Verlangen - 3

"Hoe was je date?"
Eva haar vraag slaat me met verstomming.
"Hoe weet jij... ?"
"Heel de klas heeft het erover." lacht ze.
Ik vloek even binnensmonds. Niet alleen heeft Els me die date opgedrongen, maar ze heeft het intussen ook met heel de klas gedeeld. Tenzij niet zij, maar Eva zelf hier achter zit.
"Heb jij dit...?"
"Heb ik wat?"
"Heb jij die date geregeld?"
"Waarom zou ik me met jouw ellendige leventje bemoeien?" Het klinkt haast minachtend.

Ik voel me rood worden. "Als je wilt weten hoe mijn date was, daar is het antwoord." Ik wijs naar Carl die een eindje verderop in een vrolijk gesprek verwikkeld is met zijn nieuwe blonde vriendin.
Eva schudt haar hoofd. "Het ziet er naar uit dat je het verkeerd aangepakt hebt."
"Dat weet ik." mompel ik.
"Maar het is nog niet te laat."
Ik frons mijn wenkbrauwen.
"Je kent het verhaal van de honing en de bijtjes?"
"Nee." Ik kijk Eva vragend aan.
"Carl is het bijtje en dat wil maar één ding: honing. Dus als jij hem geeft wat hij wilt, dan... bingo."
"Honing?" Ik snap totaal niet waar Eva het over heeft.
Eva zucht. "Je poesje is de honingpot."
"Honingpot?"
"Een man wil neuken. Jesus, is dat zo moeilijk te begrijpen."
"Dus ik moet mij laten neuken door Carl?"
Eva schudt opnieuw haar hoofd. "Enkel als hij de ware is, maar op onze leeftijd, vergeet het. Nee, nu moet je genieten en ervaring opdoen."
Het lijken wel de woorden van mijn moeder: 'Geniet van je jeugd, het zijn de mooiste jaren van je leven.'
"Hoe dan wel?" zucht ik.
"Je moet hem af en toe wat honing laten proeven, maar de honingpot zelf hou je gesloten. Je moet hem beloven dat hij je helemaal kan krijgen, hem af en toe wat lekkers voorhouden. Wat kussen, wat spelen,... En wanneer hij beseft dat de honingpot gesloten blijft, ben je weer een aantal maanden verder en is het tijd voor een ander vriendje."
"Ah..." reageer ik.
"Succes ermee." en weg is Eva.
De woorden van Eva spoken nog een tijdje door mijn hoofd. Even denk ik er aan haar raad op te volgen, maar dan zie ik het afscheid tussen Carl en mij na het fietstochtje weer voor me. "Ik zie je snel weer." Een belofte die hij had uitgesproken, zonder er ook maar één woord van te menen. Nee, ik ga me echt niet belachelijk maken door te proberen me aan hem op te dringen.

Terwijl ik in gedachten verzonken ben, komt Els bij me staan. "Hoi Leen."
Ik kijk op. "Ha!"
Even kijken we elkaar aan, niet wetend wat zeggen.
"Die date..." begin ik geërgerd.
"Hoe is het verlopen?" klinkt het nieuwsgierig.
"Heb jij die geregeld?"
"Ja, goed he."
"Waarom?" vraag ik kortaf.
"Omdat ik zag dat jullie alletwee dolgraag wilden, maar niemand de eerste stap durfde te zetten."

Ik besef dat ze gelijk heeft. Maar toch geeft het haar niet het recht om zich te moeien met mijn leven.
"Waar haal je het recht om te spelen met mijn gevoelens?"
"Dat had ik achteraf gezien inderdaad beter niet gedaan."
"Goed dat je dat beseft."
"Ik had moeten weten dat het onmogelijk is jou te koppelen. Zelfs voor zo'n nerd ben je nog te lelijk."
"Pardon?"
"Ik denk dat je me wel gehoord heb. Je zou heel knap zijn als je wat zou afvallen."
Ik pers mijn lippen op elkaar. Ik kan niet geloven dat ze dat tegen me zegt. Alsof ik niet weet dat ik wel een kilo of tien zou kunnen missen. Ik weet dat ik nooit een slank lijf zal hebben, dat er altijd rare deukjes in mijn kont zullen zitten en dat geen enkele sport tegen mijn liefde voor chocolade op zal kunnen. Daarom ook dat ik voor een spiegel probeer niet naar mezelf te kijken als ik naakt ben. Ik vind het niet fijn mijn spiegelbeeld te zien, ik voel me er niet prettig bij. En dat komt niet alleen door de rondingen van bepaalde lichaamsdelen, het is niet enkel iets fysieks. Ik zit al een hele tijd niet lekker in mijn vel.

