Starlene

Een verhaal dat in enige mate op de werkelijkheid berust

Elk jaar ontmoet ik John. Hij is een Australiër die jaarlijks zijn vakantie in Azië viert. Hij bezoekt een paar landen en ik ben dan het slotstuk van zijn reis. Hij is geen close vriend. We hebben zo af en toe contact en zien elkaar een paar dagen. Dit jaar blijft hij 3 dagen alvorens terug te vliegen naar huis. Meestal komt hij met een vrouw. Over het algemeen zijn het jonge vrouwen. En Iedere keer een ander. John is nogal actief op dating sites. Tot een relatie komt het nooit. John heeft nog nooit een relatie gehad zover ik weet. Ook niet in Australië. Hij is begin 50. Een aardige vent, maar nogal een egotripper. Ik kan best met hem overweg, maar dat is waarschijnlijk omdat ik hem maar een paar dagen per jaar zie. Zelf ben ik totaal anders. De vrouw die hij dit keer mee bracht is een heel aardige vrouw. Ze werkt als lerares op een basisschool in een klein plaatsje, ver weg in de bergen. Van haar plaats naar de mijne is een reis van ruim 3 uur met de bus. Haar naam is Starlene en ze is 36 jaar. Starlene is een naam die je niet vaak hoort. Starlene betekent (opgezocht in google) een ster. Ik vond haar direct aantrekkelijk. Een leuke, lieve lach, sociaal en geïnteresseerd. Ik mocht haar direct. Totaal geen vrouw die bij John past, maar goed. Ze hebben samen iets, dus dat heb ik maar te respecteren. We gingen vanzelfsprekend uit. Ik had verwacht nu hij met deze vrouw was dat hij wat minder zelfzuchtig was. Helaas, net als alle andere jaren, was er geen verschil. Zelfzuchtige John. Jammer hoor. Het verschil met de andere vrouwen is dat John nu wel een vrouw had meegenomen, die zijn instelling niet accepteerde. Ze klaagde er niet over tegen mij, dat niet, maar ik observeerde dat bij haar de irritaties toenamen. Ik heb zelfs een paar ruzies meegemaakt. Soms liep John gewoon even weg om iets te bekijken of ergens wat te kopen. Dan bleven Starlene en ik samen achter. Dan was ze zo aardig en zo lief. Het deed me pijn te zien hoe hij met haar omging. Ze kwamen op maandag. Dinsdag gingen we de hele dag uit. John met zichzelf en ik met Starlene. Zo kan ik het wel als beste omschrijven. 's Avonds of 's nachts moet er wat voorgevallen zijn, want op woensdagochtend kwam ze al vroeg met haar tas naar me toe. Ik zat buiten koffie te drinken. “Ik ga,” zeg ze, “ik heb er zo geen zin meer in.” Ondanks dat ze niet vertelde wat er gebeurd was, begreep ik haar. Ik reed haar naar het busstation. “Ik vind het echt jammer,” zeg ik haar, “ik vind je zo’n aardige vrouw. Ik ben blij je te hebben leren kennen. Mag ik je misschien een keer bellen?” Ze vond het prima en we wisselden onze nummers uit. Toen ging ze. Twee keer keek ze om. We zwaaiden. Ze lachte. Ik hou van haar lach.

Terug vroeg ik John over haar. Hij zei: “No problem. Ze draait wel weer bij. Ze is zo gauw op haar pik getrapt.” Hij lachte om zijn eigen grapje. “Dus het is niet uit,” vroeg ik. “Nee, antwoordde hij, “zover ik weet niet, maar ik bel haar later wel vanaf het vliegveld.”

John vertrok in de middag. Ik bracht hem naar het vliegveld. “See you next year, John!”

“You bet,” antwoordde hij.

De volgende dag belde ik Starlene op tussen de middag. Ze nam aan: “Hallo?”

“Hallo Starlene. Met Mike! Hoe is het met je?”

“Ja, wel goed.”

