Parijs - 6

Hoe Bart en ik Frans flink te grazen namen.

Na al die uitwisselingen waren er nog wat vragen overgebleven bijvoorbeeld betreffende Frans, de chauffeur die ons beiden naar Parijs had gebracht. Waarom had hij Bart versjaggerd aan die twee wellustige broers, waarmee hij blijkbaar een flinke poet geld verdiend had. En waarom was ik die dans ontsprongen?

Beiden hadden we het adres van dit hotelletje van hem gekregen, was er een verband? En tenslotte wilden we hem dat wat hij Bart geflikt had betaald zetten. Na een paar dagen door Parijs gezworven te hebben besloten we eens ernstig op deze kwesties in te gaan.

We begonnen met bij de receptie te vragen of ze misschien ene Frans Jansen kenden. Na lang aanhouden kwam er uit dat iemand met deze naam, een Hollander, hier weleens met een collega overnachtte en het toeval wilde dat hij voor de komende nacht geboekt had. En wel, je zal het niet geloven, in de kamer die ik eerst gehuurd had, ja, onze buurkamer. We dankten de receptionist en met rode hoofden van opwinding stormden we naar boven, naar onze kamer. We besloten het kijkgat in de tussenwand, waardoor ik mijn eerste homoseksuele ervaringen had opgedaan door naar Barts zelfbevredigingen te kijken (zie deel 1), zo in te richten dat het alleen vanuit onze kamer functioneerde. En wel zo dat we beiden konden zien wat er in de andere kamer gebeurde. Ook bleek dat ik de extra sleutel van die kamer vergeten was in te leveren. Misschien kon die ons nog van pas komen.

Om de wachttijd te doden gingen we de stad in, aten een pizza en kochten wat stokbrood en een fles wijn en aan het eind van de middag sloten we ons in onze kamer op. “Zeg Erik” vroeg Bart “wat doen we als hij het werkelijk is?”. “Kijken wat hij met zijn maatje gaat doen”. “En als ze nu gewoon gaan slapen, wat dan?” “Dan hebben we pech gehad”. “Zo gemakkelijk komt hij er niet vanaf, ik vind dat hij moet voelen dat hij fout geweest is door mij zo te behandelen. (Zie deel 4). Ik denk dat ik wel wat weet, ik heb wel een ideetje”. “Wat dan?” vroeg ik nieuwsgierig. “Je moet een beetje geduld hebben Erik, dat blijft nog een verrassing”.

Het wachten duurde lang, het stokbrood raakte op en de wijnfles leeg. Maar uiteindelijk werd ons wachten beloond. We hoorden gestommel op de trap en ja hoor, daar ging de deur open. En wie kwam er binnen? Frans, maar hij was niet in gezelschap. We keken elkaar aan en zwegen. Zijn figuur zag er mannelijk en aantrekkelijk uit, zijn strakke shirt en spijkerbroek lieten een mooi mannenlichaam vermoeden. Frans begon zich langzaam uit te kleden. Het leek wel een stripper die het speciaal voor ons deed. Eerst trok hij zijn schoenen en sokken uit. Daarna rekte hij zich uit en schoof het t-shirt over zijn hoofd. Een prachtig gevormde torso en stevige, gespierde armen werden ons getoond. “Ik raak er opgewonden van” fluisterde Bart “en jij?” Nog voor ik tijd had om iets te zeggen begon Frans zijn strakke spijkerbroek uit te trekken, wat nogal wat moeite kostte, maar het werk werd beloond. Het bleek dat hij geen onderbroek droeg en meteen dat zijn spijkerbroek zakte, sprong vanuit een mooie bos zwart schaamhaar een grote goedgeschapen lul tevoorschijn. Hij had een halve erectie, hetgeen het geheel nog spannender maakte. In stijve stand moest het wel een geweldig apparaat zijn. Bart en ik hapten bijna naar adem bij het aanzien van dit tafereel. We grepen in elkaars kruis om elkaar ervan te overtuigen dat het ons werkelijk opwond. Daar was ook het een en ander aan de hand. Frans waste zich en keek langdurig in de spiegel, waardoor zijn lul begon te steigeren en de aanblik nog geiler werd. Toen ging hij naakt op bed liggen en viel in slaap.

