Sven De Hulpscout - 8

Nadat Sven zich gedoucht heeft en weer aangekleed is, tafelen we een beetje na. Ik heb intussen Svens vochtigheid van vloer en broek gehaald.

- "Dat je fotografeert, weet ik nu. Maar je had het over een eindscriptie. Waarvoor?"

- "Nederlandse taalkunde."

- "Waar gaat die over?"

- "Het is een soort vergelijking van lesboeken voor de onderbouw havo en vwo. Vooral gericht op de delen waarin schrijven centraal staat."

- "En?"

- "Tja, ik kom eigenlijk tot de conclusie dat die boeken niet echt een methode genoemd kunnen worden. Ik geef algemene tips aan docenten om er toch nog iets van te maken."

- "Klinkt als mijn vader."

- "Jouw vader?"

- "Ja, is zijn interessegebied. Hij heeft in Amsterdam een paar jaar Nederlandse taal- en letterkunde gestudeerd in de tachtiger jaren. Uitwisseling Noorwegen en Nederland."

- "En toen?"

- "Is marketing gaan doen in de voedingsindustrie."

- "En je ma?"

- "Zij is docente bewegingsonderwijs. Halve baan."

- "Zijn best wel raakvlakken. Mijn ma is docente wiskunde en pa zorgmanager."

- "Broertjes of zussen?"

- "Eén vier jaar oudere broer."

- "Ik ben enig kind."

Ik stel Sven voor dat we de kreeften rond acht uur gaan klaarmaken. Hij maakt me duidelijk dat we die beesten nu wel moeten verlossen uit hun lijden.

- "Zal ik ze doden, Chris? Gaat echt het snelst met een goed mes op de kop."

Sven blijkt heel behendig en zegt - net als Bart - dat ze meteen de koeling in moeten. Ook de twee die al over een paar uur klaar worden gemaakt.

- "Zullen we de foto's alvast bekijken, Chris? Ik ben benieuwd."

Sven en ik lopen naar m'n bureau en ik zet de computer aan. Dan ziet Sven de submappen Edward en Casper.

- "Vriendjes?"

- "Edward ex en Casper speeltje."

- "Mag ik het speeltje zien?"

Ik open de map en één van de foto's.

- "Holy Moses." Sven staart me aan, slikt en vraagt: "Heb je dat dikke monster in je gehad?"

Ik knik.

- "Mag ik je ex ook zien?"

Ik klik terug, open de andere map en laat een totaal van Edward zien.

- "Nou ja, en jij denkt dat je de mijne niet aankunt?"

- "Sven, jij hebt een speer en fluisterde vanmiddag 'diep'."

- "Nou, laat die van mij dan maar eens op foto zien."

Ik haal de geheugenkaart uit de camera, plaats hem in de hub en importeer de zojuist gemaakte foto's. Duurt ietsje langer dan ik gewend ben.

Dan klik ik een foto aan waarin Svens eikel tikt tegen z'n middenrif. Zo verschrikkelijk veel detail, zo mooi rank (maar niet te) en absurd lang. Sven slikt, schuifelt ongemakkelijk op de bijzetstoel en wijst een cumshotfoto aan. Ik open die. Je ziet de spermastraal nog redelijk scherp bij de eikel.

- "Uhm, nou snap ik het."

- "Fijn, Sven."

- "Vind je me niet mooi genoeg?"

- "Och jongen, nee. Je bent een droom, maar dat daar ga ik niet zomaar helemaal in me krijgen."

- "Oké, snap ik nou. Jij gaat alles leiden."

- "En als je wild wordt?"

- "Ik ben wel soepel, maar niet sterk. Ik vermoed dat jij sterker bent."

Ik laat die woorden op me inwerken, knik en besluit het risico te nemen.

Het is inmiddels half acht. Sluit de computer, plaats de geheugenkaart terug in de camera en loop met Sven naar de keuken. Ik open de koeling en haal er een fles pinot blanc uit: "Wijntje bij het koken."

- "Ben eigenlijk toe aan wat fris", en Sven vult zijn wijnglas met kraanwater.

Ik vul de waterkoker, zet hem aan en blijk aan Sven een heel goede, intelligente kookhulp te hebben.

- "Mosterd-saffraansaus doe ik."

- "Oké, Sven, spinazie doe ik, is alleen opgieten in een zeef en ik doe ook de salade. Oven gaat al aan."

- "Die grote soeppan moet nu al met water, laurier, twee potten visfond en - waar is de rozemarijn?"

Ik pak een potje gedroogde rozemarijn en voeg de helft toe. Sven proeft het vocht in de pan: "Heb je ook visbouillonblokken? Is iets te slapjes. Mag ik wijn voor de saus."

