Omdat ik lang ziek geweest ben en geen energie voor te schrijven had, heb ik nieuwe ideeën op voice memo's opgenomen. Het eerste verhaal dat ik uitschrijf is deze. Houd er wel rekening mee dat seks niet in elk deel plaats vind. Daarnaast zal ik ook voor het andere verhaal verder gaan schrijven. Veel plezier.
Hanna
Boos loop ik naar de afgelegen boerderij toe. Ik had vorige maand nog zo nadrukkelijk gezegd dat geen fout meer geoorloofd was. En toch sta ik hier weer voor de deur. Hard klop ik niet op de deur, toch wordt de deur direct opengedaan. De vrouw des huizes groet mij poeslief, helaas moet ik meedogenloos zijn, de koning eist dat van mij. Nog een keer kijk ik om, de wachters kan ik zien staan. Bij het kleinste teken staan ze naast me. Maar dat zal niet nodig zijn, de gevolgen zijn dan veel te groot………..
Dit verhaal speelt zich af in de toekomst en het verleden. Helaas lezers, de aarde zal in de toekomst niet meer leefbaar zijn voor ons mensen. Daar kwamen een aantal geleerden achter, werden uitgelachen, maar toch geloofd door een klein select gezelschap. Deze groep mensen zochten in 2113 naar een oplossing, maar die was er niet meer. Alleen door terug in de tijd te gaan kon de schade nog hersteld worden. En zo geschiedde. Een groep van 100 mensen werd opgesplitst om in verschillende gebieden de aarde te behoeden van de ondergang. Zelf werd ik toebedeeld naar wat nu west europa is. Ik dien direct onder koning Frank, ook al zijn wij op een gelijk niveau. Helaas was het in het verleden normaal om 1 koning te hebben en iemand die hem steunt. Omdat deze missie zeer goed voorbereid was, was het ook mogelijk om te zorgen dat wij aan de macht kwamen. En zo geschiedde. Wij hadden bepaalde technieken meegenomen uit de toekomst. Technieken die ons de macht bezorgde die we nodig hadden en bovenal om ervoor te zorgen dat de aarde een nieuwe kans krijgt.
Binnen in de boerderij is het kil. Ik merk aan alles dat ik niet welkom ben ondanks de hartelijke begroeting van net. De man des huizes zit op een stoel naast de openhaard. De twee oudste kinderen staan aan de rug. Omdat ik ook niet meer energie erin wil steken dan nodig, steek ik direct van wal. “Zoals ik jullie vorige maand al verteld heb, moet al het voedsel eerlijk verdeeld worden. Nu de levering van granen en gewassen lager was dan voorspeld…….” Nog voor ik mijn zin kon afmaken werd ik al door beider in de rede gevallen. Tuurlijk lag het volgens de man aan het slechte weer, mislukte oogst en ongedierte. Maar wat de man niet weet is dat we hem al een tijdje in de gaten houden en gezien hebben dat hij illegaal voedsel verkoopt aan handelaren. Met een hand gebaar leg ik ze het zwijgen toe. “Zoals ik al zei, de opbrengen zijn niet lager, de leveringen zijn lager. Jullie weten ook waarom en ik heb jullie vorige maand aangegeven wat de straf zal zijn. Ik zal jullie oudste zoon mee moeten nemen voor 1 maand, zodat hij op de koningsboerderij kan werken.” De man en de vrouw raakten in paniek. Hierdoor raken ze de beste kracht kwijt en zou de leveringen aan de koning veel moeilijker worden. De vier beginnen druk te overleggen en na een tijdje neemt de vrouw het woord. “Wij kunnen u een aanbod doen, een aanbod die hopelijk ons wat meer ruimte geeft om de schade te herstellen. Zoals u misschien weet hebben wij nog een tweede dochter, Hanna. Zij is nu net 16 jaar. Ze is wel misvormd maar U mag haar hebben, zodat u hier niet meer terug hoeft te komen. Voor ons is ze toch niet bruikbaar.”