“Wat doen we nu?” vroeg ik aan Bart. “We nemen het gordijnkoord en sluipen zijn kamer binnen, en voor hij het in de gaten heeft binden we hem vast aan de stijlen van het bed en dan zien we wel hoe we hem verder zullen behandelen. Het is uiteindelijk een stuk en we weten nu, dank zij hem, wat je allemaal met zo'n lekkere kerel kunt doen. Laten wij maar eens van hem genieten”. En aldus geschiedde……

Bart en ik slopen de gang op en heel voorzichtig openden we de deur. Frans lag op zijn rug – als het ware op een presenteerblaadje - te snurken. Snel grepen wij hem beet. Ik nam zijn polsen en Bart zijn enkels. En voor hij begreep wat er gebeurde was hij vastgebonden aan het bed. Hij kon geen kant meer uit.

Het duurde enige tijd voor Frans de situatie waarin hij verzeild was geraakt besefte. “Wat, jullie hier. Hoe kan dat en kennen jullie elkaar??” We vonden het niet nodig alles aan hem uit te leggen. “Jij hebt mij voor veel geld aan die broers op het platteland verkwanseld” zei Bart en ik heb daar aardig wat voor moeten doorstaan. Je zult het terugbetalen, hoe dan ook.” “Maar” begon Frans “ik heb dat geld helemaal niet meer”. “Dat zullen we gaan zien”. Snel doorzochten we zijn spullen en vonden een welgevulde envelop met een paar honderd euro. “Dat is onze eerste schadevergoeding Bart, nu de rest nog”. “Kijk eens wat een lekker lijf hier ligt, dat kunnen we toch zomaar niet hier laten liggen.” “Kom Frans we gaan vanavond eens echt van jou genieten”. Frans begon te spartelen en te rukken aan zijn touwen, maar er zat geen beweging in. Hij was geheel aan ons overgeleverd. “Wat zijn jullie van plan te gaan doen?” klonk het benauwd. Dat wisten we eigenlijk zelf ook nog niet, maar we lieten niets merken. “Dat zal je wel zien.”

Na enig overleg besloten we ons ook geheel uit te kleden en met zijn lijf te gaan spelen. Spoedig bevonden zich drie naakte kerels in de ruimte. Frans’ lul was, toen hij onze naaktheid zag, al begonnen te groeien. “Jongens als ik dat zo zie werkt het heel inspirerend, en jullie pikken mogen er ook zijn, en de mijne wordt ook geïnspireerd”. Het duurde niet lang of onze drie pikken hadden alle drie een imponerende vorm aangenomen. Bart en ik stonden ieder aan een kant van het bed waarop Frans geboeid – letterlijk en figuurlijk - naar ons lag te kijken en wachtte af wat er ging gebeuren. Ik boog me over zijn linkertepel en begon er na een likbeurt zacht op te sabbelen Bart verzorgde de rechtertepel. Na verloop van tijd intensiveerden we de behandeling. Frans begon steeds heftiger te kreunen; van genot of van pijn, of van beide? Het had in elk geval wel twee uitwerkingen; zowel zijn tepels als zijn pik werden steeds harder, hetgeen ons aanzette tot meer aktie. Frans kreunde “Ik ga komen”. Verschrikt stopten we onze behandeling want dat was zeker nu nog niet de bedoeling. Met een fles olie-shampoo, die op de wastafel stond, smeerden we Frans zijn bovenlijf flink in. Het was heerlijk om dat stevige mannenlijf zo grondig te mogen bevoelen. Zijn borst en flanken, zijn strakke buik en zijn armen, het was allemaal even opwindend. Ook ons beider lullen kwamen in opperste staat van paraatheid. “Pas op Bart dat je niet gaat spuiten, we hebben nog meer te doen”.

We gingen Frans’ pik eens van nabij bekijken. Zoals gezegd stak die recht omhoog vanuit een mooie bos zwart haar, die tegen de mooie bruine huid goed contrasteerde. Tsjonge wat een knaap. Vanuit het zwarte haar slingerde zich grote dikke kloppende aderen naar boven om in de voorhuid over te gaan. Voorzichtig trokken we de voorhuid naar beneden en zo kwam er een pracht van een eikel tevoorschijn, mooi paars, glimmend van het voorvocht. Wat een uitdaging. Frans zweeg. Wij keken elkaar aan en voelden gelijk wat ons te doen stond. Links en rechts bereikte onze tongen de lul en tegelijkertijd begonnen we de schacht te likken: van beneden naar boven. Onze tongen speelden niet alleen met die heerlijke lul, maar ook met elkaar, een verfijnd spel dat voor grote opwinding zorgde. ”Hee jongens het is dat ik vastgebonden lig, maar jullie kunnen iemand wel heel erg verwennen, ga zo nog maar even door.” Een verzoek waar we met graagte aan voldeden. Alleen moesten we wel oppassen dat er geen ongelukken zouden gebeuren, want dit was pas het begin.