“Heb je nog iets van John gehoord?”

“Nee, niets meer, maar het is goed zo.”

“Starlene, ik wil je iets vragen. Zou jij vanavond, als je tijd hebt, met mij uit eten willen gaan?”

“Wat?” Verwondering in haar stem.

“Je hoort het goed. Ik wil echt met je uit eten gaan. Zoals het voor je verlopen is de afgelopen dagen, zit me totaal niet lekker. Ik wil het daar met je over hebben, maar vooral wil ik je een ontspannen avondje aan bieden. Dat heb je verdiend.”

“Dat is echt aardig van je, maar het kan niet. Ik geef les tot half 5 en eer ik bij je ben is het misschien 8 of 9 uur. En morgen heb ik weer school.”

“Maar Starlene, ik kom naar jou toe!”

“Wat?” Ze valt stil.

“Luister. Als je tijd hebt en wilt, dan kunnen we bijvoorbeeld om 6 uur ergens afspreken. Ik weet niets daar, dus als jij mij een naam van een restaurant geeft, dan wacht ik je daar op om 6 uur.”

“Meen je dat echt, Mike?”

“Dat meen ik echt!”

“Meer dan 2 of 3 uur rijden om met mij te eten?”

“Ja, Starlene. Ik wil het echt.”

Ik had haar duidelijk verrast. Dit had ze niet verwacht. We spraken af in een restaurant. Ze gaf me de naam. Ik beloofde er om 6 uur te zijn.

Ik vertrok om 4 uur. 10 over half 6 kwam ik bij het restaurant aan. Mijn navigatie app Waze kende het restaurant en bracht me er feilloos heen. In de auto tekste ik haar. “Ik ben onderweg,” reageerde ze, “een minuut of 5 nog.”

Ik stapte uit en wachtte bij de auto. Ze zag me onmiddellijk toen ze aankwam. Een blijde blik op haar gezicht. Ik omarmde haar kort, maar geen zoen of zo. Starlene heeft een ander en dus moet ik voorzichtig zijn. Zeker in het openbaar.

Het was een eenvoudig ‘self service’ restaurant. In metalen ‘food plates’ stond het eten opgesteld. We namen een bord en bestek, liepen langs de plates en namen wat we wilden. Bij de kassa wilde Starlene betalen, maar dat wilde ik niet. “Ik nodigde je uit, dus ik betaal.”

We vonden een vrij tafeltje. Het eten was niets bijzonders. Niet slecht of zo, maar gewoon..eten. Tijdens de maaltijd hadden we het uiteraard over John. Ik vertelde dat hij een prima man was, maar als eeuwige vrijgezel geen idee heeft hoe hij met een vrouw moet omgaan. Hij is heel egocentrisch in alles. Hij denkt geen moment aan zijn partner. Ik praat het niet goed, vertelde ik haar, maar zo zit hij in elkaar. “Hij lijkt me een moeilijke man om mee te leven, maar als je tot hem door weet te dringen, ben ik er zeker van dat hij een goede vent voor je is.” We raken in gesprek met een hoop vragen. Haar gevoelens voor hem hebben een knauw gekregen. Dit had ze duidelijk niet verwacht. Toch, vertelde ze me, heeft ze de relatie niet verbroken. Ze heeft tijd nodig om alles op een rijtje te zetten en om dan te beslissen of ze met hem verder wil of niet.

