De laatste tijd voelde de vijftienjarige Eliza zich vrolijk en vol energie. Op school ging het goed en de lente was altijd al haar lievelingsseizoen geweest. Nu ze op korfbal ook een team hoger geplaatst was had ze helemaal alle reden tevreden te zijn. Ze was nu dan wel het jongste meisje van het team, maar de andere teamgenoten kende ze ook al jaren en aansluiting vinden was dan ook geen probleem. Het leukste van alles was nog, dat ze dit jaar 2 trainers had uit het eerste, die ook niet echt een probleem voor haar waren. Leuke, jonge jongens van een jaar of twintig die het wel leuk vonden een enthousiast team te trainen. De ene was Rick, een jongen die er leuk en vrolijk uit zag maar er bijna nooit was en de andere was Alex, een lange jongen die met veel geduld het team klaarstoomde voor de wedstrijden.
Naast veel lol maken werd er elke week twee keer fanatiek getraind, wat te merken was aan de resultaten, want die waren goed. Het team won de meeste wedstrijden en dat had ook weer invloed op de sfeer, die toch al goed was.
Na de laatste donderdagavondtraining was er dan ook weer een uitgelaten lollig sfeertje. Alex had de hele training alleen moeten doen, omdat Rick weer eens niet was komen opdagen. Na de korven en ballen opgeruimd te hebben in het materialenhok en het snelle omkleden ging iedereen richting huis. Toen iedereen lachend naar huis fietste bedacht Eliza zich dat dit misschien wel het allerleukste team was waar ze ooit in had gezeten. Ze zocht met haar hand in haar broekzak naar haar fietssleuteltje, maar merkte dat die niet in haar broekzak zat. Ze keek om zich heen, haar teamgenoten waren al weggefietst. Op de grond in de fietsenstalling lag ook niets wat op metaal leek en haar sleutel kon zijn. Ze vloekte in zichzelf, maar blijkbaar te hard. ‘Mag jij wel kut zeggen van je ouders?’ zei een stem achter haar. Eliza draaide zich om en zag het lachende gezicht van Alex. ‘Nou zo leuk is het niet hoor en als ik kut wil zeggen doe ik dat gewoon.’
‘Kut!’, zei ze expres nog eens. ‘Ik ben mijn sleutel kwijt.’
‘Ik help je wel even zoeken,’ zei Alex vriendelijk.
Ze gingen aan de slag, maar het was al snel duidelijk dat er buiten niets te vinden was.
‘We kijken anders wel binnen,’ zei Alex.
Samen liepen ze naar de deur van het clubgebouw en die ging niet veel later open.
Toen ze tegelijk naar binnen wilde stappen botste ze tegen elkaar op, Alex’ hand raakte hierbij Eliza’s borst, die met een mooie Bcup maat niet groot, maar zeker ook niet klein waren. Ze waren eigenlijk precies mooi en lekker. En ze voelde best aantrekkelijk zacht, bedacht Alex zich, toen hij snel iets van sorry mompelde.
‘Wat?’ zei Eliza die wat lachte.
‘O, niets ik kwam per ongeluk tegen je, je.. ‘ Alex keek Eliza aan en stopte zijn zin.
‘Ja, mijn wat?’
‘Je weet wel wat ik bedoel,’ zei Alex terug.
‘Mijn tiet, bedoel je zeker,’ zei Eliza uitdagend tegen haar iets oudere trainer.
De twee verkleurde even en stapten toen naar binnen. Eliza liep al speurend naar de grond richting de meisjeskleedkamer. Alex achter haar aanlopend.
‘Je mag hier toch niet komen?’ zei Eliza.
‘Eum, nee, niet echt, maar ik moet toch helpen zoeken’ En er zijn nu toch geen blote meisjes’, zei Alex.
‘Zou je wel willen..’ zei Eliza lachend, die ineens een extra snelle stap richting de bankjes deed en er een sleutel onder vandaan haalde. ‘Gevonden!’
‘Nou, dat is in ieder geval snel gevonden,’ zei Alex, ‘Dan kunnen we nu weer weg.’
‘Heb je haast ofzo?’ zei Eliza weer tegen haar trainer, die al aanstalte maakte de meisjes kleedkamer te verlaten.
‘Ja, wat moeten we hier anders?’ zei Alex, ‘en je zei zelf dat ik hier niet mag komen, dus.’
‘Ja als er blote meisjes zijn, die zijn er toch niet, zei Eliza.’
‘Helaas niet,’ grapte Alex terug.
‘Hahaa, ja jammer he, alleen ik ben er maar.’ zei Eliza.
Alex werd wat rood en keek deze avond voor het eerst met wat andere ogen naar het mooie jonge meisje uit zijn team. Nou waren alle meisjes niet lelijk in dit korfbalteam, maar Eliza had toch zeker iets…. iets
spannend aantrekkelijks.’
Even wist hij niks te zeggen. Toen Eliza ook richting de deur kwam en ze samen vlak bij de deur stonden zei Alex ineens; ‘ach, maar jij bent zo al knap.’
Eliza stopte haar lopen en draaide zich nu richting Alex. Ze stonden gevaarlijk dicht bij elkaar en raakte elkaar bijna. Ze keek de trainer die maar enkele jaren ouder was dan zijzelf was in zijn ogen. ‘Ja zal wel, dat je me knap vindt.’
‘Echt!’ zei Alex gelijk. Misschien wat snel zelfs.
Het gebeurde ineens, langzaam waren hun lichamen tegelijk elkaar gekomen. Gevallen? Onbewust? Alex verplaatste zijn hand naar Eliza’s zij en Eliza keek nog dieper in de ogen van Alex… Als dit anders liep dan ze nu hoopte, dan zou ze echt de volgende training niet durven komen, maar ze droomde al zo veel jaren
stiekem van deze jongen. Alex, die misschien net een tikje te oud voor haar was…
Alex dacht van alles maar niet helder. Hij had opeens het meisje van het team dat hij zou moeten trainer in zijn handen en die lagen nog wel gevaarlijk dicht bij haar kontje. Als hij nog een paar centimeter naar voren zou gaan met zijn hoofd zouden ze elkaars lippen raken. Waarom had hij nu geen controle en zei niet iets dat hij wakker moest worden?
En toen raakte hun lippen elkaar. Langzaam kuste Alex Eliza en omgekeerd, Eliza opende haar mond een stukje en een natte geile tongzoen begon. Eliza had al eerder gezoend, maar dit voelde toch wel anders. Alex was ouder en meer
ervaren dan ze tot nu toe had meegemaakt en het zoenen werd heftiger en geiler. De lijven van de twee schuurden tegen elkaar aan en Alex’ handen lagen inmiddels al lang op Eliza’s kontje, waarbij hij de twee helften van haar achterwerk heerlijk in zijn handen masseerde.
Pas na wat wel tientallen minuten leken stopte het zoenen en keken de twee elkaar weer in de ogen.
‘Lekker,’ zei Eliza.
‘Echt wel, als ik dit geweten had, had ik het al veel eerder gedaan lieve Eliza,’ zei Alex.
Ze kusten elkaar nog eens, heftig maar korter. Daarna sloten ze af omdat het ook al later werd.
Hoe zou de volgende training lopen? De hele week dacht Eliza aan het heerlijke zoenen met Alex, ze kon niet wachten tot het weer zo ver was. En zou er tijd zijn zonder de anderen, zodat ze weer…
wordt vervolgd -
