De Ontmoetingsplaats

Johan is vroeg gepensioneerd. Hij woont nog altijd in hetzelfde provinciestadje waar hij is geboren. Daar had hij, samen met zijn vriend en partner Rob, een grote zaak in witgoed opgebouwd die hun geen windeieren heeft gelegd. Maar in 2010 was die langdurige relatie op de klippen gelopen, en sinds die tijd heeft Johan geen enkele seksuele relatie meer gehad. Nu eindelijk na al die jaren is de zaak verkocht en kan Johan gaan rentenieren. En heeft hij een zee van tijd over.

Johan heeft er vaak over nagedacht om een nieuwe relatie te beginnen. Maar door de altijd drukke werkzaamheden was het daar nooit van gekomen. Bovendien weet hij niet precies wat hij wil en hoe hij zoiets moet aanpakken. Een app of dating site is niets voor hem. En chatten al helemaal niet. Een paar keer per jaar bezoekt hij vrienden in Amsterdam die samenwonen en dan gaan ze samen op stap. En ja, dan komt hij wel eens iemand tegen. Maar dat zijn allemaal, net als hijzelf, mannen op leeftijd; grijs haar of kalend, buikje, overal rimpels, haren op de rug en een goedlopend abonnement bij de huisarts. Nou niet echt iets waar Johan op zit te wachten.

Want daar zit het echte probleem; Johan voelt zich nog jong, al werkt zijn lijf niet echt mee. Vroeger was dat wel anders. Bij het COC waar hij toen wekelijks kwam werd hij geroemd om zijn grote pik. En een keer, in een darkroom aan de Reguliersdwarsstraat, werd hij door twee onbekende, jonge mannen tegelijkertijd gepijpt. En geen van die twee klaagde dat hij iets te kort kwam. Ja, dat waren nog eens tijden. Niet veel later kwam Rob in zijn leven en waren die wilde avonturen voorgoed voorbij.

Op het internet kijkt Johan nog altijd graag naar jonge mannen met een strak getraind, glad lijf. In zo’n filmpje zou hij dolgraag eens een hoofdrol willen spelen. Dan zou hij zo’n schoonheid eens een lesje leren en hun doen smeken. Maar helaas zit niemand daar meer op te wachten. En terecht ook. En toch heeft Johan zich nog niet helemaal bij deze situatie neergelegd. Bij het opruimen van de zolder vond hij namelijk een oude Spartacus uit 1992. Dat was een internationale reisgids, voordat het Internet bestond, waarin je homo-recreatiemogelijkheden kon vinden op de plaats van je vakantiebestemming.

En wat bleek nu; het provinciestadje waarin Johan al zijn hele leven woont, werd daarin ook genoemd. Aan de rand van een golfterrein, in een afgelegen bosperceeltje langs een drukke doorgaande weg, zou indertijd een homo-ontmoetingsplaats zijn geweest. Dat heeft Johan nooit geweten. Daarin is hij ook nooit geïnteresseerd geweest. Het golfterrein is er nog altijd. En een snelle blik op Google Maps leerde dat het bosperceel ook nog moest bestaan. En na lang zoeken vond hij op een gay-info site (startpagina) slechts één korte verwijzing naar die betreffende locatie. Het was niet te achterhalen hoe oud die informatie was. Omdat Johan toch niets anders te doen had besloot hij op een mooie doordeweekse zomerdag om er eens op zijn elektrische fiets gaan te kijken.

Het eerste wat opviel toen Johan daar arriveerde waren bandensporen van geparkeerde auto in de berm. Dat zei echter nog niets. Die konden namelijk ook ontstaan zijn door mensen die waren gaan wandelen in het bos of de weilanden rond het golfterrein. Na een stukje volgen van een bospad kwam Johan bij open plek met een picknicktafel. Afgezien van een puberale tekst op die tafel, was er geen enkele aanwijzing te vinden dat er een actieve ontmoetingsplaats zou kunnen zijn. En zelfs die was vaag. Een was een cirkeltje op tafel getekend met daarnaast een met vilstift aangebrachte tekst: “Druk hier met je vinger als je gay bent!”. Het was wel een mooi plekje om te zitten met uitzicht op een deel van de golfbaan en het verkeer. Johan had alle zijpaadjes eens afgelopen. Maar ook daar waren geen aanwijzingen te vinden naar wat hij zocht.

