De Kostschool Van Frau List - 4

[i}Cynthia zit op een strenge kostschool alleen voor meisjes. Er worden daar nog lijfstraffen gegeven door de strenge directrice Frau List. Cynthia en haar vriendin June verdenken twee klasgenootjes, Alice en Véronique, dat een van de twee spioneert voor List. Dan blijkt dat List een kopstuk is in de handel van jonge meisjes die worden verkocht aan rijpe vrouwen. Ze krijgen hulp van twee undercover agenten die zogenaamd als lerares voor de school werken. June zet weer een val voor Alice en Véronique.[/i]

Kreunend onderga ik de druk van de vingers van Sieglinde. Ze heeft mijn klitje te pakken en speelt met het vleesbolletje tot het de maximale grootte heeft bereikt. Je kan aan Sieglinde zien dat ze gymnastieklerares is met haar prachtige gespierde lichaam. Ik voel haar lippen op de mijne en haar tong glijdt naar binnen.

We tongen intensief en ik voel nu haar vingers in mijn natte kutje heen en weer gaan. Uit veiligheidsoverwegingen hebben June en ik besloten om vandaag met name met onze leraressen door te brengen. Zij met Angelique Weiss, ik met Sieglinde Messner.

Vandaag is namelijk de dag dat Alice of Véronique in de val moeten lopen die we gezet hebben. We hebben zogenaamd achteloos verteld dat we meisjes hebben betrapt op illegale met seks met elkaar en dat we alles met onze telefoons gefilmd hebben. De mobieltjes vormen de val. We hebben de apparaten zogenaamd achteloos ergens achtergelaten. Als een van onze twee verdachten een telefoon meepikt, hebben we de dader.

Sieglinde likt aan mijn tepel en kneedt mijn andere borst. Opgewonden druk ik haar hoofd dichter op mijn tieten. Haar vingers blijven doorstoten en ik voel me steeds geiler worden. Ik kan me niet herinneren dat ik voor het laatst zo lekker gevreeën heb. We wrijven onze kutten tegen elkaar en ik voel dat ik klaarkom. Even later bef ik Sieglinde even enthousiast tot ook zij in mijn gezicht spuit.

Op onze rug liggen we op het smalle bed van Sieglinde.

“We hebben nog steeds geen definitief bewijs tegen Frau List,” zegt Sieglinde, “en we moeten opschieten, want het is binnenkort kerstvakantie en dan gaat iedereen van de school tijdelijk naar een hotel in de buurt. Zogenaamd om te skieën, maar in werkelijkheid voor de veiling van de maagden.”

Als ik weer haar kamer verlaat, ontmoet ik June in de gang. We gaan kijken naar onze zogenaamd verloren telefoons. Ze liggen er nog. Teleurgesteld gaan we naar de recreatiezaal. Daar spelen Alice en Véronique een spelletje tafeltennis.

“Als die telefoons er vanavond nog liggen, pakken we ze toch,” zegt June zachtjes, “ik sla het er wel uit.”

Die avond zijn de telefoons nog altijd niet opgehaald en June zegt dat we Alice en Véronique mee moeten lokken naar het gymnastieklokaal dat verder op het schoolterrein ligt. Ik heb de sleutel van Sieglinde gestolen en laten dupliceren. Alice en Véronique laten zich meelokken en we lopen naar het grote gymgebouw. Ik open de deur en we lopen naar binnen. Binnen stort June zich plotseling op Alice en ik grijp Véronique vast. Er volgt een waar gevecht, maar June en ik zijn sterker. We binden hun handen op hun rug. Net als we ze overeind willen sleuren gaat plotseling het licht aan. Ik geef een gil van schrik als ik List zie binnenlopen.

“Meisjes toch,” zegt ze, “wat is dit? Illegale bezoekjes aan het gymnastieklokaal. En wat gaan jullie met deze meisjes doen? Seks?”

“Dat zal jij niet weten,” krijst June gefrustreerd, “het zijn jouw spionnen.”

List kijkt haar verbaasd aan en begint dan hard te lachen.

“Dom gansje, heb je daarom deze telefoons achtergelaten? Na?”

Verbijsterd zie ik haar de telefoons van mij en June omhoog houden.

“Mijn spionnen?” zegt List nog nahinnekend, “dit zijn mijn spionnen!”

Achter haar zie ik twee gestaltes opdoemen, ik kreun, het zijn Weiss en Messner. Het gaat me door me heen dat June en ik alles met de leraressen hebben gedeeld en dat we echt dachten dat zij ons gingen helpen een einde te maken aan het rijk van List.

