Petra - 2

Disclaimer: dit verhaal bevat elementen zoals dwang, pijn en andere elementen die als extreem beschouwd kunnen worden. De lezer dient te beseffen dat het verhaal puur fictief is.

Vervolg op Petra 1 - de nieuwe job

Het was maandagochtend. Ik wachtte geduldig tot de lift tot stilstand was gekomen alvorens uit te stappen op het bovenste verdiep. Met een glimlach wachtte Nancy me op. "Welkom bij de beste krant van het land!", lachte ze. "We vinden het heel fijn dat je ons team komt vervoegen, Petra." Ik probeerde zo goed als mogelijk een lach op mijn gezicht te forceren. Uiteraard had ik hier altijd van gedroomd maar na de ontmoeting met Karel vorige week voelde dit zo fout aan.

Karel had me gechanteerd, verkracht en me daarna een job beloofd. En als een domme gans was ik er nog op ingegaan ook. Ach, wat maakte het uit, dacht ik? Ik had nu eindelijk mijn droom job en misschien was de opoffering van vorige week daar wel voor nodig. "Karel was heel enthousiast over jou," vertelde Nancy me, "maar je begrijpt dat er eerst nog een proefperiode plaatsvindt alvorens we je echt in dienst nemen?". "Euh ja, dat begrijp ik", zei ik met een licht teleurgestelde stem. "Och, maak je geen zorgen, meid! Dat komt allemaal wel goed", probeerde ze me gerust te stellen.

Ik kreeg meteen een rondleiding op de vloer en werd voorgesteld aan collega-journalisten en fotografen. Daarna kreeg ik mijn werkplek toegewezen en mocht ik meteen aan de slag. Ik moest een artikel schrijven over een opkomende politica. "Probeer ook zeker een interview te pakken te krijgen", zei Nancy me nog. Meteen begon ik research te doen. Yes, dacht ik, dit is wat ik wou: mijn eigen ding kunnen doen.

De hele week maakte ik lange uren, was ik constant op de baan samen met een fotograaf en kon ik uiteindelijk een volledig artikel afleveren. Fragmenten van het interview, het nodige onderzoek vanuit tal van verschillende bronnen... ik was best trots op mijn werk. "Uitstekend werk!", zei Nancy ook tegen me. Maar mijn blijdschap verdween snel toen Nancy zei dat Karel nog even wat vragen had over het artikel. "Hij verwacht je in zijn kantoor", zei Nancy terwijl ze al naar huis vertrok.

Het kantoor was zo goed als verlaten toen ik - met de nodige walging - op de deur van het kantoor van Karel klopte. De deur ging open en meteen stond ik oog in oog met hem. "Ah, dag Petra," zei hij vriendelijk, "Kom binnen!". Meteen wandelde ik zijn kantoor binnen en ging meteen zo ver als mogelijk van hem staan.

"Ik heb je artikel even gelezen," kwam Karel meteen ter zake, "zeker niet slecht als eerste opdracht maar als je wil, geef ik je nog een paar tips." Hij had mijn artikel duidelijk tot in detail gelezen en ook zijn tips waren best wel waardevol. "Dank u wel, meneer", zei ik op het einde van zijn betoog. "Ik neem het zeker mee!"

"Heel goed, Petra," zei hij met een grijns op zijn gezicht, "en vertel me eens: hoe is je eerste week geweest?". En nog voor ik kon antwoorden, stond Karel plots recht voor me en streelde hij lichtjes over mijn schouder. "Euh, goed", antwoordde ik al stotterend op zijn vraag.

Hij keek nu recht in mijn ogen en ik herkende de blik meteen en wist hoe laat het was. "Alsjeblieft meneer," smeekte ik nog, "ik wil dit niet. Laat me gewoon mijn job doen." Karel negeerde mijn smeekbede echter compleet en wreef nu met zijn duim en wijsvinger over mijn kin.

Net als vorige week had ik de mogelijkheid om weg te gaan en ook nu stond ik weer aan de grond genageld. Met zijn ogen hield hij me nu in een soort van houdgreep en dat bleef hij doen tot hij merkte dat hij me weer had gebroken. Zijn handen plaatste hij nu op mijn schouders en hij dwong me om door mijn knieën te gaan.

Opnieuw datzelfde geluid van een broeksriem en geen halve minuut later haalde hij zijn "gereedschap" uit een grijze boxershort. De penis had al in me gezeten maar nu pas zag ik hem in volle glorie voor me. Met een hand trok Karel de voorhuid van zijn penis naar achteren terwijl hij zijn andere hand op mijn achterhoofd legde.

Gewillig liet ik toe hoe hij me naar zich toe trok totdat zijn eikel mijn lippen raakte. Ik keek even naar boven in de vage hoop dat het hier zou stoppen. Die hoop werd meteen doorboord: Karel pakte me vast bij mijn haren en duwde meteen zijn penis diep in mijn mond.

"Zuigen, jij!", zei hij streng. Zo goed als ik kon, begon ik hem uitgebreid te pijpen. Met mijn tong maakte ik geregeld rondjes rond zijn eikel en liet ik toe hoe hij zijn penis diep in mijn mondje stootte. Het leek eindeloos te duren tot er plots een stem weerklonk. "Karel!? Wat is dit allemaal?"

In de deuropening stond Bea, een directieassistente die bijna op pensioen kon gaan. Terwijl Karel vlug zijn gereedschap terug begon op te bergen, keek ik richting Bea. Aan de ene kant schaamde ik me kapot maar aan de andere kant was ik heel opgelucht: ze had ons betrapt en dit ging Karel de das omdoen. Dat kon gewoon niets anders.

