Ik word wakker met een enorme hoofdpijn. De eerste minuten kan ik niet focussen. Ik krijg mijn beeld niet scherp. Wanneer het eindelijk wel lukt zie ik beton. Twee meter naast mij ligt Mo op een zelfde soort bed als ik. Er is een deur ie van metaal lijkt. Boven mijn lopen allerlei leidingen. Één ding is zeker: ik ben niet op het politiebureau. Ik kijk om mijn pols. Mijn horloge is verdwenen. Ook mijn telefoon is weg. Ik heb dus geen enkel idee hoe lang ik heb geslapen. Is het nog dezelfde dag?
Het moet wel, anders zouden mijn ouders zich nu zorgen gaan maken. Langzaam sta ik op en loop naar Mo.
'Mo? Mo?'
Hij kreunt.
'Mo, wakker worden.'
Hij draait zich om.
'Noah? Wat... Het water... Je moet het water niet drinken.'
'Welk water?'
Dan denk ik ineens aan de flesjes water die we in de auto kregen.
'Het is al te laat, Mo.'
Ik ga naast hem zitten. Verbaasd kijkt hij om zich heen.
'Waar... Waar zijn we?'
'Dat weet ik niet.'
We kunnen overal zijn. Het laatste dat ik mij herinner is dat we de snelweg af reden.
Zo zitten we een tijd. We zeggen niks. Half verdoofd door het slaapmiddel dat ons is toegediend, half verdoofd door het feit dat we gegijzeld zijn. Of wat dit ook maar mag betekenen. Ik voel ineens mijn maag. We hebben natuurlijk nog niet ontbeten.
Ik sta op en loop naar de deur. Ik sla erop.
'Hallo! Wij hebben honger! Wij hebben nog niks gegeten.'
Een paar tellen later wordt er aan de deur gerammeld en gaat deze open. De man die zich als rechercheur voor heeft gedaan komt binnen lopen. Nu hij zijn leren jas uit heeft zie ik dat ook zijn armen onder de tatoeages zitten. Het is dat ik weet dat hij mij ontvoerd heeft, anders zou ik hem een knappe, geile en stoere verschijning vinden.
'Jullie waren nog aan het pitten. Hier.'
Hij geeft ons een papieren zak van de AlbertHeijn toGo met daarin twee flesjes sap, twee flesjes water en twee zakjes met broodjes. Ik wil het eruit halen, maar dan pakt hij de zak weer terug.
'Dat krijg je natuurlijk niet zo maar. Daar moeten jullie wel wat voor doen.'
Hij zet de zak neer op de stoffige grond en trekt zijn shirt uit. Op zijn onbehaarde gespierde borst staat een enorme tatoeage van een uil. Hij knoopt zijn broek open en haal een forse pik uit zijn Calvin Klein boxer.
'Wie van jullie gaat die even goed verwennen.'
Ik zie Mo nog half out liggen. Dit komt op mij aan. Ik loop op hem af en wil hem zoenen.
'Ik ben geen flikker, jochie. Ik wil gewoon gepijpt worden. Dus zuigen, slet.'
Hij drukt mij naar beneden en houdt mijn hoofd vast. Ik neem zijn pik voorzichtig in mijn mond, maar hij begint mij gelijk in mijn mond te neuken. Hij kreunt.
'Doe je best maar voor dat eten, slet. Ik zal je eerst mijn zaad als lunch geven.'
Ik pijp hem zo goed als ik kan. Ik heb het zwaar met zijn grote pik in mijn mond, maar weet rustig door mijn neus te ademen. Hij kreunt weer.
'Sta op!'
Ik doe het.
'Doe je broek naar beneden. En je boxer ook.'
'Ik wil niet...'
'Broek en boxer naar beneden, flikkertje. Of je verhongert.'
Ik doe het.
'Draai je om nu.'
Ik luister braaf. Ik voel dat er zonder enige vorm van genegenheid twee vingers tussen mijn billen worden gedrukt. Ze glijden makkelijk naar binnen.
'Het sletje is gewoon al klaar om goed geneukt te worden.'
