De Dame In De Supermarkt - 9

Wat was dat balen zeg. Zat je net lekker met haar in de auto te vozen, werd je weer gestoord door zo´n telefoontje. Ik had er behoorlijk de pest over in. Ging dit eigenlijk wel werken, een verhouding te hebben met een getrouwde vrouw? Mijn geduld werd in elk geval aardig op de proef gesteld. Maar ja, dacht ik, aan de andere kant, ze was wel bereid een dagje met mij in een hotelkamer door te brengen. Maar wanneer zou dat gaan gebeuren? Ging dat ook weer weken, of misschien zelfs maanden duren? Tsja, ik had geen andere keuze dan te wachten, tot ik daar duidelijkheid over had.

Die avond appte ik haar nog, dat ik haar miste, dat het zo jammer was dat we zo kort bij elkaar waren geweest, en dat ik toch hoopte dat ze een gezellige avond had. Ik kreeg geen antwoord, ze zou wel te druk met die visite zijn.

Het weekend ging voorbij, en het werd weer maandag. Ik had verder geen contact meer gehad met Amisha. Op de paar appjes die ik had gestuurd had ze niet meer gereageerd. Ik begon me zorgen te maken. Was ze al afstand aan het nemen? Op mijn werk stuurde ik haar maar weer eens een berichtje.

‘’Goeiemorgen Amisha, hoe is het? Heb je een fijn weekend gehad?’’

Het duurde een poosje, wel begrijpelijk, want ze was ook aan het werk, maar toen kreeg ik eindelijk antwoord.

‘’Hi Richard! Sorry, ik heb dit weekend niets van mij laten horen. Ik heb dat expres gedaan, omdat ik wilde nadenken of ik wel verder met je wil. Aan de ene kant ben ik gek op je, dat moet je weten, maar aan de andere kant ben ik heel erg bang voor wat er zou kunnen gebeuren als het uitkomt wat wij hebben’’.

‘’Dat snap ik helemaal’’ antwoordde ik. ‘’Ik wil je niet kwijt, want ik ben ook gek op jou. Maar ik zal elke beslissing van jou respecteren’’.

Ik verwachtte nu eigenlijk een berichtje, waarmee ze een eind aan onze verhouding wilde maken. Ping, daar was alweer het volgende berichtje. Gespannen opende ik het.

‘’Lieve Richard, maar natuurlijk wil ik je niet kwijt. Ik heb nagedacht, en ik wil hetzelfde als wat jij wil, en dat is de hele dag in jouw armen liggen. Hoe spannend ik het ook vind. Ik heb even in onze agenda gekeken, maar ik zou komende donderdag vrij kunnen nemen. Kan jij dan ook?’’

Wàt? Dacht ik. Mijn hart maakte een sprongetje. Yes, yes, yes! Ze wilde! En komende donderdag al? Dat was nog veel sneller dan waar ik op hoopte. Zou het dan toch echt gaan gebeuren? Ik was al helemaal in de wolken.

‘’Oh wat goed Amisha’’ schreef ik enthousiast. ‘’Ik ga het meteen regelen, je hoort het asap!’’

Ik overlegde meteen met mijn leidinggevende of ik verlof kon krijgen. Ik zei maar dat ik met een vriend wilde gaan zeevissen, of het geen probleem was om die donderdag vrij te nemen. ‘’Nee, joh’’ zei hij lachend. ‘’Leuk man. Neem lekker een dagje vrij. Neem je voor mij ook een lekkerbekje mee?’’

Nou, ik had wel een lekkerbekje in mijn gedachten, maar dat was er eentje van een heel andere aard.

Ik appte Amisha meteen dat het kon.

‘’O jeee!´´ antwoordde ze ´´Regel jij een love-room voor donderdag?’’ .

Ongelofelijk, dacht ik. Eindelijk zat het mee, het ging nu echt gebeuren. Of zou er toch nog wat tussen komen? Ik was er nog steeds niet helemaal gerust op. Meteen keek ik maar op internet welke hotels er in de buurt waren. In mijn woonplaats was wel een klein familiehotel, maar dat leek me niet echt geschikt. Zo´n vijftien kilometer verderop was een van der Valk, een grote, en ook lekker anoniem. Ik belde ze op, en reserveerde een kamer. Ik dacht na, wat er nog meer aan voorbereiding nodig was. Wacht eens, als ik een hele dag met Amisha in bed zou liggen, werd er wel het een en ander van mij verwacht. Ik ben best een potente vent, maar zo lang? Kon ik dat volhouden? Misschien zou een pilletje viagra helpen? De volgende ochtend ging ik naar het spreekuur van mijn dokterspost, voor een recept. Aan de arts, een vrouw overigens, legde ik mijn probleem voor. Ik loog tegen haar, dat het de laatste tijd slecht lukte met de seks, en dat ik maar geen erectie kon krijgen.

