40 mannen hadden zich ingeschreven voor de wedstrijd. In de twee weken erop verdween de één na de andere topsporter bij de sapiens. Met name de atleten verdwenen met bosjes tegelijk. Toch lukte het uiteindelijk maar twaalf gewone sexualem om twee trekkers van hun karretje te krijgen. Dan waren er nog veertien die slechts één atleet hadden. Door samenwerking onder de mannen kregen ze daarmee toch nog zeven teams.
Keurig, hangend aan een bamboestok, werden de sapiens-sporters bij ons binnengebracht. Allemaal hadden ze tijdens hun reis naar ons al meegekregen hoe de sexualem leeft. Oftewel, alle kontjes en bekken, waren al meervoudig gebruikt.
Overigens had ik ook wat van mijn jagers meegestuurd. Die kwamen terug met drie vrouwen en twee mannen. Een man en vrouw uit Zuid-Afrika en een man en twee vrouwen uit Nederland. Ze werden rechtstreeks afgevoerd naar het experimenteercentrum van de medicijnman. Alle vijf waren goedgekeurd voor het fokprogramma. Eén van de Nederlandse vrouwen was zwanger, maar van haar eigen man. Die man had niet de eigenschappen om te fokken, dus haar zwangerschap zouden we moeten afbreken. Daarmee zou haar inseminatie nog één week vertragen.
Na twee weken wennen en ons aura over de mannen te laten neerdalen, waren de sporters getemd. Iedere man had zijn eigen manier om hun sport-sapiens te trainen. Natuurlijk lieten ze de sport-sapiens rennen zodat ze zo snel mogelijk bij de finish waren. De meeste lieten hun sport-sapiens ook hun mannelijke huisdieren neuken zodat ze wisten hoe ze snel in een kontje konden klaarkomen en zo onderweg geen tijd te verliezen. Dat leek me geen onnodige training, zeker omdat de huisdieren van de gewone sexualem toch een stuk minder aantrekkelijk was om te neuken.
Dan waren er nog twee die iedere dag even naar de stallen gingen. “Als jullie winnen dan gaan deze melkmeisjes jullie een hele nacht verwennen” zeiden ze tegen de sport-sapiens. Extra motivatie voor de sporters.
Na ruim één maand, ging ik naar de medicijnman. Of eigenlijk naar zijn experimenteereiland. Als eerste viel me op dat de Aziatische vrouw, die er al een tijd was en ons het eerste melkmeisje met extreem grote uiers had gegeven op het pleintje zat. Daarnaast zaten de Zuid-Afrikaanse vrouw en één van de Nederlandse vrouwen rustig met haar aan het praten. “Die drie zijn drachtig” zei de medicijnman. Voor de Japanse vrouw was het de zeventiende keer.
Uit het huis kwam een meisje lopen met een kind in haar arm. Het was het meisje dat de medicijnman als eerste had voorgesteld. Het eerste product met de enorme uiers. Omdat ze de fokeigenschappen had, had de medicijnman haar weer drachtig laten worden en ook laten werpen. Ook nu was ze duidelijk drachtig.
“Er zijn twee dingen opgevallen” zei de medicijnman. “Haar draagtijd is duidelijk korter." Hij vertelde dat de worp van het eerste kind al na 28 weken was geweest. Toch was het gewicht van het kind normaal voor een net geworpen kind. Het tweede wat was opgevallen, was dat de groei duidelijk sneller ging. “Als het zo doorgaat dan is ze over tien jaar al rijp voor de productie."
Ik vroeg de medicijnman of hij niet verder wilde experimenteren met haar. Maar ze bleek niet de eigenschappen te hebben voor het fokprogramma. Ik vroeg hoe het nu met de resultaten was. De Japanse vrouw had zestien keer geworpen. De oudste was dus nu zelf drachtig en de tweede was door ons geïnsemineerd. Daarnaast had ze nog zeven melkmeisjes geproduceerd. Twee daarvan met de juiste eigenschappen voor het fokprogramma, de rest zou op den duur in de productie komen. Ook had ze zeven mannen geproduceerd. Twee daarvan zouden in het fokprogramma blijven. De andere vijf zouden als huisdier kunnen dienen. De betere voor ons, de andere zouden naar de gewone sexualem kunnen.