Hij neukt mij hard met zijn vingers. Ondanks dat wordt mijn pik wel hard. Hij haalt zijn vingers uit mij en zonder waarschuwen drukt hij zijn pik in mij. Ik gil het uit.
'Niet zo gillen, flikker. Je vindt het wel lekker.'
Hij grijpt mij bij mijn pik en ballen.
'Zie je wel. Je bent gewoon geil.'
Hij neukt mij hard. Te hard. Pijn heeft de overhand. Toch vind ik het ergens lekker. Om de pijn minder te maken begin ik mijzelf maar te rukken.
'Oh, wat ben jij een geil jochie. Ik ga je zo volspuiten.'
Hij neukt mij nog harder en dieper. Zijn pik stoot diep in mijn binnenste. Hij neukt zo hard dat hij het zaad uit mij neukt. Witte druppels vallen op de vloer.
'Oh, ja, ik ga bijna komen. Ik wil dat je mij leegzuigt, faggot!'
Hij trekt zijn pik uit mij.
'Draai je om!'
Ik doe het.
'Trek die broek en boxer omhoog ik hoef die stijve lul van jou niet te zien, flikker.'
Ik doe wat hij zegt.
'Nu op je knieën!'
Ik kniel en neem zijn pik in mijn mond. Ik proef mijzelf. Ik proef ook iets metaligs. Het moet bloed zijn.
'Waarom weten homo's altijd het beste hoe ze moeten pijpen? Oh, ja, ga door, sletje. Ik ga je zo mijn zaad voeren.'
Hij pakt mijn hoofd en beweeg hem sneller heen en weer. Ik hoor hem genieten.
'Ja, ik ga bijna spuiten. Ga door.'
Dan springt ineens Mo bij hem op de rug en slaat het shirt dat onze gijzelaar heeft uitgetrokken om zijn nek. Zijn pik vliegt uit mijn mond. De twee vallen op de grond. Mo valt zijn hoofd tegen het bed en laat het shirt los. Hij slaat zijn arm om de nek. Ik zie de deur op een kier staan.
'Rennen, Noah, ga hulp zoeken. Weg hier.'
Ik bedenk mij geen ogenblik en ren naar de deur. Ik druk hem open en ik kom in een gang die aan beide kanten naar een deur leidt. Ik ren naar rechts. Ik druk de klink naar beneden en de deur gaat open. Het is een kamer. Een soort van machine kamer. Er is verder geen andere door. Dit loopt dus dood. Ik ren de gang weer in. In de cel zie ik Mo en die eikel vechten. Mo zit bovenop. Ik ren weer verder naar de andere deur. Ik trek de klink en de deur gaat open. Weer een ruimte, maar aan de rechter kant zit weer een deur. Ik ren er naar toe. Ik trek hem open. Ik schrik van de gedaante die ineens voor mij staat: Micheal. Achter hem staat Dennis.
'Zo, de welkomstcommissie! Of wilde je net een luchtje gaan scheppen?'
Ik weet mij niet in te houden en geef Micheal een shop in zijn kruis. Hij slaakt een kreet en duikt ineen. Helaas is Dennis alert en pakt mij vast. Micheal kreunt.
'Jezus, Noah, waar heb ik dat aan te danken?'
'Omdat je Floris hebt vermoord, klootzak. En ons hebt ontvoerd!'
'Ontvoerd?!'
'Die lul heeft mij gewoon hem laten pijpen voor eten. Voor eten!'
Micheal staat op.
'Waar is hij en waar is Mo?'
'Bij hem!'
'Breng mij er heen.'
We lopen door de andere ruimte heen dan weer door de gang. Dan klinkt ineens een knal. Het lijkt vuurwerk. Ik begin te rennen.
Als ik bij de cel ben aangekomen is deze leeg. Ik ren naar de andere deur en ren de kamer in. Daar zie ik de eikel staan. Hij ziet mij en draait zich naar mij toe. Hij heeft een wapen in zijn hand.
'Handen omhoog.'
Ik doe het.
Ineens zie ik Mo. Hij staat ook met zijn handen omhoog.
'Mo, ben je oké?'