"Je hebt echt mazzel dat Hilde van HR niet bij me is", zei ze echter terwijl ze de deur achter haar sloot. Zonder mij een blik te gunnen, liep ze naar een bureau en pakte daar wat papieren vast. Er viel een stilte en terwijl ik nog steeds op mijn knieën zat, keek ik nu vol ongeloof richting haar. Toen Bea dat eenmaal door had, lachte ze haar tanden bloot: "En Karel, valt ze wat mee?".

"Nog jong en onervaren hé," reageerde Karel doodserieus, "maar daar brengen we wel verandering in." En terwijl Bea nu recht in mijn ogen keek, zei ze: "dat komt wel goed hoor. Toen ze vorige week met dat rokje haar kwam aanmelden, wist ik al dat ze een goede kandidate was."

Bea liep nu richting de deur van het kantoor. In een soort van reflex, nam ik nu haar been vast en keek haar smekend aan: "alsjeblieft, help me, ik wil dit helemaal niet." Heel even leek het of Bea medelijden kreeg. Ze ging op haar hurken zitten en legde een hand op mijn schouder. "Het komt allemaal wel goed schatje," zei ze met een zachte stem, "werk gewoon flink mee en je zult zien dat er dan heel veel deuren voor je open zullen gaan."

Meteen erna zette Bea haar terug recht en opende ze de deur. "Tot morgen!", zei ze met een vrolijke stem en een paar seconden later sloot ze de deur achter zich. Terwijl ik even naar de gesloten deur staarde, hoorde ik hoe Karel terug mijn richting kwam uitgewandeld.

"Ik dacht dat wij een duidelijke afspraak hadden gemaakt?", zei hij met een boze stem. En voor ik het goed en wel besefte, had Karel me rechtgetrokken en duwde hij me voorover op zijn bureautafel. Mijn handen bond hij vast op mijn rug en behendig trok hij mijn broek naar beneden.

Omdat ik een string droeg, had hij meteen een mooi zicht op mijn blote billen. "Ik ga je een pak slaag geven, Petra en geloof me, dat is echt het laatste wat ik wil," zei Karel onomwonden, "maar je laat me geen keuze: we hadden een afspraak gemaakt en nog geen week later verbreek je die."

"Sorry," zei ik met angst in mijn stem, "het was fout van me. Ik zal het nooit meer doen!". Ik hoorde hoe Karel diep in en uit ademde. "Dat weet ik, Petra. Als ik dadelijk klaar met je ben, zul je die fout inderdaad niet meer maken."

Daarop bewoog Karel zijn hand langzaam over mijn beide billen. "Je gaat dadelijk hardop mee tellen. Afwisselend krijg je een tik op je linker en dan op je rechterbil. Als je flink meetelt, ben je er na 20 tellen vanaf. Begrepen?"

"Alsjeblieft, doe dit niet!", schreeuwde ik nu bijna. "Ik zal niemand iets vertellen! En ik zal steeds braaf meewerken." Karel boog nu licht over me en fluisterde zachtjes in mijn oor: "daar had je eerder aan moeten denken, Petra. Afspraken zijn heilig. Adem eens diep in en uit en dan gaan we beginnen."

Karel maakte me duidelijk dat deze straf onvermijdelijk was. En na dat ik mijn ademhaling weer min of meer onder controle had, landde Karel's rechterhand voor een eerste keer op mijn linkerbil. Een lichte "pets" weerklonk in de kamer. "Een!", riep ik.

Drie seconden later volgde een klets op mijn rechterbil. "Twee!", zei ik meteen. De kletsen waren minder pijnlijk dan ik verwacht had maar al snel had ik door dat Karel aan het opbouwen was. Bij elke klets gebruikte hij meer kracht en toen ik net twaalf had uitgeschreeuwd en met tranen in de ogen een dertiende klets incasseerde, werd het me teveel.

Ik liet mezelf van de tafel zakken en viel zo op de grond op mijn buik. "Stop alsjeblieft! Ik kan echt niet meer. Heb genade met me!", schreeuwde ik nu tussen de tranen door. Karel maakte mijn handen los en nam me meteen vast in een soort van knuffelhouding.

Ik huilde het nu uit op zijn schouder terwijl hij zachtjes in mijn haren wreef. "Het is oké, Petra, het is oké", stelde hij me gerust. "Ik zei het je al: ik haat het om dit te moeten doen." Wat volgde was een lange stilte waarbij hij me ik een soort van liefdevolle houding vasthield.

Nadat de felste pijn was weggetrokken en mijn emoties wat waren gaan liggen, keek Karel me aan: "Ik beloof je dat ik je geen pijn meer ga doen, Petra. Maar dan moeten we wel een nieuwe duidelijke afspraak maken." Opgelucht dat ik deze boodschap hoorde, knikte ik.

"Jij bent vanaf nu mijn minnares en we spreken elke vrijdagavond na de uren met elkaar af. Als iemand je iets vraagt, zeg je dat je overuren moet draaien op vraag van mij. Dit is ons geheim... je zegt tegen niemand hier iets over."

Absurd, crazy, idioot... tot een uur geleden zou ik zijn voorstel zo ongeveer omschrijven. Maar Karel had me nu volledig gebroken. Het ging al niet meer over de job. Met zijn kletsen had hij me namelijk tot diep in mijn ziel geraakt.

"Ok", zei ik met geen greintje emotie of twijfel in mijn stem. Bij Karel verscheen een triomfantelijke grijns op zijn gezicht. Hij had me en zou dat vanaf nu elke week laten blijken.