De Pianojuf

Daar zitten ze dan. Met zijn drieën op het bankje. De pianojuf in het midden. Ze pakt de stijve piemels aan weerskanten en begint de jongens losjes af te trekken.

* * *

Juffrouw Jensen doet denken aan het onopvallende prototype uit Amerikaanse romantische films: de bibliothecaresse in het grijze mantelpakje dat elke vrouwelijke vorm verhult; de verlegen dertiger met de niet zo appetijtelijke bril en het opgestoken haar.

Later in de film zal ze ontdooien. Ze zal stukje voor stukje transformeren in een verleidelijk wezen: het haar gaat los, de bril af en onder haar blouse tekenen zich sappige borsten af. Borsten die eerst niet opvielen en nu ineens wel. Alleen de mannelijke tegenspeler heeft het vanaf het begin in haar gezien. Hij weet dat de onhandige kantoormus gaandeweg een hoofdprijs zal blijken. Ze komt tot volle bloei, als ze met zijn tweeën bij toeval in een opwindend avontuur in de jungle belanden. Dan is ze los. En omdat niemand tot nu toe haar verborgen schoonheid opmerkte, is ze ook nog eens onschuldig, ongerept en voor het grijpen.

Juffrouw Jensen is zich van dit alles niet bewust. Ze kan heel erg goed piano spelen en zo direct komen haar favoriete leerlingen, Lars en Mees Versteegh. De broers zijn 17 en 16 en hebben totaal geen talent. Althans niet voor piano spelen. Maar juffrouw Jensen moet ervan leven, dus elke leerling is er eentje.

Lars en Mees zijn dol op hun pianojuf. Als Juffrouw Jensen over de jongens heen leunt om de houding van hun pols te verbeteren en ze eventjes haar boezem in hun nek laat rusten, wordt het in hun onderbroeken op slag kermis.

De les begint om drie uur. Tien over drie gaat de bel. Alleen Lars staat voor de deur, met zijn pianoboek onder zijn arm. ‘Mees is ziek’, verklaart hij de afwezigheid van zijn broer. Nu hij hier zo voor haar staat, zonder zijn jongere broer, valt het haar op dat hij niet meer de olijke leerling van weleer is, maar een schuchtere jonge man. Hij treuzelt lang voordat hij over de drempel het halletje in stapt, lang genoeg om elkaar van top tot teen op te nemen. Hij ziet een onzekere mooie vrouw die naar genegenheid snakt, zij een atletisch gebouwde jongen die op het punt staat zijn onschuld te verliezen. Zijn ogen blijven op haar boezem hangen, haar ogen op de groeiende bult in zijn broek. Om te voorkomen dat het gênant wordt, nodigt ze hem snel uit om binnen te komen.

Gewoontegetrouw neemt Lars achter de piano plaats en zijn docente op het bankje ernaast. Er heerst tussen de twee een spanning die er tot op heden in het bijzijn van Mees nooit was. Lars zet maar meteen het stukje Mozart in dat hij afgelopen week als huiswerk had. Expres laat hij zijn polsen te diep zakken, wetend dat Juffrouw Jensen hem gaat corrigeren.

Ze staat op, gaat achter hem staan en buigt zich over hem heen. Hij voelt haar warme borsten in zijn nek. Ze bewegen met haar onrustige ademhaling op en neer. Hij sluit zijn ogen en stelt zich even voor dat haar borsten bloot zijn. Dat had hij misschien beter niet kunnen doen.

Juffrouw Jensen ziet hoe Lars direct op haar terloopse aanraking reageert. Tussen zijn buik en de rand van de piano zwelt zijn piemel in een oogwenk op tot een ontzagwekkende worst. De strakke band van zijn broek kan niet voorkomen dat zijn eikel naar buiten piept.

Juffrouw Jensen moet even slikken als ze dit heerlijke stukje van haar leerling in het vizier krijgt. Wat een geil gezicht! Als ze de contouren van zijn stijve onder zijn eikel naar beneden volgt, tot aan zijn zak, verliest ze haar zelfbeheersing. Hij is zo groot, zo dik, ze moet er gewoon even aankomen.

Ze buigt nog wat verder over hem heen en legt liefdevol haar hand op zijn piemel. Ze beseft dat er vanaf nu geen weg terug meer is. In de roes waarin ze verkeert, boeit haar dat trouwens maar matig.

Lars drukt ondertussen zijn gezicht diep in haar blonde haar. Zijn neus raakt haar hals, net achter haar oor, daar waar ze vanochtend een vleugje ‘indecent’ sprenkelde. Lars wordt dronken van de heerlijke geur van zijn juf, van haar parfum, van haar boezem in zijn nek en van haar warme hand op zijn kruis. Langzaam draait hij de pianokruk in haar richting, zodat ze er beter bij kan. Ze trekt zijn trainingsbroek en zijn onderbroek tot op zijn knieën en pakt zijn piemel. Bang om de ban te verbreken, durft Lars niets te zeggen waaruit zijn instemming blijkt. In plaats daarvan, uit hij zijn goedkeuring door met zijn handen onder haar blouse te gaan en haar borsten te pakken.

