Zolderspook - 16

Keuzes genoeg. Blijkbaar. Het haalde wel iets van de romantiek weg wat betreft de mooie meisjes die stiekem geil werden van een spookje met een enorm harde pik. Dat bleef natuurlijk wel zo, maar blijkbaar hadden ze ook niet echt een keuze. Het was nog iets wat ik uit moest zoeken. Ana had me een hele andere wereld voorgehouden. Ik hoefde me niet te beperken tot drie meisjes. Al wilde een deel van mij dat wel. Het ging om seks, maar ook om meer. Ik had er een hoop tijd en moeite ingestoken om zover te komen als dat ik was gekomen, en voor m'n gevoel had ik er nog lang niet alles uitgehaald. Zeker bij Hannah en Sarah viel nog een hoop winst te behalen. Ik ging die drie dan ook niet achter me laten. Ik zou ze wellicht wel wat minder frequent bezoeken. En laat ze dan maar naar me verlangen. Dat kon ook geen kwaad. Niet dat ik nu het eerste, het beste lekkere wijf ging nemen wat ik tegenkwam. Althans, dat ging ik wel doen, maar daar later meer over... Als ik zo'n ontiegelijk lekker wijf tegen zou komen wat bijna ontplofte van verwendheid en kapsones, zou ik er denk ik geen moeite mee hebben om te wachten. Verkrachting ging mij te ver, maar dat soort wijven eens flink op hun plek zetten, was wel iets wat mij trok. Maar zo was ik niet. Ik viel nooit op, dus. Niemand wist echt wie ik was. En zie nu, ik viel nog minder op. Ik had vroeger wel veel gedachtes over seks en wilde alles wel een keer proberen. Verkrachting ging me veel te ver en het mag duidelijk zijn dat dat ook nooit in me op zou komen. Her en der rondspoken en weer langzaam zover komen en het juiste moment afwachten was meer iets wat in mij straatje lag. Dan werd het een spel en was het leuk. Natuurlijk kon ik alles, maar of ik dat wilde, nee dus.

Ik merkte aan Maddy dat zij er soms meer achter begon te zoeken. Zij was de eerste, en zo voelde zij zich ook tegenover de rest. Zij kon jaloers zijn op die andere twee. Zij had echter niks te klagen. Ook merkte ik dat ze soms behoefte had aan gezelschap, en niet eens perse aan seks alleen. Ze heeft me een keer gevraagd wie ik was. Echt wie ik was. Ik heb toen getwijfeld, maar koos ervoor te verdwijnen in het niets. Dat vond ik best moeilijk. Ze was ook maar een meisje. En dan kwam ik even later terug, deed ik alsof er niets aan de hand was, en gebruikten we elkaar weer voor wat heerlijk genot. Het zette me wel aan het denken. Te lang blijven hangen is misschien geen goed idee. Op zoek naar anderen dus...

Ana zei me iedereen te kunnen krijgen. Elk meisje wat ik tegenkwam. Maar ook de meisjes die ik al was tegengekomen. Er waren best wel wat meisjes waar ik echt verliefd op was geweest. Vaak hele mooie of sexy meisjes die mij nooit zagen staan, of als niet meer dan een vriend. Wat zouden die nu van mij vinden? Zouden ook zij bezwijken door alleen maar mijn aanwezigheid? En zouden ze een idee hebben wie ik ben? Dat zou pas een spel zijn, maar wel één waarin ik mezelf helemaal zou kunnen verliezen. Zou ik het geheim dan nog kunnen houden, als een oude liefde naar me vraagt nadat we al wekenlang heerlijke seks hebben? Dat vond ik een gevaarlijke vraag. Hoe meer meisjes ik zou claimen, hoe groter de kans dat iemand haar mondje voorbij praat.

En toch kwam ik met drie strategieën, als ik het zo mag noemen.

Ten eerste wilde ik wat ik had koesteren, en moest ik een balans gaan vinden in de bezoekjes met de meiden die ik al had en waar nog veel meer mee gedaan kon worden. Ik had voor mijn gevoel toch iets neergezet. Zeker als je wist waar ik vandaan kwam voordat ik het spook was.

Ten tweede wilde ik heel graag weten of ik echt elk meisje kon krijgen. Ik nam mezelf voor zo nu en dan ergens naartoe te gaan en dan inderdaad met de eerste de beste mee te lopen en die te ‘bespoken’. De lat zou wel hoog liggen, natuurlijk. En dan maar eens zien hoe snel zo’n meid geil werd en hoe snel ik daar gebruik van kon maken.

En ten derde wilde ik dus wel een oude liefde opzoeken. Ik wist nog niet wie. Er gingen er een aantal door m'n hoofd. Sommigen had ik al jaren niet gezien. Meiden met nu een eigen leven, misschien wel getrouwd met kinderen. En dan kwam ik hun wereld even flink op de kop zetten... Best heftig als ik er over nadenk. Maar zo moest het gaan gebeuren. En Ana liet ik dan met rust en op school zou je me niet meer zien. Niet op deze school, in ieder geval.

Ik hield van spelletjes. Ik droeg natuurlijk geen telefoon op zak. Ik wist nooit hoe laat het was. Maar ik nam me voor m’n doel na te jagen van afhankelijk hoe laat het was. Dan zocht ik een klok op en aanvankelijk hoe laat het was, ging ik op pad. Zaten we nog in de eerste twintig minuten van het uur, zou ik een ‘vaste’ opzoeken. Lekker veilig. De volgende twintig minuten zouden mij op pad sturen op zoek naar een compleet vreemde, en leefden we in de laatste twintig minuten, moest ik er echt aan geloven en zou ik het verleden induiken om een oude liefde op te sporen. Ana maakte het makkelijk. Zoals zij het zei, was het te makkelijks. Dus dan maar zo. Dit allemaal een paar dagen na mijn ontmoeting met Ana aan haar bureau. Dat nooit meer. De rest wel.