Dit is mijn eerste verhaal hier dus niet allemaal gaan zitten haten als het niet goed is.
Eerst even een korte introductie. Mijn naam is Johan en ik ben 19 jaar. Het gezin waar ik uit kom bestaat naast mijn vader en moeder uit mijn tweelingzus
Lisa en nog een zusje van 15, Miranda, een jongere versie van Lisa, zoveel lijken ze op elkaar.
Ik ben opgegroeid in een nogal vrij gezin, waar openlijk over seks gepraat wordt en we weinig geheim kunnen houden in ons kleine huisje. Echt preuts zijn we ook niet. Omdat ons gezin nogal groot is kwam het wel eens voor dat de een onder de douche staat, de ander in bad zit en weer een ander zijn of haar tanden aan het poetsen is. Maar de laatste jaren is dit afgenomen. Toen mijn zussen zich meer begonnen te ontwikkelen, ging de badkamerdeur meestal op slot als zij zich gingen wassen. Echt compleet naakt heb ik mijn zussen, zeker Lisa, al jaren niet meer gezien. Bloter dan in bikini's op het strand werd het niet meer, wat ook best begrijpelijk is.
Maar goed, laten we verder gaan met dit verhaal. Ik ben dit jaar begonnen met studeren in Leiden. Omdat dit nogal ver reizen is, huur ik een kamer net buiten de stad. Ook Lisa studeert in Leiden, hoewel zij er al een jaar woont. Zij heeft havo gedaan en gaat nu naar het hbo. Onze kamers liggen best dicht bij elkaar, dus als er iets aan de hand is , kunnen we in korte tijd te hulp schieten. Het is heel handig als je al familie hebt die je een beetje wegwijs kan maken in een nieuwe stad. Maar op kamers gaan betekent wel dat je je familie minder ziet, alleen als je een weekendje naar huis gaat of in de vakanties. Ik zag m'n ouders en
Miranda dus veel minder en dat was best wel wennen. Maar met de maanden ga je daar aan wennen en kom je erachter dat privacy toch wel lekker is. Je eigen kamertje, ook al is het in een huis met nog 4 anderen, waar je helemaal jezelf kunt zijn en kunt doen en laten wat je wilt.
Sinds mijn week vakantie in februari, was ik niet meer thuis geweest en had ik mijn ouders en zusje alleen gesproken via Skype. Totdat ik een paar weken geleden een SMS'je kreeg van Miranda: "Hee Johan. Het is alweer zo lang geleden dat ik je gezien heb, dus ik bedacht me dat als jij niet naar huis komt, dat ik dan dit weekend naar jou en Lisa kom! Xxx". Ze had gelijk, het was al aardig lang geleden. Ik stuurde haar terug: "Wat een leuk idee, hoe had je dat in gedachten dan? En heb je het ook aan Lisa gevraagd?". Niet veel later kreeg ik antwoord: "Natuurlijk heb ik het ook aan Lisa gevraagd. Zij vond het ook een leuk idee. Ik had in gedachten dat ik dan vrijdagnacht bij Lisa blijf slapen en zaterdagnacht bij jou. Dan ga ik zondagmiddag weer terug, want ik heb maandag gewoon weer school." Dus ik stuurde haar dat het goed was en dat ik haar zaterdag op zou halen bij Lisa.
Vrijdagmiddag kreeg ik ineens een sms van Lisa: "Johan, ik voel me toch zo beroerd, ik denk dat ik de griep heb. Vanavond zou Mier hier komen, maar dat kan ik echt niet aan. Zou jij haar van het station willen halen en haar het weekend bij jou kunnen laten doorbrengen?" Lisa was dus hartstikke ziek en kon niet voor Miranda zorgen. Mijn antwoord: "Natuurlijk zus, ik zal wel voor Miranda zorgen en zorg jij maar snel dat je beter wordt. Beterschap!".