Na de maaltijd wilde ik graag koffie. Starlene bracht me naar een koffiehuis. Het was daar erg stil. Zij nam aardbeien-shake, ik sterke koffie. We spraken verder. Het werd persoonlijker. “Weet je, Starlene, ik ken je pas een paar dagen, maar jij komt zo positief op mij over. Toen ik je voor het eerst zag had ik direct een goed gevoel en ik dacht: Wow John, jij hebt een goede vrouw gevonden! Ik ben blij voor je. Je bent sociaal, zorgzaam en je ziet er leuk uit.” Starlene glimlacht. “Nee, ik meen het en ik hou ook van de manier waarop je lacht. Ik ben echt blij je te hebben leren kennen en het doet me daarom best wel een beetje verdriet te zien hoe John met je omgaat.” Ik staar in de ruimte en voorbeelden van Johns omgang met haar gaan door me heen. Ik schud mijn hoofd en kijk haar aan: “Zo zou ik never nooit met jou of met welke vrouw dan ook omgaan. Je verdient alle respect.” Starlene antwoordt niet. We vallen stil en zijn ieder met onze eigen gedachten bezig. Dan hoor ik Starlene zeggen: “Mike, ik ben blij jou te hebben leren kennen en ik voel dat je een goede man bent. Dank je wel dat je helemaal naar hier bent gereden.. Wil je trouwens nog koffie?”

“Eh..koffie?...eh..hoe laat is het?” Ik kijk op mijn mobiel. Kwart voor 9.

“Beter van niet,” antwoord ik, “ik vind het heerlijk om bij je te zijn, maar jij moet morgen werken en ik heb nog een lange rit voor de boeg.”

“Waarom blijf je hier niet slapen?”

“Hè?’

“We hebben hier ook pensions en zelfs een hotel. En dan ga je morgen terug.”

Ik voel er wel wat voor. De wegen zijn hier over het algemeen onverlicht. Je moet echt voorzichtig rijden in het donker. Na enige aarzeling stem ik toe.

Starlene brengt me naar een simpel maar schoon hotel. Ik schrijf me in en krijg de sleutel. De auto kan ik achter het hotel parkeren. We lopen naar buiten en rijden de auto naar achteren. Dan stappen we uit. Starlene zegt: “Ik woon hier maar zo’n 15 minuten vandaan.”

“Wil je nog wat drinken?” vraag ik. Het is half 10.

“Nee joh, jij hebt je slaap nodig.”

Zorgzame Starlene! Ik kijk haar na als ze weggaat. Zeker drie keer kijkt ze om en zwaait. Vlak voordat ze in de ‘van’ stapt, kijkt ze nog een keer. Ik houd mijn mobiel omhoog. Ze begrijpt me. Ik loop het hotel in en zeg bij ingeving tegen het jonge meisje bij de receptie: “Mijn vriendin gaat even naar huis. Ze komt later.” Het meisje knikt.

Ik vind het eigenlijk maar niks. Het was zo gezellig samen en ineens is het over en uit. Op mijn kamer voel ik me ineens een soort van alleen. Zou Starlene dat ook hebben? Ik besluit haar te bellen. “Starlene, ik ben op mijn kamer, maar…eh…vind het eigenlijk niet fijn. Ik bedoel: we hadden het zo gezellig en ineens is het voorbij. Ik heb helemaal geen slaap. Ik weet dat je morgen voor de klas moet, maar als je ook niet kunt slapen, wel msschien vind je het leuk om nog even samen te zijn. Ergens wat drinken. Maar als je moe bent, dan begrijp ik het.”

“Ik heb ook geen slaap,” antwoordt ze, “zal ik naar het hotel komen?”

Mijn hart maakt een klein sprongetje. “Dat vind ik erg lief. Het is toch niet te veel voor je? Ik wacht buiten wel op je.”

“Beter van niet. Een blanke man ‘s avonds laat alleen op straat is niet verstandig. Ik kom wel naar je kamer.”

Ik neem snel een douche. Verkleden kan ik me niet daar ik geen extra kleding bij me heb. Ik had dit immers niet verwacht. Een half uurtje later wordt er op de deur geklopt. Starlene!

In t-shirt en spijkerbroek komt ze binnen. Een glimlach op haar gezicht. Ze heeft twee plastic tassen bij zich en geeft me er een. Er zitten flesjes drinken in. De andere tas zet ze op de grond tegen de muur. Dan omarmen we elkaar, maar opnieuw geen zoen. “Fijn dat je er bent. Echt waar!”