Ik krijg het warm, voel liefde in me opkomen, ga op m'n knieën, trek Svens trainingsbroek naar beneden en slurp de slurf naar binnen. Sven trekt terug, glimlacht en zegt: "Stout mannetje."

Het duurt tien minuten voordat het vocht in de soeppan kookt. Sven is al ver met de saus. De salade is klaar, de spinazie doe ik op het laatst, dus ik rasp een stuk parmezaan.

- "Niet te veel, Chris, gaat overheersen. Bewust geen zetmeelproduct?"

- "Yep."

Dan open ik de koeling, pak twee kreeften en donder ze in de kokende soeppan. Sven zet de stand op power: "Heeft-ie nog een paar minuten nodig."

Dan zie ik Svens eikel boven z'n broekband uitkomen. Ik druk me tegen Sven aan, kus hem en fluister in z'n oor: "Een beetje pijn mag het wel doen hoor." Sven glimlacht: "Ik vind het best wel eng." Dan stelt Sven de soeppan terug naar standje zes: "Maximaal nog tien minuten. In de oven hooguit vier minuten. Koksmes slijpen."

Ik volg Sven, zie hoe hij vocht uit de pan meeneemt in de saus, inkookt en dan gaat de sauspan van het vuur en een deksel erop.

Sven haalt vervolgens de kreeften uit de pan. Snijdt ze vanaf de kop naar onderen doormidden en haalt er ingewanden uit die hij meteen in de prullenbak werpt. Een groenig deeltje houdt hij apart.

Ik heb twee grote, rechthoekige, stalen ovenschotels nodig en twee roosters.

Sven opent de sauspan, legt er roomboter in, een deel van de groene drab en roert de saus rustig door. Ik leg de kreefthelften in de twee schotels, Sven overgiet ze met de saus en de geraspte parmezaan. Dan opent Sven de oven en plaatst de schotels op de roosters. Hij staat gebukt door het glas te kijken.

Ik was al hard, maar word nu harder. De broek van Sven is zo naar beneden. Ik kijk naar een maagdelijk grotje. - "Net gespoeld, Chris, doe maar." Ik zet m'n eikel tegen de jongemannenkut en geef druk. Ik hoor een zucht, dan een fikse teug adem en Sven laat me binnen. Ik duw rustig door en krijg hem er helemaal in. Sven begint te walsen om m'n pik: "Fuck, ontmaagd met kreeften in het vizier. Zo doorgaan, geen condoom." Het is zo gepiept: ik houd het maar een minuut vol. Sven is te aantrekkelijk.

- "Haha, dat voelde ik. Chrissie moest wat kwijt."

Sven gaat rechtop staan terwijl hij z'n onderbroek en broek optrekt.

- "Nou wel graag een wijntje."

Ik schenk hem en mezelf in, overgiet de spinazie met kokend water en dan doet Sven twee ovenwanten aan. Hij haalt de schotels uit de oven en een supergeur vult de keuken: "Heb je een kreeftentang?" Ik rommel een beetje in wat lades en blijk er twee te hebben.

We besluiten alle gerechten in schotel te doen of laten en zetten de eettafel vol. Ik ga zitten, maar Sven loopt nog even terug. Dan zet hij een klein kommetje met de overgebleven groene drab neer.

- "Zag ik je eerder al mee bezig. Wat is dat?"

- "Weet ik niet zeker, maar het heeft kreeftsmaak in het kwadraat. Als ik het moet inschatten iets rondom lever."

- "Kreeftsmaak in het kwadraat, die moet ik aan ma vertellen."

Sven en ik hebben tijdens het eten geen conversatie nodig. We genieten volop en kunnen allebei per persoon met gemak de twee halve kreeften aan. Dan komt er ineens een symboliek in me op. Sven is noord-zuid en ik meer oost-west. 'Vergezocht, Chris, te veel rare boeken gelezen.'

- "Chris, misschien raar, maar kunnen we straks een voetbalprogramma kijken?"

Ik heb net een superhap vlees uit een kreeftenschaar genomen. Die saus van Sven is er hemels bij.

- "Tuurlijk joh, vind ik ook leuk."

- "Uhm, vind je het erg als ik je pas morgenvroeg ga nemen?"

- "Wat is er?"

- "Ik voel jouw zaad bij m'n kontje. Moet wennen. Gaat allemaal snel."

- "Lieve schat, natuurlijk."

Dan pas snap ik echt dat 17 en 23 nogal een verschil kan zijn. 'Wel beide priemgetallen', zegt een bizar deeltje in m'n hoofd.