Ik wist dat Miranda om half 8 op Leiden Centraal zou staan en ik zou haar even op gaan halen. Eenmaal aangekomen, zag ik haar al zitten aan een van de tafels op het station. Ze zat met haar rug naar me toe en ik bedacht me dat ik haar zou laten schrikken. Ik loop rustig naar haar toe, leg m'n handen op haar schouders en roep: "Boe!". Ze schrikt zich rot. "Jezus Johan, wil je dat nooit meer doen! Ik zou er haast in blijven. " Als ze over haar schrik heen is, vraagt ze me: "Ik dacht dat Lisa me op kwam halen?". "Nee, Lisa is ziek. Je zit het hele weekend met mij opgescheept." "O, dat is jammer" "Nou", zeg ik, "als het je niet aanstaat, pak je de trein terug maar hoor." "Nee joh, zo bedoel ik het niet. Ik vind het gewoon jammer voor Lisa dat ze ziek is." "Haha, dat snap ik. Ik plaag je gewoon een beetje. Kom op, dan gaan we naar m'n kamer."
Na de korte reis kwamen we aan bij het studentenhuis en gingen we naar binnen. Eenmaal op mijn kamer aangekomen, maakte Miranda het zich al gemakkelijk op mijn bed. "Zo", zegt ze, "dat komt wel goed dit weekend. Ga jij maar op dat luchtbed." "Jaja, dat dacht ik dus even niet hè. Ik slaap gewoon in m'n eigen bed en jij gaat op het luchtbed." Het was inmiddels 20.15 uur en ik keek in de tv-gids of er nog een leuke film kwam. Tot mijn vreugd zag ik dat een gave actiefilm kwam en zei dit tegen Miranda. Maar die plannen werden nogal gauw gedwarsboomd, omdat zij al wist dat er zo'n romcom kwam. Ik zag het pruillipje al opkomen en probeer dan nog maar eens nee te zeggen...
Dus om half 9 duw ik Miranda een stuk aan de kant en ga naast haar op m'n bed zitten. 'Gelukkig duurt hij maar tot 10 uur', dacht ik in mezelf. In de film kwam een nogal heftige vrijscène, die mij niet onberoerd liet. Ik voelde in mijn broek dat er wat begon te groeien. Maar zag ik dat nou goed? Ik zou haast zweren dat ik Miranda even aan haar tepels zag draaien. Ze zat met gekruiste armen, maar ik was toch vrij zeker van wat ik in mijn ooghoeken had zien gebeuren. Ik leg mijn arm om haar schouders heen, in de hoop dat ze haar armen anders zou leggen. Dit gebeurde ook en zag de twee kleine tepeltjes door de stof van haar truitje drukken. Ze was dus wel degelijk opgewonden geworden van de film. Ik probeer er voorzichtig naar te vragen: "Vind je het een leuke film?". "Ja hoor". Niet veel antwoord dus en ik beslis de stap te maken: "En wat vond je nou van die laatste scène?". Ik zie haar enigszins rood kleuren. "Ik zag wel dat het je opwond. Maar dat is helemaal niet erg. Dat is gewoon menselijk." Ze kleurt nu dieprood, maar ineens herpakt ze zich: "Maar jij toch ook? Ik zag hem wel omhoog komen in je broek." Ze had dus ook opgemerkt dat het mij niet onberoerd liet. Dit was de beurt aan mij om lichtelijk rood te kleuren. "Je hebt gelijk", zeg ik, "ik ben ook maar een mens." De film is ineens niet zo interessant meer. Ik besluit door te vragen: "Heb jij al eens zoiets meegemaakt?" "Nee joh, je weet toch dat ik nog nooit een vriendje heb gehad." Dat was waar. Zo'n mooie meid, dat hoor ik ten minste van vrienden, het is moeilijk te zeggen over je zusje, en dan nog nooit een vriendje gehad hebben. "En jij dan?". En ik gaf eerlijk toe van wel. Ik had ruim een jaar een relatie gehad met een meisje uit m'n klas. Maar doordat zij in Groningen ging studeren, leek het ons beter om als vrienden uit elkaar te gaan. Met ons drukke rooster en de lange reistijd zou er niks meer van die relatie komen en dit vonden we allebei het beste. Ik had met haar dus al de enige ervaring opgedaan en daar was mijn kleine zusje nu dus benieuwd naar. "Je weet dat ik een relatie had met
Chantal en daar heb ik wel wat ervaring mee opgedaan." "O ja? Wat dan?"
