Mira zat alleen in een hoek van de slaapkamer. Op een stoel. Naakt.
Ze leunde achterover met gespreide benen. Met één hand speelde ze met haar linkerborst, af en toe knijpend in haar tepel. Terwijl ze met haar andere hand, hard, snel en opgewonden over haar schaamlippen wreef, bewust haar clitje nog vermijdend.
Hijgend en met open mond staarde ze naar het schouwspel aan de andere kant van de kamer.
Tegenover haar, op hun bed, werd een 23-jarige studente met vuurrood haar, keihard doggy style gepaald door Gaston. Zonder genade beukte hij in op het frêle meisje, waarbij het bed alle kanten op bewoog. Vloekend en tierend van opwinding dreef hij keer op keer zijn harde lul in het soppende kutje. Het meisje kreunde van genot in een poging al dat geweld op te vangen.
Bruut trok hij nu zijn druipende pik uit haar kletsnatte spleet. Hardhandig werd ze nog verder voorover geduwd, waardoor ze met haar hoofd in de kussens terecht kwam. Met een hand op haar heup, bracht hij zijn lul weer in stelling en ramde zijn pik weer in haar smachtend kutje. Zijn ballen kletsten tegen haar kont aan, toen hij tempo nog verder opvoerde. Hardhandig kneep hij in het zachte vlees van haar billen terwijl zweetdruppels op haar rug vielen.
Doorgaans werd Mira door hun omgeving beschouwd als de dominante persoonlijkheid binnen hun relatie. Een beetje bazig, bitchy zelfs. Een beeld wat overigens totaal niet klopte met de realiteit.
In feite had ze een hele, lieve en warme persoonlijkheid. Zorgzaam. En voor Gaston ging ze door het vuur. Alleen had ze soms de neiging om zich net verkeerd uit te drukken of te scherp uit de hoek te komen, waardoor de perceptie van de mensen om haar heen al gauw vertroebeld werd. Soms, en zeker in haar werk, kwam haar dat ook wel goed uit.
In de slaapkamer echter, was het Gaston die de lakens uitdeelde. Dit was in de loop van hun relatie zo gegroeid. Het begon ooit met een onschuldig rollenspelletje, maar de licht onderdanige kant van Mira had zich geopenbaard en was nooit meer uit hun sex leven verdwenen. Niet dat ze iedere week iemand over de vloer hadden, bij wie het licht uit de ogen werd geneukt. Meer regelmatig hadden ze “gewone” sex, soms lief en teder dan weer hard en rücksichtslos, maar altijd met aandacht voor elkaars noden. Maar zo af en toe werd er iemand toegevoegd aan hun sex leven en dat beviel beiden heel goed. Het meisje van vandaag, Milou, was voor de 2e keer in hun bed beland.
Gaston had Milou inmiddels op haar rug gedraaid. Hij zat op zijn knieën en trok haar een stukje dichterbij. Haar schaamlippen waren rood, opgezwollen en nog steeds vochtig van opwinding. Hij legde haar benen in zijn nek en positioneerde zijn staalharde paal voor haar opening. Een mooi geschoren kutje met een klein streepje rood, staarde hem aan. Rustig schoof hij naar binnen. Even bleef hij zo zitten, genietend van haar warmte en de krapte om zijn pik. Langzaam begon hij zijn heupen te bewegen, op een rustig tempo, bijna lief en teder. Keer op keer trok hij zich terug zodat alleen het puntje van zijn eikel nog contact maakte om vervolgens de hele lengte van zijn schacht in haar te begraven.
Bij Mira was het hijgen overgegaan in kreunen. Bijna jammerend speelde ze met zich zelf. Gefixeerd op het tafereel dat zich voor haar ogen afspeelde. Wild stimuleerde ze haar kittelaar waarbij ze driftig zichzelf naar een hoogtepunt aan het vingeren was.