Juffrouw Jensen gaat even rechtop staan. Met een sierlijk gebaar trekt ze haar blouse over haar hoofd. Daarna draait ze haar bh met de cups op haar rug en maakt de sluiting los. Lars mag dan fors geschapen zijn, de tieten van zijn juf doen er zeker niet voor onder. En haar tepels zijn minstens even stijf als zijn ding. Lars is onder de indruk. Trots vervult de pianojuf, als ze ziet dat Lars niet kan voorkomen dat zijn mond open valt als hij haar tieten ziet. Nu moet híj even slikken. Hij trekt de juf naar zich toe en steekt zijn hoofd in haar blote boezem.

Geduldig laat ze hem begaan maar na een tijdje vindt ze het welletjes. Zijn verlegen voorspel gaat haar niet snel genoeg. Ze moet en zal die majestueuze penis liefkozen. Het is niet de eerste die ze ziet, maar zeker de grootste tot nu toe. En hij zit ook nog vast aan haar mooiste leerling. Hij knikt haar goedkeurend toe. Terwijl ze op haar knieën voor hem gaat zitten, vraagt ze zich af of zijn ding wel in haar mond past. Moeiteloos, zo blijkt als ze het probeert. Terwijl ze zijn eikel in haar mond laat glijden, denkt ze: ‘wat heerlijk dat zijn lid zo dik is; dat hij mijn mond helemaal vult’.

Lars weet niet wat hem overkomt. Juffrouw Jensen is de eerste vrouw die hem pijpt. Haar lippen zitten strak om zijn stam en ze beweegt fanatiek haar hoofd op en neer. Hij wil haar waarschuwen dat hij zo gaat spuiten, maar het lukt niet. Er komen gewoon geen woorden uit zijn mond. Ze merkt het vanzelf. Ze merkt dat hij niet meer stil op de pianokruk kan blijven zitten. Ze merkt dat zijn ding niet meer klopt, maar schokkerig pulseert. En ze voelt hoe hij zijn sperma in haar mond spuit. Het past er niet meer bij, ze moet hem laten gaan. Zijn piemel kletst met een mengsel van speeksel en sperma terug tegen zijn buik.

Temidden van het wegebbende geluksgevoel en een restant adrenaline, komt nu bij beide het schuldgevoel opzetten. ‘Wat heb ik gedaan’, denkt Juffrouw Jensen terwijl ze haastig haar kleren verzamelt, ‘ik heb een leerling bevredigd met mijn mond. ’Lars trekt snel zijn broek omhoog, over zijn plakkerige kruis. Hij vond het super, maar nu wil hij wel naar huis. Ze durven elkaar niet aan te kijken. Bang dat wat gebeurd is vervelende gevolgen krijgt, zijn ze niet. Ze wilden het allebei en zullen het aan niemand vertellen. Maar dat dit de laatste pianoles van de broertjes Versteegh was, moge duidelijk zijn.

Ze loopt met hem mee naar de deur. ‘Sorry’, zegt ze met tranen in haar ogen, als ze hem uitlaat. ‘Je zult wel begrijpen dat dit de laatste les was. Doe de groeten aan Mees.’

Het is het voorlopig dieptepunt. In de loop van de avond klaart haar humeur beetje bij beetje op. Ze krijgt zelfs een warm gevoel in haar onderbuik als ze terugdenkt aan de geweldige pik van Lars. De dagen daarna gaat ze niet één keer slapen zonder zich met haar plastic tril-piemel klaar te spelen. De zesde dag na het voorval doet ze dat niet. Ze krijgt een brok in haar keel als ze zich realiseert dat de les met de ondeugende broertjes, morgen om drie uur, komt te vervallen.

De dag daarna om drie uur, maakt ze een kop thee voor zichzelf. Ze gaat achter de piano zitten en begint een nocturne van Chopin te spelen. Om tien over drie gaat de bel.

* * *

‘Het zal toch niet?’ Ze haast zich naar de deur.

Daar staan ze. Dicht tegen elkaar aan. Allebei met hun pianoboek onder hun arm, starend naar hun voeten. Bij Mees ziet ze wel een zuinig glimlachje doorbreken. ‘Kom maar gauw binnen’, is het enige dat juffrouw Jensen kan uitbrengen. Als ze vanuit het halletje de kamer binnenkomt, zitten de jongens al in hun onderbroek op hun pianokruk, klaar voor de les. Ze hebben speciaal voor vanmiddag een vierhandig stukje ingestudeerd. Alsof het afgesproken is, laten ze na een paar tellen gelijk hun polsen zakken.

Vertederd staat de juf op om ze te corrigeren. Ze weet heel goed wat ze willen en voldoet maar al te graag aan die wens. En dus zitten Lars en Mees twee minuten later met rode wangen en hun eikel boven de rand van hun onderbroek uit, te doen alsof ze pianospelen.