'Naast een enorme hoofdpijn wel. Hij vuurde alleen een waarschuwingsshot af.'
'Bek dicht terug naar...'
Micheal en Dennis stappen naar binnen.
De eikel laat zijn wapen zakken.
'Sorry, meneer, ik heb alles onder controle.'
'Het lijkt er eerder op dat je deze twee heren ontvoerd hebt.'
'Maar ik moest van Dennis...'
Dennis stapt op de eikel af en pakt zijn geweer.
'Ik heb gezegd dat je ze op moest halen.'
'Maar toch ook dat ik...'
Het gebeurd in een seconden maar het lijken minuten. Ik zie Dennis het pistool op het hoofd van de eikel richten.
Ik hoor Micheal 'nee' roepen. Dan hoor ik een knal. Ik zie het achterhoofd van de eikel als een tomaat waar op wordt geslagen uiteen spatten. Dan valt de eikel als een vaatdoek in elkaar en op de grond.
Het lijkt alsof mijn hart in mijn keel zit. Mijn oren suizen. Ik voel dat ik moet overgeven, maar ik heb geen maaginhoud en dus blijft het bij kokhalzen.
'Jezus, waar is dat voor nodig?'
Ook Micheal staat in shock te kijken naar Dennis en het lichaam op de grond.
'Hij heeft zijn werk niet goed uitgevoerd en zulke rotte appels kunnen we binnen onze organisatie niet gebruiken.'
'Maar dan nog... Jezus Dennis! Hoe kan ik nou geloofwaardig tegen deze mensen zeggen dat ik nog nooit iemand vermoord heb. Doe dat ding weg en ruim deze bende op. Mohammed en Noah, kom alsjeblieft mee naar een andere plek.'
De spanning wordt mij te veel en ik ga out.
Als ik weer bij ben hoor ik Micheal praten met Mo. Ik houd mijn ogen nog gesloten.
'Mohammed, echt waar, ik heb er niks mee te maken. Ik ken die hele jongen niet eens. Ik kwam gisteren in het appartement en daar zatten ineens twee andere jongens.'
'Joris en Tim.'
'Zij, ja. Overigens erg lekker en gewillig. Goede keuze van jullie beiden. Maar zij vertelden mij over wat er gebeurd zou zijn. En ook dat het die Joris z'n ouders appartement was. Nou, na ze beiden een goede beurt te hebben geven heb ik ze even uitgelegd dat het mijn appartement is. Daarna vertelden ze dat jij naar Noah was gegaan. Terug naar huis. Nou, het leek mij beter niet gelijk dezelfde avond jullie op te laten halen en ook geen slim idee om zelf te komen, gezien jullie beschuldiging, dus liet ik Dennis Justin regelen. Maar goed, dat was niet zo'n goed idee.'
'Maar waarom zo omslachtig?'
'Waren jullie meegekomen als je wist dat het om mij ging? Ik, de persoon die jullie verdenken van het vermoorden van een vriend van jullie?'
'Dat denk ik niet, nee.'
'Precies.'
Ik ga rechtovereind zitten.
We zitten buiten.
'Waarom zouden wij jou geloven?'
Micheal en Mo kijken mij verbaasd aan. Mo komt naar mij toe.
'Gaat het?'
'Waarom zouden wij die lul geloven, Mo?'
Micheal staat op en rijkt mij een hand. Ik weiger hem te pakken.
'Noah, luister, ik zweer je op mijn leven: ik heb niks met de dood van jouw vriend te maken. Waarom zou ik dat doen?'
'Omdat hij wist van jou en jouw pillen handel!'
'Dan nog! Die pillen zijn niet illegaal, dus als hij aangifte had gedaan, dan hadden ze die pillen kunnen testen en dan was we nog steeds niks aan de hand. Behalve dat het even vervelend was geweest, maar dat was binnen een paar dagen ook weer overgewaaid. Ik ben wel wat gewend.'
Hij steekt nogmaals zijn hand uit. Ik pak hem en sta op.
