Woensdag 20 november 2013. Eind van de morgen. Ik loop in Den Haag, na afloop van een zakelijke
afspraak. Anderhalf uur geleden was ik nog nerveus, maar nu ben ik helemaal in de gloria. Dat is niet zomaar: ik heb een grote opdracht binnengesleept. Opgeteld bij de klussen die ik al had, ben ik tot medio 2014 verzekerd van voldoende werk. Niet onbelangrijk, voor een zelfstandig ondernemer! Ik ben dus euforisch, en het stralende winterzonnetje maakt mijn humeur nog beter. Nu snel naar huis – als ik opschiet, haal ik de intercity van 11.23 nog.
Het is rustig in de trein. Ik kies voor een stoel met ‘overburen’, zodat ik mijn lange benen makkelijk kwijt kan. Er is verder bijna niemand in de coupé – lekker rustig. Dat duurt maar even, want al op Den Haag HS krijg ik gezelschap. Een jonge vrouw gaat schuin tegenover me zitten. Dat verbaast me een beetje: ze rijdt nu achteruit, terwijl er plaats genoeg is. Niet dat ze me in de weg zit: ze zit niet recht tegenover me. En eerlijk is eerlijk: ze mag er best wezen. Ik schat haar achterin de twintig. Halflang donker haar, prachtige donkere ogen, klein beetje make-up. Goed figuur, strakke witte broek, en als ze haar winterjas opent, werp ik een snelle blik op haar rode vestje. Zo te zien, heeft ze een paar volle borsten. Omdat het niet netjes is om haar aan te staren (keurige opvoeding gehad…), verdiep ik me weer in mijn boek. (Voor de liefhebbers: ‘Tonio’ van A.F.Th. van der Heijden – absolute aanrader!)
Tussen Delft en Schiedam remt de trein plotseling. Ik kijk op van mijn boek, en zie vanuit mijn ooghoek dat mijn medepassagier naar me kijkt. Doet ze dat omdat ik opkijk, of zit ze al langer naar me te gluren? Ik ga er toch eens op letten. Ik lees verder, en kijk af en toe vanuit mijn ooghoek naar de vrouw schuin tegenover me. Al snel weet ik het zeker: ze kijkt naar me, en niet vanuit haar ooghoeken. Ze zit me non-stop te bekijken, op het schaamteloze af. En blijkbaar bevalt het uitzicht, want er speelt een ondeugende glimlach om haar lippen. Nu heeft ze zeker geen pech vandaag: ik zie er best aantrekkelijk uit. Ik trek bij (belangrijke) afspraken altijd een kostuum aan, en dat zit me als gegoten. En als ik strak in het pak zit, is goed te zien dat ik mijn lichaam goed verzorg. Op dat lichaam zit een vrolijke kop, met een klein stoppelbaardje. Blijkbaar valt dit leuke meisje in de categorie dames die deze combinatie wel aantrekkelijk vinden. Nu, ik vind het geen probleem als ze naar me kijkt. Het geeft me best een goed gevoel om te weten dat ik op 36-jarige leeftijd nog ‘in de markt ben’.
Net na Rotterdam CS weet ik het zeker: dit is niet zomaar ‘kijken’. Ze zit me met haar ogen uit te kleden. Haar blikken glijden over mijn benen naar mijn zijkant, waar ze de aanzet van mijn linkerbil kan zien. Daarna bekijkt ze mijn borst en bovenarmen, om vervolgens weer naar omlaag te kijken. Mijn kruis kan ze niet zien: m’n boek zit ervoor. Maar in haar verbeelding heeft ze me ongetwijfeld al minstens vier keer uitgekleed, en zit ik nu in mijn blote kont in de trein. Ik overzie de situatie: ik zit hier één van de meest tragische (waargebeurde) gebeurtenissen uit de Nederlandse literatuur te lezen, en intussen word ik met de ogen schaamteloos uitgekleed door een leuke jonge vrouw. Rare combinatie; misschien moet ik een andere keer verder lezen. Ik ben er trouwens toch bijna: in Dordrecht moet ik eruit. Ik stop mijn boek in mijn tas, en zie vanuit mijn ooghoek dat ze ál mijn bewegingen volgt. Het voelt niet eens echt ongemakkelijk; het heeft wel iets spannends. Verder denk ik niet te veel na. Ik stap straks uit, en that’s it.
