Jeanne En Marc - 1

Ik ben Jeanne (pseudoniem uiteraard), en het leek me leuk om wat van mijn ervaringen met jullie te delen. Dit is de eerste keer dat ik zoiets schrijf en ik ben benieuwd wat jullie vinden. Ik lees al best een tijdje mee, en zelf hou ik het meest van de realistische verhalen. Vandaar dat ik dit ook met jullie wil delen.

Februari 2011

Zachtjes klapte Jeanne haar tafeltje omhoog. Als ze de eerstvolgende trein wilde halen, was het zaak dat ze nu toch echt de collegezaal verliet om zo bus 12 vanaf de Uithof richting Centraal Station te kunnen pakken. Vroegtijdig een college verlaten was niet haar gewoonte en de reeks die ze nu volgde was uitermate interessant. Ze volgde het vak Griekse mythologie en de docent wist op een hele boeiende wijze de oude klassieke verhalen te verbinden aan de sprookjes en Disney-verhalen waar iedereen mee opgegroeid was. Maar vandaag waren er plannen die belangrijker waren dan het volgen van college: ze zou weer afspreken met Marc!

Stil verliet ze het auditorium en met een stevige pas ging ze door naar de bushalte. Utrecht flitste aan haar voorbij terwijl ze mijmerde over de afgelopen weken. Al meer dan een jaar had ze een crush op Marc; en de laatste weken waren de zaken eindelijk in een stroomversnelling geraakt. Al jaren zag ze Marc zo nu en dan in het voorbijgaan; maar een jaar geleden had ze voor het eerst wat woorden met hem gewisseld. Haar broer had haar overgehaald om toch ook eens een keer naar de jeugdvereniging in haar geboorteplaats mee te gaan en omdat ze die avond geen zin had om niets te doen, ging ze akkoord. Toen ze de zolder waar de vereniging samenkwam op kwam lopen, zag ze hem meteen zitten – zowel letterlijk als figuurlijk. Marc was een knappe jongen, een indrukwekkend sportief lijf, donker haar en groene ogen. Na voorzichtig wat informatie bij haar broer te vragen, wist ze dat hij bijna 25 was en net zijn opleiding had afgerond. Hij deed iets in de techniek, maar wat precies was haar nog niet duidelijk.

Zelf was ze 20 jaar en tweedejaars studente geschiedenis in Utrecht. In het afgelopen jaar was ze vaak naar de jeugdvereniging gegaan; en in alle eerlijkheid was Marc daar de hoofdoorzaak van. Ze genoot ervan om in zijn nabijheid te zijn, maar was te verlegen om toenadering te zoeken. Maar zoals gezegd, de laatste periode waren de zaken veranderd. Marc en haar broer waren goed bevriend geraakt en gingen regelmatig samen uit. Een week of zes geleden was dat weer het geval, en aangezien zij geen plannen had, vroeg haar broer of ze anders misschien meeging met de vriendengroep van de jeugdvereniging.

Glimlachend bedacht ze dat dat wel heel onbaatzuchtig leek -wie wil z’n zusje nu meehebben als hij gaat stappen-, maar al snel bleek haar broer een goede reden te hebben: hij had behoefte aan een bob. Lachend had ze ingestemd en zo kwam het dat ze in een café terecht kwam, recht tegenover Marc. Hij liet zijn blik op haar vallen en warm geworden door zijn aandacht genoot ze van het gesprek dat zich tussen hen ontvouwde. Het was een gewone kennismaking; het voelde bijna als beleefde interesse. Tot het moment waarop haar broer haar op haar schouder tikte om alvast de autosleutel aan haar te geven. Marcs ogen keken vol belangstelling naar de sleutel en hij vroeg of ze net haar rijbewijs had gehaald. Haar broer hoorde de vraag en gaf in haar plaats antwoord: “Ja joh, al bijna twee jaar geleden! Ideaal zo’n zusje!”

Zijn groene ogen brandden nu op haar; ze voelde de abrupte verandering in sfeer. Verlegen lachend keek ze hem aan en vroeg: “Hoe oud dacht je eigenlijk dat ik was?” Marc grapte dat het altijd gevaarlijk was om iets te zeggen over de leeftijd van een vrouw, maar dat hij in ieder geval niet had gedacht dat ze überhaupt al rijlessen had mogen nemen. Het voelde dubbel voor Jeanne: aan de ene kant was ze blij dat Marc nu wist dat hun leeftijdsverschil niet zo ontzettend groot was; aan de andere kant stak het een beetje dat hij haar tot nog toe als een jong meisje had gezien. Dusdanig jong dat ze zijn interesse niet had weten te wekken. Ze schudde het van zich af, en juist de wetenschap dat hij niet geïnteresseerd was geweest in haar, zorgde ervoor dat ze zich ontspande en een gezellige avond had, samen met Marc.