“Ik heb wat te drinken meegenomen. Ik weet niet of er nog wat open is. We kunnen net zo goed wel hier iets drinken.”

Stoelen zijn er niet, dus moeten we wel op het bed gaan zitten. Met onze ruggen tegen het hoofdeind van het bed. Haar arm onder mijn arm door alsof we getrouwd zijn. In onze hand een flesje. Zij heeft een vruchtendrankje, ik een sprite. Bij gebrek aan glazen drinken we uit het flesje.

“Ik ben blij dat je gekomen bent. Ik voelde me ineens zo alleen na ons gezellig etentje.” Ze glimlacht en antwoordt: “Ik ben blij dat ik er ben. Ik had het erg naar mijn zin en vond het jammer dat het voorbij was. Ze zit half naar me toe gedraaid. We praten even over de avond. John komt niet ter sprake.

“Mike,” zegt ze ineens met serieuze stem. Ik draai me half naar haar toe. “Mike,” herhaalt ze, “wat vind je ervan als ik je vannacht gezelschap hou?”

Mijn hart klopt ineens wat sneller: Ik kijk haar aan en zeg: “Wil je dat echt?”

Ze knikt: “Ja, dat wil ik echt.”

Ik denk razendsnel na. Ze heeft John. Goed, ze hebben nu dan wel ruzie, maar ze hoort bij John en John is mijn vriend. Dat kan je niet maken, zegt een stemmetje in me, maar ik hoor mezelf zeggen: “Wow, dat is lief. Natuurlijk kan je hier blijven slapen.”

Starlene neemt direct initiatief. Ze drinkt haar flesje leeg, springt uit bed, pak de tas die op de grond staat en verdwijnt in de badkamer. Een nacht met de vriendin van mijn vriend. Eigenlijk kan dat niet, maar anderzijds John en Stralene hebben wel ruzie en misschien kan ik haar wat troosten. Bovendien misschien wordt het alleen maar slapen. Nou ja..

Al na een paar minuten komt ze de kamer weer in. Ze draagt een oer-degelijke pyjama. Een lange broek en een jasje met knopen. Ik glimlach. John had voor haar een sexy nachtgewaad uit Australië moeten meenemen. Ze komt weer naast me zitten en trekt het laken tot haar middel om zich heen. “Moet jij je niet…” begint ze.

“Sorry, maar ik had hier toch niet opgerekend! Ik heb niks bij me.”

“Dat is waar.” Stilte.

“Ik kan natuurlijk mijn t-shirt uitdoen!”

“Doe maar.”

Ik trek mijn t-shirt uit. Starlene kijkt naar mijn ontblote borst. Mijn spijkerbroek hou ik aan.

“Zullen we er wat gemakkelijker bij gaan liggen?” Ik voeg de daad bij het woord en ga op mijn rug liggen. Mijn hoofd op een kussen. Starlene volgt me. Zij ligt op haar zij naar me toegekeerd. Haar hoofd ook op een kussen. Alleen zij ligt onder het laken, ik lig er bovenop. De ruimte tussen ons is maar klein.

“Dat ik hier met jou mag liggen. Dat had ik echt niet verwacht.”

“Ik ook niet,” antwoordt ze, “maar ik vind het wel fijn”

Ze ligt rechts van me. Ik strek mijn arm naar rechts uit. Ze begrijpt het gebaar. Ze komt wat dichter bij me liggen. Haar hoofd in mijn schouderholte. Ik streel haar rug langzaam. Mijn vingers door haar haren. Ze ligt stil en laat me begaan. En nu? Stop! zegt het stemmetje in me. Maar ik wil helemaal niet stoppen. Ik voel erotisch spanning. Zij ook? Dan zeg ik, eigenlijk vanuit een opwelling. “Stop me, als je wil dat ik stop. Ik..eh..jij bent de vriendin van John en ik beloof je dat ik niks zal doen om tussen jullie in te komen.” Ik realiseer me hoe krom deze zin is. Starlene zegt niets. Zachtjes duw ik haar gezicht omhoog. Ze kijkt naar me. “Starlene, ik vind je een prachtige vrouw, maar je bent niet van mij. Je bent de vriendin van een ander (bewust noem ik John zijn naam niet). Dat accepteer ik en ik wil jullie niet uit elkaar drijven. We liggen samen in bed. Als je wil slapen, gewoon zeggen. Ik waak over je zodat er niets gebeurt.”