Milou kreunde zachtjes en speelde met haar borsten. Op het gemak begon Gaston nu het tempo op te voeren, maar nog steeds teder en met aandacht voor de vrouw onder hem. Sneller en sneller ging hij op een neer. Haar kreuntjes werden nu kreunen en haar steeds meer soppende kutje verlangde naar meer. Gaston had haar heupen inmiddels vastgepakt en de fijngevoeligheid werd steeds meer los gelaten. Harder en harder nam hij nu de gewillige, roodharige nimf. Milou ging omlaag met haar hand en begon haar clitje te verwennen.
“WACHTEN!” gromde Gaston opeens. “Pas, als ik het zeg!”
Milou gehoorzaamde gedwee en stopte met haar zelfbevrediging.
Gaston pompte nu op maximale capaciteit. Als een bezetene ging hij nu tekeer en flitste zijn lul in en uit haar druipende kutje. Minutenlang hield hij dit vol waarbij het zweet van zijn voorhoofd af droop. Hij merkte dat zijn ballen begonnen te borrelen en dat het niet lang meer zou duren voordat die allesoverheersende, heerlijk roes hem zou overspoelen.
“Maak jezelf klaar!” klonk nu het commando.
Onmiddellijk ging haar hand naar haar kruis, op zoek naar verlichting, naar dat heerlijk orgasme.
Met een luide kreun kwam de verlossing al binnen een minuut en heerlijk euforische gevoelens schoten door haar lichaam.
Ook Gaston bereikte zijn hoogtepunt en trok snel zijn pik terug uit haar kut. Wild trekkend aan zijn lul, spoot hij 4 a 5 stralen over het strakke lichaam onder hem. Haar buik, borsten en zelfs haar hals werden besprenkeld. Hij had zijn lul nog steeds vast en tikte er een paar keer mee op haar vagina.
Een paar druppeltjes vielen nog op haar rooie haartjes.
“Oh, god, ja, ik KOM, ik KOM…...fuck, ik KOM.…. ooooooh,” klonk het nu uit de hoek van de kamer.
Toen werd het stil.
Na een minuutje stond Mira op en liep naar het bed toe. Gaston lag op zijn rug uit te hijgen.
Mira kroop het bed op en nam meteen zijn nog half harde lul in haar hand. Nog nat van Milou’s sappen en wat
sperma restjes nam ze hem meteen diep in haar mond. Gretig begon te hem te likken en schoon te maken.
Net als Lotte was ze dol op sperma. Alleen kreeg zij in tegenstelling tot Lotte wel regelmatig haar broodnodige vitamientjes binnen.
Even later wende ze zich tot Milou die ook op haar rug lag met haar ogen dicht. Nagenietend van haar heerlijk orgasme.
Met een klein likje ging Mira over haar vagina heen, gulzig de druppels sperma tot zich nemend.
Even opende Milou haar ogen en een gelukzalige glimlach verscheen op haar lippen.
Rustig werkte Mira zich een weg naar boven. Zorgvuldig. Geen plekje overslaand, slurpte ze al het heerlijks wat Gaston had achtergelaten op. Ze verzamelde alles in haar mond en toen ze klaar was met de hals keek ze het meisje even in de ogen aan en slikte toen alles door.
Teder kuste ze het meisje op de lippen.
Vijf minuutjes later lagen Mira en Gaston innig verstrengeld te knuffelen. Milou stond onder de douche.
“Wat een lekkere meid, hè,” zei Gaston.
“Ja, het was zeker weer geil,” antwoordde Mira. “Maar de volgende keer, wil IK toch weer die paal tussen mijn benen voelen. Ze doet me trouwens een beetje denken aan Lotte, jaren geleden. Die kon er ook nooit genoeg van krijgen.”
“Serieus, arme Teun!”
“Ja, Lotte lustte er wel pap van. Maar ze is nu beduidend rustiger geworden. Gesetteld. Ik weet niet of dat door Teuntje komt.”
“En Esther?” vroeg Gaston
“Esther? Wat is daarmee?”
“Nou, lust die er ook wel pap van?”
“Dat weet ik toch niet. Ik ken haar pas een paar jaar. Maar ik denk dat ze met zo’n lijf en dat knappe koppie niet over aandacht te klagen heeft.”
“Hmm, ze is toch bi of niet?”
“Ja, ik weet wel dat ze inderdaad niet vies is van een vrouwenlichaam. Maar diep in haar hart gaat ze volgens mij toch liever voor een hard stuk vlees, hahahaha.”