"Hoe durf je zoiets te zeggen." begin ik, maar nog voor ik mijn zin kan afmaken, draait Els zich om en snelt ze er vandoor, recht naar het groepje barbie-trienen dat een eindje verderop luid staat te gitteren. Ze loopt langs Eva en fluistert iets in haar oor. Haar verraad is genoeg om me ter plekke te doen bevriezen. Maar waar ik pas echt van schrik, is de sluwe glimlach die vervolgens op haar lippen verschijnt. Er is iets eigenaardigs in de manier waarop de twee met elkaar omgaan, bijna iets vertrouwds, wat een vlaag van razernij door mijn lichaam jaagt. Haar actie, hoe kort ook, maakt dat ik me uit de voeten maak. Ik snel de klas in en ga op mijn plaats zitten, overspoeld door jaloezie en overhaaste conclusies. In een poging kalm te blijven, knijp ik met mijn vingers in mijn neus. Als ik ervoor wil zorgen dat mijn hersenen niet zouden exploderen, moet ik op zoek gaan naar afleiding en onmiddellijk komt de gedachte aan Carl in mij op. Misschien had Eva wel gelijk.


***

"Leen? Ben jij dat?" klinkt een warme stem boven het gekletter van potten en pannen uit. Ik laat mijn rugzak onder aan de trap op de grond zakken. Tot zover mijn plan om stilletjes naar mijn kamer te glippen. Ik slenter naar de achterkant van ons huis. In de keuken loop ik op mijn ma af om haar een kus op haar wang te geven.
"Hoe was je dag?" vraagt ze.
"Gaat wel." antwoord ik. Ik neem me voor om niks over de ruzie met Els te vertellen. Ze zou zich toch alleen maar zorgen maken en me overladen met goedbedoelde raad. 'Je hebt vrienden nodig,' zou ze zeggen. 'Vrienden om mee op te trekken en lol mee te hebben in plaats van je hier in huis op te sluiten.'
"Ik ga alvast wat huiswerk maken, we hebben morgen toets geschiedenis." zoek ik een excuus om me even af te zonderen.
"Is goed, meisje. We eten over een uurtje." roept ze me na wanneer ik naar mijn kamer loop. Ik werp mezelf met mijn gezicht naar beneden op bed en adem de frisse geur van wasverzachter in die vervat zit in de stof van mijn dekbed. Ik blijf even huilend liggen.

De beelden van deze middag schieten weer door mijn hoofd. Ik snap het gewoon niet. Els was verdomme mijn beste vriendin. Ik kan me best inbeelden dat ze nog meer vriendinnen wil dan mij alleen... maar er zijn zoveel andere meisjes die beter bij haar passen dan dat ene groepje. Daarbij komt nog dat ik de keren dat ik haar heb horen klagen over Eva niet eens meer kan tellen. Ik zucht, sta op en loop naar mijn kleerkast. Ik reik naar de lade onderin en neem er een schriftje uit dat verstopt zit onder een stapel slaapkleedjes. Het is mijn dagboek. Mijn uitvlucht. Hierin schrijf ik al mijn opwellingen en bevliegingen op, al mijn dromen over hoe mijn leven eruit zou kunnen zien. Een leven dat in het teken staat van plezier en de geur van versgebakken koekjes. Een leven waarin ik sexy kleedjes draag in plaats van wijde spijkerbroeken. Ik zou er niet langer uit zien als een saai meisje. Ik zou mijn vrienden zelf kunnen kiezen en zelf weten van wie ik hou.
Ik pak mijn pen en vul mijn dagboek pagina na pagina met de meest perfecte droom die ik op dat moment kan bedenken. Een droom die zo echt voelt dat ik hem bijna kan aanraken, eentje over mijzelf en ... Carl.

