DE man liep nou naar de kar om de tweede kist te pakken.
Hij sloeg totaal geen acht op het wanhopige en hulpeloze gekreun van mijn vrouw, die op haar knieën zittend haar bizarre lot onderging.
De tweede kist was toch aanzienlijk groter dan kist nummer 1.
Nu pas zag ik dat er in plaats van 1, 2 uitsteeksels door 2 aparte gaatjes in de kist naar buiten kwamen.
De gaatjes zaten ongeveer 10 cm van elkaar vandaan.
Uit beide gaatjes kwamen identieke uitsteeksels te voorschijn.
Dezen waren niet dikker dan ongeveer 5 a 6 cm in doorsnede, en ongeveer 20 cm in lengte..
Aan het uiteinde waren ze echter aanzienlijk breder, ik schatte wel op het dubbele.
De kist was behoorlijk groot, en de man had moeite om hem van de kar af te sjouwen.
De kist was ongeveer 60 cm in lengte en 50 cm in hoogte.
Echter, het was een vrij platte kist, ik schatte dat ze niet dieper was dan 15 tot 20 cm.
De man zette de kist met moeite op zijn smalle kant, zodanig dat de uitsteeksels naar boven wezen.
Hij schoof hem naar mijn lieverd toe, totdat de kist zo dicht bij stond dat ze er met haar hoofd tegen stootte.
Hij pakte haar ruw bij haar schouders en trok haar bovenlichaam omhoog.
Ze kreunde klaaglijk, en ik zag aan het schokken van haar lichaam dat ze huilde.
De man greep haar ruw bij haar haren, en trok haar hoofd naar 1 van de uitsteeksels toe.
Hij sprak nu tot haar; nu volgt uw tweede opdracht, open uw mond.
Ze probeerde zich te vermannen, en ze opende haar mond.
De man duwde haar hoofd nu tot bij het uitsteeksel dat het dichtste bij haar was zodat ze er met haar wang tegen aan stootte.
Ze opende voorzichtig haar mond, en nam aarzelend het topje van het uitsteeksel in haar mond.
Er ging een huivering door haar heen, en ik zag dat ze weer begon te huilen, maar nu veel harder dan zojuist.
De man toonde geen compassie en duwde haar hoofd omlaag zodat het ding een flink eind in haar keel schoot.
Toen hij haar hoofd los liet kwam ze zo snel mogelijk met haar hoofd omhoog, maar ik zag dat het snot en slijm via haar neus naar buiten kwamen.
Hoestend en rochelend probeerde ze zuurstof in haar longen te zuigen.
Toen ze weer een beetje tot rust was gekomen sprak de man; wat heeft U zojuist in uw mond gevoeld?
Natuurlijk had ze geen flauw idee.
De man herhaalde zijn vraag, maar ook nu bleef het stil.
U heeft gefaald in uw tweede opdracht.
U zult gestraft worden als afgesproken, sprak de man streng.
Hij pakte haar weer bij haar haren, en trok haar omhoog.
Hierdoor kwam ze op haar knieën te zitten, zodat de rattenstaart uit haar kontgat gleed.
Het moet ongetwijfeld een hele opluchting voor haar zijn geweest, want ze werd op slag een stuk rustiger.
Dat zou van korte duur zijn.
De man trok haar nu helemaal omhoog, en dwong haar om met gespreide benen boven de kist plaats te nemen.
Hij liep weer naar het karretje en kwam terug met een tube.
Hij begon de inhoud uit de tube op de uitsteeksels te smeren.
Terwijl hij hiermee bezig was zag ik de uitsteeksels af en toe een beetje bewegen.
De laatste
klodders gel smeerde hij op de kut en kont van mijn vrouw.
Gelukkig maar voor haar, want het zou niet meevallen voor haar om beide uitsteeksels in zich op te nemen.
Hij beval haar om langzaam iets door haar benen te zakken, zodanig dat haar gaten boven de uitsteeksels hingen.
Het was duidelijk dat zowel haar kut als kont gepentreerd zouden worden.
Toen haar lichaam de uitsteeksels raakte trok de man met beide handen haar kont en kutgat zover mogelijk open.
Zakken, hoer, siste hij naar haar.
Ze schrok, maar ze liet haar onderlichaam iets verder zakken.
Beide uitsteeksels verdwenen enkele centimeters in haar openingen.
Ik schatte in dat haar kut rekbaar genoeg zou zijn, haar kont echter zou ongetwijfeld moeite heben met het verwerken van dit, zeker aan het uiteinde forse uitsteeksel.
En inderdaad.
Voorzichtig bleef ze staan, de brede uiteinden van de uitsteeksels enkele centimeters in haar kut en kont.