‘’Goed’’, zei de arts ‘’Ik schrijf je viagra voor. We beginnen maar met een lichte variant. Het kan heel goed helpen, maar verwacht er ook geen wonderen van. Maar het kan natuurlijk altijd een placebo-effect hebben. Het zijn wel dure pilletjes hoor, en ze worden helaas niet vergoed door de ziektekostenverzekering’’.

Met het recept ging ik meteen naar de apotheek, waar ik een doosje met 10 pillen kreeg. Ik was er inderdaad een behoorlijk bedrag voor kwijt. Tsja, het ging al in de papieren lopen, zo’n verhouding.

De rest van de week telde ik de uren, nee, zelfs de minuten tot het donderdag was. Het leek wel of de tijd kroop. We konden dit keer niet samen sporten, want die dinsdag was één van haar dochters jarig. Maar het werd toch woensdagavond. ’s-Avonds laat waren we weer aan het appen.

‘’Hi Amisha, nog één nachtje slapen hè?’’ begon ik.

‘’Jaaa, ik vind het zo ontzettend spannend. Als ik eraan denk gaat mijn hart tekeer. Ik denk af en toe nog steeds, waar begin ik aan’’.

‘’Zeker spannend’’ antwoordde ik. ‘’Maar ik weet zeker dat het heel fijn gaat worden’’.

‘’Ja, daar twijfel ik niet aan hoor, want je bent heel lief. Ik heb ook hele leuke plannetjes voor morgen bedacht. ’’.

‘’Oh, ik ben heel benieuwd wat je bedacht hebt. Je maakt me nieuwsgierig, Amisha’’.

‘’Dat is een verrassing, hihi’’.

We appten nog een tijdje door, en wensten elkaar uiteindelijk een fijne nacht.

Die nacht sliep ik slecht van opwinding. Uren had ik wakker liggen malen in mijn hoofd, maar uiteindelijk was ik toch in slaap gevallen. Gelukkig hoefde ik niet al te vroeg op te staan, want we konden toch pas om 10:00 uur de kamer in. Ik stond op, ging lekker douchen en scheerde me nog even zorgvuldig, uiteraard ook van onderen. Vervolgens kleedde ik me aan. Ik zocht mijn mooiste onderbroek uit, en deed mijn netste broek en overhemd aan. Na het ontbijt ging ik dan toch op weg voor dit spannende avontuur. En net voordat ik wegging nam ik zo’n blauw pilletje in. Zou het me helpen? We hadden afgesproken in de parkeergarage bij de supermarkt, op hetzelfde plekje als de laatste keer. Ik was er ruim voor de afgesproken tijd. Ik bleef in de auto zitten en wachtte op haar komst. We hadden om half negen afgesproken, maar vijf over half was ze er nog steeds niet. Ik begon me al zorgen te maken. Zou ze wel op komen dagen? Maar gelukkig, daar kwam een auto, en ja, het was de zwarte Audi. Ik zuchtte van opluchting. Ze parkeerde haar auto naast de mijne en zwaaide even. Ik stapte meteen uit en liep naar haar toe. Ze kwam ook uit haar auto, en lachte een beetje ongemakkelijk.

‘’Hi lieverd’’ zei ik, en we gaven elkaar een knuffel. Ik bekeek haar nog eens. Ze zag er werkelijk prachtig uit. Ze had dit keer een zwarte jurk aan die haar heel mooi stond, net boven de knie, zwarte panty’s, en zwarte glanzende pumps. Ze had zich ook mooi opgemaakt, oogschaduw, mascara, lippenstift, mooie oorbellen in, en haar zwarte haar had ze dit keer zorgvuldig opgestoken.

‘’Wat zie je er prachtig uit Amisha’’ zei ik.

‘’Dank je wel’’ antwoordde ze. ‘’Ik doe mijn best voor je. Kom we gaan eerst even boodschappen doen, voor de lunch’’.

