Uitgeleverd - 2

Ik nam het aanbod aan.

Driemaal had ik een mail gemaakt met een afwijzing, driemaal met een toezegging. De laatste deurwaarder gaf de doorslag. Moedeloos van het gevecht tegen mijn schuldeisers, verzond ik de mail met een getekende PDF, waarin ik aangaf akkoord te gaan met de nieuwe kredietverstrekking. Drie weken kreeg ik, één-en-twintig dagen om mijn huis te verkopen, mijn baan op te zeggen en een lulverhaal te houden tegen de weinige vrienden dit ik had. Ik ging mijn geluk ergens anders proberen. Na drie weken trok ik de deur achter me dicht. Het was niet eens meer mijn deur, maar de deur van mijn kredietverstrekker. Ik bezat nu officieel niets meer. Alles was overgedragen, banden met werk, vrienden en kennissen waren doorgesneden, ik had mezelf helemaal afhankelijk gemaakt van een mij onbekend genootschap.

In Utrecht stapte ik uit de trein, liep door het nieuwe winkelcentrum, liep door de binnenstad tot een mooi oud pand aan de Nieuwe Gracht. De deur hoog, stijlvol en imponerend, bereikbaar via een stenen bordes. Ik keek naar mijn nieuwe verblijfplaats, een prachtig herenhuis aan één van de mooiste plekjes van Utrecht. Langs het huis liep een smal steegje, dat ik volgens de beschrijving door moest. Ik opende de metalen poort achter het huis en stapte de ommuurde tuin binnen. Groter en groener dan ik ooit had gedacht dat mogelijk was in het centrum van de stad. Ik zuchtte diep. Hier begon het. Zoals opgedragen kleedde ik me helemaal uit en gooide mijn kleding in een container die tegen de tuinmuur stond. Naakt, in de frisse tuin, klopte ik driemaal tegen het houten achterdeurtje en wachtte op mijn toekomst.

Binnen stonden vijf mensen. Vier dames, één heer. Allemaal naakt. De vrouwen zagen er goed uit. Allen zo eind twintig, misschien net begin dertig, slank maar niet dun en mooie borsten, zover ik snel kon beoordelen. De dame in het mantelpakje bekeek mijn lichaam goed en knikte minachtend naar me. Blijkbaar beviel haar wat ze zag. Net als de andere aanwezigen kreeg ik leren banden om mijn polsen, enkels en eentje om mijn nek. Er zaten verschillende ringen aan en de twee polsboeien werden via die ringen vastgezet achter mijn rug. Niemand sprak. Zes mensen, naakt op een rijtje. Schuchter wachtend op wat zou volgen. De volgende die binnenkwam was een man. Sterk en breed, uiteraard naakt en ook voorzien van de leren banden. Weer wachtten we. Stilzwijgend.

Nummer acht was een hele mooie jonge vrouw. Begin twintig schat ik. Nerveus, haar geslacht bedekkend met haar handen, kwam ze binnen.

-“Je bent te laat”, snauwde de dame in het mantelpakje.

Dat bleek geen goed begin. De jongste kreeg ook haar leren banden om en werd voor ons geplaatst. Ze was het voorbeeld, zo vertelde mantelpakje. Kon ze mooi demonstreren wat er gebeurde als onze nekband buiten bereik van een sensor kwam. Demonstratief drukte ze op een afstandsbediening, waarna het meisje direct gillend op de vloer viel. In de nekband zat een schokgenerator, een hoog voltage stroombandje dat zeer pijnlijke schokken door de nek stootte. Tergend hield mantelpakje de knop ingedrukt. Gillend lag het meisje te spartelen op de ruwe stenen vloer. Pas na een eeuwigheid liet de strenge dame het knopje los. Het naakte meisje lag uitgeput op de grond.

-“Op handen en knieën”, beval mantelpakje.

Iedereen keek geschokt toe hoe het meisje snikkend kracht zocht om op handen en knieën te komen. De stroomstoten hadden zoveel energie gevraagd, dat ze slechts knikkend en trillend een houding kon vinden. De demonstratie was overweldigend. Niemand van ons zou nog de moed vinden verder van huis te gaan dan toegestaan.

-“En als je stroomband is afgegaan, is je straf dat hij nogmaals af gaat”

-“Neeee!” Het meisje keek verschikt op naar mantelpakje. Tranen in haar ogen, groot van angst. Ze smeekte, maar zag dat het geen effect had. Mantelpakje liet haar in angst. Tergend langzaam pakte ze afstandsbediening. Het meisje huilde van angst en smeekte om genade. De vinger lag boven op het knopje. Mantelpakje wachtte. Machtsvertoon. Zij bepaalde. Het meisje trilde en beefde van angst. En stortte toen gillend ineen. Stuiptrekkend lag ze op de grond te gillen van pijn. Haar gekrijs ging door merg en been. Pas na een kleine minuut stopte de marteling en lag het meisje slap op de grond. Trillend kwamen haar spieren langzaam tot rust, niet in staat het lichaam te dragen, vermoeid en slap na de immense inspanning die ze hadden geleverd door de enorme stroomschokken. De toon was gezet.