Twee weken later was er weer jeugdvereniging. Marc kletste met iedereen en Jeanne wist niet wat ze met zichzelf aan moest. Als ze eerlijk was tegenover zichzelf was ze eigenlijk gewoon straalverliefd. Het begon pijnlijk te worden om te zien hoe hij zich totaal onbewust was van haar gevoelens. Ze nam zich voor dat ze hier mee moest ophouden. Ze moest of de moed verzamelen om hem uit te vragen of haar energie in andere zaken gaan steken. Dit was in elk geval niet goed voor haar. De avond liep ten einde en haar broer, met wie zij deze keer was meegereden, gaf aan eigenlijk nog naar andere vrienden te willen gaan. Marc hoorde het gesprek en bood aan haar wel even thuis te brengen.

Gespannen stapte ze in zijn auto, een aftands Renaultje. Hij lachte naar haar en maakte excuses voor zijn auto, die inderdaad zo’n beetje van ellende uit elkaar viel. Ze praatten eventjes over zijn auto en daarna viel het gesprek stil. Ze voelde spanning in haar lijf opbouwen. Hoe was het nu mogelijk dat de jongen naast haar niets doorhad van haar interesse in hem!? Nog steeds in stilte draaide hij de auto de oprit van haar ouderlijk huis op. Zachtjes zuchtte ze. Hij zette de motor uit en keek haar aan: “Je bent weer thuis!” Geforceerd lachte ze en beet op haar lip. Haar hart bonkte in haar keel.

Ze wilde duidelijkheid van deze jongen, zodat ze verder kon! Ze deed haar gordel af en had de deurklink al in haar hand. In een vlaag van verstandsverbijstering draaide ze zich weer naar Marc; vragen keek hij haar aan. Zonder verder na te denken boog ze naar hem toe, en kuste ze hem. Haar lippen raakten hem vol op zijn mond. Geschrokken bewoog Marc zijn hoofd naar achteren en ook Jeanne maakte zich snel los van hem. Nou, duidelijkheid had ze nu in ieder geval. Het lukte nog net om een “welterusten” te fluisteren en de deur dicht te gooien.

Marc startte meteen zijn motor en terwijl ze naar haar voordeur liep, hoorde ze zijn auto wegrijden. Jeanne hoopte van harte dat er niemand beneden in de woonkamer was en dat ze rechtstreeks door kon lopen naar haar slaapkamer. Verslagen ging ze op bed zitten terwijl de gedachten door haar hoofd tolden. Ergens was ze ook trots op zichzelf: ze had in ieder geval iets ondernomen, ook al was het dan zwaar onhandig geweest en had het niet geleid tot een positief resultaat. Marc was een vriendelijke jongen; hij zou dit gênante voorval niet delen met een ander. Ze zou gewoon de jeugdvereniging een tijdje mijden tot ze deze afwijzing een beetje te boven was. Gelukkig had ze in Utrecht ook een leuke vriendenkring; en nu ze wist dat hij haar duidelijk niet zag zitten zou dat misschien wat ruimte geven om ook weer nieuwe mensen te leren kennen. Ze was heus niet de eerste die een keer een blauwtje liep.

Enigszins gekalmeerd kleedde ze zich uit om naar bed te gaan. Juist toen ze de lamp wilde uitklikken, hoorde Jeanne haar telefoon trillen. Een sms-je van een onbekend nummer! Haar hartslag was meteen weer net zo aanwezig als dat hij zojuist in de auto was geweest. Hey Jeanne! Dat was een onverwacht leuk einde van een gezellige avond! Je verraste me, maar zeker op een positieve manier! Wat mij betreft zien we elkaar snel weer! Marc (ps. Ik heb je broer net om je nr. gevraagd, ik hoop dat je dat ok vindt).

Jeanne wist van gekkigheid niet wat ze moest doen! Ze vloog op uit haar bed en danste haar kamer rond. Ze viel stil voor de spiegel en keek naar het meisje dat ze daar zag. Haar ogen schitterden van blijdschap en ze had een stomme grijns om haar mond. Ze keek naar haar borsten, heupen, billen. In gedachten zag ze zijn handen daaroverheen glijden. Het idee wond haar mateloos op, maar boezemde haar ook angst in. Hoe zou zo’n knappe vent nou warm worden van haar lijf? Ze schudde negatieve gedachte ook weer van haar af: als hij haar niet had zien zitten, had hij vast niet zo’n sms-je gestuurd. Ze stuurde een sms-je terug: Dat jij mijn nummer hebt, vind ik inderdaad helemaal niet erg😊 Hopelijk zien we elkaar inderdaad snel! Slaap lekker, Jeanne.