De Wasmachine

Mijn moeder had me op het hart gedrukt dat ik het geleende geld persoonlijk aan Gerda moest overhandigen. Niet aan haar dochter. Niet aan haar man. Aan Gerda persoonlijk. Ik moest het geld in haar hand leggen en haar hartelijk bedanken. Gerda was een goede vriendin van mijn ouders en vooral van mijn moeder. Ik was er kind aan huis. Vooral in de vakantie. Ze hadden achter het huis een grote boomgaard. Met veel fruitbomen. En ze hadden bovenal Eveline. De wonderschone Eveline! Het was hun enige kind. Gerda was van haar bevallen toen ze al de veertig voorbij was. Er werd in het dorp heel wat gefluisterd over die late zwangerschap. En over het feit dat Eveline zo weinig leek op haar vader. Ook bij ons thuis. Maar dat ging allemaal aan mij voorbij. Ik vond Ferdinand een aardige man. Het ene woord niet luider dan het andere. Misschien wat loom en traag. Gerda daarentegen zat vol energie en onrust. Die onrust was duidelijk ook in haar dochter gekropen. Eveline was als kwikzilver. Ongrijpbaar. Ze was ouder dan mij. Met haar spelen, zat er dus niet meer in. Godinnen spelen niet met hun onderdanen. Zij leven in een andere wereld. Ver weg boven de anderen. Ik kon alleen maar bewonderend en verlangend naar haar kijken. En dat deed ik dan ook. Naar haar slanke meisjeslijf, haar blote benen, haar lange altijd loshangende blonde haar, haar stevige tieten, haar ronde kont. Ik zat haar soms urenlang te begluren vanuit een appelboom. Ze was het onbereikbare middelpunt waarrond mijn natte dromen eindeloos bleven cirkelen...

Iedere gelegenheid was goed om een glimp van Eveline op te vangen. Maar toen ik de koer op fietste, zag ik onmiddellijk dat zij er niet was. Haar fiets stond niet tegen de muur. Waarschijnlijk was ze al naar het schoolplein. Daar hingen de jongeren van het dorp meestal rond. Snel het geld afgeven en dan Eveline achterna! Misschien kon ik haar nog inhalen. Of misschien zou ik haar niet eens willen inhalen. Gewoon achter haar blijven fietsen door de velden. En genieten van haar opwaaiende zomerjurk, van haar lange blote benen en haar breed uitwaaierende gouden haar in het zonlicht. Als het gras twee kontjes hoog is… zong er door mijn hoofd. De grote hit van een aantal zomers geleden. Twee kontjes…! Dat van Eveline en daarop dat van mij…! Ik werd hard en stijf bij de gedachte alleen al…!

Ferdinand was in de boomgaard aan het werken. Hij zwaaide vriendelijk terug. Ik liep de keuken in. Die was leeg. Ook in de woonkamer was er niemand. Ik wilde het geld op tafel leggen om zo snel mogelijk te kunnen vertrekken. Maar ik herinnerde me de woorden van mijn moeder: geld in de hand van Gerda persoonlijk! Ik moest haar dus vinden voordat ik weg kon. Ik liep de gang in. De deur naar de kelderverdieping stond open. Ik hoorde de wasmachine draaien. Daar zat Gerda dus! Ik haastte me de donkere trap af... In de deuropening van het slecht verlichte washok, kreeg ik de schok van mijn leven! De zomer zou nooit meer hetzelfde zijn. Ik zag eerst niets anders dan twee dikke witte billen, een ronde buik en een paar volle tieten schudden en trillen… en een grote schaduw tegen de muur die hetzelfde deed... Het duurde even voordat ik alle stukjes tot een samenhangend beeld bij elkaar had gepuzzeld. Dan pas zag ik dat de witte trillende vleesmassa Gerda was. Ze stond tegen de wasmachine aangedrukt. Ze droeg alleen een grote rode onderbroek en een even grote rode bh. Ze had haar schoenen uitgeschopt en haar geruite voorschoot op de grond laten vallen. Haar lange grijze haren had ze losgeknoopt en haar hoofd in de nek geworpen. Ik begreep niet wat ik zag. Wat had dit halfnaakte witte vlezige lichaam nog gemeen met de moeder van Eveline? Met halfopen mond en met gesloten ogen keek ze omhoog, terwijl ze zich met haar handen aan de schuddende machine vasthield. Ze kreunde zacht maar net luid genoeg dat ik het kon horen...

