benauwder.

Er kwam een soort dop, in de vorm van een groot uitgevallen speen, op de beugel te zitten die Eriks tanden van elkaar dwong, en toen die dop op zijn plaats zat merkte Erik dat hij alleen nog door zijn neus adem kon halen: zijn mond was volledig afgesloten door de rubberspeen die de jongen aan de beugel had vastgeklikt. Nu zag Erik, dat er aan die speen óók een slangetje zat. En inderdaad kwam de jonge sadist van het trapje af en sloot het uiteinde van dat slangetje aan op het kraantje, dat al aan de katheterslag zat.

“Zo, slaaf, dan gaan we jou nu eens te drinken geven!”

En met die woorden draaide de knul het kraantje open, zodat er ineens kakelverse, nog warme pis uit zijn eigen blaas in de geknevelde mond van Erik begon te stromen. Het was goor, warm en stinkend, maar vooral: vernederend! Erik voelde, dat hij ondanks de ongemakkelijke positie en de pijn in zijn armen en de smerige smaak in zijn mond toch een erectie begon te krijgen. Zijn pik groeide tot respectabele afmetingen.

Maar dat zag de jeugdige sadist natuurlijk ook.

“Fred, die smerige kutslaaf staat hier gewoon geil te worden, zie je dat?”

“Ik trek hem wel even af,” antwoordde Fred doodleuk. En met een hand pakte hij de pik van Erik, met slangetje en al, beet en hij begon er ruw aan te rukken. Het duurde niet lang, of Erik voelde dat zijn weerloze, vernederende situatie leidde tot het opnieuw klaarkomen. Na hooguit enkele minuten spoot Eriks pik onder hoge druk stralen zaad naar buiten, gewoon langs het slangetje in zijn pisbuis. Het geil droop dan ook in klodders langs de rukkende hand van Fred.

Maar tot Eriks pijnlijke verbazing stopte Fred niet met trekken: hard en meedogenloos rukte hij de weerloze slaaf aan het kruis nog altijd af, en Eriks gevoelige pik begon nu pijn te doen door de overdaad aan melkende bewegingen. En terwijl de hand van Fred aan zijn paal steeds meer zeer ging doen, voelde Erik dat er een warme straal vloeistof tegen zijn heupen en benen begon te stromen: terwijl hij zelf – gedwongen – in zijn eigen bek piste, stond de jonge gemene knul doodleuk tegen Eriks naakte slavenlichaam te pissen. Hij werd geleidelijk aan over een steeds groter oppervlak van zijn huid nat en warm.

Al pissend – hij moest een enorme blaasinhoud hebben – klom de jongen de keukentrap weer op, en toen hij bovenop was, spoot hij zijn zeik in brede stralen over het hele lijf van Erik, inclusief diens gezicht. Als de speen, die op de mondbeugel was geklemd, Eriks mond niet zou hebben afgesloten, zou je jongen hem zó in de bek gepist hebben!

Erik had het nog niet gedacht, of de jongen trok de speen, waarin het pisslangetje zat, los van de mondbeugel, en richtte zijn pissende pik op de door de beugel nog altijd wijd openstaande mond van Erik. Met de pis van de kleine sadist die zijn bek instroomde wist Erik wat hem te doen stond: verwoed slikkend probeerde hij zo veel mogelijk van het stinkende goedje door te slikken, wat niet kon verhinderen dat er ook nog een grote hoeveelheid warme urine over Eriks naakte borst stroomde. ten slotte droogde de pissende pik op.

En toen begon de jongen zichzelf dus doodleuk af te trekken boven de ver opengesperde slavenbek van Erik. Toen de knul drie minuten later begon te schokken en te kreunen, proefde Erik zijn grote lading geil. Voor de jongen de laatste klodders afkneep, was Eriks slavenmond al helemaal gevuld met het zaad van deze hem volledig onbekende jongen.

De jongen verliet de ruimte, Erik achterlatend met Fred, zijn tijdelijke Meester. Die pakte uit een la een tweetal héél gemene klemmetjes, stalen getande klemmen met veertjes die ‘krokodillenbekjes’ genoemd worden. Eerst zette Fred er eentje bijna achteloos op Eriks linker tepel. Een felle scheut van gruwelijke pijn schoot door die tepel heen. En gelijk daarna kwam er een tweede krokodillenbekje op de andere tepel de staan, niet minder pijnlijk dan het eerste. Hijgend en met van pijn brandende tepels hing Erik aan zijn kruis.

Maar zijn beproeving was nog niet ten einde: Fred begon soortgelijke, maar nóg gemenere stalen klemmetjes op allerlei andere plaatsen op Eriks naakte lichaam te zetten: er kwamen er een heleboel op huidplooien in de zij van de weerloze jongen, daarna een aantal op zijn zak, een paar op zijn billen, en ten slotte zelfs een stuk of vijf van die zéér pijnlijke gemene dingen op de voorhuid van Eriks pik! Toen Fred klaar was, zaten er overal over het prachtige slavenlijf gemeen bijtende klemmetjes, die een schroeiende pijn deden, wat Erik ook deed om te proberen de pijn te negeren. En wat hij het meest vreesde, gebeurde ook: Fred stapte bij het kruis vandaan, in de richting van de deur van het bizarre vertrek, en even later opende hij de deur, draaide met zijn vrije hand het licht uit en sloot de deur achter zich. Erik bleef, zwetend van de pijn die de martelende klemmetjes hem bezorgden, naakt en hangend aan het folterkruis achter, niet wetend wanneer er een eind zou komen aan deze super-wrede beproeving…