Arjens Moeder

Op verzoek van Emma dit verhaal.

Vroeger (ik ben van 1996) op de lagere school noemde ik de moeder van mijn vriendjes altijd “tante”.

Dat was gebruikelijk. De moeder van Jacco heette tante Marjan, de moeder van Sven was tante Corrie en de moeder van Jeroen was tante Wil. Alleen de moeder van Arjen noemde we ‘Arjens moeder’ omdat ze tante een stomme benaming vond. Ze was ook niet het ‘tante’ type. Ze was pakweg 20 jaar ouder dan ons. Arjen had gewoon een hippe jonge moeder. Anyway, ik had een leger aan tantes die geen tante waren.

Nu, zoveel jaar later heb ik in onze geboorteplaats een beginnend timmerbedrijfje. Ik ben best een handige vent zegt iedereen. Ik ‘zit’ momenteel veel in de tuinhuisjes. Niet zo’n blokhut van internet maar gewoon een solide houten bouwwerk op een betonnen voeting en met duurzame materialen.

Afgelopen zomer liep er op een zonnige vrijdagmiddag een knappe vrouw mijn werkplaats in. Ik herkende haar meteen en terwijl ik de afzuiginstallatie uitzette riep ik ‘He, Arjens moeder, hoe is het met u?’.

Ze glimlachte vriendelijk, gaf me een kus op de wang en zei “He Bjorn, zeg maar ‘jij’ hoor, hoe gaat het met je?”.

En hoewel ze om informatie kwam over een tuinhuisje raakte we eerst aan de praat over vroeger.

Ik was Arjen helemaal uit het oog verloren toen hij voor zijn studie naar de stad ging en zich in het studentenleven had gestort. Arjen bleek inmiddels internationaal aan de weg te timmeren als ‘iets met computers’. Zijn moeder kon even niet op de dure engelse benaming komen.

Het gesprek liep eigenlijk zo lekker (dat het vijf uur was voordat we er erg in hadden.

“Ik doe altijd een biertje op vrijdagmiddag, doe je mee?” vroeg ik en ik pakte twee koude flesjes Heineken uit de koelkast. We gingen naast elkaar op de houten werkbank zitten en proostten.

Ze dronk bier uit de fles, wat ik sowieso stoer vind bij een vrouw en we praatten verder alsof het een reünie was. Tegen de tijd dat er 6 lege flessen op de tafel stonden en ze nog steeds niet uitgepraat was kon ik mijn ogen nauwelijks meer afhouden van haar vormen in het blauwe zomerjurkje.

Ik maakte een compliment “we zijn allemaal 20 jaar ouder geworden behalve jij” en ze antwoordde “jij was altijd al een charmeurtje he”. Na die zin keek ze me recht in mijn ogen aan en kwam bracht langzaam haar hoofd naar me toe. Ik deed hetzelfde en onze lippen vonden elkaar.

Met gesloten ogen tongzoende ik de moeder van mijn basisschool vriendje. Ze legde lief haar handen op mijn wangen om het moment kracht bij te zetten. Mijn hand streelde haar rug en blote benen. Haar hand verdween in de wijde broekspijp van mijn korte werkbroek.

Ik ging voor haar staan bij de werkbank, ze deed haar benen wijd om me er tussen te laten en ik kuste haar hals. Ze trok mijn shirt omhoog en over mijn hoofd uit. Gepassioneerd en nog steeds zonder een woord te wisselen kuste we elkaar.

Mijn hand voelde onder haar zomerjurkje en tastte in haar kruis. Haar handen gleden over mijn rus. Door de dunne stof van haar slipje heen voelde ik hoe nat ze was.

Ze knoopte mijn broek open die door het gewicht van de utility-belt meteen op de grond viel. Ze stroopte mijn boxer 20 centimeter omlaag waardoor mijn pik meteen vrij de wijde wereld in prikte.

Ze schoof iets meer naar de rand van de werkbank. Met mijn hand schoof ik haar slipje opzij en liet mijn harde lul zo bij haar naar binnen glijden.

Tal van films heb ik gezien waarin de vonken er vanaf spatten in een liefdes scene maar dit had ik nog nooit meegemaakt. Ik had het gevoel dat onze lichamen dampend ineen smolten. Ik gleed langzaam bij haar naar binnen, haalde langzaam terug en herhaalde dit. Zij woelde met naar handen door mijn haar dat stijf was van de stof en zaagsel.

Zonder te overdrijven hielden we dit vol in wisselend tempo maar toen voelde ik toch echt het zaad mijn ballen uit borrelen. De verzwaarde adem van Arjens moeder kondigde ook haar climax aan en zo goed als tegelijk kwamen we klaar, net als in de film.

We zoenden nog wat maar de spanning was weg. Het biertje wat ik haar aanbood sloeg ze af.

“Ik moet er vandoor” zei ze met hese stem. “Kom je volgende week even het thuishuis opmeten?”. Ze keek nog even om en knipoogde toen ze mijn werkplaats verliet.