Verlangen - 6

Maria slaat me gade van achter het chocoladecakeje dat ze aan het verslinden is. Ze reikt over de tafel, pakt mijn hand vast en begint mijn handpalm te bestuderen. "Precies wat ik dacht, er staat: ik ben verliefd op Carl. Daar staat het, in dat zweterige handje van jou."
"Echt niet."
"Ach meisje, ik merk toch hoe je naar hem kijkt. En hoe hij naar jou kijkt..."
"Ik ben niet verliefd op Carl." Met moeite voorkom ik dat mijn stem overslaat.
Er verschijnt een rimpeling op Maria's voorhoofd. Langzaam begint ze te grijnzen. "Is het daarom dat je stem hapert als je over hem praat?"
"Mijn stem haperde niet."
Maria heft haar schouders op. "Als jij het zegt... Ik begrijp niet waarom jullie het zo voorzichtig aan doen."
"Dat zijn jouw zaken niet." sneer ik.
"Inderdaad," zucht Maria.

Ik besluit van onderwerp te veranderen: "Iets anders nu, heb je vrijdagavond iets te doen? Ik ben dan alleen thuis en ik dacht 'misschien kunnen we iets leuks doen samen' ".
"Vrijdag kan ik spijtig genoeg niet. Ik heb mijn ouders beloofd dat ik samen met hen oma ga bezoeken in Brugge."
"Oh." klink ik teleurgesteld.
"Maar misschien kan je Carl vragen?"
Nog voor ik kan antwoorden, hoor ik een kuch achter ons. "Hoor ik daar mijn naam?".
Ik schrik op en draai me met een ruk om. Ik kijk recht in de stralende ogen van Carl.
"Ja, Leen wou je iets vragen." Ik draai mijn hoofd weer naar Maria en staar haar boos aan. Die snelt er met een excuus vandoor.

"Je wou me iets vragen?" glimlacht Carl wanneer we even later alleen zijn.
"Ik... euh... ik..." Ik kan niet verhinderen dat mijn hoofd knalrood wordt. "Ik heb Maria gevraagd voor vrijdag, maar ze kan niet." stamel ik.
"Da's jammer."
"Misschien... euh... heb jij iets te doen?"
"Dus omdat Maria niet kan, vraag je mij maar?".
"Ja... euh…nee. Ik... ja..."
"Wat wil je doen?"
"Vrijdag is het 'Flodder'(1) op TV. Misschien vind je het leuk om er samen naar te kijken?"
"Naar Flodder kijken? Weet je dat zeker?"
Ik kijk Carl met open mond aan. Het had me leuk geleken om samen met Maria te kijken en intussen vrolijk commentaar te geven op de verschillende scènes. Te laat besef ik dat het met Carl wel eens anders zou kunnen uitpakken.
"Euh," antwoord ik. "we kunnen ook iets anders doen."
"Nee hoor, Flodder is prima."

Die vrijdag is Carl al vroeg bij mij thuis. We eten gezellig pizza en keuvelen er vrolijk op los.
"En dan nu het belangrijkste van de hele avond," grap ik.
"En dat is?"
"Het dessert!" Ik trek een doosje uit de koelkast en draag het naar de tafel.
"Wat is het?"
"Chocoladetaart."
"Mmm, lekker."
"Ik neem het grootste stuk."
"Hoezo?"
"Ik ben dol op chocolade."
"Ok dan." Daarop glimlacht hij en de manier waarop zijn mond omhoog krult, bezorgt me een zinderend gevoel. Ik licht het deksel van het doosje op en zie een punt van de meest fantastische chocoladetaart ooit. "Dit ziet er goed uit. Wel jammer voor jou."
Verbaasd kijkt hij op. "Wat bedoel je?"
"Er is maar één stuk. Een zalig uitziende spies chocolade, maar wel maar eentje."
"Ach, dan neem je toch gewoon twee vorkjes."
Ik trek een wenkbrauw op. "Twee vorkjes? Ik zou het grootste stuk krijgen en dit is duidelijk het grootste stuk."
"Als er maar een stuk is, moet je delen."
"Dat weet ik zo nog niet, ik deel geen chocolade."
"We kunnen er ook om vechten." Met een guitige uitdrukking komt hij op me afgelopen. Ik til de taart hoog boven mijn hoofd en draai alle kanten op om zijn handen te ontwijken.
"Voorzichtig," gil ik, "straks valt hij en dan heeft niemand iets."
"Dat risico moet je maar nemen, tenzij je deelt."
"Dat nooit." Ik ren ervandoor, achter de bank langs. Zodat hij aan de ene kant staat en ik aan de andere. Ik steek een vinger in de taart en breng een hap naar mijn mond. Terwijl hij toekijkt, sluit ik mijn ogen en zucht ik van genoegen. "Lekker," zeg ik.
"Je hebt er om gevraagd." Hij springt op de bank en probeert me te grijpen. Haastig dein ik achteruit, waardoor de taart bijna uit mijn handen glip.
"Kijk uit!"
In de stilte die volgt, kijken we elkaar hijgend aan. Een warme gloed van verlangen trekt door mijn hele lichaam en het is geen verlangen naar chocolade, zoveel is duidelijk.
Ik zucht... "Ok, twee vorkjes."