“Misschien interessant om haar ook eens in dit kamertje te krijgen,” probeerde hij het voorzichtig.
“Ho, ho, ze is wel een collega hè!! Dat zou alleen maar onvoorziene problemen met zich meebrengen. Bovendien heeft ze volgens mij haar zinnen gezet op Alex.
“Wat, op Alex? Wow, die zag ik niet aankomen. Als je nou had gezegd Lotte en Alex. Damn, Esther en Alex? Ik gun het ze allebei wel eigenlijk, past ook wel bij elkaar, maar ik weet niet of Alex voor de gewone sterveling te vangen is. Misschien moet Esther toch maar eens eerst hier een rondje komen mee draaien!”
Mira trok een boos gezicht en gaf hem een harde por.
Zo bleven ze nog een paar minuutjes liggen. Allebei in gedachten verzonken. Denkend aan hoe het zou zijn om Esther in hun bed te krijgen.
Alex werd wakker met een gelukzalig gevoel in zijn lichaam. Zijn ochtend erectie deed bijna pijn, zo hard was hij. Hij was zojuist ontwaakt uit een geweldige droom. Een droom die hij zich nog levendig voor de geest kon halen. Een droom waarin hij op majestueuze wijze was klaar gepijpt door 2 bloedmooie vrouwen die pas recent in zijn leven waren gekomen.
Met een grijs stond hij op en liep naar het raam. Hij schoof het gordijn opzij en opende de schuifpui. De warme lucht stroomde direct zijn kamer binnen. Het was wederom een heerlijk dag in Toscane. In de kamer naast hem klonken ook al wat geluiden en even later ging daar ook het raam open. Hij wilde net vrolijk naar buiten stappen, tot hij zich realiseerde dat hij nog naakt was.
Als een speer dook hij naar binnen, net op tijd want Lotte stapte al het balkon op.
“Goedemorgen!” klonk het vrolijk.
“Mogge,” mompelde hij terug terwijl hij zich snel wat kleren aantrok.
Hij stapte naar buiten en keek in het opgewekte fresh-out-of-bed gezicht van Lotte.
Fuck, dacht hij, maakt niet uit welk tijdstip van de dag, maar die vrouw ziet er altijd waanzinnig uit.
Lotte keek hem even
ondeugend aan. Ze had zojuist een formidabele blik gehad op zijn heerlijke achterste toen hij naar binnen vluchtte.
Stiekem was ze benieuwd naar de voorkant.
“Lotte,” begon Alex. “Ik moet je toch mijn excuses maken voor mijn gedrag van gisteravond. Ik zat niet lekker in mijn vel en daar was jij de dupe van. Ik vond het een super gezellige avond, die ik ietwat bot heb afgesloten. Nogmaals sorry, het lag echt niet aan jou!”
“Onzin, dat maakt toch niet uit. We hebben allemaal wel eens momenten dat we ons beroerd voelen. Ik dacht inderdaad wel even dat ik iets verkeerd had gedaan of gezegd. Zand erover, we maken er nog een paar leuke laatste daagjes van, goed?”
“Graag,” antwoordde Alex opgelucht. “Er moet ten slotte ook nog gewerkt worden,” voegde hij er grinnikend aan toe.
“Nou, door dat harde werken van ons ben ik straks wel een paar kilo zwaarder geworden!”
“Zullen we dan zo maar weer een rondje gaan lopen?”
“Met plezier!”
Zwijgend keken ze elkaar even aan.
“Zijn we weer vriendjes?” vroeg Alex.
“Met jou altijd!”
Een tijdje later renden ze alweer, rustig keuvelend, door de ontwakende straten van Florence.
“De laatste dag alweer,” zei Lotte. “Morgen weer naar huis. Heb ik eigenlijk helemaal geen zin!”
“Ja, dan zit de “vakantie” er weer op.”
Lotte keek even schalks opzij.
