Het Bijgerecht - 8

Dat klinkt best aanlokkelijk. Dat moet ook ik toegeven. Nu Nicola er even niet was, had ze alle tijd voor mij. En daar leek ze ook echt behoefte aan te hebben. Het was een gok en die heeft goed uitgepakt. Ik had alles kunnen verliezen, maar leek nu vooral gewonnen te hebben. Ook op Lindsay had het meerdere positieve effecten. Zo had ze ook een baantje gevonden. Niet wat ze wilde, maar het was iets. Ze zat achter de kassa in de winkel op het park... Maar in ieder geval iets. Zo kwam ze de ochtenden door. En we waren ook bezig om voor haar weer een studie te vinden. Dat wilde ze toch ook nog graag. En zo kreeg ze langzaam haar leven weer op de rails. En ik weet zeker dat Nicola daar invloed op heeft gehad. Dat leek me een verstandig meisje. En tussen ons zat het ook goed. De relatie zelf en ook op seksueel gebied, wat toch wel telde. Ze wilde actief gaan experimenteren. Voor haar betekende dat nog wel alleen erover praten, maar dat was toch iets. Ik vond dat enorm spannend en keek ook naar het aankomende weekend uit. Ze had gezegd geen plannen te hebben. En dat ze meerdere malen wilde grabbelen in de schoenendoos zodat we eens echt onze opties konden verkennen. Hier keek ik echt enorm naar uit. Een weekend helemaal samen was sowieso al lang geleden.
-
Ik weet het nog heel goed. We vonden het allebei onwijs spannend in een positieve zin. Overdag was ik met haar vader naar de locatie geweest van de nieuwe zaak die er echt ging komen. En meerdere malen appte zij me dan er al naar uit te kijken. Want vanavond zouden we alvast beginnen. Ik liep zowat de hele dag met een stijve rond, kan ik je vertellen. We hadden allebei nog nooit zoiets gedaan. Hoe open kan je zijn in een relatie zonder elkaar te kwetsen. Ik had haar al gekwetst toen ik met die lijstjes aankwam. Dat leek alweer zo lang geleden. Nu wilden we dit. Het was nu ook onze lijst. Al had ze toen nog zo veel twijfels over bijna alles wat erop stond. Ik zag dit als een nieuw begin in onze relatie. Ik dacht dat het alleen maar beter kon vanaf hier. Ik vond de openheid verslavend. En na het eten was het dan zover. Rond een uur of acht, namen we plaats op de bank. De schoenendoos tussen ons in. Alle kaartjes waren voorzien van een plasticje. Dat had zij nog laten doen, zei ze me. Je zou maar in zo'n zaak werken en dit als opdracht krijgen... Zij durfde dat in ieder geval uit handen te geven. Alles lag op z'n kop en ze had de doos ook heel voorzichtig neergezet. Ze was in alles rondom dit heel voorzichtig, bijna behoudend. Ook zij was misschien wel bang te open te zijn. Al kon ze weten dat ik het waarschijnlijk alleen maar zou aanmoedigen. En zij mij nu ook, zou ik al voorzichtig kunnen concluderen.
-
Ik liet het aan haar. Met hoge verwachtingen pakte ze een kaartje uit de doos. Ik kon niet geloven dat we dit deden. Ze las het en hield het toen voor zich.
'Ik pak wel een andere.' zei ze toen vlug. Ik zat vol spanning te wachten, en nu was ik juist nieuwsgierig.
'Nee, nee. Laat zien.' drong ik aan met een lach.
'Nee, joh. Pak wel een ander. Een voor ons beiden leuk.' gaf ze als reden.
'Onzin.' Alles op die lijst had min of meer al onze goedkeuring. En we zouden er alleen over praten. Ze deed alsof het een onderwerp was wat ik niet leuk vond. Ik zou niet weten wat. Ik kende die lijst uit m'n hoofd en vond het allemaal interessante onderwerpen. Dat wist ze toch wel? 'Laat nou gewoon zien. Dan kan ik altijd nog zeggen of we het erover gaan hebben of niet. Want meer zouden we niet doen, toch?' lukte het me haar te overtuigen. En toen gaf ze het me, las ik het, en lachte ik erom. Ik snapte haar terughoudendheid en dat was iets wat ik kon prijzen aan haar. Inderdaad fijn dat ze hier niet gelijk enthousiast over wilde praten. Maar des al niet te min spannend, en de opwinding vond ook meteen m'n broek. Met een harde las ik het nog zachtjes voor en zo hadden we de eerste kaart getrokken. De avond kon beginnen.
-
'Dit zou je echt willen, of overwegen?' vroeg ze me een beetje met een vies gezicht. Het ging dit keer niet om anale seks...