---

"Oh buurman, wat doe je nu?".
Tatjana Simic staat met blote borsten voorovergebogen tegen de koffer van een grijze Citroën CX.
Naast me op de bank zit Carl onwennig heen en weer te schuiven. Angstvallig probeert hij de bobbel in zijn broek te verbergen.
"Mannen," zucht ik.
"Hoezo?"
"Een paar blote borsten en ze zijn niet meer te houden."
"Hm."
"Wat bedoel je met dat 'hm'?" vraag ik dwingend.
"Niks, gewoon een geluidje."
Ik geloof hem voor geen meter, maar op dat moment doet het er niet toe. Die stomme filmscène heeft me ook meer opgewonden dan ik durf toegeven. Mijn borsten voelen zwaar en mijn tepels drukken uitdagend tegen de zachte stof van mijn truitje. Ik sluit mijn ogen en geef me heel even over aan mijn fantasie. Een fantasie waarbij Carls handen en mijn borsten in voorkomen. Zijn handpalmen die ze omvatten, zijn duim en wijsvinger die met mijn tepels spelen tot het genotsgevoel me naar een gelukzalige climax drijft.

"Je ziet er mooi uit vanavond."
"Ik..." er vliegt een blos naar mijn wangen. "Bedankt." Vlinders in mijn buik vliegen enthousiast op.
Kusje?"
Carl wil me zoenen... En ik wil gezoend worden.
"Leen?"
Ik schrik op wanneer ik zijn vingers ineens heel dicht bij mijn gezicht zie. Hij pakt een pluk haar dat langs mijn wang is gevallen en stopt die achter mijn oor. Zijn hand blijft even rusten.
"Je doet het weer."
"Wat doe ik?"
"Je in jezelf terugtrekken."
Dat is waar, dat doe ik constant.
"Waar zat je?"
Ik glimlach. "Nergens, ik ben hier."
Zijn lach wordt breder.
"Kusje?" vraagt hij weer.
De spanning in mij neemt toe en ik adem langzaam uit. "Ok, één zoen."
Hij buigt zich naar me toe en houdt zijn hoofd schuin zodat onze monden recht tegenover elkaar zijn. Mijn lippen gaan verwachtingsvol uiteen. Carls lippen komen neer op die van mij. Ze zijn warm en... droog. Dat verbaast me. Ik had verwacht dat ze natter zouden zijn. En toch voelt het fijn. Zeker nu de druk toeneemt en hij met zijn lippen die van mij verder uit elkaar duwt. Opeens wordt het meer. Zijn mond beweegt tegen de mijne en ik zoen terug.

Ik wil hem niet tegenhouden wanneer zijn hand van mijn hals over mijn rug naar mijn heup beweegt en hem daar laat rusten, want ook dat voelt fijn. En ik verzet me niet wanneer hij me naar beneden duwt. Ik leg mijn handen op zijn schouders en hij buigt zich over me heen. We blijven zoenen en al snel zijn de zoenen niet meer droog. Zijn onderlichaam tegen het mijne voelt ook fijn, zeker nu hij begint te bewegen in een geheimzinnig ritme. En dat is... fijn.

Het is ook fijn dat hij zijn vingers strekt en weer kromt rond mijn heup. Daar krijg ik het warm van en hoewel ik niet meteen de kleren van onze lijven wil rukken om er volledig voor te gaan, is het wel... erg fijn.
En dan steekt hij zijn hand onder mijn trui en legt die op mijn borst.
Wacht eens even. Mijn ogen vliegen open.
Ik steek mijn hand uit en grijp zijn hand vast en maak mijn mond van hem los. "Ho!"
"Wat?" Hij heeft zijn ogen nog altijd gesloten.
"Alleen een zoen, zei ik." breng ik hem in herinnering. Ik trek aan zijn hand. "Dit is meer."
"Vind je het dan niet leuk?"
Vind ik dat? Ik had het fijn gevonden. "Nee, nu niet meer."