“Grapjas, je weet wat ik bedoel. Het voelde deze week inderdaad niet als werken. Ik heb een beetje hetzelfde gevoel, als wanneer ik echt op vakantie ben geweest. Die laatste dagen aftellen, balend dat je weer naar huis gaat en die dan razendsnel voorbij schieten. En voor je het weet, zit je weer op kantoor.”
“Hmm, ik snap wat je bedoelt,” zei Alex. “De leukste dingen in het leven, zijn altijd het snelste voorbij.”
Zwijgend liepen ze een stukje verder langs het Palazzo Pitti, terug in de richting van de Duomo.
“Mis je Teun niet?” vroeg Alex ineens uit het niets.
De stilte duurde net iets te lang, waardoor Alex even vragend opzij keek. Lotte bleef echter door joggen, stug voor zich uitkijkend.
“Ja en nee,” klonk het uiteindelijk. “Het klinkt misschien heel stom en waarschijnlijk ben ik een hele slechte vriendin, maar ik heb geen tijd gehad om hem te missen. Vaak waren we de hele dag op pad of laat terug in het hotel, waardoor ik ook niet de tijd nam om hem te bellen of zo. Ik was blij dat ik in bed lag. Ik genoot zo van de dingen die we ondernomen hebben, dat…….” en haar stem stierf even weg.
“Daar hoef je je toch niet slecht over te voelen,” zei Alex. “Ik ben blij dat je het zo
ervaren hebt. Zoals ik de eerste dag al vertelde, hier moet je genieten en ondergaan. En dat heb jij gedaan!”
Dankbaar keek ze hem even aan.
“Ik ben blij dat je dat zegt. Ik begon me al een beetje schuldig te voelen.”
“Heeft hij jou nog proberen te bellen?” vroeg hij toen.
“Nee, eigenlijk ook niet. Ik heb hem wel 2 dagen geleden in de avond proberen te bellen, maar ik kon hem niet bereiken. Terwijl dat normaal de dag is dat hij zeker thuis is. Hij zal wel zijn gaan sporten, denk ik.”
Alex balde heel even zijn vuisten en keek grimmig de andere kant op. Sporten? Pff, ja Teun is gaan sporten. Een intensieve workout van een half uur, wat hem waarschijnlijk meer kostte dan een half jaar voor zijn fitness abonnement.
Na een verkwikkende douche, troffen ze elkaar weer in de ontbijtruimte. Lotte beperkte zich tot heel veel fruit en wat yoghurt dit keer, waarvoor ze hartelijk werd uitgelachen door Alex.
“Jullie vrouwen toch ook, altijd,” lachte hij. “Altijd maar bezig met hun lijn.”
Terwijl hij ondertussen de bacon, roerei en typisch Italiaanse zoetigheden begon op te laden op zijn bord.
“Nou, ik wil jou wel eens horen jammeren als dat wasbordje van je begint in te kakken,” kaatste ze terug. En al bakkeleiend en grappend zochten ze een tafeltje op.
Vandaag zaten ze wat ruimer in de tijd, waardoor ze alles meer op het gemakje konden doen.
Eerst gingen ze wat hotels bekijken waar een deel van de gasten van Alex zouden verblijven en daarna stond het gigantische landhuis op het programma. Hier zou het gros van de mensen in ondergebracht kunnen worden. Tevens zou deze op locatie dan ook het feest gehouden worden.
Het autoritje richting Volterra duurde ongeveer 1,5 uur. Er was bewust voor dit stadje gekozen omdat het wat centraler lag en daardoor als uitvalsbasis zou dienen voor eventuele uitstapjes. En het lag op een steenworp afstand van de luchthaven van Pisa.
De gesprekken met de verschillende hotels verliepen voorspoedig. En al snel zaten Lotte en Alex op één lijn voor wat betreft de 2 hotels die ze uiteindelijk hadden uitgekozen. Afspraken werden gemaakt en vastgelegd. Hetgeen resulteerde in een flinke aanbetaling door Alex. De hotels beschikten over voldoende capaciteit en waren voorzien van de nodige luxe. Bijkomend voordeel was dat beide hotels beschikten over een shuttle service die de gasten heen en terug zou brengen van het hotel naar de feestlocatie.
Tevreden stapten ze weer in de auto, terwijl Lotte achter het stuur kroop.