“Waar is de andere Nederlandse vrouw” vroeg ik. “Loop maar mee” zei de medicijnman. Het was de vrouw die drachtig binnen was gebracht. Natuurlijk was haar vrucht op dezelfde dag verwijderd. Daarna was ze echter twee weken blijven bloeden. Daardoor had ze veel energie verloren en was de inseminatie net pas begonnen. Tot mijn verbazing zag ik dat de Zuid-Afrikaan haar aan het neuken was. “Ik wissel de Zuid-Afrikaan en de Aziatische man af” zei de medicijnman. Ik wil weten wat voor melk er dan uitkomt.
We liepen weer naar buiten. “Ze heeft me verteld over kaas” zei de medicijnman en wees naar het Nederlandse meisje. Het meisje vertelde hoe ze kaas van melk maakte. “Voordat haar kinderen gaan produceren duurt me te lang” zei de medicijnman. Ik begreep meteen wat hij bedoelde. Hij wilde Nederlandse melkmeisjes. Hoe groter de uiers hoe beter. “Ik stuur vanavond een groep jagers” zei ik.
Terug in het dorp besprak ik het kaasthema met Vincent. We kozen een ervaren groep jagers uit. “Nederlandse met grote uiers en zes maanden drachtig” werd de opdracht. De spionnen waren geïnformeerd. Al snel kwam het bericht dat een groep Nederlanders een safari had geboekt. Daarnaast was er een groep Nederlanders in Kitombe, een badplaats voor de sapiens.
Omdat de reis naar Kitombe een stuk langer zou duren gingen die jagers eerder weg. We wilde de prooien op dezelfde dag vangen zodat de beveiliging niet ineens omhoog zou gaan. En zo kwam de ene groep jagers, een week na het vergeven van de opdracht, aan in Kitombe, en de andere groep bij de plek waar de safari van start zou gaan.
De groep bij de Safari had hun verkenning doorgevoerd. Slechts één drachtige vrouw. Wel met flinke uiers en al langere tijd drachtig. Maar ook al oud. De vrouw was ouder dan 30 en waarschijnlijk al 35. “We hebben geen leeftijdsgrens meegekregen” zei de leider van de groep. De rest knikte instemmend. “Voor de rest zitten er geen leuke huisdieren bij” zei iemand. Iedereen bevestigde het. In de avond zouden ze alleen de drachtige meenemen.
In Kitombe stonden allemaal huisjes langs het strand. Huisjes waar sapiens hun vakantie doorbrachten. In drie van die huisjes waren drachtige Nederlandse gezien. De verkenners hadden ze bekeken. Eén meisje viel af. Ze had geen grote uiers. De andere vielen binnen de specificaties. “Hier lopen wel heel veel leuke huisdiertjes rond” had een jager gezegd. De groepsleider hield het echter tegen. “We komen nog wel een keer terug” zei hij.
Wat opviel was dat de drachtige melkmeisjes in de middag alleen in hun huisjes waren. Dan was het niet nodig om de partner uit te schakelen. Het nadeel was wel dat ze op klaarlichte dag hun prooi moesten oppakken.
De leider besliste meteen. “We halen ze overdag op” zei hij. Hij besprak zijn plan en alle jagers namen hun posities in. Op een achterafplaatsje werden twee bewakers overmeesterd en deden de jagers hun kleding aan. Ze liepen naar het huisje van één van de drachtige vrouwen. De vrouw zat voor het huisje op een stoel. “Je man is zojuist gearresteerd” zei de jager, “je moet met zijn papieren mee naar het kantoor." De vrouw schrok enorm maar toen de jager haar man beschreef, begreep ze dat hij in de problemen zat. Ze pakte de papieren en liep met de jagers mee.
