De volgende dag zetten
Carmen haar fiets met meer aandacht tegen het hek dan normaal. Elke middag als ze tijd had was ze wel bij haar paard te vinden en deze middag was dat ook zo. Maar gisteren… Carmen dacht weer terug aan gisteren toen ze voor het eerst in haar leven gevoeld had, uitgebreid gevoeld bij de hengst tussen zijn achterpoten. Ze kreeg al rode wangen van alleen het terugdenken aan gisterenmiddag. Langzaam liep ze richting de stal en opende de deuren. Daar stond Max, enthousiast stapte hij op het meisje af, die nu over het hekje klom en naast Max in zijn stalbox stond. Snel keek ze om zich heen. Ze wist natuurlijk al dat ze alleen was, ze was alleen gekomen en er was echt nooit iemand in de stal. Toch keek ze om zich heen, schichtig alsof ze iets stouts deed.
Dat was ook zo.
Carmen sloeg Max lief op zijn hals en sloeg toen haar armen om zijn hoofd heen. Ze drukte een kus op zijn paardenhuid. Alles rook naar paard. Ergens diep in haar onderlijf begon al iets te tintelen….
Na zijn rugvacht wat geaaid te hebben kon Carmen het toch niet laten, ze wilde weer… ze keek langs zijn buik omlaag en zag tot haar grote teleurstelling niet veel. Ze liet haar handen langs de vacht omlaag glijden en voelde lager en lager, daar ergens tussen zijn benen… Toen voelde ze wat ze zocht. Langzaam bewoog ze haar hand en ging op en neer over het nu bewegende paardengeslacht. Er begon iets te groeien. Carmen moest er wel wat moeite voor doen maar met wat masseer aandacht begon er langzaam iets te hangen tussen Max’ benen. Niet heel veel later bungelde er een grote soort worst onder Max. Carmen lachte voldaan in zichzelf. Dit had zij veroorzaakt. Ze lachte en strekte haar handen weer uit en nam het grote ding in haar handen en bewoog het langzaam op en neer. Met haar andere hand voelde ze aan de buitenkant van haar shirtje over de kleine vooruitstekende tepeltes die hard waren en door de stof heen probeerde te steken. Ze draaide ze tussen haar vingers en nam haar kleine bultjes in haar handje, toen schoof ze haar hand onder haar shirt en omhoog langs haar blote buikje omhoog richting haar kleine heuveltjes, die nog geen bh’tje nodig hadden…
Opeens hoorde ze het, een geluid van buiten. Direct stopte ze met het bevoelen van zichzelf met haar ene hand en en het bevoelen van de monsterlijk grote penis van Max met haar andere hand. Het paardending bungelde stevig en opgezwollen onder het paardenlijf wat heen en weer. Net toen ze zich oprichtte en naar de deur wilde lopen zwaaide die al open.
‘Hoi Carmen, ik dacht wel dat je hier was!’ zei de stem van het meisje wat binnen stapte.
Bo stapte binnen, een klasgenootje van Carmen.
Carmen hoopte dat
Bo niets door zou hebben en niets gezien zou hebben.
‘wow…. moet je zien, die stijve van je paard!’ zei Bo helaas al en ze stapte richting Carmen, richting Max en bukte zich wat om het nog beter te kunnen zien.
‘Wow, wat een piemel is dat zeg hihihi, die is echt groot’.
Carmen lachte wat, zou Bo niks doorhebben? Of… zou ze net zo’n belangstelling hebben voor het grote ding van Max? Ze wist dat ze dit in ieder geval voorzichtig aan moest pakken.
‘Ja nogal he, toen ik hier net binnen kwam was hij al zo groot, volgens mij heeft hij zin in een merrie.’
De meisjes lachten.
Dan blijft het even stil. Carmen denkt razend snel na wat ze zal doen.
‘Heb jij het wel eens gezien van zo dichtbij?’
‘wat?’
‘Nou, een paardenpiemel die zo stijf is.’
Bo lacht, ‘nee,jij?’
‘Nee, alleen nu’ antwoordt Carmen liegend.
Carmen kijkt wat beter, Bo volgt haar voorbeeld, precies zoals Carmen hoopte.
‘Durf jij… nee, laat maar,’ zegt Carmen toneelspelend.
‘Wat?’
‘Nee niks,’
‘Nee zeg!’ gaat Bo verder.
‘Nou , maar je moet niet lachen,’ zegt Carmen.
‘Nee, zeg gewoon, ik lach niet!’ zeg Bo serieus.
‘Nou, zijn ding aanraken,’ zegt Carmen, alsof alles wat ze eerst al gedaan heeft met Max niet heeft plaatsgevonden.
Bo lacht wat, maar ze zegt ook geen ja of nee.
‘Je durft het zelf ook niet eens, dus waarom zou ik het dan doen.’
Carmen kijkt Bo schattend aan, wat is slim om nu te zeggen denkt ze.
Maar onverwacht helpt Bo haar; ‘Ik doe het alleen als jij het ook doet.’
Dit gaat de goede kant op. ‘Zal wel,’ zegt Carmen nog, ‘dus als ik het doe, doe jij het ook?’
Bo glimlacht, ‘maar dan moet jij het eerst doen.’
‘Okee,’ zegt Carmen dan , langzaam steekt ze haar hand uit en aait heel zacht en voorzichtig langs de naar beneden bungelende penis van Max. Er gaat een soort rilling door het ding, het pulseert en lijkt even wat stijver te worden. De meisjes schrikken en gillen even, dan lachen ze.
‘Wat was dat?’ vraagt Bo. Carmen weet het niet, ‘het voelde wel grappig, doe het ook gewoon!’
Dan is Bo overgehaald. Ook zij steekt haar hand uit en streelt Max’ stijve opgezwollen penis. De meisjes durven steeds beter en even later voelen ze als volleerde aftreksletjes de volle penis en de balzakken van het paard. Ook Bo houdt zich niet meer in, ze voelt en masseert het ding die stijver en stijver lijkt te worden. De meisjes merken dat Max langzamerhand wat onrustig wordt en wat briest, zijn hoeven schrapen wat over de vloer en af en toe kijkt hij onrustig met zijn grote paardenogen om naar de twee meisjes die niet meer van zijn penis af kunnen blijven.
De meisjes zetten door en nog geen minuut later had alle aandacht het effect waar vooral Carmen
stiekem op had gehoopt. Met hele dikke
klodders vlogen er indrukwekkende hoeveelheden wittige zaadslierten op de grond en over de handen van de meisjes.
‘Getsie,’ zei Bo eerst nog, maar nadat ze Carmen met haar tong het spul van haar vingers zag likken, volgde Bo ook en de meisjes likten hun hele vingers schoon.
Deze middag was uitstekend verlopen naar de zin van Carmen, ook al was het anders gegaan dan ze eerst had gedacht.
‘Hee Carmen,’ fluisterde Bo.
‘Ja?’
‘Dit ga jij nooit doorvertellen hoor op school.’
Carmen lachte naar haar vriendin, ‘nee natuurlijk niet.’