Het was de eerste keer in mijn leven dat ik een vrouw van zo dichtbij naakt zag. Ik kon haar bijna aanraken, haar ruiken, haar strelen. Dan pas werd ik me ervan bewust dat ze haar kutje tegen de trillende hoek van de wasmachine hield… Ik was overweldigd en moest me vasthouden aan de deurpost. Het verleidelijke beeld van de slanke en ranke fietsende Evelien dat net nog voor mijn ogen zweefde, werd ruw uitgewist door het volle vlezige lijf van haar moeder die de wasmachine bereed…! Ik moest naar adem happen… Zoveel bloot, zoveel trillend wit vlees! Meer dan ik aankon! Ik wilde op mijn knieën vallen en dat volle lijf van voeten tot hoofd vastgrijpen en strelen en knijpen en likken en kussen… Als een wilde golf sloeg mijn verbeelding het kinderlijk verlangen naar Eveline stuk op de rotsen van mijn nieuw ontdekte lust! Ik begon mijn stijf geworden kruis tegen de deurpost aan te wrijven. Andere verlangens, andere beelden. Die dikke trillende kont en de mijne daarop… Het gras zou hoog moeten zijn…!

Nog steeds met haar ogen dicht klikte Gerda plots haar bh los en liet die, in extase diep zuchtend, langzaam van haar schouders glijden. Ik zag haar dikke tieten uit de cups tuimelen als rijp fruit. Mijn lichaam trilde. Ik had mezelf niet meer onder controle. Gerda greep haar tieten stevig vast, begon ze te masseren en trok hard aan haar tepels. Het zweet brak me uit. Pas toen zag ik dat er op de wasmachine een foto lag die door het schudden voortdurend verschoof en nu en dan door Gerda naar het midden werd geduwd. Terwijl ze haar kut nog intenser tegen de schokkende wasmachine aandrukte, kneep ze stevig in haar tepels en kreunde het uit:

‘Ja, Louis, ja, Louis, zo, ja, zo.. zo… ja… harder… ja… harder…’

Ze wierp haar hoofd nog dieper in haar nek en sloeg heftig heen en weer met haar bekken. Ik keek naar de overvloed van vlees, de overvloed van rondingen en plooien aan dit lichaam. Alles bewoog. De tieten, de billen, de buik, de armen, de benen, het hoofd,... Alles sloeg alle kanten op. Het lichaam kreeg steeds nieuwe en onverwachte vormen… Het begon plots harder te schudden en te trillen dan de wasmachine… En ik...ik volgde...ik…

Haar mond ging wijd open en vanuit het diepste van haar binnenste kroop een langgerekte donkere dierlijke kreet naar buiten terwijl haar lichaam verstijfde en de wasmachine op volle toeren draaide:

‘JAAAAAAAHHHHHHHHHAAAAAAAAAHHHHHHHHHHH……..!’

Mijn hart kromp in elkaar… schokkend en steunend schoot ik mijn broek vol… strompelde de trap op… stond plots buiten. Naar adem te snakken. Met knipperende ogen in het felle volle zonlicht. Met natrillend lijf. En met een grote natte vlek in mijn kruis. Ik zocht naar een zakdoek, maar vond alleen een som geld. In de verte zag ik een man naar mij zwaaien. Ik sprong op mijn fiets. Geen idee waar naartoe...