In de personeelsruimte werden we naast elkaar gezet. Op onze knieën, voorover gebogen zodat onze billen rustten op de hakken van onze voeten. Handen plat op de grond, de nek wat gebogen, zodat we voor ons konden kijken. Muisstil, nog steeds onder de indruk van de demonstratie. Niemand durfde tegen te spreken, bang slachtoffer te worden van een volgende demonstratie.

Er kwamen nog twee dames in mantelpakjes binnen. Bijna kopieën van de eerste. Alle drie blond, lang, slank gevormd met een grote ronde buste. Alle drie mooie vrouwen die werden voorgesteld als ‘bomba’, onze opzichters. Zij waren verantwoordelijk voor alle slaven en zorgden ervoor dat we ons werk uitstekend deden. Deden we dat niet, dan volgde er straf. Voor onze bomba’s en dus ook voor ons.

De bomba’s namen plaats op de drie gereed staande stoelen. Eén voor één werd elke slavin voor de bomba’s geroepen om uitgebreid gekeurd te worden. Borsten werden gekneed, tepels getrokken. Sommigen jammerden van pijn, anderen hielden strak hun mond. Billen werden betast, vingers gleden in kutjes waarop commentaar kwam of de slavin al dan niet droog was. De derde slavin, een mooie roodharige, werd hardhandig door één van de bomba’s onder haar mantelpakje getrokken.

-“Likken!”

Blijkbaar treuzelde de slavin, want de bomba trok haar aan d’r haren hard terug en sloeg vol in het gezicht van de roodharige.

-“Je voorkeuren interesseren me geen reet. Je kreeg een opdracht en die heb je niet voldaan. Ga staan”

Angstig stond de slavin op. Ook de bomba stond op en gebood de slavin haar handen op de stoelzitting te leggen. De slavin stond met gebogen rug, waardoor haar billen mooi rond kwamen te staan. De bomba schoof met haar voeten de benen van de roodharige licht uit elkaar. Ik zat recht achter de slavin en keek precies tussen de gespreide billen naar de openstaande schaamlippen. Wow, dat was geil! Verschrikt voelde ik mijn penis groeien. Gelukkig uit het zicht, tussen mijn benen, onder mijn buik, maar ik voelde de angst betrapt te worden. Ik bleef gefascineerd kijken naar de roodharige. Haar billen stonden gespannen, de anus duidelijk zichtbaar, de kutlippen staken naar achteren. Mijn penis groeide tot volle sterkte.

-“Dus jij geilt hier op?!” klonk het ineens achter mij.

Ik schrok, stamelde wat losse woorden, had niet gezien dat er ook iemand achter mij stond. Handen grepen van achteren mijn nekband vast en geboden mij op mijn voeten. Mijn stijve penis kon ik niet meer verbergen. Al was hij door de schrik iets slapper, nog steeds stond hij fier vooruit. Ik moest naar voeren naar de bomba’s, die mij spottend verwelkomden. Eén bomba pakte met haar warme handen mijn lid en kneep zachtjes om mijn eikel. Al wilde ik niet, de natuurlijke reactie won en mijn penis werd weer hard. Op het moment dat ik begon te genieten, slaakte ik een harde kreet. De vrouw draaide mijn pik bijna een halve slag en leek mijn lid te breken. Ze bleef doordraaien en ik bleef navenant harder gillen. Totdat er nog een slappe piemel hing.

De bomba’s lachten me uit.

-“Als jij het straffen zo lekker vindt, dan doe je toch lekker mee?”

Ik schrok. Zag dat een bomba opstand en haar stoel verschoof. Mijn handen leunden op de stoelzitting, net als bij de roodharige. We stonden naast elkaar, mijn gezicht net voorbij haar kont, mijn achterste vlak bij haar gezicht. Ik trilde. Puur van angst. Omdat ik vermoedde dat dit wel eens pijnlijk kon worden.

Ik zag één van de mooie blonde bomba’s de kont van de roodharige iets naar beneden drukken en keek toe hoe de vrouw over de onderrug van de slavin stapte. Aan beide zijden één voet. Ik voelde dat bij mij hetzelfde gebeurde. Handen duwden mijn kont iets naar beneden, iemand stapte over me heen en ik voelde blote huid tegen mijn beide zijden. De bomba liet zich iets zakken en ik voelde dat zij geen ondergoed aanhad. Naakte huid plaatste zich op mijn onderrug.