'Nee, ik denk het niet. Weet eigenlijk wel zeker van niet.' zei ik vrij zeker van mezelf. Dat verraste haar dan weer. 'Maar kan het wel voor me zien. Zo mooi als je bent, zo sexy.' zei ik haar en met een welgemeend compliment probeerde ik het gesprek op gang te krijgen. Ze bleef onwennig naar me kijken.
'Maar met wie dan?' vroeg ze toch vooral verontwaardigd. Nee, zij was daar zeker niet het type voor. Of was ze bang dat ik erachter kwam dat ze hier misschien wel een keer aan gedacht had?
'Met niemand.' zei ik nog. 'Een bekende? Dan ben ik bang dat er gevoelens in het spel komen, of bestaande relaties kapotgaan. En vreemden vertrouw ik niet. Dat zou gewoon raar zijn, toch?' En meer kon ze het niet met me eens zijn. Ze keek er ook nog steeds vies bij. En toch maakte het idee me hard. Het ging over een triootje met een andere man erbij. Ik had, in tegenstelling tot Lindsay, geen biseksuele gevoelens die ik wilde uiten. Zij wilde misschien wel een triootje, maar niet met een andere man erbij. Althans, dat moest ik geloven. Toch zag ik haar graag in zo'n scenario. Desnoods keek ik toe...
-
'Heb je daar echt nooit aan gedacht? Ook niet stiekem? Iedereen wil toch begeerd worden door meerderen?' probeerde ik wat meer uit haar te halen, omdat ze vooral erg stil was. Het werd bijna ongemakkelijk in plaats van leuk en spannend. 'Je hebt de kans gehad hem er tussen uit te houden. Dat heb je niet gedaan.' wees ik haar er bijdehand op dat zij de kaartjes had laten lamineren. Ze stak haar tong uit en vond dat ik flauw deed.
'Ik zou niet weten hoe, of wat te doen.' liet ze toen toch uit. 'Waar dan te beginnen... Bij jou, of... En wat dan... Ik weet het niet...' en terwijl ze niet uit haar woorden kwam, zag ik haar wel verzinnen. Misschien dat ze het toch voor zich zag.
'Ik achter je... Doggy.' liet ik gedurfd uit. 'En de ander voor je... Wat je zo graag doet.' lachte ik knipogend.
'Ja, haha... Maar nee. Lijkt me niet leuk.' zei ze er alleen op. 'Kan me wel voorstellen dat als je, uh zeg maar, tekortkomt als vrouw, je een tweede man nodig kan hebben om aan je trekken te komen, maar dan eerder om de beurt, of zo, lijkt me.' We kwamen ergens.
'Kan ook.' Meer zei ik niet omdat ik benieuwd was naar haar gedachtes. Ze zag het toch even kort voor zich. 'Vind je dat... geil?' vroeg ik voorzichtig. 'Als mannen moeten wachten zodat jij ze een beurt kan geven? Een reeks afwerken, wetende dat ze allemaal hard van je worden?' vroeg ik heel ondeugend en merkte weer dat ik dat wel geil zou vinden. En dan weer vanuit een toekijkende rol. Ik leerde zo al heel snel iets over mezelf. Dit had ik nooit geweten. Ik zag dat lekkere, jonge, blonde meisje zich helemaal uitleven. Gewoon omdat het zou kunnen. En hoe meer er kwamen, des te gelukkiger zou zijn. Puur fantasie natuurlijk. Al leek het dus meer mijn fantasie te zijn, dan de hare.
-
'Okay, niet schrikken, hoor.' bereidde ik haar voor. 'Het klinkt misschien raar, maar als toeschouwer zou ik dat wel willen zien. Denk ik dan. Misschien niet echt. Maar als ik het me voorstel, windt het me heel erg op.' Ik spreidde m'n benen ook een beetje en liet haar duidelijk zien hoe erg het me opwond. Dit was niks voor mij. Niet om dit toe te geven of om zo te doen. Zij werd hier nerveus van.
'Niet doen.' zei ze zelfs en ze liep rood aan. 'Hoe kan je dat nou willen? Je wilt echt dat ik zomaar vreemdga en dan nog wel met meerderen tegelijk?' werd ze zelfs een beetje nijdig. De sfeer sloeg om, en even leek dit niet meer leuk en avontuurlijk.
'Nee.' kon ik dan duidelijk en rustig zeggen. 'Alleen het idee windt me erg op. Ik denk dat ik ze allemaal in elkaar zou slaan, mochten het ervan komen. Zoals ik al eerder zei, is dit niet per se iets wat ik echt zou willen.' wilde ik haar heel duidelijk maken omdat het opwindende er nu ook wel vanaf was.
'Oh, dit hadden we nooit moeten doen.' zei zij toen ook al heel snel zorgelijk. 'Met Nicola ging het ook al verkeerd.' sprak ze stil haar mond voorbij. Het duurde heel even voordat het echt landde.
