Dan maar weer lopen. Een stevige wandeling maken over de Vest, het park dat rondom de oude stad loopt. Niks is open, je kunt nergens naar binnen, maar hij weet onderweg een coffee-to-go plek waar je wat kunt drinken. Als hij daar staat herkent hij haar. Weer die vrouw van in de dertig, begin veertig? Die gisteren deze wandeling deed en eergisteren? Sportief gekleed, mooi figuur. Een spontaan mens. Ze heeft warme chocola in haar handen. Hij zijn bekertje koffie en knikt haar toe: ‘Zie ik je alweer hier.’ ‘Ja alweer! Klopt, ik moet gewoon! Elke dag zit ik in huis van acht tot een achter mijn scherm: chatservice en klantenservice. Als ik klaar ben met dat werk, wil ik naar buiten, mensen zien, bewegen, hoe dan ook. Maar jij?’
Moet hij nu als zestiger haar gaan vertellen dat vorig jaar in februari zijn astmatische vrouw, amper 54, toch zwaar ziek werd? En na drie weken op haar buik op de IC uiteindelijk toch overleed en hij haar in plastic gehuld nog mocht vasthouden? In plaats daarvan zegt hij: ‘O, ik zoek het mooiste moment van de dag om te lopen, meestal ’s middags. En dan maak ik de hele ronde om de stad, bijna vijf kilometer. Je moet toch fit blijven, hè.’ ‘Nou, coronakilo’s, daar heb jij geen last van, toch?’ Ze bekijkt zijn slanke gestalte van top tot teen. ‘Zullen we samen verder lopen?’ ‘Eh… is goed!’ Hij is blij verrast.
Ze houden beiden van stevig doorstappen, passeren wandelaars, praten eerst weinig. ‘Jij bent single?’ ‘Zoiets ja.’ ‘Momenteel wel, ja.’ Ze geven beiden hetzelfde antwoord. Van het Bolwerk met oude kastanjebomen komen ze bij de Hogebrug van de Dwarsgracht. Zij leunt tegen het brughek en wijst hem het smalle grachtenhuisje aan waar zij woont. ‘Beneden heb ik sinds kort verhuurd, ik ben maar boven gaan wonen.’ Ze pakt zijn hand: ‘Ik neem je mee en laat het je zien, oké?’ Hij legt zijn arm om haar middel. Dat voelt lekker zacht.
Na de voordeur gaan ze meteen links de trap op. Op de overloop hangt een compleet motorpak: zwart met fluorgroene strepen. ‘Hij stapte vaak in spijkerbroek en fleecevest op zijn motor. Een elektrische had ie, stil en supersnel.’ Dan vertelt zij opeens het hele verhaal over haar vriend. De hele dag in zijn home-office, daar werd hij knettergek van en stapte dan ’s avonds op zijn motor om vóór negen uur nog even uit te waaien en een rondje te toeren. Op een avond met weinig verkeer werd hij geschept door een stomme wegpiraat, hij klapte over een vangrail en was op slag dood.
Hij weet even niks te zeggen. Ze trapt haar loopschoenen uit, smijt ze in de hoek. ‘Tuurlijk mis ik hem, echt ik mis hem!! Maar weet je wat ik nog het meeste mis? Nu, op dit moment?’ Lieve ogen kijken hem verlangend aan. Als antwoord omarmt hij haar met heel zijn lijf en kust; haar zoen, haar tongzoen is nog gretiger, zij pakt hem stevig vast en duwt de slaapkamerdeur open.
Ze helpen elkaar uit de kleren, steeds sneller gaat het en ze zeggen intussen lieve woorden. Hij ligt al op zijn rug en sluit haar in zijn armen als ze languit op hem gaat liggen. Losgemaakt haar dat in zijn gezicht valt, roomzachte borsten, haar lekker zachte middel, stevige billen. Nog eens zoenen ze stevig en gulzig, dan komt ze overeind, haar hangende borsten boven zijn mond. Hij proeft haar tepels: ’Mmmm, heerlijk schatje!’ En ze laat zich zakken, begint hem vaardig af te trekken, pijpt hem kort. Dan kijkt ze hem strak aan: ‘Klaar voor?’ Dit maakt hem gek, hij duwt haar om, achterover, hij drukt haar benen uit elkaar. Ze willen zó graag dat hij er naast prikt en zij hem moet helpen met zijn pik. Dan glijdt hij in haar. Ze kreunt en steunt en duwt haar bekken omhoog, klauwt haar handen in zijn rug. Hij duwt en stoot, steeds harder en korter. Hij hijgt en kreunt en sneller dan hij dacht, sneller dan hij eigenlijk wilde gaat hij al klaar komen. Snel trekt hij zich terug en spuit zijn
sperma op haar buik en borsten.
Ze hijgen uit, minuten lang, aan elkaar geplakt en ineengestrengeld. ‘Dat ging wel heel erg snel, mannetje’, fluistert ze plagend in zijn oor. ‘Sorry, ik wou, ik wilde je eigenlijk eerst…’ probeert hij. Hij leunt op zijn ellebogen en schrikt omdat hij tranen ziet. ‘Wacht! Heb ik je pijn gedaan of zo?’ ‘Nee jôh, het is meer van eh… spanning, zeg maar. Of ontroering, denk ik. Ja dat is het. Weet je, al anderhalf jaar heb ik niet meer, niet zó lekker… en nu opeens zomaar geneukt. Met jou!’ ‘Maar ik had jou eigenlijk eerst willen… eh vingeren, eh… klaar laten komen, snap je?’, zegt hij. ‘Nou, mij beffen dan, kun jij dat? Of eh… dat jij gaat liggen op je rug en ik op jou ga zitten? Of nee, wacht!’ Ze tikt met haar vlakke hand op het laken. ‘Kom! Ga jij op je buik liggen, ga ik over je heen. Ik wil je hele lijf voelen, álles van jou!’ Dan ligt hij op zijn buik, ruikt de geur van haar hoofdkussen en met heel haar lijf, armen, benen, zachte tieten bedekt en omstrengelt ze hem. ‘O wat heerlijk, wat verwen je mij’, mompelt hij.
Na een paar minuten wisselen ze, nu ligt zij op haar buik. Hij strekt zich over haar uit, zijn handen op haar schouders, zijn harde paal, die mooi in de gleuf van haar billen ligt. ‘O wat lekker doe je dat, zalig gewoon!’, zegt ze met een hoog genietend stemmetje. Ze kunnen er geen genoeg van krijgen.
‘Zullen we nu gaan douchen?’, vraagt ze na een half uur vrijen. Hij schudt met een grote grijns zijn hoofd. ‘Nee, nee,’ hij stapt al in zijn kleren. ‘Ik was mij nu niet. Ik wil nog langer blijven genieten van jouw geur op mijn lijf.’ Naakt staat ze tegen hem aan, geeft hem één kusje. ‘Da’s goed mannetje, maar morgen, als je weer gaat wandelen, stuur je mij een berichtje. Want dan zien we elkaar weer. Toch?’