Dan zegt ze: “Maar Mike, als ik nou geen vriend heb?”

“Dan..dan wil ik je erg graag vaker zien. Dan wil ik meer met je uit. Op vakantie of een lang weekend. Dat wil zeggen als jij dat ook wil.” Ik ben even stil en voeg er dan aan toe: “Maar je hebt een vriend. Het zal dus wel bij dromen blijven.”

Starlene reageert weer niet, maar wel voel ik nu haar hand op mijn borst. Haar vingers die me strelen. Mijn rechterhand streelt nog steeds haar rug. Met mijn linkerhand streel ik haar gezicht terwijl ze me nog steeds aankijkt. “Je bent lief.” Ik zeg het heel zachtjes. Ze glimlacht en legt haar hoofd weer in mijn schouderholte. Weer een stilte.

“Maar ik vind het niet eerlijk.” Bewust zeg ik het op vrolijke toon.

Ze tilt haar hoofd op en ik zie haar verwonderde blik.

“Ik bedoel: ik lig hier half bloot en jij hebt nog je pyjama jasje aan.”

Direkt gaat ze zitten. Knoopt het jasje los en trekt het uit. Ze gaat terug in mijn schouderholte liggen. Haar hand weer op mijn borst. We zijn beiden half naakt.

Nu moet ik het initiatief nemen en dat doe ik.

Ik draai Starlene op haar rug. Op mijn zij lig ik naast haar. Ze kijkt afwachtend naar me. “Weet je het zeker?” vraag ik nog. Als antwoord trekt ze mijn gezicht naar haar toe en kust me. Ik streel haar gezicht en al kussend vindt mijn hand haar borsten. Het kussen wordt heter. Verlangen ontwaakt. Het maakt haar blijkbaar niet uit dat ze een vriend heeft of is het juist haar behoefte om bij iemand te zijn die haar wel respecteert als vrouw? Mijn twijfel is verdwenen. Aan John denk ik niet meer. Het is nu zij en ik. Ik kus haar hals en kus haar borsten. Ik zuig zachtjes op haar tepels. Ik wil lief voor haar zijn. Steeds opnieuw vinden onze monden elkaar. Mijn hand blijft haar strelen. Haar gezicht, haar borsten, haar buik. Lager ga ik bewust nog niet. Totdat…

