Zakenreizen - 4

De volgende morgen rijden we weer richting Nederland. We naderen de Belgische grens als Hans plotseling opmerkt: “Marieke, ik durf het bijna niet te vragen, maar zou je nog een nacht met mij willen doorbrengen?”

Ik schrik ervan. Dit verwacht ik helemaal niet. “Ben ik zo goed bevallen?” reageer ik wat flauw, ik weet niet zo goed wat te zeggen.

“Eigenlijk wel, je bent een heel knappe vrouw en ik verlang zelfs naar je” is zijn antwoord. Ik ben even stil. “Je maakt me verlegen” reageer ik, maar ik voel mij ook wel gevleid.

De vorige keer met Hans flitst door mijn hoofd, het was toen heel plezierig. We zijn een tijdje stil en dan zeg ik “ja, ik wil wel.” Hans geeft mij een bemoedigend tikje op mijn been.

Hij zoekt een parkeerplaats en belt met het thuisfront. Hij deelt Henk mee dat het nog een dag duurt, in de onderhandelingen zijn wat problemen ontstaan en of hij nog een dag langer van mijn diensten mag gebruik maken. Hij zegt het wat dubbelzinnig, maar Henk vat dit niet, vindt het geen probleem en wenst ons succes toe. Hetzelfde verhaal houdt hij tegen zijn eigen huisgenoot.

In Brussel zoeken we een hotelletje op. We pakken onze bagage en gaan naar onze kamer.

We besluiten de stad in te gaan om ergens te lunchen en we vinden een gezellig restaurantje. Hierna gaan we Brussel in en bekijken de prachtige binnenstad.

Omdat het mooi weer is, pakken we een terrasje en proosten op nog een gezellige avond.

Tegen de avond zijn we weer in het hotel. We kunnen hier prima dineren en ik ga mij verkleden in mijn mooie jurk. Ook Hans trekt een net pak aan.

Tijdens het diner maakt hij wat opmerkingen en ik doe een knoopje meer los. “Ik kan bijna niet wachten” is zijn reactie.

Eenmaal terug in de kamer ontdoet hij zich van zijn jasje en vest om zich daarna met mijn kleding te bemoeien. Hij maakt de rits los en trekt de jurk over mijn hoofd. Ik sta alleen in mijn spannend setje voor hem. Op mijn beurt maak ik de knopen van zijn broek los en trek deze naar beneden, waarna zijn overhemd volgt. Zijn hemd en onderbroek doet hij zelf uit.

Zo staan we tegenover elkaar.

Hij omarmt mij en dan gaan we voorzichtig zoenen, maar als hij zijn tong tussen mijn lippen brengt, gaat het al gauw verder in heftig tongzoenen. Ondertussen zitten zijn handen aan het haakje van de bh en maken deze los. We gaan door met zoenen en de bh ligt los tussen ons in. Ik laat hem op de grond vallen en wil dan het pakje condooms pakken. Tot mijn schrik merk ik dat het niet in mijn tasje zit. “Ik heb geen condooms” zeg ik tegen Hans, “ik moet ze in Reims hebben laten liggen.”

“Ik zal extra voorzichtig zijn” is zijn antwoord, “dan spuit ik op jouw borsten.” Het stelt mij een beetje gerust en dan trek ik Hans mee naar het bed.

Als we naast elkaar liggen fluister ik ”hier heb ik naar verlangd.” “Ik ook” brengt Hans uit. Hij glijdt met zijn ene hand over mij hele lichaam om dan bij mijn borsten stil te houden. Hij streelt ze heel teder en ik geef hem een kus. Dan begint Hans mijn borsten te kussen en neemt de tepels tussen zijn lippen. Zijn tong streelt eromheen.

Ik begin nat te worden en dan leg ik hem op zijn rug en ga op hem zitten, mijn knieën langs zijn benen. Ik pak zijn stijve lul en steek die in mijn kutje. Nu ga ik heen en weer bewegen. Het is even zoeken om het prettigste gevoel te krijgen, maar als zijn lid eenmaal langs mijn genotsknopje gaat, raak ik meer opgewonden.

Hij heeft ondertussen mijn borsten beetgepakt, die boven hem hangen en begint daar mee te spelen.

Ik voel mijn hoogtepunt al naderen en als het zover is, laat ik mij voorover op mijn ellebogen vallen. Hijgend ligt mijn gezicht naast die van Hans.

Daan draait hij mij om en gaat verder met mij te neuken. Ik geniet hier met volle teugen van en sla mijn benen om hem heen. Hij begint te grommen en dan gaat hij uit mij en begint over mijn borsten te spuiten. Even later liggen we beide hijgend naast elkaar.

Als we wat bijgekomen zijn, sta ik op om mij wat schoon te maken. Ik loop naar de badkamer en dan merk ik dat er toch wat sperma op mijn kutje zit. Ik veeg het schoon en ga er van uit dat Hans zich op tijd heeft terug getrokken.

Ik was mij even en kruip dan weer bij Hans in bed. “Wat vond ik dit lekker” zeg ik. Hans kust mij en beaamt alleen maar mijn mening. Na een tijdje vallen we in slaap.

De volgende morgen hoeven we niet zo vroeg op te staan, we hebben alle tijd. We knuffelen nog wat met elkaar en staan dan op om te ontbijten. We zijn in de loop van de middag in onze woonplaats en Hans zet mij keurig voor de deur af.

Die avond vertel ik Henk hoe moeilijk de onderhandelingen waren, maar dat het gelukkig opgelost is. Later op de avond hebben we heerlijke seks met elkaar.

Het is twee weken later en ik had ongesteld moeten worden, maar ben het nog niet. Ik ga na wanneer Henk en ik voor het laatst gevreeën hebben. Dat is een paar dagen voor mijn vertrek naar Reims geweest en direct na terugkomst. Maar er is een kleine kans dat de zwangerschap ook tijdens mijn reisje naar Reims ontstaan kan zijn. Statistisch gezien is de kans het grootst dat Henk de vader is.

Ik haal een test op en diezelfde dag blijkt dat ik inderdaad zwanger ben. Ik ben opgetogen, maar dan knaagt de twijfel wie de vader kan zijn. Ik besluit om het helemaal voor mijzelf te houden en die avond vertel ik Henk opgetogen dat we zwanger zijn.

Hij vindt het geweldig en omarmt mij. We drinken er een glaasje op en ik besluit dat dit tevens mijn laatste glas alcohol is.

Een tijdje later wordt er een echo gemaakt. Henk en ik gaan er samen heen. Als we uitleg krijgen over wat we zien op het scherm, springen ons de tranen in de ogen: voor het eerst de baby zien.

Ze vermoeden dat de bevalling ergens in februari zal zijn.

Op mijn werk vertel ik het aan Astrid, die opgetogen is en dan zeg ik het ook aan Hans. Hij is blij en feliciteert mij. Als hij vraagt wanneer het zo ver is, dan zie ik hem rekenen. Hij zegt niks, maar geeft mij een zoen.

“Geen zakenreisjes meer?” vraagt hij. “Voorlopig kan het nog wel” antwoord ik hem, “bang om zwanger te worden hoef ik niet meer te zijn.”

Hans lacht, “dat is zo, we zien binnenkort wel” antwoordt hij. Met een blij gevoel verlaat ik zijn kantoor.