Sieglinde Messner controleert de geboeide Alice en Véroniqe.

“Die zijn goed vastgebonden,” zegt ze.

“Güt,” zegt List, “Bind die twee Schlampen ook vast.”

Even later sta ik samen met June, Alice en Véronique vastgebonden aan de klimrekken die langs de wanden staan.

List loopt al spiernaakt rond te banjeren en Sieglinde en Angelique trekken ook hun kleren uit.

“We gaan jullie laten verdwijnen,” zegt List vals, “maar eerst willen we ons nog een beetje amuseren. Daarna verdwijnen jullie naar Afrika. Daar zijn genoeg miljonairs die veel geld over hebben voor een blank slavinnetje.”

Ik word door List aan mijn armen vastgebonden aan de ringen en omhoog getrokken. List pakt een lange bamboestok en gaat bij me staan.

“Jij hebt me nu lang genoeg dwarsgezeten, verdammte Schlampe!”

Ze haalt uit met de stok en slaat hard op mijn billen. Ik schreeuw het uit, maar dat kan List niet vermurwen. Achter elkaar zwiept het harde bamboe op mijn billen. Naast me wordt ook June in de ringen gehangen en Angelique bewerkt haar billen met de strokenzweep.

List laat June en mij weer los maken en op onze buik op een gymnastiekmat liggen. Véronique en Alice krijgen een forse dildo voorgebonden en worden gedwongen achter ons plaats te nemen. Met haar bamboestok zorgt List ervoor dat onze schoolvriendinnen hun voorbindlullen tegen ons kontje duwen. June en ik schreeuwen, want onze billen zijn nog rauw van de eerste afranseling.

Dan slaat List op de billen van Alice en Véronique die al gillend de dildo’s in de kontjes van June en mij steken. De forse strapons rekken onze sluitspier op en hoe harder List slaat des te harder duwen onze vriendinnetjes de dildo’s in onze kontholletjes.

“So,” zegt List, “zo is het goed. Neem die hoertjes mee en sluit ze op in de kelder. Over twee dagen gaan we naar het hotel en krijgen ze een enkele reis Afrika.”

Ruw trekken Messner en Weiss ons mee en duwen ons in de donkere kelder onder de school. Het duurt even voor onze ogen aan het duister gewend zijn. Wanhopig zoek ik steun bij June.

“Ik wil niet naar Afrika.”

June geeft geen antwoord. Ze onderzoekt de wanden van de kelder.

“We zitten echt opgesloten, ik kan nergens ook maar een muizengaatje vinden.”

Alice en Véronique komen haar helpen en we tasten nu met zijn vieren de wanden af. Dan stuit ik op een losse steen. June komt op mijn gefluister af en verkent de randen van de steen met haar vingernagels.

“Hier zat ooit een raam dat ze hebben afgesloten met gemetselde bakstenen.”

Met zijn vieren proberen we de loszittende baksteen er uit te krijgen, maar het ding zit verder muurvast. Net als we willen opgeven, gaat de kelderdeur open en komt Messner naar beneden. Ze heeft een zaklantaarn en schijnt het licht op ons. Als ik de lichtbundel in mijn gezicht krijg, loopt ze naar me toe en sleurt me aan mijn haar mee naar boven.

Buiten de kelder staat ook Weiss en samen sleuren ze me mee naar de kamer van List. Die staat me op te wachten.

“Het wachtwoord?” zegt ze en houdt de telefoons van June en mij omhoog.

Ze denkt echt dat er belangrijke informatie op onze mobieltjes staat.

“Weet ik niet!”

List geeft een teken en Weiss en Messner binden me op mijn buik vast op het bureau.

“Het zal je spijten dat je hier bent gekomen,” zegt List met een vertrokken gezicht, “verdammte Schlampe.”

Ik krijg een regen van klappen op mijn billen. Ik krijs de hele kamer bij elkaar, maar begrijp dat het weinig nut heeft, de kamer is geluiddicht.

Als ik blijf zwijgen, zie ik dat List een strapon voorbind. Ook Messner en Weiss voorzien zichzelf van een identiek exemplaar. Ik kreun als die drie wijven me anaal gaan verkrachten, kan ik het wel schudden.

List komt achter me staan en ik voel de gigantische plastic eikel tegen mijn sterretje drukken.

“Na, mein Liebchen, geen antwoord?”