Het loopt anders. Op station Dordrecht stap ik inderdaad uit. En alsof we bij elkaar horen, loopt ze achter me aan. Ik denk pijlsnel na: “Ze moet er gewoon in Dordt uit, net als ik. Of zou ze speciaal voor mij uitstappen?” Ik krijg het bloedheet, en besluit maar gewoon door te lopen. Ik stap de trein uit, en vóel dat ze me volgt. Ik loop door, maar kan het toch niet laten om mijn pas íets te vertragen. Ze komt naast me lopen, en ik kijk even opzij. En op dat moment hééft ze me. Ze vangt me met haar ogen. Het knettert tussen ons. Het vonkt. Dit is dus wat ze bedoelen met ‘chemie’. Woorden zijn volstrekt overbodig. We lopen naast elkaar de trap af, de tunnel door, de trap op, richting de uitgang. Daar kijken we elkaar weer aan, en ze wenkt met haar hoofd richting de
parkeerplaats. Alsof ze zeggen wil: “Ga je mee…?” Ik zeg niks, en knik niet, maar volg… En in mijn hoofd hoor ik ‘In het leven’ van ‘Het Goede Doel’:
“Ik zag je lopen, ik liep je voorbij
En ik wou wat bedenken, maar jij bedacht dat voor mij
Je zei: 'Loop maar mee, ‘k woon hier maar even vandaan
en sta niet te twijfelen, want anders blijf je maar staan'
Je zei: 'Zwijg over liefde en denk niet aan geld
Eén moment van geluk, is alles wat telt
In het leven'”
(Uit: Het Goede Doel – In het leven)
Ik heb dit nog nooit gedaan: zomaar meegaan met een wildvreemde vrouw. Maar ik kan haar niet weerstaan. En eerlijk gezegd wíl ik dat ook niet. En dus ga ik mee. Onderweg zeggen we niks; waarom zouden we? Elk woord te veel zou een onvergetelijk moment kunnen verpesten. Blijkbaar zoeken we allebei hetzelfde: dat ene moment van geluk. We
verlangen allebei naar een intens moment van extase. En vanwege de geile spanning die er tussen ons hangt, zoeken we die extase bij elkaar. Omdat we zonder iets te zeggen zéker weten dat het geweldig wordt. Regels? Geen. Ja, één, woordeloos: één keer, daarna nooit meer. Hoewel: ze woont op loopafstand van het station. Dat maakt dit avontuur wel een tikje riskant: blijkbaar maakt ze deze reis vaker, net als ik. En dus is de kans groot dat we elkaar nog eens tegenkomen. Ach, dat zien we dan wel. Ik laat me door niets en niemand tegenhouden: ‘één moment van geluk, is alles wat telt’:
“Je zei: 'Kom erin, en let maar niet op de zooi'
En ik vond je aardig, en jij vond mij mooi
Je zei: 'Zwijg over liefde en denk niet aan geld
Eén moment van geluk, is alles wat telt
In het leven'”
(Uit: Het Goede Doel – In het leven)
Ze woont leuk. En ze ís leuk. We zeggen weinig, en toch heeft de stilte niets ongemakkelijks. Het is
spannend, opwindend, geil. Ondanks dat het nog vroeg is, ontkurkt ze een fles wijn. Natuurlijk – hier moet bij gedronken worden. Ze schenkt in, we toosten woordeloos, en we drinken. Opeens begin ik me uit te kleden, zonder iets te zeggen. Ik doe eerst mijn jasje uit, en begin daarna mijn overhemd los te knopen. Om haar lippen verschijnt dezelfde sensuele glimlach als in de trein. Ik besluit wat te zeggen: “Je hebt me in de trein al vier keer uitgekleed, dus waarom zou ik mijn kleren nu nog aanhouden?” Ze schiet in de lach, en doet één grote stap naar voren, waardoor ze dicht tegen me aan staat. Ik voel haar ademhaling, en ze fluistert: “Toch wil ik het nu nog eens dunnetjes overdoen.” Ik laat haar begaan, en laat me langzaam uitkleden, zonder zelf iets te doen. Als laatste trekt ze mijn boxer in één ruk naar beneden, en meteen springt mijn stijve paal omhoog. Ze fluit bewonderend – ja, ik mag niet klagen. En zij ook niet…
Voordat ze verder iets kan doen, kom ik zelf in actie. Ze heeft mij inmiddels vijf keer uitgekleed, dus mag ik nu ook een keer? Ik doe het langzaam en geraffineerd. Ik ontdoe haar niet alleen van haar kleding, maar streel ook meteen elk stukje blote huid dat tevoorschijn komt. Ik streel haar armen, rug en buik. Ik streel haar benen, haar voeten. En als ik haar lingerie uittrek, streel ik eerst haar stevige ronde borsten. Ik doe het tergend langzaam en teder – het werkt, ze krijgt kippenvel. En als laatste streel ik haar kleine stevige billen, en haal ik snel mijn hand door haar spleetje. Ze is al nat, maar dat verbaast me niks. Natuurlijk is ze geil; dat ben ik ook. En we zijn nu allebei naakt. Let’s go…
Ze is lekker. Alles aan haar is lekker, en alles wat ze doet is lekker. Hoe ze me gretig vastpakt. Hoe ze me kust – eerst zacht en dan steeds wilder. Hoe ze hijgt, hoe ze kreunt, hoe ze met haar vingers in mijn rug krast. Het is duidelijk wat ze wil: dit wordt geen lang voorspel. Al tongend en voelend, trekt ze me mee naar haar slaapkamer. We vallen op bed, en dan volgt er een heus gevecht. We willen allebei bovenop. En terwijl we blijven tongen, ligt eerst zij onder, dan ik, en dan weer zij. Dan geeft ze het op, pakt ze mijn penis beet, en leidt ze me met één beweging in haar natte kutje. Ze is warm, nat en strak; ik vul haar helemaal. Ik begin haar rustig te neuken, maar dat bevalt haar niet. Ze reageert door wild mee te bewegen, en ze legt haar handen op mijn billen om het tempo aan te geven. Meteen voer ik het tempo op: als ze me hard en snel wil, kan ze dat krijgen. Ik gooi alle remmen los, en neuk haar met snelle diepe stoten, zo hard ik kan. Dit is duidelijk beter, want ze hijgt en kreunt het behang van de muur. En ze moedigt me aan: “O ja, o jááá, neuk me hard!” Ik doe het, en ik slaag erin om mijn orgasme nog even uit te stellen. Zij probeert het niet eens, en ik voel haar lichaam verkrampen. Gillend en schokkend komt ze klaar. Ik voel hoe haar kutje zich nog strakker om mijn lul sluit, en dan laat ik me gaan. Met een harde schreeuw spuit ik mijn zaad diep in haar. Wat een heerlijk begin.