Meteen erna liep een andere jager het huisje in en stak het in brand. Voordat de brand uit begon te slaan was hij allang weg. De vrouw was ondertussen in een wagen van de spion gezet. Daar begon ze te begrijpen dat iets niet klopte. Pas toen het te laat was probeerde ze te ontsnappen. Met een stevige klap tegen haar gezicht werd haar duidelijk gemaakt om rustig te blijven zitten. Aan de rand van het oerwoud werd ze uit de wagen gehaald. Tien minuten later lag ze vastgebonden aan een bamboepaal, naakt natuurlijk.
De brand had de aandacht van de rest getrokken. Zo was iedereen weg bij het tweede huisje dat bezocht werd. “Meekomen” zeiden de twee jagers tegen het tweede drachtige meisje. Ze lieten haar tussen hen in naar de rand van het dorp lopen. Iets later zat ze in een auto. Nog geen half uur nadat het eerste drachtige meisje vastzat aan een bamboepaal, onderging het tweede meisje hetzelfde.
De jacht bij het dorp waar de safari zou beginnen werd pas in de nacht geopend. Twee jagers drongen geruisloos de kamer van de drachtige vrouw in. Ze was flink aan het kreunen. Haar man was haar aan het neuken. Zachtjes ging een jager achter de man staan. Hij was zo druk bezig om zijn vrouw achterlangs te neuken dat hij niks doorhad.
De lap met het verdovingsmiddel werkte meteen. De vrouw draaide zich om, afvragend waarom haar man ophield met neuken. Ze wilde een gil slaan maar ook zij kreeg het verdovingsmiddel te ruiken. Eén jager pakte haar op en via het raam verdwenen ze in de nacht. Toen ze wakker werd, hing ze naakt onder aan een bamboebalk. Twee uur later kwam de eerste rust en mocht ze voor het eerst genieten van de pik van een homo sexualem.
De jagers die bij het safaridorp waren geweest, kwamen als eerste terug. Ik vroeg ze waarom ze een verouderd model hadden meegenomen. Ze bleek de enige te zijn geweest die aan de voorwaarde had voldaan. Ik kneep eens in haar uiers en er kwam al een beetje melk uit. Haar uiers waren ook groot genoeg om fatsoenlijk te produceren. De vraag was alleen hoelang ze zou kunnen produceren.
We brachten haar naar de hut van de medicijnman. Twee uur later kwam ze weer uit zijn hut. Nu droeg ze geen vrucht meer en had Lindsey haar ook meteen geschoren. Ook was ze getest of ze in aanmerking kwam voor het fokprogramma, dat was echter niet het geval. Kevin nam haar mee naar de stallen. Net voor ze naar binnen ging hoorde we twee keer een schreeuw. Nummer 4717 stond nu op haar billen.
Twee dagen later kwamen de andere jagers met hun prooi. De blonde van 23 jaar zag er het beste uit al waren haar uiers klein in verhouding tot de rest van de melkmeisjes. Een flinke kneep leerde ons dat ze al wat aan het produceren was. Het andere meisje was 27. Haar buik leek minder dik dan bij het andere meisje. Ze gaf ook nog geen melk. Ik haalde de medicijnman erbij en die bevestigde wat ik al dacht. Ze zou nog één maand moeten dragen.
Beide meiden werden naar de hut van de medicijnman gebracht. Beide werden geschoren en getest. Ook deze meiden vielen af voor het fokprogramma. De drachtige 27-jarige kwam als eerste naar buiten en nadat 4718 in haar billen was gestempeld, kon ze de stal in. Iets later kwam de 23-jarige naar buiten. Haar vrucht was verwijderd en toen 4719 op haar billen stond, kreeg ook zij een plek in de stal.
De rest van de week brachten we iedere dag de melk van de Nederlandse melkmeisjes naar het meisje uit het fokprogramma. Pas toen ze genoeg melk had begon ze een kaasje te maken. Vol spanning keek ik toe. Toen het kaasje eindelijk klaar was zei ze dat het kaasje nu eerst zes weken moest liggen om een lekkere smaak te krijgen. Alles bij de sapiens duurde enorm lang.
