Het is zomer, Jenny heeft lekker in de tuin zitten lezen. Als ze de woonkamer in komt lopen ziet ze George op de bank liggen. Het is laat in de middag en
Jenny begint honger te krijgen. Haar moeder had gevraagd of ze zelf iets wilde maken of halen want ze zou erg laat thuiskomen. "George, wil je friet gaan halen, ik begin honger te krijgen?" George zegt zonder op te kijken dat ze dan maar geld moet geven en leest verder. Jenny, al lang blij dat haar broer friet gaat halen, loopt naar de deur om geld te halen, maar opeens stopt ze. "Shit, ik geloof dat ik ongesteld ben geworden." George kijkt verschrikt op. "Echt waar Jenny?", vraagt hij ongerust. Jenny loopt naar het toilet. George is hier niet blij mee, als Jenny ongesteld is kan hij weer een week met pijnlijke ballen rondlopen. Als Jenny van het toilet komt zegt ze tegen George dat ze echt ongesteld is geworden. "Shit", zegt George, "ik zou vanavond naar de film gaan." Jenny begrijpt de hint en zegt lachend "Dan zul je wat eerder van huis moeten, want je loopt straks iets moeilijker." George denkt na. Een schop van Jenny kan toch snel drie kwartier pijnlijk zijn. "Kan je me nu niet alvast schoppen?" Jenny lacht. "Als jij dat graag wilt dan krijg jij nu een schop tegen je ballen."
"Ga je maar voorbereiden, ik kom zo." zegt ze tegen haar broer. Op de kamer van zijn zus aangekomen kleed George zich uit. Dan hoort hij voetstappen op de trap en snel gaat hij op de knieën. Zijn ballen hangen vrij te bungelen als hij zijn benen spreid. De slaapkamerdeur gaat open en Jenny komt de kamer in lopen. Ze gaat voor haar broer staan. "Ben je er klaar voor George?" George geeft aan klaar te zijn. Dan haalt ze uit en schopt vol tegen haar broers ballen. George schreeuwt en valt op de grond. Hij houd zijn ballen vast en rolt op de grond van de pijn.
Ondertussen is de moeder van George en Jenny onverwachts vroeg thuis gekomen. Als ze de woonkamer in komt lopen hoort ze haar zoon schreeuwen van de pijn. Het is weer zo ver denkt ze. Wat was het toch een goed idee om haar zoon door Jenny te laten pijnigen. Ze is er in de loop van de tijd erg goed in geworden. Die keren dat ze boven is tijdens de pijniging was ze zeer tevreden over de dominante rol die Jenny speelde.
Na een tijdje komt Jenny de woonkamer inlopen en kijkt verbaast naar haar moeder. "Wat ben je vroeg thuis mam." Haar moeder verteld dat er vandaag allemaal mee zat en op de weg was het ook niet druk. "Ik moet alleen nog eten. Wat hebben jullie gegeten?" "We hebben nog niet gegeten, mam." Bekend Jenny. Haar moeder reageert verbaast. "Nog niet gegeten? En ik hoorde net je broer schreeuwen. Kwam dat niet door jou dan?" Jenny legt uit waarom hij nu al gepijnigd is. Jenny's moeder krijgt een glimlach op haar gezicht. "Als het aan mij ligt krijgt hij na het eten nog een behandeling. Ik stuur hem na het eten gewoon weer naar jou kamer, lijkt je dat leuk?" "Ja, dan doe ik net of ik van niets weet als hij over de pijniging van daarnet begint." Zegt Jenny lachend.
Na een half uurtjes gaat de moeder van Jenny frietjes halen. Jenny dekt ondertussen de tafel voor drie personen. Na een kwartiertje komt moeder terug en Jenny roept naar boven dat hun moeder thuis is en dat ze gaan eten. George komt naar beneden en ze beginnen lekker van de frietjes te smullen. Als alles op is krijgt Jenny een knipoog van haar moeder. Jenny staat op en brengt wat spullen naar de keuken. "Ga jij maar vast naar boven." Zegt Jenny's moeder tegen George. George is eerst stil, maar dan begint hij te protesteren. "Ja maar" Zijn moeder laat hen de zin niet af maken "Ik wordt het zat. Jij probeert constant onder de regels uit te komen. Ik vindt dat Jenny je extra moet gaan pijnigen. Doe je broek uit en snel." Zegt ze streng tegen haar zoon. Als Jenny terug komt uit de keuken kijkt George haar vragend aan. "Zeg dan wat." Zegt haar broer. Jenny kijkt haar moeder aan met vragende ogen. "Zeg maar niets liefje. Hij probeert weer eens onder zijn pijniging uit te komen." George heeft zijn broek uitgetrokken en staat nu in zijn onderbroek in de woonkamer. "Doe je benen wijd!" beveelt zijn moeder. George weet niet wat zijn moeder van plan is, maar het belooft niet veel goeds. "George, je hebt een knietje verdient. En je gaat je zus vragen je die te geven." Jenny lacht. Het is even stil in de kamer. "Jenny, wil je mij een knietje geven?" klinkt het zacht uit zijn mond. "Wat zeg je George" plaagt zijn zusje. Haar moeder geniet van het spel van haar dochter. "Geef me alsjeblieft een knietje, Jenny." "Je weet dat dat pijn doet George. Wil je dat echt?" George knikt "Oke, omdat je het zo vriendelijk vraagt" en gelijk ramt ze haar knie tegen de ballen van haar broer. Hij kreunt en zakt door zijn knieën. "Was dat pijnlijk George?" Vraagt Jenny. "Maar er komt meer, dus ga nu snel naar de slaapkamer van je zus en ga klaar zitten voor je dagelijkse pijniging." Beveelt zijn moeder. Met tegenzin gaat George naar boven. Jenny lacht naar haar moeder. "Dit was leuk, mam. Ik denk dat hij straks niet makkelijk zal lopen." "Dat denk ik ook niet Jenny. Ga maar snel naar boven meid."
George zit boven al klaar met zijn benen wijd. Zijn ballen zijn nog gevoelig van de vorige trap en het knietje dat Jenny al heeft gegeven. Jenny opent de deur van haar slaapkamer en ziet haar broer klaar zitten voor de pijniging. Zijn ballen hangen vrij te bungelen tussen zijn benen. Ze kijkt hem diep in zijn ogen. "Vraag me je hard te pijnigen, George." George kijkt naar de laarzen die zijn zusje aan heeft. "Ja George, vraag me je hard te pijnigen met mijn laarzen aan." George kijkt naar zijn zus en zegt "Jenny, wil je me hard pijnigen met je laarzen aan." Jenny kijkt haar broer aan, haalt uit en "
Dan hoort Jenny's moeder een harde schreeuw van boven komen. Ze lacht en geniet duidelijk van haar dochter.
