Het Meisje In Het Witte Badpak

Voor Carolien

Ik was al vroeg naar het zwembad gegaan. Ik hield niet van veel drukte in het water. Ik wilde op m’n eentje rustig wat lengtes zwemmen zonder voortdurend te moeten uitwijken voor spelende en joelende kinderen. Maar ik hield er wel van om vanachter een kop koffie of warme soep die drukte te bekijken. Daarom bleef ik iedere zaterdagmorgen na het zwemmen op z’n minst een uurtje zitten in de kantine met uitzicht op het zwembad. Het frisse gevoel na een zwempartij, het lawaai en het plezier van de kinderen gaven me energie voor de rest van het weekend.

Maar niet deze zaterdag. Deze zaterdagmorgen was anders. Ik kon niet precies zeggen waarom maar het geschreeuw en geplons van de kinderen in het water, de geur van chloor, de schittering van het water in het ochtendlicht riepen dit keer herinneringen in me wakker die mijn hele volwassen leven ergens in mijn bewustzijn ongestoord hadden liggen slapen. Al kende ik de reden niet waarom die herinneringen terugkwamen, ik wist onmiddellijk wie die terugkeer had veroorzaakt: een jonge vrouw die net in het zwembad was gedoken en aan de andere kant weer bovenkwam. Het was alsof ze uit het diepe water mijn herinneringen had meegebracht. Ze was midden twintig. Met de perfecte schoonheid van de jeugd. Ze droeg een witte badmuts en een wit diep uitgesneden badpak dat zonder gêne haar tieten voor de helft aan het oog van een geile wereld prijsgaf. Ook haar dijen waren bijna volledig zichtbaar. Zo hoog was het badpak uitgesneden. Alleen een smalle witte strook tussen haar benen verbond de voor- en de achterkant en onttrok haar kutje aan het zicht. Het badpak bedekte haar rug nauwelijks en liet duidelijk zien waar haar achterlijf zich splitst in twee gelijke rondingen. Met haar slanke benen gleed ze elegant door het water. Ik kon niet meer kijken naar iemand anders. Ik volgde nauwgezet iedere beweging van haar lichaam. Het krachtige slaan van haar armen, het peddelen van haar benen en voeten, het heen en weer bewegen van haar hoofd, het op en neer van de volmaakte rondheid van haar kont.

Toen ze zich na een aantal lengtes aan de rand van het zwembad uit het water hees, stroomde het water in kleine riviertjes langzaam langs haar lichaam naar beneden. Alsof het water haar lichaam slechts met tegenzin wilde verlaten en zo lang mogelijk weerstand bood tegen de zwaartekracht die alles onherroepelijk naar beneden trok. Met een sierlijke beweging ging ze op de rand zitten. Ze leunde wat achterover terwijl ze op haar handen steunde en bewoog haar voeten langzaam heen en weer door het water. Ze legde haar hoofd in haar nek, keek schuin omhoog naar een denkbeeldige zon en sloot haar ogen. Op haar lippen verscheen een glimlach. Ze leek intens te genieten van het hele luidruchtige gebeuren rondom haar en tegelijk had ze zich teruggetrokken in zichzelf. En op dat moment kwamen de herinneringen. Aan de zwemlessen met school, aan de vakanties aan zee, aan een onschuld van lang geleden, maar ook aan verlangens die toen ontkiemden maar op dat ogenblik nog zuiver waren. Het verlangen van een tienjarig jongetje naar het enkele jaren oudere meisje in het witte badpak. Ik was op vakantie aan zee met mijn ouders. In het hotel was er een groot zwembad waar er steeds veel volk was omdat de ouders daar hun kinderen beter in de gaten konden houden dan aan zee. Het was toen dat ik haar voor het eerst zag. Ze liep langs het zwembad. Met beginnende tietjes en gladde dijen. Ze gilde met een hoog schril stemmetje en zwaaide wild met haar armen naar een vriendinnetje in het water. Ze had schitterende koolzwarte ogen. Bruine lange haren. En een onweerstaanbare glimlach. Maar voor mij was ze volstrekt onbenaderbaar. Onaanspreekbaar. Onbereikbaar. Een godin van twaalf jaar! Het beeld van het meisje met het witte badpak op de rand van het zwembad was voor altijd in mijn hart gegrift. Het heeft me maanden uit mijn slaap gehouden. Overal keek ik uit naar haar. Ik had haar niet aangesproken. Ik wist niet hoe ze heette of waar ze vandaan kwam. En toch hoopte ik dat ik haar ergens opnieuw zou zien. Heeft zij, dat kleine meisje van elf of twaalf, toen in dat jongetje van tien dat diepe verlangen geplant dat me nu zo kwelt, maar dat ik voor niets zou willen missen omdat het me maakt tot wie ik ben?

