Cato - 3

Dat weekend word Cato wakker met een dubbel gevoel. Laura wist eindelijk wat ze voor haar voelde, en sterker nog….het was wederzijds maar aan de andere kant wist ze dat haar familie zou vinden dat dit een zonde is. Een relatie met het zelfde geslacht was not done. Hoe zou ze dit ooit vertellen? Moest ze het vertellen? Of moest ze het geheim houden ?

Cato lag in bed en staarde naar het plafond. De warmte van Laura's liefde voelde als een licht in haar leven, maar de schaduw van de vrijwel zekere afwijzing van haar familie maakte haar onzeker. Ze overwoog verschillende scenario's: eerlijk zijn en de reacties afwachten, of haar gevoelens geheim houden om de harmonie in haar familie te behouden. Ze besloot Laura de volgende schooldag over haar zorgen te vertellen.

De volgende dag op school vond Cato Laura tijdens de lunchpauze. Ze zochten een rustig plekje op het binnenplein . Met een zucht begon Cato haar verhaal te vertellen, de woorden voorzichtig gekozen om de complexiteit van haar gevoelens over te brengen. Laura luisterde aandachtig.
.
Cato vertelde over de wirwar van emoties die haar de afgelopen dagen had overspoeld. De verwarring over haar eigen gevoelens en de angst voor wat er kon gebeuren, vormden een onrustige storm binnenin haar. Laura knikte begripvol en bood een luisterend oor. “Met de tijd komen we er wel. “ zei Laura. “We doen het nu gewoon rustig aan en vertellen het als je er klaar voor bent. Tot die tijd is het ons geheimpje.”

De rest van de schooldag verliep rustig. De vele lessen samen met Laura hielpen mee en boden haar wat afleiding. In de avond besloot ze zacht te testen hoe haar ouders zouden reageren. “Papa er is iets gebeurd vandaag” zie ze. Haar vader keek haar vragend aan. “ Een meisje bij ons in de klas heeft gezegd dat ze op meisjes valt. Wat vind u daarvan? Haar vader keek haar afkeurend aan.

Haar vader zuchtte diep en zei, "Nou, ik denk dat sommige dingen privé moeten blijven. Misschien moet ze dat soort zaken voor zichzelf houden." De kamer vulde zich met ongemak terwijl haar moeder zwijgend toekeek, de spanning tussen hun verschillende standpunten voelbaar. “ Dus u keurt het af dat ze met een meisje wil zijn?” Vroeg Cato. “ Ja natuurlijk!” Antwoorden hij. “ God heeft het toch niet zo bedoeld.”

Cato voelde een knoop in haar maag toen haar vader sprak over zijn overtuigingen. Ze keek naar haar moeder, die een blik van zorg en aarzeling droeg. "Maar wat als ze echt gelukkig is met haar keuze?" vroeg Cato voorzichtig, hopend op begrip. Haar vader keek haar aan met een blik van onverzettelijkheid, en de avond nam een complexe wending.

De gespannen stilte hing in de lucht, en Cato voelde de kloof tussen haar eigen opvattingen en die van haar vader. Haar moeder doorbrak uiteindelijk de impasse en zei, "Laten we elkaar proberen te begrijpen zonder te oordelen. Misschien kunnen we praten en leren van elkaars perspectieven." Cato hoopte dat deze avond en het gesprek een opening zou bieden voor meer begrip binnen haar familie maar niets was minder waar.

Na het eten berichten ze Laura met het verhaal over deze rampzalige avond. Laura antwoordde snel en stelde voor om samen iets leuks te doen om de gedachten te verzetten. Cato voelde zich dankbaar voor de steun van haar vriendin in deze moeilijke tijd. Samen besloten ze naar een rustige plek te gaan waar ze vrijuit konden praten.

Cato en Laura kozen voor een afgelegen plek aan de rand van de vijfer in een nabij gelegen park verlicht door de zachte gloed van de maan. Terwijl ze onder de sterrenhemel zaten, deelden ze hun gedachten en gevoelens. Laura luisterde begripvol naar Cato’s ervaringen met haar familie conflict.

“ze gaan ons samen zijn toch nooit accepteren zo” zei Cato. Laura legde haar hand troostend op Cato’s schouder en trok haar naar haar toe. Laura fluisterde zachtjes, "Misschien begrijpen ze het nu niet, maar later wel. Jou geluk moet toch voorop staan? En heb u naaste lief toch? Is dat niet een van de lessen van de Bijbel. Dat zouden zei ook moeten weten”. Cato keek naar de prachtige meid die haar nu omarmde.

Cato zakte weg in de vertrouwde armen van Laura. “ Ik wil gewoon zo graag mijzelf zijn, met jou zijn! Ik wil het van de daken schreeuwen!”

“ Ik weet het schat” zei Laura. “ Ik wil dat ook met jou. We vinden onze weg wel” Laura drukt Cato een kus op haar lippen. Iedere keer als ze dit deed ging we weer een schok van blijdschap door Cato haar lijf. Ze wilde dit altijd voelen. Ze wilde naast deze mooie dame wakker worden en tegen iedereen zeggen dit is mijn partner, mijn vriendin maar helaas. Haar familie moest haar in de weg zitten. Laura trok haar mee naar een bankje aan het water. Daar brachten ze samen de rest van de avond door.