Een paar dagen geleden moest ik beroepshalve in het oosten van het land zijn. Ergens in de buurt van Langeveen en Geesteren, dicht bij de grens met Duitsland, stond er opeens iemand langs de kant van de weg wild met zijn armen te zwaaien. Ik trapte op de rem.
Het was een vrouw van een jaar of vijfendertig die uitlegde dat ze panne had. Ze gebaarde naar een autootje dat ze verderop slordig in de berm had geparkeerd. De vraag was of ze een lift kon krijgen naar het volgende dorp.
"Stap maar in," zei ik. Ze plofte naast me neer op de bijrijdersstoel. Ik drukte het gaspedaal weer in. Miezerregen dwarrelde tegen de voorruit.
Johanna heette ze. We gaven elkaar een vluchtig handje.
"Je hebt het goed dooien hier," huiverde ze behaaglijk. Inderdaad had ik de verwarming aardig hoog gezet. Ze was een struise, donkerblonde deerne in een leren jek en bootcut jeans.
"Hier rechtsaf," wees ze onverwacht. Tot mijn verbazing stuurde ze me een onverhard karrenspoor op. Na een paar honderd meter hobbelen liep het pad dood in een winters maïsveld. Niet begrijpend wat hiervan de bedoeling was keek ik opzij.
"Neuken we even," stelde ze platweg voor? Ik schoot in de lach, een tikkeltje zenuwachtig. De motor zweeg.
"Maak je een grapje," vroeg ik? Ze antwoordde:
"Man, ik heb de trut drijfnat... Schiet op, laat die metworst van je eens zien!" Ze sjorde mijn broeksriem los en ritste mijn gulp open. Goedkeurend klakte ze met haar tong.
"Daar mankeert het niet aan," zei ze toen ze mijn stijve tevoorschijn had gehaald.
Met een ruk aan de hendel naast haar stoel zette ze de rugleuning in de slaapstand. In een oogwenk had ze haar laarzen met hoge hakken, spijkerbroek en extra grote, zwarte slip uit. In haar blote kont en met haar knieën opgetrokken ging ze achterover op haar stoel lieggen. Ik aarzelde.
"Kom nou maar, ik hoef er heus geen geld voor," spoorde ze me aan. Met mijn broek op mijn enkels kroop ik bovenop haar. Het was een beetje krap allemaal, maar het lukte.
"Jij een pleziertje, ik een pleziertje, allebei blij," met die woorden hield ze haar harige schaamlippen voor me open. Ik gleed naar binnen. Een zalig gladde en warme holte was het waarin ik wegzakte.
Intussen ritste ze haar jek opehn. Eronder droeg ze alleen een zwarte BH. Ze maakte de voorsluiting los en hield me een enorme, bleke mem voor.
"Boter, kaas en eieren," prees ze haar waar aan.
"Een echte, boeren E-cup en alles puur natuur..." Ik likte aan de tepel, die dadelijk opzwol, hard en ribbelig.
Een minuut of wat lagen we in stilte te werken. De enige geluiden in de auto waren het kraken van de stoelzitting en het soppen van haar kut. Ze had nogal een grote kut en lekker stinken deed hij ook. Mij stoorde dat geurtje niet, ik houd wel van een beetje vunzig. Diep stoten, tot voorbij haar baarmoedermond, daar reageerde ze het geilst op, merkte ik. Al gauw begon ze enthousiast met haar stevige spekkont mee op en neer te wippen. Toen ik daarbij ook nog over haar gezwollen klit begon te vingeren, greep ze me bij mijn nekhaar en pufte:
"Oehoeiaah, zo goed heb ik het lang niet gehad. ..." Met veel emotie ging seks blijkbaar niet gepaard voor deze onbekende Johanna. Ze bevredigde een onderbuikse behoefte en dat deed ze bijna zakelijk. Op het moment dat ze haar hoogtepunt bereikte, voelde ik pardoes een soeplepel vocht uit haar muts lopen. Ik kon alleen maar hopen dat ze geen al te grote vlek in de bekleding maakte.
De jeukende spanning van een zaadlozing begon langzaam vanuit mijn prostaat omhoog te borrelen. Om het genot nog wat te rekken, vertraagde ik mijn tempo.
"Mag ik het in je kut spuiten," vroeg ik voor de zekerheid? Nuchter antwoordde ze:
"Natuurlijk mag dat. Waar wou je het anders doen, in mijn rechterlaars soms?" Voor de laatste maal duwde ik hem tot mijn ballen in die zompige stinkpoes van haar en kwam toen ongegeneerd kreunend klaar. Warm
sperma omspoelde mijn kloppende paal. Het voelde hemels.
"Hmmmmm," zoemde ze tevreden.
"Bedankt," zei ik.
"Nee, jij bedankt," antwoordde ze!
Ik ging van haar af en hees mijn broek op. Ook
Johanna kleedde zich weer aan. Ze deed dat zonder zich eerst af te vegen. Ik zag haar druipende pruim zo in die grote, zwarte onderbroek verdwijnen.
Ik startte en keerde. Tot mijn verbazing zei ze:
"Zet me maar af bij mijn auto..."
"Niet naar het dorp verderop?" Ze grinnikte en zei:
"Je dacht toch niet echt dat mijn auto kapot is..." Het duurde even voordat die mededeling goed tot me doordrong. Ik sloeg linksaf, terug naar waar we vandaan gekomen waren. Opgeruimd legde ze uit:
"Bijna tien jaar ben ik getrouwd en lang niet ongelukkig, maar af en toe krijg ik de kolder in mijn doos en dan moet ik er gewoon de puddingbuks van een andere vent in! Snap je dat?" Ik knikte, want dat begreep ik best. Ze vervolgde:
"Nou, daarom doe ik zo eens per maand net alsof ik met pech langs de kant van de weg sta. Er komt altijd wel een of andere behulpzame, mannelijke automobilist voorbij om me op te pikken. Met hem maak ik dan een nummertje: gewoon een keertje als een hoerentante met de benen wijd ergens op een verlaten zandweggetje tussen de landerijen, lekker klaarkomen op een andere pik en me de pruim eens goed laten volblaffen. Een slippertje op zijn tijd houdt het leven
spannend. Ja toch?" Haar eerlijkheid was ontwapenend.
We waren er. Johanna stapte uit.
"Ajuus," groette ze. Er zouden meer vrouwen als zij op deze wereld moeten rondlopen, mijmerde ik, terwijl ik bewonderend haar overspelige kont nastaarde.