Dit was voor de man voldoende.
Hij trok zijn handen van haar onderlichaam weg, en zonder dat mijn vrouw het merkte, hield hij ze boven haar schouders.
Zakken slet, snauwde hij nu naar haar.
Het gaat niet, het gaat echt niet, snikte ze in zijn richting. Stop alsjeblieft, ik voel me zo ellendig.
Nu bleek eens te meer dat de man geen gevoel had.
Hij legde zijn handen op haar schouders, en met brute kracht duwde hij haar omlaag.
Ze schreeuwde en gilde, maar de man kende geen genade.
De uitsteeksels werden met kracht in haar lichaam gedreven.
Aaauw aaaaauw gilde ze, stop stop, het doet zo een pijn, stop toch alsjeblieft..
De man duwde echter nogmaals op haar schouders, en nu verdwenen de uitsteeksels vrijwel volledig in haar onderlichaam.
Aaaaaah, gilde mijn vrouw.
Ze gooide haar hoofd in haar nek en schokte.
Het leek of ze langzaamaan wende aan het folterende gevoel in haar onderlichaam, want langzaam werd ze iets rustiger.
Mijn hart sloeg bijna over van emotie.
De man richtte zich nu tot de toeschouwers.
Geachte mensen, sprak hij.
Ik zal U tonen wat zojuist in het lichaam van deze slet is ingebracht.
Ik zag nu pas dat er aan de bovenkant van de kist een slotje zat waarmee 1 kant van de kist open gemaakt kon worden.
De man opende het slot, en klapte het deksel omlaag.
Aangezien de kist eigenlijk op zijn kant stond, klapt 1 kant van de kist nu open, zodanig dat wij tegen de zijkant van de kist aan keken.
Onder het houten deksel zat ook nu weer een doorzichtig plastic deksel.
Het was gruwelijk om te zien.
Een reusachtige rode zeekrab zat in de kist.
Hij was zo groot dat hij precies in de kist paste.
Zijn voorkant was naar boven gericht, en we zagen dat zijn voorpoten met scharen in de kut van mijn vrouw moesten zitten.
Ik schrok, want het beest zou haar baarmoeder aan stukken scheuren met zijn scharen.
De man richtte zich nu weer tot ons.
Geachte toeschouwers; om te voorkomen dat deze slet inwendige verwondingen zal oplopen zijn de scharen dichtgeplakt.
Dit betekent echter niet dat het beest haar niet kan laten lijden.
Ik zal het U tonen.
Ik vroeg me af wat hij nu weer voor haar in petto zou hebben.
Hij pakte een klein boortje, en maakt een gaatje in de bovenkant van de kist.
Hij liep weer naar de kar, en kwam terug met een klein flesje.
Geachte toeschouwers; in dit flesje zit een sterk zuur.
Ik zal enkele druppels van dit zuur in de kist, op het beest, deponeren.
Het beest zal wild worden, en fel bewegen.
Het gevolg zal zijn dat de "armen" en scharen van de krab ongecontroleerd en woest zullen bewegen, wat deze slet veel ellende en ongemak zal bezorgen.
Hij voegde de daad bij het woord en goot wat zuur in de kist.
Als door de bliksem getroffen begon de krab als waanzinnig te schudden en tegen de zijkanten van de kist aan te beuken.
Alhoewel het niet zichtbaar was, kon het niet anders dan dat de kreeft ook in de kut en ingewanden van mijn vrouw woest tekeer ging.
Dat bleek ook wel aan haar nu wanhopige gehuil.
AAAAH, help, help me toch, doe toch iets, schreeuwde ze.
De man scheen plezier te hebben in de voorstelling, want hij goot nog een beetje extra zuur in de kist.
De krab werd woest, en beukte nu bijna door de kist heen.
Mijn vrouw uitte nog slechts een lange wanhopige schreeuw, en begon toen weer hartverscheurend te huilen, terwijl haar kut en kont gefolterd werden door de grote krab.
Ik vroeg me af welke waanzinnige proeven ze nog zou moeten ondergaan.
Dit was pas proef nummer 2, wat zou er dan in godsnaam nog volgen.
Ik zat er serieus over te denken om de hele voorstelling te stoppen, en mijn vrouw mee naar huis te nemen.
Maar toch.
Goede raad is duur.
Ik kan maar niet beslissen.
Ik heb U raad nodig, geachte lezers.
Moet ik de beproeving van mijn vrouw stoppen?
Of moet ik haar laten misbruiken tot en met de laatste proef?
Ik reken op uw commentaren.
U bent de beslissende factor.
Ik zal de meerderheid van stemmen volgen.