En het was inderdaad pas het begin, want ze fluistert: “Jij gaat nog lang niet weg…” Dat was ik ook niet van plan. Maar omdat mijn penis even op krachten moet komen, geef ik haar eerst de meest erotische massage van haar leven. Daarbij streel ik soms plagerig over haar kutje en clitje, waar ze heftig op reageert – ze is nog overgevoelig van de hete neukbeurt van zojuist. Na de massage begin ik aan een orale ontdekkingstocht. Ik begin met haar mond, maar die ken ik nu al, dus ik daal af naar haar hals, en ga dan steeds verder naar beneden. Ze ligt op haar rug, en ondergaat alles wat ik doe. Ik neem haar borsten in mijn mond, en zuig ze naar binnen. Eerst zachtjes, daarna heftiger. Ik kus haar buik, en sla haar kutje over door meteen naar haar dijen te gaan. Ik ga nog verder naar beneden, en lik me daarna weer naar boven, beginnend bij haar tenen en eindigend bij haar smachtende kutje. Nu ondergaat ze niks meer, ze wil meebepalen wat er gebeurt. Ze wil heftig gelikt worden, en duwt haar onderlichaam krachtig in mijn gezicht.
Ik geef haar wat ze wil, en begin haar met lange halen te likken. Ik lik en kus haar schaamlippen, die druipen van het vocht. Ik duw mijn tong in haar kutje, en probeer haar met mijn tong te neuken. Ik lik en sabbel op haar clitje, en dan houdt ze het niet meer. Ze komt overeind, duwt me op mijn rug, en valt aan op mijn harde lul. Ze neemt me zó heftig in haar mond dat ik even bang dat ze ‘m eraf bijt, maar dat valt mee. Wel pijpt ze me zoals ik nooit eerder ben gepijpt. Het wordt even zwart voor m’n ogen, en als ik weer bij m’n positieven ben, zie ik haar druipende kutje smachtend boven mijn gezicht. Ik steek mijn tong uit, en begin haar weer te likken. Ze kreunt, gaat stug door met pijpen, en duwt haar borsten tegen mijn buik. En weer voeren we een gevecht, maar nu gaat het erom wie de ander het eerst laat klaarkomen. Ze zuigt als een bezetene aan mijn penis, en ik sabbel op haar clit alsof mijn leven ervan afhangt. Maar zij wint. Ik kom heftig klaar, en ze slikt mijn
sperma gretig door. En pas daarna komt ze zelf klaar. De sappen spuiten uit haar hete kutje, en ik probeer alles op te likken.
Twee uur later loop ik buiten, nadat we nóg een keer hebben geneukt, in alle mogelijke standjes. We zijn allebei nog een keer klaargekomen, waarbij ik over haar rug en billen heb gespoten. Daarna namen we afscheid, met een heftige tongzoen bij de voordeur. Het was geweldig, niet in woorden uit te drukken. En al zien we elkaar nooit meer, dit ga ik niet vergeten. Niet voor niets zong Het Goede Doel:
“Maar net als ik je uit mijn hoofd heb weggedacht
Ontmoet ik iemand die op jouw manier lacht
Als ik zomaar ergens, een broodje eet
Ruik ik ineens de geur weer, van je lichaamszweet
Jij stapt op elke bus, jij zit in elke bar
Ik ben niet ongelukkig, maar iets in de war
Want in elke vrouw, herken ik jou
En bij elke vrouw denk ik: 'nou,
Zwijg over liefde en denk niet aan geld
Eén moment van geluk, is alles wat telt
In het leven'”
(Uit: Het Goede Doel – In het leven)
Ze zit in mijn kop, en ik krijg haar er niet meer uit. Wil ik ook niet. Ik vind het héérlijk. En ik weet niet eens hoe ze heet…