Mijn eerste reactie is om het aanbod te weigeren, maar nu
Hanna door haar broer gehaald wordt, ben ik stil. Hanna is een hele mooie meid. Veel te mager en zag nu ook de “misvorming” De meid had 2 vingers aan haar linkerhand die aan elkaar gegroeid waren. Iets dat in die tijd beschamend is, maar in de toekomst zo op te lossen. Maar bovenal zie ik een meid die echt mooi is. Snel overdenk ik mijn mogelijkheden. De meid hier achterlaten, duidelijk ondervoed en uitgesloten door haar familie, is geen optie meer. Ik neem Hanna mee naar buiten. Buiten aangekomen en buiten gehoorsafstand draai ik mij naar Hanna toe. “Lieve Hanna, allereerst zal ik mij voorstellen. Ik ben Steven, gezant van de koning. Zoals je weet draagt de koning bij aan het leveren van zaad en andere grondstoffen voor de boerderij van je ouders. Het enige dat de koning daarvoor terugvraagt is dat een deel geleverd wordt aan de koning, zodat oudere en zieke mensen ook gevoed kunnen worden. Helaas verkopen je ouders alle overgebleven oogst aan handelaren in plaats van een deel aan de koning…..en zo te zien geven ze ook niet veel aan jou. Om dit op te lossen moet je broer helpen op de boerderij van de koning om toch genoeg voedsel voor iedereen te hebben. Maar daarentegen kwamen je ouders, broer en zus met de oplossing om jouw aan mij te geven.” Bij die laatste woorden zie ik een traan op haar wang lopen. “Normaal zou ik hier niet op ingaan, maar ik heb een vermoeden dat deze boerderij niet als je thuis voelt. Ik kan je hier weghalen, zorgen dat je wat aansterkt, en wanneer je dat zou willen dat ik iets aan je vingers kan laten doen. Het enige dat ik van je wil weten is of jij hiermee akkoord gaat?” Tranen rollen over haar wangen en met een voorzichtig knikje stemt ze in.
Ik heb geen zin meer om terug te gaan en loop naar de wachter die meegekomen is. Deze zal de papieren opstellen en laten tekenen door de boer en ik besluit om deze boerderij heel goed in de gaten te laten houden.
Na een tijdje gelopen te hebben, zie ik dat Hanna niet zo dik gekleed is. Hierdoor zie ik haar contouren heel goed. Hanna zou je opschrijven als een kleine meid, schat een kleine 1 meter 60 lang met een heel leuk gezicht die gecomplimenteerd wordt met een bos zwarte krullen. Haar lichaam heeft weinig rondingen door de slechte voeding. Hierdoor heeft ze ook niet echt een volle boezem, al kan ik het door de ruim zittende kleding niet goed zien. Eenmaal aangekomen bij de koets nemen we snel plaats om terug te gaan naar mijn burcht. Het is gelukkig niet een hele lange reis, maar Hanna valt al na 5 minuten in slaap. Het is aangenaam in de koets. Nu Hanna slaapt, stuur ik snel een bericht naar de koning. In het kort leg ik uit wat er gebeurd is en de koning geeft dan ook formeel toestemming voor het tweede deel van het plan.
Dit is een van de technieken die wij vanuit de toekomst hebben meegenomen. Net zoals het genetisch gemodificeerd zaad dat boeren krijgen. Tijdens de voorbereiding op de reis terug in de tijd hebben wij veel tijd besteed aan het leren van de oude talen en het vervaardigen van moderne middelen in oude producten.
Al snel komen we aan bij mijn burcht, gelegen aan de rand van de stad. Voorzichtig maak ik Hanna wakker, die met een angstige blik mij aankijkt. Gelukkig herstelt ze zich snel en een kleine glimlach zie ik op haar gezicht als ze ziet waar ze terecht gekomen is. Ik help haar met uitstappen en begeleid haar naar haar kamer. Onderweg vraag ik de bediende om kleding voor haar klaar te leggen en het bad klaar te maken. Nog voor ik kon omdraaien begint Hanna zich al te ontkleden. Onder haar jurk komt een zeer mager lichaam vandaan. Maar toch, de mooiste kleine borstjes die ik in jaren gezien heb. Ze blijkt alleen een slipje aan te hebben. Ik sta aan de grond genageld, Hanna schuift ook haar slipje omlaag. Snel herpak ik mij en draai me om. In het omdraaien zie ik nog half dat er alleen een klein toefje haar staat. Ondertussen komen de bedienden met kleding. Zelf loop ik naar de keuken. Er staat nog een pan met wat soep. Deze warm ik op en snij ook wat brood af. Met het eten en een glas goede cider loop ik na een tijdje terug. Ik zie dat Hanna nog in bad zit. Verontschuldigend wil ik mij omdraaien maar Hanna vraag mij te blijven, zeker nu ze het eten ziet. Ik pak er 2 stoelen bij, een om het eten op de zetten en op de andere neem ik plaats. Onder het eten bestookt Hanna mij met vragen. De 2 belangrijkste vragen zijn wel waarom ik haar meegenomen heb ipv haar broer en wat ik van haar verwacht. Op beide vragen heb ik geen echt goed antwoord. Ik leg haar uit dat ik geschokt was hoe ze behandeld werd. Ik zei er niet bij dat ik in mijn werk wel eens ergere dingen gezien heb, en toen niet ingreep.
De tweede vraag is nog moeilijker te beantwoorden. Iets waar ik nog niet over nagedacht had. Wat wil ik met haar? Iets om over na te denken. Maar het is tijd om naar bed te gaan. Ik sta op en verlaat de kamer. Bij de deur draai ik mij om, zie dat Hanna uit bad is en de bediende haar afdroogt. “Wanneer er wat is, mijn kamer is hiernaast. Slaap lekker.” Langzaam doe ik de deur dicht. Wat moet ik met Hanna………..