“Starlene, kijk me aan.” Ze kijkt in mijn ogen. Deze blik zal ik niet gauw meer vergeten. Er spreekt warmte en verlangen uit, maar zeker ook de behoefte om met me te zijn. Langzaam beweeg ik mijn hand naar haar kutje. Ik streel haar over haar pyjamabroek. Ze zucht. Van afwijzing is niets te bespeuren. Ik streel haar kutje en er omheen. Ze ligt stil. Ik zie haar plezier. “Blijf naar me kijken,” herhaal ik zachtjes. Dan schuif ik mijn hand in haar pyjamabroek, in haar slipje. Ik voel haartjes tussen mijn vingers. Ik merk dat ze haar benen nu iets spreidt. Niet veel, maar iets. Haar kutje voelt warm aan. Echt nat is ze niet. Zachtjes streel ik haar.Na opnieuw een kus, zeg ik: “Ik wil je pyjamabroek en slipje uit doen!” Ze knikt. Dan sla ik het laken weg en ga snel naar beneden. Ik trek beiden in een keer uit en ga op mijn knieën tussen haar benen zitten. Ik kijk naar haar naakte lichaam. Even maar, kort, want ik voel haar onzekerheid. Zelf heb ik nog steeds mijn spijkerbroek aan. “Neuk me, Mike,” zegt ze opeens. De eerste keer dat ze iets zegt sinds de eerste kus. “Straks, lieve Starlene, straks.” Ik ga op mijn buik tussen haar benen liggen. Mijn voeten op de grond. Ik pas maar half op het bed. “Wat ga je doen?” Schrik en onzekerheid in haar stem. Zou ze nog nooit gebeft zijn? schiet het door me heen. “Ik wil je hier een kusje geven. Dat is toch wel goed?” Starlene legt haar hand op mijn hoofd en houdt me tegen. Ze schudt haar hoofd en zegt: “Dat is toch niet…fris?” Ik had dus gelijk. Ze is nog nooit gebeft! Anno 2022! Hoe is het mogelijk! Goed, ze komt dan weliswaar uit een klein plaatsje ver van een beetje stad, maar ze hebben er toch internet? Hoe kan ze anders John daten? Dan hoeft ze toch niet wereldvreemd te zijn. Ik bedoel ‘seks vreemd’ te zijn?

“Geef me je handen.” Langs haar lichaam pak ik haar handen. Onze vingers vouwen zich ineen. “Ontspan je, Starlene, ik zal lief voor je zijn. Het is fijn voor mij, maar helemaal voor jou. Relax!” Ik voel haar vingers knijpen als ik kleine kusjes op haar schaamlippen geef. Ik doe het rustig aan en neem er alle tijd voor. Natuurlijk ook kusjes op haar klitje dat door haar schaamlippen verborgen zit. Langzaam voel ik haar vingers ontspannen. “Is het goed zo?”

“Ja,” zegt ze en ik zie iets van een glimlach. Dan laat ik één hand los. Ik leg mijn hand op haar schaamstreek en open met twee vingers haar schaamlippen. Een klein stukje maar genoeg om beter bij haar klitje te komen. Weer wat kusjes. Dan geef ik haar een likje. Even voel ik haar vingers knijpen, maar direct volgt ontspanning. Kusjes en likjes. Steeds kijk ik naar haar. Ik merk dat haar ademhaling iets sneller gaat. “Starlene,” zeg ik, “vind je het lekker?” Ze glimlacht voluit en knikt. “Ik vind het ook lekker en ga nog even door, goed?”

Ik laat haar andere hand los en heb nu beide handen ter beschikking. Met mijn rechterhand open ik haar kutje wat wijder. Misschien heeft ze er wel geen erg in. Iets nadrukkelijker bef ik haar terwijl ik een vinger van mijn linkerhand een stukje in haar stop. Nu is ze wel nat. Beffen en een beetje vingeren. Ze gaat zelfs meedoen en beweegt lichtjes haar onderlichaam. Starlene is opgewonden. Ik kan door gaan tot ze klaar komt, maar dat is misschien iets te veel van het goede. Nog even ga ik door. Plots gebeurt er iets onverwacht. Starlene zucht diep en houdt zich stil. Verwonderd kijk ik op. Met grote ogen kijkt ze me aan en zegt: “Wat was dat fijn. Echt waar.”

Hè? Is ze klaar gekomen? Ik weet het niet. Ik kruip naar boven en kus haar. “Dus je vond het echt fijn?” Enthousiast knikt ze.

Ineens realiseert ze dat ik nog steeds mijn spijkerbroek aan heb. Ze zegt: “Wil je nu neuken?”

Als ik iets verschrikkelijk vind als ik met een vrouw vrij, is als ze dit zegt. Zo van: als je nog wil, mag je nog wel even, hoor! Maar wel opschieten, want ik moet zo boodschappen doen. Afknapper eerste klas! Gelukkig realiseer ik me dat Starlene dat zo vast niet bedoelt. Cultuurverschil misschien. Verkeerde woordkeus? Onervarenheid? Diplomatiek antwoord ik: “Ik neuk alleen als jij dat ook wil.”

