Bloemenmeisje Merel - 1

In de gelukkige jaren van zijn tweede huwelijk – ook ter ziele inmiddels, maar gelukkig geen vechtscheiding – kocht Rob (toen inmiddels de 50 genaderd) nog relatief vaak een mooi bloemetje voor zijn lieftallige eega. Dat deed hij meestal op vrijdagmiddag – hoe origineel! – na zijn werk bij bloemist Mariska, waar in zijn woonplaats al jarenlang de beste lange rode rozen te koop waren. Die stonden vaak na 10 dagen nog heel mooi in de grote glazen vaas waarin zijn vrouw deze parkeerde, na hem eerst uitgebreid bedankt te hebben.

Hij kende de eigenares van de bloemenwinkel inmiddels vrij goed en maakte vaak een praatje met haar, als het niet te druk was in de winkel. Ze was heel vriendelijk, maar hij vond haar seksueel niet aantrekkelijk. Niet zijn type, en zeker niet het type waar zijn jongeheer van ging steigeren. Ze was ongeveer als zijn vrouw, maar dan nog tien kilo zwaarder.

De ene keer zat er twee weken tussen twee bloemenaankopen door Rob, de andere keer twee maanden. En voor haar verjaardag kreeg zijn vrouw natuurlijk – daar rekende ze inmiddels op – net zoveel rode rozen als de jaren telde. Mooie donkerrode, lange rozen. Waar de doornen netjes voor een groot deel afgehaald waren. En de vaas waar ze in moesten, werd per jaar voller.

Op een gegeven moment stond er opeens een nieuw meisje in de winkel, merkte Rob. Ze hielp hem, hij zei dat hij lange rozen wilde hebben en hij probeerde haar in zich op te nemen. Ze zag er een beetje gewoontjes uit, was van gemiddelde lengte en droeg een bril met donkerbruin montuur. En ze had een stralende glimlach. Daardoor leek ze een stuk knapper dan ze eigenlijk was. Haar mooie bruine ogen waren om te onthouden en dat deed Rob dan ook. Al stond zijn hart uiteraard niet meteen in vuur en vlam voor het bloemenmeisje, dat hij nauwelijks 18 jaar schatte.

Naarmate de maanden vorderden, merkte Rob dat hij steeds vaker bloemen ging kopen, in de hoop dat hij door het meisje geholpen zou worden en enkele woorden met haar kon wisselen. Zijn vrouw zal wel gedacht hebben: 'Al weer bloemen? Heeft hij iets goed te maken?' Tsja, zo gaat dat ... En Rob ging door met zijn bijna dwangmatige bezoeken aan de bloemenzaak.

Maar vaak werd Rob door de eigenares geholpen, en dan baalde hij nogal. Wel keek hij dan wat het bloemenmeisje, dat Merel heette (althans zo noemde haar bazin haar), aan het doen was. En hij was nauwelijks geïnteresseerd in het beleefdheidsgesprek dat de eigenares met hem probeerde te voeren. Niet zo netjes van hem, maar het was niet anders. Meestal keek hij dan op Merels rug, omdat ze bloemen aan het snijden was aan een brede tafel. En zag hij haar voorkant niet, terwijl hij daar juist steeds meer naar verlangde. En haar stem …. daar kon hij niet genoeg van horen. Ze sprak een grappig accent dat hij niet meteen thuis kon brengen.

Hij probeerde zich al snel voor te stellen hoe ze er naakt uit zou zien. En hoe het zou zijn om haar borsten vast te houden. Dat soort fantasieën had hij wel eens als hij heel mooie vrouwen op tv zag of in de bioscoop op het scherm, maar nog nooit bij zo'n jong en bij zijn weten onschuldig meisje. Misschien had ze wel gewoon een vriendje.

En misschie moest hij zich sowieso niet met een meisje van haar leeftijd inlaten. Maar op zijn vrouw was Rob wel een beetje uitgekeken. Die had hij al honderden keren naakt gezien en wat minder vaak met zaad gevuld, en daar was de glans wel van af. Haar grote borsten waren in de loop der jaren gaan hangen, haar billen waren wat gegroeid en blubberig geworden en ze was al lang niet meer zo strak als toen ze trouwden.

Als hij de jonge Merel van voren zag, kreeg hij wel een goed idee van de omvang van haar stevige borsten. Niet zo groot als die van zijn vrouw, maar wel vol en superstevig. De tepels priemden 's zomers door haar bloesje, maar ze droeg natuurlijk – omdat ze in een winkel stond – netjes een beha. Dus haar ware tepels moeten groter zijn geweest, fantaseerde Rob.

Als hij naar haar borsten keek en daardoor vergat haar aan te kijken, moest hij daarna blozen en begon zij meteen ook te blozen. En keken ze elkaar ongemakkelijk aan. Want ze wist waarnaar Rob had gekeken. En Rob wist wat hij gedaan had. En hij voelde zijn pik langzaam stijf worden. En vroeg zich af hoe hij dat moest maskeren, als zijn pik tot een torpedo was gegroeid in zijn broek. Want die uitwerking hadden haar borsten en de rest van haar jonge lichaam op hem, had hij gemerkt. 's Winters hield hij zijn jas ervoor, maar 's zomers … ?

Ze was op een keer weer bezig met een bos rozen die Rob voor zijn vrouw kocht, maar eigenlijk wilde hij de bos rozen aan Merel geven. Het leek wel of hij een beetje verliefd op Merel was geworden, terwijl ze eigenlijk nog steeds nogal onbereikbaar achter de toonbank van de bloemenwinkel stond en ze in totaal nauwelijks twintig zinnen met elkaar hadden gewisseld sinds ze daar werkte. Dat ze heel aardig tegen hem was, betekende wellicht niks, want zo was ze waarschijnlijk tegen alle klanten … En die mooie lach, daar kon ze ook niks aan doen. Die had ze nou eenmaal.

Rob voelde vlinders in zijn buik. En bloed in de richting van zijn eikel gaan. Hij moest en hij zou contact met haar maken buiten de winkel, besloot hij ter plekke. Hij durfde haar niet rechtstreeks te benaderen. Hij pakte daarom een blanco kaartje uit een rek met een rood hart erop en schreef zijn mobiele nummer erop. Terwijl Merel de rozen inpakte en vroeg of ze het kaartje aan de bloemen moest vastmaken, zei Rob; 'Nee, dat hoeft niet. Ik betaal voor het kaartje, maar het is voor jou en ik hoop dat je het mobiele nummer dat ik erop geschreven hebt, een keertje belt. Dan zou je me een heel groot plezier doen.'

Merel bloosde weer, pakte het kaartje, keek wat verbaasd en sloeg een bedrag op de kassa aan. Rob rekende de rozen en het kaartje af. Hij wenste haar een fijne dag en liep met de rozen de winkel uit, op weg naar zijn auto en zijn vrouw. Merel keek nog eens naar het kaartje en besloot hem te gaan bellen, maar pas nadat ze enkele dagen had kunnen nadenken over wat hij met haar zou willen bespreken. Maar ze merkte wel, dat ze bij het idee van terugbellen haar jonge kutje nat voelde worden. Wat betekende dat nou opeens? Wat voelde ze voor die leuke oudere klant?