Door: Linde
Datum: 15-05-2024 | Cijfer: 8.7 | Gelezen: 4940
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 6 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Militair,
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 6 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Militair,
Trillend op mijn benen betreed ik de kazerne in Rozendaal. De aankomende weken zal ik hier dagelijks zijn om mijn onderzoek naar de korps commando troepen uit te voeren. Maanden ben ik bezig geweest met de voorbereidingen en nu mag ik eindelijk gaan beginnen met de observaties en de interviews.
Het is een warme zomerse dag, eind augustus en ik heb er voor gekozen een lange broek aan te trekken met een zwarte blouse die mijn lichaam mooi omsluit. Ik wilde netjes gekleed, maar ik kon het niet laten om een kleine inkijk te hebben in mijn zwarte blouse met V-hals. Vol spanning heb ik uitgekeken naar dit moment.
Ik word verwelkomd door korporaal van Klaasen. “Noem me maar Rick, dat mag jij” zegt hij met een knipoog. “Mijn naam is Linde, wat fijn dat je mij wil rondleiden” beantwoord ik hem met een knipoog terug. Het valt me op dat hij een lieve lach heeft en zijn gespierde lichaam is goed te zien door zijn uniform. Vluchtig zie ik dat ook hij mijn slanke lijfje van top tot teen bekijkt. Hij laat mij voorop lopen terwijl ik een rondleiding krijg over de kazerne. Met mijn slanke lichaam, lekkere C cup, volle billen en zoals vaak gezegd mijn lieve gezichtje word ik regelmatig nagestaard.
Als we een commando tegenkomen hoger in rang blijven we staan en wordt er beleefd gegroet. De hiërarchie is voelbaar en hoewel mij dit in het dagelijks leven tegen staat merk ik dat ik er hier erg van onder de indruk ben.
Wanneer we langs de munitieopslag komen staat er een groepje korporaals koffie te drinken. We lopen ernaartoe en ik word aan iedereen voorgesteld. Ook de andere korporaals mag ik bij hun voornaam noemen. Bart, Milan, Koen en Sven zien er eveneens als Rick gespierd uit en ik betrap mezelf erop dat ik visualiseer hoe zij er onder het pak uit zouden zien.
Als Koen naar mijn borsten staart maakt Bart een grapje dat mijn ogen hoger zitten. Normaal heb ik een grotere mond, maar deze mannen, allen een kop groter dan ik, brengen mij toch wat in verlegenheid en er komt alleen een kleine glimlach uit.
Rick geeft aan dat we gauw door moeten en legt zijn hand op mijn rug en begeleid mij langzaamaan bij de groep vandaan. Ik zeg gedag en loop gauw met Rick mee. “Wat een lekker wijf” vang ik nog zacht op als we iets uit de buurt zijn en ik zou liegen als ik zou zeggen dat deze opmerking geen voldane lach op mijn gezicht brengt.
Om een zo goed mogelijk beeld van de commando’s te krijgen heb ik toestemming gekregen om de aankomende 6 weken op de kazerne te verblijven. De commando’s zijn het enige onderdeel van defensie dat geen vrouwelijke medewerkers kent. Niet omdat dit niet wordt toegestaan, maar omdat nog geen enkele vrouw de eisen heeft gehaald. Er heerst hier dus een echte mannencultuur, wat perfect aansluit op mijn onderzoek. Ik zal eerlijk bekennen dat het onderwerp mij niet alleen maar uit wetenschappelijk opzicht aantrekt. De gedachten om 6 weken als enkele vrouw tussen de afgetrainde commando’s te lopen heeft mij al de nodige fantasieën gebracht waarop ik mezelf al vaak naar een hoogtepunt heb gebracht.
Rick begeleidt mij naar mijn kamer. Gelegen op de eerste verdieping van gebouw Delta. Op deze verdieping zijn 6 eenpersoons kamers met ieder een eigen badkamer. Hier slapen de groepscommandanten. De enige kamers met eigen sanitair en aangezien er geen vrouwelijke commando’s zijn mag ik gebruik maken van commandant Janssen zijn kamer. Hij is momenteel op missie legt Rick uit.
“Pak je spullen uit, om 18:00u eten we gezamenlijk in de kantine en aansluitend is er een saamhorigheidsmoment, ga je de weg naar de kantine vinden?” Ik kijk bedenkelijk en probeer me te bedenken waar de kantine is na de rondleiding op dit grote terrein. Rick lacht en zegt dat hij om 17:30u voor het gebouw staat om mij naar de kantine te begeleiden. Ik bedank hem en ga mijn kamer binnen. Rick kijkt mij nog even na en trekt dan de deur voor me dicht.
Ik plof op het bed en de gedachten aan alle geile blikken die ik vandaag heb gekregen zorgen voor een warme gloed van opwinding. Ik controleer of de deur op slot zit en trek mijn kleding uit. Mijn hand glijdt over mijn buik naar mijn kaal geschoren kutje en zoals ik al verwacht had glijdt ik gemakkelijk met mijn vinger door mijn gezwollen lipjes.
Ik fantaseer over de gespierde lijven van Rick en de andere korporaals als ik met mijn vinger mijn klitje stimuleer. Mijn andere hand masseert mijn borsten en om en om trek ik zachtjes aan mijn harde tepels. Fantaserend voel ik mijn klitje groter worden en wanneer ik merk dat mijn lichaam zich begint aan te spannen breng ik mijn vingers mijn kutje in en met mijn andere hand stimuleer ik steeds sneller mijn klitje.
Kreunend kom ik intens klaar en lig ik kronkelend op het bed.