Maar eerlijk is eerlijk, ook zonder ontmoetingsplaats was het en mooi plekje om rustig te zitten voor iemand die tijd te verslijten heeft. Als Johan in de buurt kwam, maakte hij graag een omweg om even zijn nieuw ontdekte plekje te bezoeken. Slechts een enkele keer zag hij overdag andere wandelaars in het bos. En dat waren dan meestal ook nog man en vrouw. Maar op een zomeravond, toen Johan terug kwam van het kijken naar reewild, gebeurde er iets opmerkelijks. Op de landweg richting het bos kwam een jongeman hem tegemoet gefietst die hem op een nogal vreemde manier aankeek. En even later, toen Johan over het bospad bij de picknicktafel was aangekomen, en daar was afgestapt, kwam diezelfde jongen ook over het bospad hem voorbij gereden. Nu keek de jongen vriendelijker en glimlachte.

Het was een bruine jongen. Waarschijnlijk van Surinaamse afkomst. Johan was verrast. Dit was weliswaar niet waarop hij had gehoopt –Johan zou het liefst iemand ontmoeten die een jaar of tien jonger was dan hijzelf om er misschien opnieuw een relatie mee op te bouwen-, maar dit was ten minste een begin. De belangstelling van de jongen deed vermoeden dat hij niet de enige was die wist dat dit ooit een homo-ontmoetingsplaats was geweest. Niet veel later zag Johan de jongen langzaam fietsen over de landweg langs het golfterrein. Tussen de bomen door keek hij opzij naar Johan.

Johan twijfelde. Hij verwachtte al dat de jongen via een omweg opnieuw over het bospad terug ging komen. Zou hij daar op wachtten? En zo ja, wat kon hij dan doen om een gesprek te beginnen? Had hij daar überhaupt wel zin in met zo’n jongen die zijn kleinzoon had kunnen zijn? Nog nooit was Johan zo laat op de avond in het bos geweest. En het spreekwoord zegt: ‘als er een schaap over de dam is, volgen er meer’. Johan nam zijn fiets in de hand en wandelde er mee een zijpaadje van het bos in. Daar, uit het zicht, zou hij gaan afwachten wat er misschien nog zou verschijnen die avond.

Maar de bruine jongen had hem blijkbaar het zijpaadje in zien lopen, want een paar minuten later constateerde Johan dat die, ook met de fiets aan de hand, hem achterna kwam. Johan kon bijna niet anders dan af te wachten wat de jongen van plan was. Op een afstandje bleef hij staan. Nerveus glimlachend naar elkaar. Johan moest iets zeggen. Maar wat?

Er ging niets dreigends uit van de jongen. En ook Johan deed een poging om gemoedelijk over te komen. Even gebeurde er niets. Het bleef bij staren naar elkaar. Dat gaf Johan de tijd om de jongen eens goed te bestuderen. Het was duidelijk nog een jonge jongen. Redelijk lang en slank. Slechts gekleed in een fleurig wielershirt en strakke zwarte fietsbroek. Tot zijn eigen verbazing hoorde hij zichzelf zeggen: ‘ kom eens wat dichterbij zodat ik je beter kan bekijken!’. De jongen zette zijn fiets op de standaard en kwam gehoorzaam dichterbij. Zo dicht zelfs dat Johan hem met een hand in de zij kon aanraken nadat hij zijn eigen fiets tegen een boomstam had gezet.

Het bleef bij onschuldig aftasten. Althans door Johan. De jongen stond namelijk gelaten stil met zijn armen gestrekt langs zijn slanke lijf. Het was al iets gaan schemeren in het bos. Ondanks dat moest de jongen van zo dichtbij toch gemakkelijk het grote leeftijdsverschil tussen hun twee kunnen zien. Johan rekende erop dat de jongen zich nu elk moment zou omkeren en weggaan. Toen dat niet gebeurde sprak Johan: ‘je bent mooi en jong’, om het leeftijdsverschil nog maar eens extra te benadrukken. Bijna automatisch gleed Johans hand daarbij onder het wielershirt om de warme, gladde huid te strelen.

Steeds hoger ging de strelende hand van Johan waarop de jongen spontaan besloot om zijn shirt helemaal uit te trekken. Een mooi glad, haarloos, bruin bovenlichaam verscheen, en wat zeker niet minder prachtig was een opvallende, kaarsrechte uitstulping die te zien was in de wielerbroek daaronder. De jongen had alleen al van het onschuldig strelen een erectie gekregen. Dat beloofde nog wat te gaan worden. Ook bij Johan begon nu langzaam wat te wringen in zijn broek. Hij ging verder met het strelen van de borst en de hals van de jongen om pas daarna via de buik af te dalen naar dit lonkende kruis. De jongen keek hem met stralende, zwarte ogen aan toen Johan de jonge erectie over de wielerbroek aftastte.