Ze stelde de navigatie in en startte de motor. Hemelsbreed was het niet zo ver, maar door het heuvel op en heuvel af karakter van Toscane in combinatie met het nodige bochten werk, duurde het ritje toch nog zo’n 20 minuutjes.
Lotte was opgewonden en nerveus tegelijk. Opgewonden omdat ze een locatie had gevonden die, althans op papier, werkelijk perfect leek. Het landhuis voldeed aan alle eisen die Alex gesteld had. Ze was nerveus juist vanwege Alex en het feit of het aan diezelfde verwachtingen kon voldoen. Daarnaast was het niet goedkoop, en had het haar geduizeld toen ze de bedragen onder ogen had gekregen. Maar ze herinnerde zich de woorden van Alex: “Budget onbeperkt, geen restricties.”
Ze hoopte zo, dat ze juiste keuze had gemaakt.
Compleet in gedachten verzonken, hoorde ze niet dat Alex tegen haar begon te praten.
“Lotte?”
“Sorry, wat zei je?”
“Ik vroeg je of je het goed vind, dat ik een kleine verrassing voor iedereen in petto heb. Op mijn feestje, zeg maar.”
“Uhh, je overvalt me een beetje met deze vraag. Wat bedoel je met verrassing?”
“Als ik het jou ga vertellen, is het geen verrassing meer hè. Gewoon een kleinigheidje om de gasten te vermaken. Jullie hoeven er niets voor te doen. Ik ga het helemaal zelf regelen. Als het me lukt, ten minste.”
“Ok, dat is goed. Ik geef niet graag de regie uit handen, maar ik denk dat ik je ondertussen wel kan vertrouwen.”
“Helemaal goed,” zei Alex. “En ik beloof je dat jullie er van zullen genieten. En jij, denk ik, zeker!”
“Hmm, nou maak je me wel heel nieuwsgierig……”
“Patience is a virtue!” zei hij met een geniepig lachje.
Toen ze de oprijlaan van het statige landhuis opdraaiden, kon Alex een harde vloek niet onderdrukken.
“Godverdomme!” riep hij uit. “Wauw, wauw, wauw, wat gaaf. Tering, en dit is pas de buitenkant.”
Inwendig begon Lotte al helemaal te stralen. Instinctief wist ze nu al dat ze de juiste keuze had gemaakt. Ze parkeerde de auto pal voor de deur en kalm stapten ze uit. De opwinding bij Alex was echter nog steeds goed merkbaar. Ze hadden het portier nog niet dicht geslagen of de grote deur ging al open en een vlotte Italiaanse dame van middelbare leeftijd kwam hun tegemoet.
Ze heette Isabella en trad op als tussenpersoon voor de eigenaren van het pand. Na het voorstelrondje en de gebruikelijk plichtplegingen, ging ze hun voor en stapten ze het gigantische pand binnen.
Wat direct opviel, was dat het pand nog veel van zijn karakteristieke elementen had behouden.
De typische terracotta vloeren sprongen meteen in het oog en de plafonds met hun houten balken waren ook knap gerestaureerd. Er hing een frisse geur en de eerste indruk was meer dan uitstekend.
Isabella leidde hun meer dan een uur rond in het gigantische pand, ondertussen enthousiast vertellend over de geschiedenis van het huis en haar bewoners.
De ene ruimte was nog mooier en luxer dan de ander. Er waren meer dan voldoende slaapkamers en dan hadden ze nog niet de bijgebouwen in de riante tuin gezien. Er waren meerdere keukens verdeeld over de verschillende vleugels en in de kelder bevond zich zelfs een bowlingbaan.
Verspreid door het pand waren overal leuke nisjes met zitjes waar je kon genieten van de rust en je even kon terug trekken of een van de vele wijnen van de eigen wijngaard kon degusteren.
Toen de rondleiding binnen was afgerond, dronken ze op het gemak een kopje koffie met Isabella.
Lotte genoot stilletjes van het enthousiasme bij Alex, die druk in gesprek was met Isabella. Ze was zo blij dat hij tevreden was. Meer dan tevreden leek het wel.
Opeens keek hij haar even serieus aan.