Als ik lachende stemmen op de gang hoor verstijf ik van schrik. Er wordt aangeklopt en mijn adem stokt. Ik blijf verstijfd zitten en kijk naar de deur…
Het is een warme zomerse dag, eind augustus en ik heb er voor gekozen een lange broek aan te trekken met een zwarte blouse die mijn lichaam mooi omsluit. Ik wilde netjes gekleed, maar ik kon het niet laten om een kleine inkijk te hebben in mijn zwarte blouse met V-hals. Vol spanning heb ik uitgekeken naar dit moment.
Ik word verwelkomd door korporaal van Klaasen. “Noem me maar Rick, dat mag jij” zegt hij met een knipoog. “Mijn naam is Linde, wat fijn dat je mij wil rondleiden” beantwoord ik hem met een knipoog terug. Het valt me op dat hij een lieve lach heeft en zijn gespierde lichaam is goed te zien door zijn uniform. Vluchtig zie ik dat ook hij mijn slanke lijfje van top tot teen bekijkt. Hij laat mij voorop lopen terwijl ik een rondleiding krijg over de kazerne. Met mijn slanke lichaam, lekkere C cup, volle billen en zoals vaak gezegd mijn lieve gezichtje word ik regelmatig nagestaard.
Als we een commando tegenkomen hoger in rang blijven we staan en wordt er beleefd gegroet. De hiërarchie is voelbaar en hoewel mij dit in het dagelijks leven tegen staat merk ik dat ik er hier erg van onder de indruk ben.
Wanneer we langs de munitieopslag komen staat er een groepje korporaals koffie te drinken. We lopen ernaartoe en ik word aan iedereen voorgesteld. Ook de andere korporaals mag ik bij hun voornaam noemen. Bart, Milan, Koen en Sven zien er eveneens als Rick gespierd uit en ik betrap mezelf erop dat ik visualiseer hoe zij er onder het pak uit zouden zien.
Als Koen naar mijn borsten staart maakt Bart een grapje dat mijn ogen hoger zitten. Normaal heb ik een grotere mond, maar deze mannen, allen een kop groter dan ik, brengen mij toch wat in verlegenheid en er komt alleen een kleine glimlach uit.
Rick geeft aan dat we gauw door moeten en legt zijn hand op mijn rug en begeleid mij langzaamaan bij de groep vandaan. Ik zeg gedag en loop gauw met Rick mee. “Wat een lekker wijf” vang ik nog zacht op als we iets uit de buurt zijn en ik zou liegen als ik zou zeggen dat deze opmerking geen voldane lach op mijn gezicht brengt.
Om een zo goed mogelijk beeld van de commando’s te krijgen heb ik toestemming gekregen om de aankomende 6 weken op de kazerne te verblijven. De commando’s zijn het enige onderdeel van defensie dat geen vrouwelijke medewerkers kent. Niet omdat dit niet wordt toegestaan, maar omdat nog geen enkele vrouw de eisen heeft gehaald. Er heerst hier dus een echte mannencultuur, wat perfect aansluit op mijn onderzoek. Ik zal eerlijk bekennen dat het onderwerp mij niet alleen maar uit wetenschappelijk opzicht aantrekt. De gedachten om 6 weken als enkele vrouw tussen de afgetrainde commando’s te lopen heeft mij al de nodige fantasieën gebracht waarop ik mezelf al vaak naar een hoogtepunt heb gebracht.
Rick begeleidt mij naar mijn kamer. Gelegen op de eerste verdieping van gebouw Delta. Op deze verdieping zijn 6 eenpersoons kamers met ieder een eigen badkamer. Hier slapen de groepscommandanten. De enige kamers met eigen sanitair en aangezien er geen vrouwelijke commando’s zijn mag ik gebruik maken van commandant Janssen zijn kamer. Hij is momenteel op missie legt Rick uit.
“Pak je spullen uit, om 18:00u eten we gezamenlijk in de kantine en aansluitend is er een saamhorigheidsmoment, ga je de weg naar de kantine vinden?” Ik kijk bedenkelijk en probeer me te bedenken waar de kantine is na de rondleiding op dit grote terrein. Rick lacht en zegt dat hij om 17:30u voor het gebouw staat om mij naar de kantine te begeleiden. Ik bedank hem en ga mijn kamer binnen. Rick kijkt mij nog even na en trekt dan de deur voor me dicht.
Ik plof op het bed en de gedachten aan alle geile blikken die ik vandaag heb gekregen zorgen voor een warme gloed van opwinding. Ik controleer of de deur op slot zit en trek mijn kleding uit. Mijn hand glijdt over mijn buik naar mijn kaal geschoren kutje en zoals ik al verwacht had glijdt ik gemakkelijk met mijn vinger door mijn gezwollen lipjes.
Ik fantaseer over de gespierde lijven van Rick en de andere korporaals als ik met mijn vinger mijn klitje stimuleer. Mijn andere hand masseert mijn borsten en om en om trek ik zachtjes aan mijn harde tepels. Fantaserend voel ik mijn klitje groter worden en wanneer ik merk dat mijn lichaam zich begint aan te spannen breng ik mijn vingers mijn kutje in en met mijn andere hand stimuleer ik steeds sneller mijn klitje.
Kreunend kom ik intens klaar en lig ik kronkelend op het bed.
Als ik lachende stemmen op de gang hoor verstijf ik van schrik. Er wordt aangeklopt en mijn adem stokt. Ik blijf verstijfd zitten en kijk naar de deur…
Trefwoord(en): Militair,
Suggestie?
Geef dit verhaal een cijfer:
5
6
7
8
9
10