'Pardon?' schoot ik even later overeind. 'Heb je dit ook met haar gedaan? Wanneer dan? En dit was toch juist iets van ons?' werd ik nu een beetje kwaad. Ik wist weer waar ik stond. En ik kon het niet geloven. En ik dacht zelfs even dat ze dit expres liet vallen. Zo dat we er niet meer over hoefde door te gaan. Dit vond ik net zo erg als dat vreemdgaan van een paar maanden geleden. Het voelde hetzelfde.
-
Ze keek me geschrokken aan. Ze had mijn reactie niet verwacht. Maar wat dacht ze dan? Dacht ze dat ik nooit jaloers was op Nicola? Dacht ze dat ik echt alles zomaar goed vond zonder ooit ergens aan te twijfelen. Ik kon mezelf best op de tweede plek zetten. Als je een relatie wilt met Lindsay, kon dat bijna niet anders. Maar ik wilde niet haar tweede keuze zijn. Dat was ik nooit geweest. Of wel? Opeens sloeg de twijfel toe en realiseerde ik me dat ik vanaf het begin de verkeerde signalen had gegeven. Misschien was ik niet de persoon die haar alles gunde, maar haar alles gaf zodat ik er maar vanaf was. Van Lindsay af... Niet dat ik dat vond, maar dat had zij wellicht gedacht. Of was het nog erger? Was ik zo stom dat ik al die tijd al aan het lijntje werd gehouden. Een beetje kijken wat leuk is met mij, en het dan eerst met Nicola uitzoeken. En nu was het blijkbaar een keertje niet leuk met Nicola, en dan kwam ik weer in beeld. Ik wist het gewoon niet. Waarschijnlijk was dit allemaal niet waar of relevant op wat voor manier dan ook. Maar zij zweeg. Zij zei niks meer. Waarom nu niet? Dit was haar plan geweest. En zij had haar mond voorbijgepraat. Maar vanaf het eerste kaartje, stond ze al met de rug tegen de muur, zo deed ze. Ik slikte en schudde uiteindelijk maar m'n hoofd.
'Ik denk dat het beter is als we elkaar even een tijdje niet meer zien.' zei ik verslagen. Ik meende het. Ik stond op en keek haar niet meer aan. Dit deed echt pijn. Dit was ons ding. Of dat moest het zijn. Iets voor ernaast, naast onze zo fantastische relatie. En ik was erachter gekomen dat onze relatie allesbehalve fantastisch was. Ik kwam op de tweede plek. Niet na Lindsay, maar na Nicola. En dat deed erg zeer. Hoe leuk en spannend de laatste tijd ook geweest was met alles wat we gedaan en besproken hadden, leek dat allemaal niks meer waard te zijn. Dit had een leuk spelletje kunnen zijn. Iets tussen ons. Maar zij had dat anders gezien.
-
Ze probeerde het nog goed te maken. Ik weet niet eens meer wat ze zei en wat ze als excuus voordroeg. Ik wilde het even niet horen. Ik dacht aan steeds meer momenten waarop het zo duidelijk was dat ik niet de persoon was waar ze bij wilde zijn. Ze stelde mij niet voor aan Nicola, maar Nicola aan mij. Nicola wist al lang wie ik was en ik wist al die tijd van niets. Ja, van Nicola moest ze kiezen en daarom koos ze maar voor mij. Maar moest ze van Nicola kiezen omdat het misschien wel veel serieuzer was tussen haar en Lindsay, en koos Lindsay gewoon de makkelijke weg met mij? Ik was makkelijk. Sinds kort 'mocht' ze van mij weer afspreken met Nicola, en wie weet wat ze allemaal samendeden. Meer dan dat wij deden, waarschijnlijk... Ja, het werd me allemaal langzaam duidelijk. Ik had een spelletje gespeeld, wat me leuk en spannend leek, maar had het verloren zonder dat door te hebben. Ik was met een enorme handicap begonnen. Maar wist ik veel. Ik stuurde Lindsay naar haar ouders. Nooit gedacht dat ik dat zou doen. We zouden er snel over praten. Dat zei ik haar wel. Als dit dan het einde was, dan zo snel mogelijk. Toch alles verpest. Ons leven en onze toekomst? Ik hoopte van niet. Ik hoopte dat Lindsay zag hoe serieus ik over haar en mij was. Dat ze dan misschien een keer eerlijk zou zijn, zou al heel wat zijn. Wilde ze Nicola, dan moest ze dat gewoon zeggen. Natuurlijk zou ik dat niet leuk vinden, maar dan wist ik het ten minste. En nu wist ik niks. Mijn ideeën en openheid hadden haar juist naar Nicola gedreven. Ergens vond ik het ook fijn dat ze me zei dat het met Nicola ook fout was gegaan op dit punt. Maar echt iets fijn vinden, zat er nu even niet in. Dit was weer een moeilijk moment in onze relatie. Misschien wel de moeilijkste ooit. Zo dicht bij een breuk waren we nog niet gekomen. Een definitieve breuk.
-