“Ik wil wel.”

“Je wilt wel, maar heb je ook zin?”

“Ja!”

“Nou, dan moet je me wel uitkleden?”

“Wil je dat ik dat doe?”

“Ja, of wil jij zelf niet?”

“Ja hoor!”

Ik begrijp steeds beter hoe zij seks ervaren heeft. Uitkleden. Wat zoenen. Vingeren en dan duikt hij op haar. Ik vermoed ook zo maar dat als de man dan klaar is, hij van haar afgaat en vervolgens zijn eigen ding gaat doen. Ze weet gewoon niet beter. Ik denk ineens aan John. Heeft hij haar ook zo geneukt? D’r op, d’r in, d’r uit?

Anja komt overeind. Ze knoopt mijn spijkerbroek los en trekt hem tegelijk met mijn slip uit. Ze kijkt naar mijn lul en roept verbaasd uit: “Geen haar?”

“Nee, ik hou daar niet van.”

Ze lacht en zegt dan: “Mag ik je aanraken?”

Wat? denk ik. Aanraken? je moet me pijpen, aftrekken, met m’n zak spelen! Ik zeg het niet.

“Ja hoor.”

Met twee vingers strijkt z over mijn lul, die wel stijf is, maar verre van hard.

“Je mag hem ook beet pakken hoor” Ze doet het. Maar zo voorzichtig alsof hij breekbaar is. Ze beweegt haar hand op en neer. Dat doet ze dus weer wel. Blijkbaar doet ze het alleen als de man haar vraagt.

“Pijp jij een man ook wel eens?”

“Pijpen?”

“Ja, mijn lul in je mond.”

“Nee joh, dat is niet fris.Dat doe ik niet. Dat hoort niet!”

Ik dring maar niet aan. Ze heeft voor het eerst beffen ervaren. Dat is wel genoeg. Pijpen komt misschien nog wel een andere keer.

Starlene gaat weer op haar rug liggen en doet haar benen open. “Kom maar.”

Maar natuurlijk kom ik niet. Ik begin als het ware weer opnieuw. Zoenen, vooral zoenen, strelen, likken, vingeren. Als ik merk dat opwinding opnieuw bezit van haar neem, kruip ik op haar. Om een condoom vraagt ze niet. Geeft niet. Ik ben sowieso toch niet van plan in haar klaar te komen. Ik neuk haar langzaam, maar dat wil ze niet. “Sneller, sneller.” Als ik voel dat ik ga komen, trek ik me snel terug. Mijn zaad valt op haar buik. Even blijft ze liggen, maar duwt me dan weg. Ze staat op en verdwijnt in de badkamer. Een paar minuten later is ze al weer terug, fris gewassen.

Alsof sperma iets smerigs is. Ja, ze heeft nog veel te leren als het aankomt op genieten van de liefde bedrijven. Het komt op mij over als..als twee honden. Beetje snuffelen, neuken en klaar. Maar goed, dat is mijn zaak niet. John heeft nog wel het een en ander te doen. Dat wil zeggen als de ruzie wordt bijgelegd.

Al om 6 uur de volgende morgen is ze klaar om te vertrekken. De school begint namelijk om half 8. Ik krijg een zoen en ze bedankt me hartelijk. Ze vond het echt fijn, zei ze en ik geloof haar. “ Een goeie reis terug! En Mike, ik hoop je gauw weer te zien.” Nog een paar zoentjes en weg is ze. Meent ze het? Dat ontdek ik na zo’n 2 uurtjes. Ik val namelijk weer in slaap en als ik twee uur later wakker word, zie ik 5 teksten van haar op mijn mobiel. Lieve teksten, In haar laatste tekst vraagt ze me of ik haar vanavond wil bellen, want ze mist me! Dat zal ik zeker doen.

Ik denk weer aan John en besef dat ik voorzichtig moet zijn.