Juffrouw Jensen heeft haar truitje en bh uitgetrokken en daarna eerst haar blote boezem in de nek van Mees gelegd en daarna in die van Lars. Nu zit ze op het bankje naar het opgewonden duo te kijken. ‘Misschien moeten jullie even je onderbroek uittrekken, dat speelt lekkerder.’ Ze is natuurlijk heel nieuwsgierig naar de pik van Mees.

De jongens trekken met hun rug naar de juf hun onderbroek uit. Als ze zich omdraaien is ze verrast: Mees is nog groter geschapen dan zijn broer, die nota bene een jaar ouder is. En hij op zijn beurt weet maar al te goed waar ze naar kijkt. Ze slaat met haar handen aan weerskanten op de kussens van de bank. ‘Kom, ik bijt heus niet.’ ‘En vanaf nu’, gaat ze verder, ‘geen gejuf meer, maar Loes’.

Daar zitten ze dan. Met zijn drieën op het bankje. Loes in het midden. Ze pakt de stijve piemels aan weerskanten en begint de jongens losjes af te trekken. Na vorige week vermoedde ze het al, maar nu weet ze het zeker. Dit is wat ze het allerliefste doet: met piemels spelen. ‘Als jullie gaan staan, dan kan ik jullie omstebeurt in mijn mond nemen’, stelt ze voor. Ze hoeft het geen twee keer te zeggen. Lars en Mees staan al naast elkaar tegenover haar te wachten tot ze de daad bij het woord voegt. ‘Omstebeurt’, denkt ze, ‘dat is eigenlijk helemaal niet leuk. Het moet gelijk, maar daar zijn ze te groot voor.’

‘Ik heb een beter idee’, zegt ze terwijl ze haar rok en haar broekje uittrekt. Verdere toelichting is niet nodig. Als ze op handen en knieën op de bank heeft plaatsgenomen, zit Mees al met zijn stijve voor haar mond. Lars probeert ondertussen zijn eikel van achter in haar kutje te duwen. En weer ervaart ze hoe groot zijn pik is. Het gaat niet vanzelf. Lars begrijpt dat hij zijn juf eerst een beetje aan zijn formaat moet laten wennen. Dat geeft hem ook de kans om haar kruis beter te leren kennen. Hij likt aan zijn vinger en steekt hem in haar kutje.

Ook Mees moet nog even geduld hebben. Ze sabbelt weliswaar aan zijn pik, maar echt pijpen doet ze niet. Ze heeft besloten dat Mees niet in haar mond moet klaarkomen, maar haar net als zijn broer mag neuken.

Na een tijdje doet Lars een tweede poging om in haar te komen. Ze is nu zo vervuld van de pik van Mees in haar mond, dat ze tussen haar benen kletsnat en heet is. Hij spuugt op zijn eikel – dat doet hij thuis ook wel eens – zet zijn pik op haar lippen en duwt voorzichtig. Zijn pik glijdt naar binnen, makkelijker dan gedacht. Lars neukt nu voor het eerst van zijn leven. Het voelt zo lekker. Vooral als hij diep in haar stoot. Veel te vroeg komt er eind aan dit feest. Al de hele week heeft hij haar in gedachte volgespoten en nu kan hij zijn orgasme niet langer uitstellen. Loes voelt hoe hij als een razende begint te spuiten. Wie had ooit kunnen vermoeden dat haar leerling, twee weken geleden nog een brave middenmoter op de piano, haar vandaag helemaal met zaad zou vullen?

Ze laat Mees’ pik los en hijgt: ‘nu jij Mees, je moet me ook neuken’. Hij schrikt ervan. Hij vond in haar mond al zo geil. Maar dit is natuurlijk wel zijn grootste wens: met zijn pik in een kut. Lars en Mees wisselen van plaats. Als Mees zijn pik in Loes’ spleetje duwt, voelen ze allebei dat het maar net past. Dat maakt het wel extra lekker.

Mees voelt hoe bij elke stoot, zijn vel over zijn eikel strak naar achteren wordt getrokken. Zijn toompje staat onder hoogspanning en zijn eikel klopt als een gek.

Loes voelt dat zijn pik haar overal raakt, haar over de volle diepte van haar vagina masseert, tot aan haar baarmoeder. Zo hard als ze kan duwt ze haar billen keer op keer in zijn kruis.

Ze willen allebei dat de ander buiten zinnen raakt van genot. Ze willen elkaar van de wereld neuken. En dat lukt. Na een tijdje weten ze niet meer wat ze doen. Maar ze gaan door. Ze hijgen van inspanning. Ze zijn over hun hele lichaam kletsnat van het zweet. En nog steeds gaan ze door. Mees staat op ontploffen en Loes voelt in haar buik een orkaan van gevoel aanwakkeren.

En dan kunnen ze niet langer. Loes stuipt met haar ogen dicht, haar hoofd in de natte schoot van Lars. Mees loopt helemaal leeg in de buik van Loes, die hij stiekem, in gedachte nog één keer juf noemt.

* * *

Er daalt een diepe stilte over de drie. Dit keer geen schuldgevoel, maar intense tevredenheid. Als ze de jongens uitlaat, zegt Loes: ’volgende week, zelfde tijd.’