Het ging er nu dus om een goede ontmoetingsplek in Maastricht te vinden. Aangezien we er beiden niet echt bekend zijn besloten we een plek te kiezen waar veel mensen komen (voor onze veiligheid, om niet in de armen van de een of andere gek te lopen), en die plek zou het station worden. Een neutrale plaats, goed te vinden, goed bereikbaar, en altijd een drukte van belang. We besloten op de vrijdag af te spreken (afgelopen vrijdag 1 februari dus). De tijd die we overeen kwamen was 21.00 uur. Aangezien er op die avond al veel carnavalsvierders op straat zouden zijn leek het ons geen probleem als ik volledig uitgedost op de ontmoetingsplaats zou verschijnen. Immers, ik zou waarschijnlijk (hopelijk) niet opvallen tussen al die verklede mensen. Hij zou in een gewoon net kostuum verschijnen, maar wel een maskertje dragen om niet in een moeilijk pakket te geraken als hij een bekende tegen het lijf zou lopen.
Toen onze chatsessie beëindigd was realiseerde ik me pas wat ik gedaan had. Ik had een
afspraak met een vrijwel vreemde man gemaakt. Ik zou hem ontmoeten, gekleed als vrouw. Opgedirkt en al, opwindend gekleed, met de wetenschap dat hij maar èèn ding van me wil, namelijk mijn lichaam. De zenuwen gierden vanaf dat moment door mijn keel. Of waren het geen zenuwen??? Was het niet gewoon hoerige geilheid? Ik zou een man ontmoeten die mij wilde nemen, zonder liefde, zonder tederheid, maar alleen met een mannelijke lust die slechts bevredigd kon worden door mijn lichaam. Wat kon ik nog meer wensen, praatte ik mezelf moed in.
De voorbereidingen begonnen. Ik zoch alle benodigde spullen bij elkaar. mijn kanten hempje, mijn korte zwarte jurkje, mijn panty zonder kruis, het zwarte kanten broekje en mijn laarzen. Daar overheen zou ik mijn lange zwarte regenjas dragen, heel discreet, heel elegant. mijn blonde pruik kamde ik nog eens extra, zenuwachtig, gespannen. Om de kans op herkenning zo klein mogelijk te maken (je weet immers maar nooit wie je tegen komt) besloot ik een zwart doorzichtig kanten stofje aan de voorkant van mijn blonde pruik te bevestigen. Ik kon er prima doorheen kijken, maar het maakte mij volledig onherkenbaar. Morgen was de grote dag. Ik was morgen de gehele dag vrij, de auto was er klaar voor, en ik ook (hoopte ik).
De volgende dag kropen de uren traag voorbij. Talloze keren keek ik naar buiten, en zag dat het zachtjes miezerde. Koud was het niet, en daar was ik maar wat blij mee. Eindelijk was het 17.30 uur, en ik besloot aan de voorbereiding te beginnen. Ik schoor me lekker kaal, alleen mijn hoofdhaar bleef ongemoeid. De rest van mijn lichaam voelde 20 minuten later zo glad als de huid van een baby. Nu moest mijn neukgaatje nog klaar gemaakt worden. Als zo vaak bracht ook nu de douche uitkomst. De douchekop werd verwijderd, waarna de sproeierkop met behulp van een beetje zeep naar binnen schoof waar hij met grote kracht zijn grondig reinigende werk deed. Aangezien ik verwachtte dat er geen sprake zou zijn van enig voorspel, en al helemaal niet van een voorzichtige penetratie, besloot ik mijn
neukertje al te verwennen met een niet onaanzienlijke plug die met gebruik van enige kracht op de juiste plaats werd gebracht. mijn strakke zwarte broekje aan, en de ontsnappingskansen voor mijn vullende vriend waren verkeken. Ik realiseerde me dat ik de komende uren met de plug in me zou doorbrengen, maar het leek me toch een zeer verstandige en zinvolle voorbereiding op wat eventueel komen zou. Mijn jurkje zat lekker, evenals de kousen. Als laatste schoof ik de laarzen over mijn benen. Ik was er helemaal klaar voor. Schoot mijn jas aan, stak een tubetje
glijmiddel bij me, evenals enkele condooms. Een meisje moet op alles voorbereid zijn nietwaar.
Ik stapte in mijn auto en begon aan een voor mij totaal nieuw avontuur. Ruim een uur later parkeerde ik mijn auto in de omgeving van het Maastrichtse station. Voordat ik uitstapte checkte ik mijn kleding en mijn pruik, stopte een biljet van 10 euro in een laars en sprak mezelf moed in. Ik stapte uit, en ging op weg, als een hoertje op weg naar haar eerste klant. Nog nooit was ik zo zenuwachtig geweest, maar ik had me ook nog nooit zo vrouwelijk gevoeld. Dit was wat ik altijd had gewild. Van schuldgevoel was nu geen sprake meer.
Ik probeerde zo rustig en elegant mogelijk te lopen. Hoe vaak had ik dat thuis niet geoefend voor de spiegel?? Maar nu was het voor het echt. En het werkte. Vaker dan eens keken de mannen die ik passeerde me doordringend aan op een manier die alleszeggend was. Ik was begeerlijk, en dat voelde heerlijk.