“Dit gebouw is echt waanzinnig, Lotte!” “Misschien moet ik het wel kopen,” zei hij met een stalen gezicht.
Lotte keek hem verschrikt aan. Ze kon hem nog niet goed genoeg inschatten of hij het nu meende of dat hij haar in de maling nam. Net op tijd zag ze echter de twinkeling in zijn ogen.
“Hmm, zou ik zeker doen!” “Dan heb je meteen een opslagplaats voor die 20 doosjes wijn van gisteren.”
Een glimlach brak door op zijn gezicht, terwijl hij even haar hand vastpakte en erin kneep.
“Haha, je begint me langzaam door te krijgen hè? Dan moet ik iets gaan doen aan die pokerface van me.”
Lotte zei niets, gaf hem een kleine knipoog en kneep ook in zijn hand alvorens ze de hare terug trok.
Even later liepen ze met z’n drieën door 2 grote openslaande, glazen deuren de binnenplaats op.
Alex liep direct naar het midden en keek even om zich heen. De binnenplaats was net als de rest van het huis gigantisch. Hier zou het feest gehouden gaan worden, plek zat voor de grote groep mensen die Alex verwachtte. Isabella verontschuldigde zich vervolgens omdat ze nog een andere
afspraak had. Ze gaf aan dat ze rest, inclusief de tuin en de bijgebouwen op eigen houtje mochten bekijken. Ze mochten zich zoveel de tijd nemen als ze wilden. De huismeester zou hun dan weer naar buiten begeleiden.
Kort wees ze naar de andere kant van de binnenplaats in de richting van een grote stenen boog. Dat was blijkbaar de doorgang naar de tuin en de wijngaarden. Ze schudden elkaar de hand en na afscheid genomen te hebben, begaf Isabella zich weer richting het woongedeelte. Lotte zag dat Alex bedenkelijk voor zich uit was aan het staren. Opeens draaide hij zich om en rende terug naar Isabella druk brabbelend in het Italiaans. Zeker 5 minuten bleven ze praten waarbij Alex met veel gebaren en opgewonden zwaaiend met zijn armen, van alles duidelijk maakte richting Isabella.
Uiteindelijk schudden ze elkaar nogmaals de handen en met een grote lach op haar gezicht verdween Isabella naar binnen.
Alex pakte zijn telefoon erbij en begon fanatiek foto’s te maken van het plein. Werkelijk alle wanden, hoekjes, hoog, laag, de vloeren, alles werd gefotografeerd. Toen hij klaar was opende hij whattsapp en stuurde alles door. Nog geen halve minuut later, kwam al een antwoord.
Lotte liep rustig en met een groot vraagteken op haar hoofd op Alex af.
“Wat was dat nou?” vroeg ze hem dan ook.
“Weet je nog die kleine verrassing waar ik het over had?”
“Uh, ja…”
“Nou dat dus. Daarnaast heb ik het pand voor anderhalve week vast gelegd. Dus hier gaan wij een klein feestje vieren over een paar maanden,” zei hij met een glimlach.
Lotte keek hem even schattend aan.
“Jij laat echt nergens gras over groeien hè? Jemig, Alex. Maar ik denk zeker dat we hier wat leuks van kunnen maken.”
“Dat laat ik dan weer aan jou over. Maar je hebt nagenoeg de vrije hand! Zullen we dat moestuintje eens gaan bekijken?”
En samen wandelden ze over de binnenplaats in de richting van de tuin.
Esther liep met haar winkelwagentje door de supermarkt. Ze had nu pauze en wilde alvast de inkopen doen voor het diner van aanstaande zaterdag met Alex. Ze had gekozen voor een groene curry en had al bijna haar boodschappenlijstje compleet. Ze was alleen nog op zoek naar de koksmelk, wat peultjes en verse gember. Als begeleider had ze gekozen voor een Gewürztraminer uit de Elzas.
Ze stopte net een handvol peultjes in een plastic zakje, toen iemand haar naam noemde.
“Esther?” Es, ben jij het echt?”
