Schuldaflossing - 5

We zijn weer een maand verder en het is zaterdagavond als ik plotseling tot de ontdekking kom dat ik mijn telefoon thuis heb laten liggen. Niet dat ik hem vaak nodig heb, maar ik voel me toch een beetje onthand.

Ik leg het probleem aan Henk voor. “Neem mijn auto maar weer” zegt hij. Gelukkig heb ik nog niet gedronken.

Ik zoef naar huis en parkeer voor de deur. Als ik in de hal sta, zie ik dat er een vreemde jas hangt. Voorzichtig loop ik verder en open de kamerdeur. Hier is niemand en ik pak mijn telefoon van het tafeltje.

Als ik weer in de gang sta, kijk ik omhoog. Het licht op de overloop is aan. Zachtjes loop ik de trap op. Ik hoor geluiden uit de slaapkamer komen. Voorzichtig open ik de deur en zie twee naakte mensen op ons bed liggen. Ik herken het gezicht van Jolanda en Joost ligt boven op haar.

Ze schrikken als ze mij zien.

Joost komt omhoog en stamelt: “Het is niet wat je denkt.” “Nee, natuurlijk niet. Ze helpt alleen maar in de weekenden” snauw ik en ren het huis uit. Ik stap in de auto en rij direct weg. Als ik de hoek om ben, stop ik even. Mijn hart klopt als een bezetene, ik moet even bijkomen.

Langzaam rij ik weg en tranen komen omhoog. Ik moet mijn kop er even bij houden, ik moet geen ongelukken veroorzaken. Ik hoor dat er berichten binnen komen op mijn telefoon, maar ik heb geen behoefte te gaan kijken. Na een half uur ben ik weer bij Henk.

Hij ziet direct dat er wat aan de hand is. Zonder te vragen schenkt hij mij een glas wijn in.

In horten en stoten vertel ik mijn verhaal. “Door de week wil hij niet met mij neuken, maar in het weekend wel met zo'n del” is mijn felle reactie.

Henk slaat een arm om mij heen. Hierdoor word ik wat kalmer. “Ik kreeg de indruk dat het de laatste tijd ook niet meer zo spetterend bij jullie was” zegt hij.

Ik kijk hem aan en laat dit op mij inwerken. “Nee, inderdaad, maar ik ben toch met hem getrouwd” antwoord ik, “en dan beloof je elkaar wat. Dat ik met jou naar bed ga, heeft een heel andere reden, die ik wel begrijp, maar Joost waarschijnlijk niet.” “En dat risico wil je ook niet lopen” is Henks reactie. “Maar vind je jezelf ook niet een beetje schuldig?” gaat hij verder. “Hoe je het ook wendt of keert, je bent wel vreemd gegaan, wel om een andere reden dan Joost” houdt hij mij een spiegel voor. Ik kan mij alleen maar stilhouden.

Dan zegt Henk: “Weet je nog het congres in Den Haag?” Ik kijk hem verwonderd aan. “Ja, natuurlijk.” Henk gaat verder: “nou, de manier waarop Joost reageerde op jouw afwezigheid van vier dagen, zette mij aan het denken. Ik ben zo brutaal geweest om door iemand iets uit te laten zoeken.

Hij pakt een enveloppe uit een lade er blijken foto's in te zitten.

Hij pakt er een paar en zegt: “deze foto's zijn genomen op de woensdagavond toen wij naar Den Haag gingen.”

Ik bekijk ze en zie Joost uit de auto stappen met nog een vrouw. Ik herken Jolanda. Ze zoenen elkaar en gaan dan ons huis binnen.

Ik ben verbijsterd. “Ze is dus woensdagavond al begonnen met werken” zeg ik sarcastisch. Henk negeert mijn opmerking: “Ik wilde ze jou niet laten zien, maar nu jij zelf ontdekt hebt wat er aan de hand is, vind ik dat je dit moet weten.”

We praten bijna de hele nacht met elkaar. Ik heb nu met een harde realiteit te maken. Moet ik een keuze maken? Bij Joost blijven? Het vuur was al lang uitgedoofd. Bij Henk heb ik mij steeds meer op mijn gemak gevoeld. Wat ik ook besluit, ik mag altijd bij hem blijven, heeft hij mij verzekerd.

Hij bekent mij zelfs dat toen hij mij voor het eerst zag, hij mij graag bij zich wilde hebben. Dat de investering niet kon worden teruggedraaid, was eigenlijk een smoesje. Hij hoopte dat ik zou toehappen.

Ik ben perplex, maar het streelt ook wel mijn ego. Ik ben wat rustiger geworden en we besluiten om te gaan slapen.

De zondagmorgen slapen we langer dan normaal, maar we hebben geen haast.

Ik heb eigenlijk al een besluit genomen. Ik blijf hier en wil van Joost scheiden. Henk zegt toe mij hierin te steunen. Later blijkt dat Joost al iets met Jolanda had voordat ik naar Henk ging.

Als het besluit eenmaal genomen is, voel ik mij enorm opgelucht. Ik ben inmiddels van Henk gaan houden en hij van mij.