De spanning steeg. De bomba op de roodharige had een klein rietje in haar handen en speelde daarmee zachtjes tussen de benen van de slavin. Opeens voelde ook ik een houten rietje zachtjes mijn ballen verkennen. Op en neer, heen en weer, beroerde het rietje mijn angstige ballen. Plots schreeuwden wij beiden. Tegelijk haalden de twee bomba’s hard uit en sloegen op de roodharige kutlippen en mijn ballen. Een felle stekende pijn beet door mijn ballen, diep mijn lichaam in. Omdat de bomba op mijn rug zat, kon ik geen kant op. Ik trappelde slechts wild met mijn voeten, om de brandende pijn te verbijten. Weer kriebelde het rietjes zachtjes de gepijnigde ballen. Ik snikte. Nu al gebroken. Wist dat dit mijn lot was. Tien jaar lang. Gebruikt worden, gestraft worden. Bij deze eerste straf schikte ik me al in mijn rol; ik had hier niets anders te doen dan te gehoorzamen en te ondergaan… Weer gilden we, de tweede slag was zelfs nog harder dan de eerste.

Na vijftien slagen stapten de bomba’s van ons af. Mijn ballen stonden in brand. Mijn hele onderlichaam bestond slechts uit één pijnlijk epicentrum. Mijn gezicht was nat van de tranen die rijkelijk vloeiden. Half kruipend, niet in staat normaal te lopen, nam ik weer plaats op mijn eerdere plek, in dezelfde slavenhouding. De roodharige stond nog op haar plaats. Ik schrok toen ik de diepe rode, soms open bebloede, striemen op haar kutlippen zag en besefte me dat mijn ballen er ook ongeveer zo uitzagen.

De keuring ging door. Na de dames werden de mannen één voor één naar voren geroepen. Ook zij werden betast, en beknepen. De grote man had het vooral zwaar te verduren. Alsof ze bij hem extra wilden benadrukken wie de baas is, knepen de bomba’s meerdere keren zijn ballen fijn, zodat de man steeds weer met pijnlijke gillen ineen kromp.

-“Jij daar, kom hier”

Schoorvoetend ging ik naar de bomba’s. Ik moest in een andere slavenhouding; mijn billen op de hakken, rechtop zittend, handen in mijn nek. Mijn blauw geslagen ballen lagen op de grond tussen mijn benen. De stoere vent moest tussen mijn benen kruipen:

-“Pijpen!”

Je zag de afkeer van de man, dezelfde afkeer die ik voelde. Wat?! Een harde slag op zijn billen, deed hem wijselijk besluiten om in slavenhouden, gebogen tussen mijn benen, mijn slappe pik in zijn mond te nemen. Nee! Ik werd gepijpt door een man?!

-“Kom op, hoertje, pijp die pik stijf. Dat is jouw taak hier in huis. Pikken van meesters stijf maken. Wen er maar aan. Maak dit slavenpikkie hard en stijf, anders zwaait er wat!”

De man had het moeilijk. Kokhalzend nam hij mijn lid zo goed mogelijk in zijn mond. Met grote tegenzin likte hij mijn eikel en zoog voorzichtig aan mijn penis. Maar mijn onderlichaam voelde pijnlijk beurs geslagen en gezogen worden door een man was niet iets waar ik erg snel warm van werd. Mijn pik bleef dus lange tijd slap, wat de man veel commentaar opleverde. Met een zweep werd hij aangespoord beter zijn best te doen. Elke zweepslag schoot zijn mond naar voren en nam hij mijn pik dieper in zijn mond. Elke slag zag ik een nieuwe roze-rode striem op zijn billen erbij komen.

Langzaam zwol mijn lid. De warmte van zijn mond maakte dat ik ondanks mijn afkeer van seks met mannen, toch geil werd. Na ruim een kwartier stond mijn pik stijf te trillen en kreeg de man eindelijk complimenten:

-“goed zo hoertje, dat is jouw taak. Je bent een pikkenlikker en een zaadslikker. Maak hem klaar en verspil geen druppel van zijn geil”

Midden in de ruimte, met de ogen van iedereen op mij gericht, voelde ik vol schaamte hoe mijn pik steeds harder klopte en schokte. Gelukkig had ik het besef om zachtjes te vragen of ik klaar mocht komen. Ik kreeg toestemming en luid kreunend spoot ik mijn zaad in de keel van de stoere grote man, die met grote moeite, half brakend, mijn zaad doorslikte.