Ik wist niet dat je "nu niet" ook kan opvatten als "kus me nog een keer", maar Carl blijkbaar wel. Hij drukt zijn mond weer op die van mij en nu is het niet langer fijn. Ergernis vlamt in me op als een lucifer die wordt aangestoken. Ik pak zijn arm steviger vast en trek die van onder mijn trui vandaan. Ik duw tegen zijn borst en kijk boos naar hem op. "Ga van me af."
"Daar heb ik helemaal geen zin in," zegt hij mopperend en hij blijft liggen.
Daarom duw ik hem met volle kracht van me af. De bank is zo smal dat hij van de zitting op de vloer valt en dit met een harde bons. Carl kijkt verbaasd knipperend naar me op. "Je hebt me van de bank geduwd."
"Ja, omdat je een viezerik bent."
Hij krabbelt snel overeind. "Oh ja? En waarom smeekte je dan of ik je wilde zoenen?"
"Wat???" snauw ik. "Je vroeg of je me mocht kussen en toen zei ik: één zoen. Ga nu niet de waarheid verdraaien."
"Ach... weet je, ik vond het niet eens de moeite."
"Let op je woorden, makker!"
Carl kijkt me uitdagend aan.

"Ik ga even wat drinken halen. Ik heb een cola nodig," mompel ik. Ik moet even wat afstand nemen. Ik ben redelijk overdonderd door wat er gebeurd is.
Haastig sta ik op en storm ik naar de keuken. Achter me hoor ik Carls voetstappen. Helemaal verward steun ik met mijn handen op het aanrecht, mijn hart bonkend in mijn keel. Dan hoor ik een kuch achter me. Ik draai me langzaam om. "Ga weg," fluister ik.
Carl kijkt me aan met een vragende blik in zijn ogen. Zijn ene hand belandt op mijn schouder. Hij streelt zachtjes mijn bovenarm.
"Ik meen het," zeg ik schor. "Laat me met rust."
Dan komt hij nog dichterbij en leunt hij voorover. Ik voel hoe hij me zachtjes tegen het aanrecht duwt. Mijn adem gaat sneller wanneer zijn andere hand over mijn rug glijdt en vlak boven mijn middel tot stilstand komt.
"Dat kan ik niet," antwoordt hij.
Ik bal mijn vuisten. "Waarom niet?"
Carl ademt diep in en uit en kijkt me van dichtbij aan. "Ik ben verliefd op jou," zegt hij zachtjes.
Wezenloos schud ik mijn hoofd. "Ik geloof je niet." Tranen wellen op in mijn ogen. Ik moet mezelf beschermen, maar wil het zo graag geloven.
En dan kust hij me opnieuw. Hij drukt zijn lippen heel zachtjes tegen de mijne. Het is zo'n aarzelend gebaar dat het bijna geen kus kan worden genoemd, maar mijn lichaam reageert als buskruit op een klein vlammetje. Mijn hoofd twijfelt misschien, maar mijn lichaam niet. Een blos kleurt mijn wangen wanneer ik hem zacht terugzoen. Tot mijn verbazing hoor ik hem zacht kreunen. Het voelt zo goed. Dit is de kus die ik me altijd had voorgesteld, wanneer ik dagdroomde.

Hoe onbegrijpelijk het ook is, hij is verliefd op me. Dit is echt. Ik kan het aan alles voelen: mijn snel kloppende hart, de spanning die tussen ons hangt, zijn handen warm en teder op mijn lijf. Dit heb ik nog nooit eerder gevoeld. Carls adem gaat gejaagd wanneer hij me uiteindelijk weer loslaat. "Ik heb iets voor je," zegt hij zacht. Uit zijn zak haalt hij een papiertje.
"Wat is dat?" vraag ik.
"Ik heb het gisteren voor je geschreven." Carl kijkt verlegen naar de grond. "Een gedicht."
"Voor mij?" ik schud niet begrijpend mijn hoofd.
"Ik hoop dat je het wilt lezen. Ik heb nog nooit zoiets geschreven." De onzekere klank in zijn stem doet me getroffen opkijken.
"Natuurlijk." stamel ik. "Ik ben gewoon overdonderd." Allemachtig. Hij heeft me gezoend en hij heeft een gedicht voor me geschreven. Carl zet een stap achteruit en glimlacht naar me. Met trillende handen open ik het papiertje dat hij in mijn handen heeft geduwd. Ik begin nog niet direct met lezen. Mijn gedachten dwalen af naar de kus van daarnet. Ik wrijf zachtjes lang mijn lippen.

Liefde op het eerste zicht,
Direct toen ik je zag
Ik kan alleen maar dromen
Dat ik bij je zijn mag.
Dat dit gevoel ook komt van jou,
Al vermoed ik zeker van wel,
Ik hou nu al van je,
Ja dat weet ik snel.
Volgens mij zijn we een match,
Hebben wij die ene klik,
Als door bliksem getroffen,
Vol liefde jij en ik.

Tranen staan in mijn ogen. "Dit is prachtig." fluister ik.

---

Soundtrack bij dit verhaal: Fixkes - vraag het aan

(1) Flodder, Film uit 1986