Die avond nestel ik me met een warme chocomelk voor tv in de zetel. Ik heb mijn slaapkleedje al aangetrokken en mijn haar zit in een knot gedraaid, maar er hangen al plukken los. Volgen wat er op televisie speelt, doe ik niet. Ik ben in gedachten verzonken. Ik denk aan Eva en haar verhaal en zie mezelf een honingpot in de lucht steken.
"Hier Carl, wat honing."
Ik zie Carl zijn arm uitstrekken naar de pot.
"Nee, nee... nu nog niet...".
"Ik wil honing!"
"Wacht ik laat je proeven." Ik steek mijn vinger in de pot en laat die door Carl aflikken. "Lekker?" vraag ik.
Ik zie kwijl uit zijn mond lopen. "Nog..." jammert hij. "Ik wil nog."
"Een beetje geduld, schatje. Ooit krijg je de hele pot."
"Nu, ik wil hem nu."

En dan gaat de deurbel. "Doe jij open, Leen?" vraagt mijn moeder. Ik zucht en stap geërgerd naar de voordeur. En daar staat Carl. Mijn mond valt open. "Goeieavond Leen."
"Wat doe jij hier?" reageer ik verbaasd.
"Mag ik binnen komen?"
Ik doe een stap opzij. Mijn buik doet rare dansjes, vlinders, maar dan sterker. Op dat moment besef ik dat ik niks anders draag dan een strak slaapkleedje dat bijna niets verhult. Ik hoef niet eens naar beneden te kijken om te beseffen dat mijn tepels zichtbaar zijn. En mijn dijen. Oh God, mijn haar! Ik kijk om naar de trap. Een groot deel van mij wil naar boven rennen en iets anders aantrekken.
"Je ziet er leuk uit." Ik kan gelijk niet meer ademen wanneer ik merk dat Carl mij aankijkt. Vanaf mijn schouders naar beneden. Zijn blik blijft op sommige delen langer hangen dan op andere. Ik voel een tinteling in mijn borsten. Diep vanbinnen word ik warm, vuur stroomt door mijn aderen.
"Ik vind je slaapkleedje wel leuk." lacht hij.
Ik voel mijn wangen rood worden. Ik kijk hem aan alsof hij een buitenaards wezen is.
"Dat lieg je."
"Ik vind je leuk, Leen."
"En daarvoor ben je helemaal naar hier gekomen? Om me dat te zeggen?"
"Wel euh... ik kwam voor de honingpot."
"De wat?"
"Je weet toch dat mannen daar gek op zijn?"
"Honing?"
"Ik wil je neuken." En dan duwt hij me de keuken in.
"En eens je hebt mogen proeven, laat je me vallen?"
"Inderdaad."

Ik kijk hem met rare blik aan terwijl hij opnieuw een stap naar voren zet. Hij blijft vlak voor me staan. Elke vezel in mijn lijf staat op scherp. "Laten we doen wat we allebei zo graag willen." fluistert hij.
We kijken in elkaars ogen.
"Oh ja?" Mijn adem stokt terwijl hij mijn heupen stevig vastgrijpt.
"Ja." Hij steekt een hand omhoog en streelt met zijn duim over mijn borst. "En deze worden met de seconde harder."
Hij maakt een diep geluid en zijn handen glijden over mijn onderrug verder naar beneden. Hij pakt mijn kont vast.
"Hou je niet in."

Hij trekt zijn shirt over zijn hoofd uit. "Jouw beurt."
Ik haal bevend adem. Mijn vingers trillen wanneer ik ze achter de rand van mijn slaapkleedje haak en het uit trek. Carl kijkt met een hongerige blik naar mijn lichaam. Ik stop met nadenken en raak in ademnood.
Zonder iets te zeggen pakt hij mijn blote borst vast. Hij streelt met zijn duim over mijn stijve tepel en neemt die tussen zijn vingers. Ik krom mijn rug.
"Je bent prachtig, volgens mij is de rest ook zo mooi."
"Wil je het ontdekken?" Mijn stem klinkt hees.
"Moet je dat nog vragen?"
Ik pak glimlachend zijn pols vast en sleep zijn vingers over mijn buik naar mijn zwarte slipje. Zijn hand glipt onder het kant tussen mijn dijen. "Je bent er al klaar voor," klinkt het verbaasd.