"Dat ga ik jou niet aan je neus hangen, daar ben je nog veel te jong voor, kleintje", en ik tik zacht op haar neus. "Ah toe?". Ik zie dat de film al lang afgelopen is, het is haast al 11 uur. Doordat we allebei al de hele week school hadden, waren we best moe. Ik had haar al een paar keer zien geeuwen. Ik zeg tegen haar: "Dat vertel ik je nog wel een keer. Nu is het hoog tijd om te gaan slapen. Ik blaas het luchtbed even op en dan kruipen we er lekker in. Morgen is er weer een dag.". Ze accepteerde dit met een enigszins betreurd gezicht. Na het omkleden en haar tanden poetsen was haar luchtbed klaar en toen ik terug kwam uit de badkamer, lag ze al helemaal opgerold in haar slaapzak. Ik deed de tv en het licht uit, ging op bed liggen en viel als een blok in slaap.
De volgende ochtend werd ik rond een uur of 9 wakker. Ik had perfect geslapen. Ik draaide me om en keek naast me op de grond. Daar lag Miranda, met nog duffe oogjes, wat betekende dat zij ook nog niet zo lang wakker was. "Gooooodmorning sunshine!", riep ik haar toe. "Alsjeblieft zeg...", was haar antwoord. "Heb je niet lekker geslapen?" "Nee! Dit luchtbed ligt echt klote. Heb haast geen oog dichtgedaan. Mag ik niet nog even bij jou in bed komen liggen, dat ligt vast veel beter?" Na even aarzelen stemde ik toch maar toe en tilde de dekens op. Ze ritste haar slaapzak open en schoof naast mij in bed. Het is geen tweepersoonsbed dus we lagen nogal dicht bij elkaar. "Ik heb het koud.", hoorde ik haar zeggen. Dus ik schoof wat dichter naar haar toe en zo kwam het dat ik lepeltje lepeltje lag met m'n kleine zusje. Dat gaat je toch niet in de koude kleren zitten en al snel voelde ik wat groeien. Ik probeerde zo nonchalant mogelijk iets van haar vandaan te schuiven, maar dat ronde kontje van haar bleef mijn warmte opzoeken en schoof achter me aan. 'Shit, shit, shit!!!', dacht ik, en ik hoopte dat ze het niet zou merken. Dat bleek ijdele hoop, want ze vroeg me:"Wat voel ik daar steken?" "Dat is mijn, eh, hand." "Nee, dat voelt niet als een hand." . Er was geen punt meer om het te verbergen, ze wist donders goed wat er in haar bil zit te prikken. Het was de 19 centimeter lange piemel van haar grote broer. Dus ik zei: "Je mag dan wel nooit een vriendje gehad hebben, maar je weet heel goed wat er zit te steken. Dat gaat vanzelf weer over, dus probeer nu nog maar wat te slapen. Daarvoor kwam je in mijn bed liggen, of niet soms?" "Wordt je geil van me?" "Pardon?", vroeg ik. "Of je geil van me wordt?" "Als jij met die kont van je tegen me aan gaat lopen schuren kan ik dat gevoel niet onderdrukken, nee" "Zoals dit?", en ze schuurde weer met haar kontje langs mijn kruis. "Ophouden nu, je bent mijn zusje. We horen überhaupt niet in hetzelfde bed te liggen, laat staan dat je tegen me op aan het rijden bent!" Ik draaide me om en ging met mijn rug naar haar toe liggen. Maar dit maakte het nog erger. Ook Miranda draaide zich om en kwam nu met haar buik tegen mijn rug aanliggen. Ik voelde haar tepels, zo hard als staal, tegen mijn rug aanduwen en voor ik het wist, had een van haar handen zich naar voren bewogen. Hiermee ging ze op zoek naar m'n nog steeds keiharde paal en het duurde dus niet lang voordat haar vingers zich eromheen wikkelden. Totaal perplex van deze gebeurtenis, liet ik haar even begaan. Totdat ik weer bij zinnen kwam en haar hand probeerde weg te trekken. "Rustig Johan, laat mij je hier nou even vanaf helpen. Geef maar toe dat je het lekker vindt.". En dat was inderdaad waar, hoe fout dit ook in sommige opzichten was, ik kon niet ontkennen dat ik ervan genoot...
Laat een reactie achter of stem zodat ik weet of ik nog verder moet schrijven of beter kan stoppen.