'Ik had jullie nu ook kunnen straffen, want onze hele handel is naar de kloten. Jullie hebben gisteren en vandaag geen pillen uitgedeeld, maar het kan mij even een worst wezen. Ik mag jou en Mohammed ook. Ja, ik ga soms ruig met jullie om, maar ik ga er vanuit dat jullie dat geile spelletje wel leuk vinden. Toch?'
Ik knik. Mo ook.
'Waarom Dennis Justin net neer heeft geschoten is mij een raadsel, daar hebben hij en ik het straks nog wel over maar voor nu...'
'Dennis was bij Floris. Ik heb hem zien staan. Hij was aan het kijken of zijn plan geslaagd was.'
'Maar waarom zou hij dat doen?'
'Werkt hij ook voor Julius?'
'Voor mijn broer?'
Ik knik.
'Ja, hij is van ons beiden een manusje van alles. Hoezo? En hoe ken jij Julius?'
Wat kan ik Micheal vertellen? Ik besluit het hele verhaal te doen.
'Floris kende jou broer. Ze hebben even wat gehad.'
'Mijn broer heeft nog nooit een relatie gehad.'
'Dan zagen ze elkaar met regelmaat. Ze deden het in ieder geval met elkaar. Maar dat ging over en toen kreeg Floris een andere vriend: Kevin. Die Kevin had ook iets met Julius gehad en toen...'
Er klinkt een shot. Ik duik ineen. Ik kijk om mij heen. Dan zie ik Micheal ineen zakken. Hij bloed op zijn borst en leunt tegen mij aan. Mo kruipt naar ons toe.
'Waar kwam dat vandaan?'
'Ik weet het niet. Micheal is geraakt.'
Dan klinkt er weer een shot.
'Neem... de auto. De auto. De sleutels zitten erin...'
Micheal wijst met bebloede hand naar de Hummer. Ik sta op, dan zie ik Dennis op ons afrennen. Hij heeft het pistool van Justin in zijn hand. Hij heeft dus geschoten. Heeft ie expres Micheal geraakt? Of was het de bedoeling mij te raken? Of Mo?
Mo en ik rennen naar de Hummer. Mo gaat achter het stuur zitten. Het is gelukkig een automaat. Hij start de auto. Er wordt geschoten. Dennis is zeker nog tien meter bij ons vandaan. Ineens rijden we achteruit.
'Wat doe je?'
'Micheal moet mee! Hij kan ons helpen. Trek hem de auto in.'
Ik stap uit. Gooi de zijdeur open. Ik hoor weer een knal. Het achterlicht vlieg van de auto. Ik pak Micheal op.
'Ga nou weg. Ga rijden.'
'Nee, jij moet met ons mee.'
Ik trek hem omhoog en met twee passen leunend op mijn rug gooi ik hem de Hummer in.
Zodra ik binnen ben geeft Mo gas en we rijden weg. Ik hoor nog knallen, maar ik hoor ze geen doel treffen.
'Waarom heb je mij meegenomen?'
Micheal ligt nog kreunend op de grond.
'Omdat ik je geloof. Nu helemaal. Hoe erg ben je geraakt?'
'Erg genoeg dat het fucking pijn doet. Maar goed dat het een punt maakt. Jammer alleen dat ik dacht dat Dennis voor mij werkte.'
'Hij werkt toch voor jullie beiden?'
Ondertussen knoop ik het overhemd van Micheal open en zien het gat waar bloed uit gutst.
'Ik had hem in dienst genomen voor ons beiden, maar ook om Julius in de gaten te houden. Blijkbaar heeft Julius hem een beter bod gedaan. Jezus Christus, wat doe je?'
Micheal kreunt het uit van de pijn. Ik heb mijn shirt uit gedaan en druk het tegen de wond.
'Jou helpen!'
'Zeg Mo... Zeg Mo dat hij op de... op de GPS... Dat hij Arendsnest moet zoeken...'
Micheal raakt buitenwesten. Ik ben even bang dat ie dood is, maar ik voel hem nog ademen.
'Mo, zoek Arendsnest op de GPS en rij daarheen.'
Het is even stil.
'Gevonden! Het is wel drie uur rijden. Het ligt in België.'
