Toen mijn eikel vier jaar geleden verticaal werd geperforeerd (reversed PA), begon ik met een 10Ga ring. Een maand later al zat ik op 8Ga en die upgrade kan ik me nog herinneren als de dag van gisteren. De actie werd veel te vroeg uitgevoerd, omdat de wond nog maar nauwelijks was genezen. Overmoedig als ik was echter moest en zou ik die dikkere ring hebben, zij het met een kleinere omtrek dan de eerste en gemaakt van roestvrij staal in plaats van titanium.
Het meisje van de bodyshop had me gewaarschuwd, maar ik heb zo mijn eigen wijsheid. Ze pakte mijn lul stevig vast en schoof zo'n taps toelopend staafje (taper) in het gat met de dunne kant het eerst. Ik zie nog die vergenoegde blik in haar ogen toen ze het dikke gedeelte in alle kalmte door de nog nauwelijks geheelde tunnel drukte. Een zeker sadisme is absoluut op z'n plaats als je piercer bent en als dat voor haar ook gold, dan werd op dat moment haar kut tot de rand toe gevuld met sap.
Voor mij echter leek het wel of mijn eikel ter plekke explodeerde. Nog nooit had ik zo'n pijn in mijn lul, zelfs niet bij de oorspronkelijke piercing en de eerste neukpartij daarna. Stoer als ik was gaf ik echter geen kik, maar mijn lichaam schoot met een schok helemaal strak op de bank alsof ik 10.000 Volt had gekregen op het puntje van mijn lul. Waarschijnlijk kwam dat ook door de alcohol waarin het staafje vooraf was gedoopt. Lang leve de hygiëne, maar mijn eikel was nu echt goed de lul. Toen die nieuwe ring eenmaal geplaatst was zakte de pijn een heel klein beetje, maar toch heb ik een week lang goed geweten dat mijn lul iets heel bijzonders met zich meedroeg.
Diverse mogelijkheden heb ik daarna onderzocht om het gat nog groter te krijgen. Want het blijft een gegeven bij een piercing, dat je gewoon een steeds grotere opening wilt zien. Iets wat je niet kan uitleggen, zoals je trouwens al dat soort belevenissen met intieme vleeswaren nooit kan uitleggen. Want wie laat er nu een gat prikken dwars door zijn lullekop en waarom? Zinloze vragen eigenlijk, die toch niet te beantwoorden zijn. Laten we het maar houden op een vorm van pimpen.
Met allerlei taps toelopende voorwerpen als een thermometer, de steel van een theelepeltje, ballpoints enz. heb ik geprobeerd om de opening wijder te maken. Maar met name de schuivende beweging in het gat voelt behoorlijk kut en als je je kut voelt in je lullekop, dan is dat knap klote. Het rekken ging goed aan de oppervlakkige kant van de tunnel, maar daar waar de tunnel in de pisbuis uitkomt was de pijn ondraaglijk bij een schuifbeweging.
Daarop heb ik de stretch-techniek veranderd. Ik nam een stuk elektrasnoer en haalde daar de twee draden (blauw en bruin) uit. Deze heb ik schuin afgeknipt en ingesmeerd met vaseline. Toen heb ik ze door het gat gevoerd en ben ik de draden uit elkaar gaan trekken. Geen geschuif meer in de tunnel, alleen maar stretchen. Het voelde ook best lekker en mijn lul werd daar goed hard van. Het gat zelf werd ook groter, want dat kon je zien aan de opening waar je doorheen kon kijken. Fascinerend overigens, als je ziet dat je daadwerkelijk een gat dwars door je eikel hebt. Het was altijd een droom van mij en die heb ik dus ook waargemaakt.
Uiteindelijk bereikte ik een opening die groter was dan 8Ga. Gelukkig had ik nog de 10Ga ring en die heb ik een keer naast de 8Ga geschoven. Ik moest natuurlijk wel even door een hel heen door het schuiven, maar de kick die ik voelde toen ik in de pisbuis keek en zag dat hij naast de andere ring uit het gaatje tevoorschijn kwam. Ik was echt niet meer van plan om te stoppen en hield vanaf dat moment dus beide ringen in dat gat.
Het stretchen bleek een geile belevenis, omdat bij opwinding de pijn verandert in een lekker gevoel. SM'ers onder u weten waar ik op doel. En met twee ringen door je eikel werd het ook een koninklijke masturbatie. Maar toen de opwinding voorbij was, keerde uiteraard de pijn weer terug. Mijn eikel voelde weer alsof hij een verse piercing had gekregen, want de ringen zaten behoorlijk strak zo samen in die tunnel. Je kent dat wel; je spijkerbroek kan je wel vervloeken en je lul denkt bij alles wat hij voelt, dat ie moet gaan staan. En daarbij zoekt hij geheid ook de verkeerde hoek op. Zo'n ding is bovendien nog veel beweeglijker dan je ooit beseft in het dagelijks leven en hij lijkt ook eeuwig de weg kwijt te zijn. Maar toegegeven, dat zou ik zelf ook zijn met zo'n gat in mijn hersens, dus neem het hem maar eens kwalijk.