Maar was het wel een fysiek verlangen naar haar lichaam dat ik toen voelde? Misschien was het alleen het verlangen om naast haar te zitten aan de rand van het zwembad, om samen met onze voeten in het water te plonsen? Of het verlangen om samen te gaan fietsen? En toch! Ook toen al had ik die fascinatie voor zachte lijnen en nog zachtere rondingen, voor ingewikkelde gebaren van slanke handen, voor eindeloze benen die ergens kruisen in een groot en onuitsprekelijk geheim…! Het lichaam van dat meisje hield zoveel beloftes in dat ik wekenlang slapeloze nachten had, te onrijp om de onrust te kunnen begrijpen en rijp genoeg om te beseffen dat die onrust nooit meer zou verdwijnen…

Toen ik uit mijn mijmeringen ontwaakte, zag ik de jonge vrouw onder de douche staan. Ze had haar badmuts afgenomen. Haar lange bruine haren vielen als een golf over haar rug en werden langzaam nat. Natuurlijk was zij dat meisje van twaalf niet. Een simpele optelling maakte duidelijk dat dat niet kon. En toch was het alsof ze daar nu stond. Als volwassen vrouw. Nog steeds een godin. Ze hield haar gezicht met gesloten ogen onder de koele waterstralen die in talloze stromen hun weg langs haar lichaam naar beneden zochten. Het was alsof het water haar omarmde, haar van de buitenwereld afschermde en van haar een vloeibare sculptuur maakte. Met haar handen wreef ze over haar gezicht, streelde haar hals, haar borsten, buik en dijen.

Ik verbeeldde me een waterdruppel te zijn die langzaam over haar lichaam naar beneden stroomde. Van haar gezicht naar haar hals, tussen haar borsten en over haar buik, in haar badpak langs haar kutje, over haar dijen en kuiten naar haar hiel om over haar wreef langs haar tenen. En dan een nieuwe waterdruppel om dezelfde weg af te leggen. En nog een keer. Langzaam trok ze haar badpak uit en genoot van het koude water op haar tieten. Ze hield ze stevig vast en haar duim en wijsvinger speelden met de tepels die langzaam hard werden. Ze trok eraan totdat haar gezicht van pijn vertrok. Dan gleden haar handen over haar buik naar beneden en zochten haar binnenkant. Ze opende haar benen en duwde haar vingers naar binnen. Maar ik greep haar pols vast, bracht haar vingers naar mijn mond en likte haar binnenkant. Ik voelde hoe hard ik werd terwijl ik achter haar in de douche stond. Ik drukte mijn stijve pik tegen haar natte billen. Ze leek niet verrast dat ik plots bij haar was. Ik streelde haar lange bruine natte haar en trok dan haar hoofd brutaal naar achteren. Ik kuste haar op haar natte mond en greep dan haar hals vast en kneep die heel even stevig dicht. Dan zakte ik naar haar tieten en speelde ruw met haar tepels. Ze duwde haar kont naar achteren en wreef verleidelijk langs mijn harde kloppende pik. Ik wilde niet meer wachten en wreef met mijn pik in haar bilspleet tussen haar kutje en haar kontgaatje. Alsof ik nog aan het kiezen was. Ze ging op haar tenen staan en bood met haar kutje aan. Ik gleed langzaam in haar nauwe spleetje. We kreunden beide luid. Ze sloeg haar armen achterwaarts om mijn hoofd en trok me bij de haren. Ik greep haar bij haar tieten en duwde me dieper en dieper bij haar naar binnen. Ik kuste en likte haar hals en probeerde met mijn tong haar mond te bereiken. Een van mijn handen gleed over haar zachte platte buik naar beneden en streelde intensief haar knopje. Ik hoorde haar zuchten en steunen...

Nee, natuurlijk gebeurde dat niet. Ik zat nog steeds in het café met een koffie in mijn hand. Een beetje later zag ik ook haar zitten met een warme kop soep in haar handen. Haar haren waren nog nat en ik zag hoe in haar hals een waterdruppel naar beneden gleed tussen haar zacht op en neer gaande borsten. Terwijl ze slokje voor slokje dronk van de warme soep, keek ze naar de spelende kinderen in het zwembad. Waar dacht ze aan? Was ook haar gemoed vol van de melancholie die mij in zijn greep had? Dacht ook zij aan verloren dromen van vroeger?

Ik kon naar haar toe gaan. Bij haar gaan zitten en met haar praten. Ik zou haar kunnen vertellen waar ik aan had zitten denken de hele ochtend. Ik zou haar kunnen vertellen hoe mooi ik haar vond. Ik zou haar hand kunnen aanraken, haar arm strelen, zeggen hoe mooi en schitterend haar ogen zijn en later, ergens anders op een anonieme kamer, zou ik haar omhelzen, haar wangen en haar ogen kussen, met mijn handen over haar slanke schouders strelen, langzaam de knoopjes van haar hemdje openmaken, zien hoe ze sneller begint te ademhalen, voelen hoe ikzelf sneller begin te ademhalen, voelen hoe hard ik word, mezelf tegen haar schoot duwen, haar laten voelen hoe hard ik word, haar opengeknoopte hemdje langzaam over haar schouders naar beneden laten glijden, wat onbeholpen haar bh achter haar rug los haken, haar dicht tegen me aandrukken, haar warme rug strelen van haar hals tot haar middel, de zachtheid van haar tieten door mijn hemd heen voelen, haar hals kussen, haar oorschelp likken, met mijn lippen haar lippen zoeken, mijn tong in haar warme natte mond laten glijden en haar diep kussen, haar tieten strelen, zacht in haar tepels knijpen,...

Neen, ook dat gebeurde niet. Wat ik zag was te mooi. Te perfect. Ik zou dat beeld alleen maar kunnen verstoren. Nu is het in mijn herinnering voor altijd opgeslagen samen met het beeld van het twaalfjarige meisje in haar witte badpak.