Ze draaide zich langzaam om en staarde in het knappe gezicht van Rik. Met een big smile kwam hij op haar af en wilde haar omhelzen. Behendig draaide ze zich echter een kwart slag, hield haar zakje omhoog en boog zich voorover om het netjes in haar karretje te leggen. Direct maakte Rik pas op de plaats. Toen ze zich weer oprichtte, keek ze hem even aan.
“Oh hoi Rik, dat is een tijdje geleden.”
Ze maakte totaal geen aanstalten om hem op een zelfde amicale wijze te begroeten.
In het verleden was ze een paar keer op date geweest met Rik. Uiteindelijk was ze zelfs met hem in bed beland. Er waren voorzichtig wat gevoelens van verliefdheid bij Esther om de hoek komen kijken, maar van het ene op het andere moment had hij het contact afgekapt en had nooit meer iets van zich laten horen. Dit tot groot verdriet van Esther. Later had ze via via gehoord dat hij nog een vriendinnetje had waar hij ook wat mee aan rommelde.
“Ja, dat is inderdaad een poosje geleden,” zei hij. “Hoe is het met je?”
“Prima,” antwoordde Esther koeltjes. “Druk met werk.”
“Vind je het misschien leuk om weer eens wat af te spreken? Om bij te praten. Hapje eten? Of ik kom bij jouw eten,” zei hij vrijpostig met een blik op haar karretje.
Esther pakte haar winkelwagen vast en begon al weg te lopen.
“Sorry Rikkie, ik ben niet meer zo geïnteresseerd in kleine jongetjes met narcistische trekjes. Geef mij maar een echte man!” En in zichzelf lachend, liep ze direct door richting de kassa.
Ze kon niet wachten om dit met Alex te delen. Was het maar al zaterdag.
Alex en Lotte liepen onder de stenen boog door en een klein tunneltje leidde hun naar een enorm terras. De vloer bestond uit dezelfde typisch Toscaanse terracotta stenen, maar dan aangelegd in een speels patroon. Aan de ene kant van het terras bevonden zich verschillende luxe zitjes, ligbedden en gigantische parasols. Aan andere kant vormden oude druiven ranken een natuurlijke overkapping waaronder grote tafels stonden met luxe fauteuils. Uitermate geschikt om met grote groepen te eten of tot in de late uurtjes te genieten van de heerlijke wijnen van het huis.
De rest van de tuin was terrasvormig aangelegd. Dat wil zeggen dat er verschillende plateaus waren die steeds dieper de tuin in leiden tot helemaal beneden waar de eerste druivenranken stonden.
Elk plateau had zijn eigen stijl, met voldoende zit gelegenheden. Er was ook voldoende aandacht besteed aan privacy met strategisch geplante citrusbomen, oleander en jasmijn. Ideaal om met je geliefde, aan het zicht onttrokken, te genieten van de vergezichten die dit plekje bood.
Een grote stenen trap, schots en scheef, vormde het pad tot helemaal naar beneden, tot aan het begin van de wijngaard.
Toen ze het terras op stapten waren ze allebei direct onder de indruk van al dat moois om hun heen.
Ze bleven even staan om alles in stilte in zich op te nemen. De uitzicht over het dal was werkelijk magnifiek, idyllisch bijna. Meer romantischer kon het bijna niet.
Alex stapte naar voren en liep richting de stenen trap. Langzaam liet hij zich zakken en ging zitten op de eerste trede. Een paar seconden later voegde ook Lotte zich bij hem.
Minutenlang staarden ze stilzwijgend naar het schitterende panorama.
Onbewust schoof Lotte wat meer op richting Alex en legde ze haar hoofd zonder na te denken op zijn schouder. Vrijwel automatisch legde hij zijn arm om haar heen en trok haar nog dichter tegen zich aan. Genietend van elkaars gezelschap, elkaars warmte en genegenheid, ondergingen ze allebei op hun eigen manier dit intieme momentje.
“Lotte?”
“Hmm, ja?”
“Onze grenzen zijn aan het vervagen….”
Even was het stil.
“Ik weet het, Alex,” zei ze zacht. “Het is de eerste keer sinds de oprichting van AYE dat ik een dergelijke band met een klant krijg. En het kan me geen reet schelen!”