We gingen even naar de supermarkt, waar we wat lekkere broodjes, drinken en fruit haalden, zodat we de kamer niet hoefden te verlaten om wat te eten. Met de boodschappen gingen we weer naar de auto.

‘’Gaan we nu naar dat hotel?’’ vroeg ze.

‘’Ja, laten we gaan’’ zei ik. ‘’Zullen we maar met mijn auto gaan?’’

‘’Nee’’ zei ze. ‘’Straks ziet een bekende dat mijn auto hier de hele dag staat. Dat zullen ze vreemd vinden. Laten we maar met mijn auto gaan’’.

Dat vond ik geen probleem. Met Amisha aan het stuur reden we de parkeergarage uit. Ik merkte dat ze heel gespannen was, want ze was heel stil. Bij het optrekken van de auto sloeg twee keer de auto af, waarbij ze zachtjes vloekte. Toen we bij een stoplicht stonden, pakte ik even haar hand, en streelde er over. Ze keek me glimlachend aan.

‘’Amisha, we willen dit samen, toch?’’ Probeerde ik haar gerust te stellen. ‘’We doen niets wat je niet leuk vind’’.

‘’Dat weet ik’’ antwoordde ze ‘’En ik wil het ook hoor, heel graag zelfs. Maar dit is zo nieuw voor me’’.

Even later arriveerden we bij het hotel. We gingen naar binnen en ik checkte in en betaalde de kamer. De receptionist overhandigde met een uitgestreken gezicht, alsof hij niet doorhad waarvoor we kwamen, het pasje voor kamer. We konden er helaas nog niet in, want de kamer was pas om 10:00 uur beschikbaar.

‘’Ik zal de schoonmaakploeg vragen of ze uw kamer met voorrang willen behandelen’’ zei de receptionist. ‘’Neemt u ondertussen een kopje koffie, dan geef ik u wel een seintje als u erin kan’’.

We gingen naar het café, waar we aan een tafeltje plaats namen, en ik bestelde voor ons beiden een kopje koffie.

´´Heb je vanochtend nog wat tegen je man gezegd” vroeg ik haar.

‘’Mijn man is er niet’’ antwoordde ze ‘’Hij is voor zijn werk naar Frankfurt. Hij komt morgenavond pas terug’’.

‘’Oh, dan kunnen we hier ook samen overnachten’’. grapte ik. ‘’En je dochters?’’

‘’Die vragen nooit zoveel. Ja, mijn oudste vroeg wel waarom ik zo laat naar mijn werk ging. Ik heb maar gezegd dat ik zoveel overuren heb, en dat het daardoor kan. Daar lieg ik niets van. Ik wil ook zo min mogelijk liegen’’.

‘’Ja, dat snap ik’’ antwoordde ik. ‘’Ben je nog steeds zenuwachtig?’’

‘’Ja, maar het wordt wel minder’’ zei ze ‘’Maar Ik denk dat het pas over is als we in bed liggen’’.

‘’Ik heb het ook hoor. De adrenaline giert door mijn lijf ’’ lachte ik. ‘’Het is ook heel apart zo. Maar ik denk dat we straks alles om ons heen zijn vergeten’’.

‘’Ik hoop het’’ giechelde ze.

We kletsten nog even door, maar zo rond half tien kwam de receptionist naar ons tafeltje.

‘’Dame en heer, de kamer is klaar’’ zei hij ‘’U kunt er nu in. Ik wens u een fijne dag’’. En met opnieuw een uitgestreken gezicht liep hij weer terug naar de receptie.

Ik keek Amisha aan. ´´Ah, we hebben een half uurtje extra. Zullen we dan maar?” zei ik knipogend. Ik bood haar een arm aan en we namen de lift naar de 10e etage, waar onze kamer was. Deze was helemaal aan het eind van de gang.

‘’ Zo, ze zijn zeker bang dat we voor overlast zorgen Eigenlijk moet ik je nu over de drempel dragen’’ grapte ik bij deur. Daar moest ze even hard om lachen. ‘’Nou, doe dat maar niet’’ giechelde ze. ‘’Dat kost je nog een hernia’’.

We moesten allebei even lachen. De spanning was er daardoor even af, met het kaartje opende ik de deur, en gebaarde Amisha dat ze voor me naar binnen kon. Ik volgde haar en sloot de deur.

‘’En nu zijn we echt alleen’’ zei ik zacht.