Ik pers mijn lippen op elkaar en voel hoe List meedogenloos de strapon in mijn hol ramt. Weer krijs ik, maar ze stoot zonder medelijden door.

Ik zie op een gegeven moment sterretjes en dreig flauw te vallen. List stopt en commandeert,

“Schnell, water, ze moet wel bij bewustzijn blijven.”

Ik krijg een plens water in mijn gezicht en zie dat Messner zich opmaakt om het stokje over te nemen.

Mijn ogen sluitend, wacht ik op de penetratie van mijn kontje, maar plotseling vliegt de deur van de kamer van List uit zijn scharnieren. Ik open verschrikt mijn ogen en zie een vrouw in een modieus gesneden mantelpakje naar binnen komen. Ze heeft een pistool in haar hand. Achter haar aan komen enige zwaarbewapende politiemannen in uniform.

List steekt haar handen in de lucht, net als Weiss en Messner. Ze worden geboeid en afgevoerd. De vrouw met het pistool komt naar me toe en begint mijn boeien los te maken. Achter haar zie ik June, Alice en Véronique binnenkomen. De vrouw heeft me los en wendt zich tot Véronique.

“Is dit Cynthia, Désirée?”

“Ja, mama.”

Verbaasd kijk ik van de een naar de ander.

“Ik ben inspecteur Deville van de Zwitserse politie,” zegt de vrouw, “je bent nu veilig.”

June omhelst me. evenals Alice en Véronique.

“Hoe heet je?” vraag ik aan de laatste

“Désirée Deville, Véronique is mijn schuilnaam. Dat legt mama straks nog wel uit.”

We worden meegenomen naar de recreatiezaal waar alle meisjes van de school zijn verzameld. Inspecteur Deville neemt plaats op het podium.

“Meisjes,” zegt ze, “jullie zijn nu veilig. Frau List is gearresteerd, net als haar handlangsters Messner en Weiss. We hielden de school al een tijdje in de gaten, maar konden geen bewijzen vinden over haar duivelse complot om een aantal van jullie te verkopen als blanke slavin. Mijn dochter Désirée is als Véronique in de school geïnfiltreerd en heeft voor me gespioneerd. Ze heeft me vanavond gebeld en gewaarschuwd dat jullie medeleerlinge Cynthia in levensgevaar verkeerde. Ik heb toen besloten in te grijpen en de school laten omsingelen. Frau List en haar medeplichtigen zullen worden beschuldigd van vrijheidsberoving en poging tot moord. De school zal worden gesloten.”

“Hoe zijn jullie uit de kelder gekomen?” vraag ik aan June. Die legt uit dat ze met behulp van een zakmes het slot heeft geforceerd.

“Op mijn oude kostschool deed ik dat vrijwel elke avond, sloten openmaken,” zegt ze, “ik had alleen geen mes. Alice wel, maar daar kwamen we pas achter toen je al weg was gehaald.”

Ze legt ook uit dat Véronique of Désirée geen zeventien is, maar tweeëntwintig, al ziet ze er veel jonger uit. In de recreatiezaal is het nu een drukte van belang. Leraressen en leerlingen kletsen door elkaar heen en overal lopen politieagenten. Onze bende van vier mag meerijden met de moeder van Désirée.

Een paar weken later is de situatie weer bijna normaal en hoewel ik opgelucht ben dat ik niet meer gedwongen naar Afrika hoef te emigreren, maak ik me wel zorgen om mijn directe toekomst. Als mijn vader hoort dat ik weer van de kostschool af moet, kan ik er op rekenen dat hij dadelijk op zoek gaat naar een andere school met een mogelijk nog strenger regime. En daar heb ik even geen trek in.

Ik praat er over met ons clubje en Désiree zegt dat de een leuke oplossing weet. Voordat ze op de school van List infiltreerde liep ze stage als lerares bij een meisjesschool in Géneve, in het Franstalige deel van Zwitserland. Als beloning voor de moed en inzet van June, Alice en mij kunnen we een plekje op de kostschool krijgen. Ze mailt mijn vader en die laat zich overtuigen. Dus zit ik nu op een leuke school met gezellige leraressen en jawel weer allemaal meisjes. Ik voel me er al snel thuis en geniet van de seks met June daar. En Frau List? Die kreeg vijftien jaar wegens ontvoering en wederrechtelijke vrijheidsberoving. Messner en Weiss kregen tien jaar en de kostschool van Frau List werd omgebouwd tot een hotel.