Jezusmina, dit was toch niet te geloven. Johans hand gleed meerdere keren op en neer over het gladde stof tot waar het scrotum beschermd werd door een in de broek genaaide zeem. De jongen trok daarop zelf het koorde van zijn wielerbroek los waaruit Johan niet anders kon interpreteren dan dat hij zijn hand in de broek mocht steken. Het resulteerde er uiteindelijk in dat de wielerbroek omlaag werd geschoven tot op de knieën van de jongen. Hij droeg geen onderbroek. Een prachtige jonge erectie met strak scrotum ingebed in een wild bosje gitzwart schaamhaar kwam tevoorschijn. Nauwelijks een seconde later was Johan op zijn hurken gezakt en had de kneiterharde, geile pik in zijn mond genomen.

Het was nog een jongen in de groei, dat was duidelijk. Maar wat voelde dit heerlijk aan. Johan putte diep in zijn ervaring om de jongen zo goed mogelijk te verwennen. Het kon niet uitblijven; binnen korte tijd werd Johans mond rijkelijk gevuld met heerlijk sperma van de jongen. Een tijdlang bleef hij de nu extra gevoelige pik zuigen en schoonlikken. De jongen had Johans hoofd vastgepakt en liet op allerlei mogelijke manieren blijken hiervan enorm te genieten. Daarna hielp de jongen Johan om weer rechtop te komen toen hij zag dat de oude man daarmee een beetje moeite had.

Even rekende Johan erop dat het hierbij zou blijven. Bij de jongen was de spanning zichtbaar al aan het afnemen. Bij hemzelf wrong echter een opwinding in zijn broek die Johan al lange tijd niet meer zo sterk gevoeld had. ‘Ik ga het gewoon proberen’ dacht hij bij zichzelf. ‘Nee heb je, ja kun je krijgen’. Johan knoopte brutaal zijn broek open en liet zijn forse pik de vrijheid. De jongen trok hem staande in volle bewondering met twee handen af. Waarschijnlijk had hij zoiets nog nooit in levende lijve meegemaakt. De blijde verbazing was op zijn gezicht af te lezen. Terwijl bruine mannen uit een warm klimaat er doorgaans om bekend staan dat ze op dat gebied wat royaler bedeeld zijn dan hun seksegenoten wiens voorouders hun zaakje ’s winters moesten beschermen tegen de vrieskou. Je zou verwachten dat zo’n jongen in zijn familie al iets gewend had moeten zijn.

Johan hoopte dat de jongen zijn voorbeeld zou volgen, en dat de zwoele lippen weldra over zijn harde eikel zouden glijden. Maar het liep toch net iets anders. Maar daarmee nog niet minder prettig. De jongen had zich omgedraaid en lichtelijk voorover gebogen zijn kontje aangeboden. Van eerste schrik bekomen begon Johan met het strelen van de gladde billen. Om vervolgens opnieuw op zijn hurken te zakken om de hem aangeboden anus uitgebreid te rimmen.

Inmiddels begon bij Johan de twijfel weer toe te slaan. ‘Had deze jongen wellicht wel vaker onbeschermde seks met mannen in het bos’ vroeg hij zich af. Johan had de opkomst van aids in zijn jonge jaren meegemaakt. Hij kende de gevaren. En laat hij er nou niet aan gedacht hebben om condooms mee te brengen. Hij had er immers niet meer op gerekend die hier ooit nodig te hebben. Hoe langer hij erover nadacht, hoe meer hij ervan overtuigd raakte dat hij het niet ging doen. Zeker niet onbeschermd. Hoe aanlokkelijk maagdelijk dit jongenskutje er ook uit zag.

Johan ging achter de jongen staat met zijn pik recht vooruit tussen diens bovenbenen. Zo neukte hij het jonge lijf zonder het te penetreren. Ondertussen zoende hij de jongen in zijn hals en trok zijn opnieuw harde erectie af met een arm om hem heen. Het voelde heerlijk warm en vertrouwd aan. Stevig tegen elkaar gedrukt stonden het oude en jonge lichaam in het steeds donker wordende bos van elkaar te genieten.

Johan kwam klaar tussen de samen geklemde bovenbenen van de jongen. Zijn sperma druppelde voor hem op de grond. De jongen, die nog altijd zijn naam niet had genoemd, had zijn armen omhoog gebracht en Johans hoofd naast hem vastgepakt. Het resulteerde in een heerlijk zoenen over zijn schouder. Dat Johan het aangeboden kontje niet onbeschermd had willen nemen, leek hij te begrijpen.

Terwijl ze hun kleren fatsoeneerde bood Johan aan om elkaar de volgende avond weer te ontmoeten. Hij nam zich voor om zich dan beter op zoiets voor te bereiden. De jongen ging zelfs zo ver dat hij zijn voornaam en telefoonnummer bekend maakte. Uiteraard tikte Johan dat meteen in de adreslijst van zijn toestel zodat hij dit zeker niet zou vergeten. Of dit een vervolg heeft gehad, lezen we misschien een volgende keer.