Met zijn hand tussen mijn benen trekt hij me tegen zich aan. Ik kan door zijn spijkerbroek heen voelen hoe hard hij is. Ik kreun zachtjes terwijl zijn vingers aan de slag gaan. Ze glijden door de natheid die zich daar heeft opgehoopt.
"We kunnen het hier in de keuken doen, als je dat wilt. Ik kan je lekkere kont op het aanrecht planten of op de wasmachine. Of ik kan je op de tafel nemen."
Zijn lippen glijden over mijn gezicht. Hij bijt me zachtjes in mijn oor terwijl hij een vinger bij me naar binnen laat glijden. Ik zucht. "Doe maar wat jij wilt."
Die woorden duwen me bijna over het randje, ik ben dichtbij. Heel dichtbij. Als hij zo verder gaat, is het al voorbij voor we begonnen zijn. Ik leg mijn hoofd in mijn nek en bijt hard op mijn lip om te voorkomen dat ik schaamteloos zou smeken om nooit meer op te houden.
Met een zachte lach, draait hij me om en duwt me voorover op het aanrecht. Ik hoor het geluid van zijn rits die opengaat. Mijn ogen worden groot wanneer hij me opnieuw begint te strelen, om me voor te bereiden op wat komen gaat. Bij dat vooruitzicht vergeet ik al mijn schaamte. Tot nu toe was ik er in geslaagd mijn heupen stil te houden, maar nu beweeg ik ze tegen zijn hand. Een bliksemflits van verlangen schiet door me heen.

"Carl," smeek ik.
En dan voel ik hem. Hij duwt zich in me, centimeter voor centimeter. Zo langzaam dat ik er gek van word. Het korte pijnlijke gevoel wanneer hij door mijn maagdenvlies breekt, verdwijnt al snel. De druk is haast overweldigend. Hij begint te stoten in en uit me. Elke stoot is diep en snel. Dit is neuken, niet meer dan dat. Ik duw terug en beweeg net zo hard met hem mee.
Het geluid van onze lichamen die tegen elkaar kletsen, van mijn gekreun en zijn harde gegrom, galmt door de keuken. Een van zijn handen glijdt over mijn rug en hij grijpt mijn haar terwijl hij me tegen het aanrecht gedrukt houdt. Zijn heupen beuken tegen de mijne.

Ik kom klaar. Snel en heftig met sterretjes. Ik kreun het uit en beweeg niet meer mee. Zijn heupen gaan nog steeds door, hij blijft stoten, totdat hij zich diep in me duwt. Genot schiet opnieuw door me heen en wordt opnieuw heviger bij elke stoot die hij maakt. Dan schokt hij en stopt hij met bewegen.
Naschokken golven door ons heen. Stuipjes gaan door mijn lijf. Na wat een eeuwigheid lijkt, open ik mijn ogen en kijk ik naar de bovenkant van het fornuis. Mijn lippen vormen een gelukzalige glimlach. Carl maakt zich los van mij. "Leef je nog?" vraagt hij.
Ik wil niet bewegen. "Ik weet niet."
Dan zet ik me af van het aanrecht en buig naar beneden om mijn slip van de grond te pakken. Door het bukken voel ik de stroom vocht tussen mijn benen. Ik ben drijfnat.
Ik trek mijn slaapkleedje weer aan en kijk hem aan. Hij heeft zijn broek al dichtgeknoopt en zijn t-shirt weer aangetrokken.
"Dit is eenmalig," zegt hij koel.
"Dat is het zeker," antwoord ik.
"Het was leuk."
"Vanzelfsprekend."
Carl wil nog iets zeggen, maar lijkt plots van gedachten te veranderen. Hij beweegt snel en komt op mij af voor ik doorheb wat er gaande is. Hij drukt zijn lippen vluchtig op mijn mond en draait zich om, stapt de deur uit en doet hem achter zich dicht. Ik sta een tijdje verstijfd achter de deur.
"Dat was het dan." mompel ik in mezelf. "Tot nooit meer."
Ik staar naar de lege honingpot.

"Leen! wakker worden."
Ik open mijn ogen en kijk ongelovig rond, alsof ik deel uitmaak van een droom die maar niet vervliegt.
"Zou je niet beter naar bed gaan? Je bent in slaap gevallen."
Ik kijk in de ogen van mijn ma. Ik kreun even, knik en zonder iets te zeggen, loop ik slaapdronken de trap op. Ik hoop dat mijn ma de natte plek tussen mijn benen niet opgemerkt heeft.